Przeciwdziałania nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych – po zmianach

Odpowiednio 8 grudnia 2022 r., 1 stycznia 2023 r. i 24 stycznia 2023 r. wchodzą w życie zmiany w ustawie o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Dotyczą one sprawozdań ze stosowanych terminów zapłaty, postępowania przez Prezesem UOKiK, składania oświadczeń o statusie dużego przedsiębiorcy oraz zbywania wierzytelności. Wprowadzane zmiany przedstawiamy w niniejszym opracowaniu.

Ustawą z 4 listopada 2022 r. dokonano licznych zmian w ustawie o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (dalej: ustawa). Dotyczą one głównie dwóch obszarów, mianowicie:

• sprawozdań o stosowanych terminach zapłaty w transakcjach handlowych oraz
• postępowania w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych przed Prezesem UOKiK.

Ponadto nowelizacja uregulowała dwie nowe kwestie, mianowicie:

• składania oświadczeń o statusie dużego przedsiębiorcy oraz
• zbycia wierzytelności.

Przy zawieraniu umów przedsiębiorcy muszą teraz zwrócić na nie szczególną uwagę.

Należy podkreślić, że regulacje odnoszące się do terminów płatności, dochodzenia odsetek za opóźnienie czy zryczałtowanej kwoty rekompensaty odzyskiwania należności nie uległy zmianom (zob. „Zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych - rozwiązania prawne”).

Oświadczenie o statusie dużego przedsiębiorcy i jego zmianach

Dotychczas duży przedsiębiorca musiał składać oświadczenie o statusie dużego przedsiębiorcy, gdy występował w transakcji w roli dłużnika. Po zmianach oświadczenie składać będzie także wtedy, gdy występuje w roli wierzyciela. Ponadto przedsiębiorca jest teraz zobowiązany do składania nie tylko oświadczenia o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy, ale również oświadczenia o uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy albo utracie tego statusu. Z nowego brzmienia art. 4c ustawy (obowiązującego od 8 grudnia 2022 r.) wynika, że oświadczenie o uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy albo utracie tego statusu powinno być złożone, jeżeli strony zawarły wcześniej co najmniej jedną transakcję handlową przed uzyskaniem/utratą tego statusu.

Każde z oświadczeń składa się jednokrotnie, najpóźniej w momencie zawarcia transakcji, w formie, w jakiej jest zawierana dana transakcja handlowa, przy czym jednokrotność w przypadku oświadczenia o uzyskaniu albo utracie statusu dużego przedsiębiorcy dotyczy okresu obowiązywania danego oświadczenia. Zatem gdy przedsiębiorca, pozostając w danej relacji biznesowej, kilkukrotnie utracił i uzyskał status dużego przedsiębiorcy, za każdym razem jest zobligowany do złożenia właściwego oświadczenia drugiej stronie transakcji.

Przelew wierzytelności - zniesienie ograniczeń umownych

Niezwykle istotną zmianą jest dodanie przepisu art. 9a ustawy (od 24 stycznia 2023 r.), ułatwiającego mikroprzedsiębiorcy, małemu przedsiębiorcy albo średniemu przedsiębiorcy (MŚP) dokonanie przelewu wierzytelności wynikającej z transakcji handlowej zawartej z dużym przedsiębiorcą.

Chodzi o poprawę płynności finansowej wierzycieli będących MŚP w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest duży przedsiębiorca, przez zniesienie umownego zakazu przelewu wierzytelności oraz innych postanowień umownych mających ten sam cel. Chodzi o zwalczenie ograniczeń w prawie wierzyciela do przelewu wierzytelności, takich jak np. wymóg zgody dłużnika na przelew wierzytelności. Według ustawodawcy te ograniczenia są nadużywane, co w efekcie może prowadzić do utraty płynności, a w konsekwencji do zatorów płatniczych. Nie powinno być tak, aby dłużnik, który nie wywiązuje się ze swoich podstawowych obowiązków umownych (zapłaty świadczenia pieniężnego w terminie), mógł jednocześnie powoływać się na zastrzeżenie umowne wyłączające lub ograniczające prawo wierzyciela do przelewu wierzytelności. Dokonana zmiana przepisów sprawi, że w przypadkach gdy zapłata nie nastąpi w terminie określonym w umowie, zastrzeżenie umowne wyłączające albo ograniczające prawo wierzyciela do przelewu wierzytelności stanie się bezskuteczne. Od tej reguły został przewidziany jeden wyjątek. Nie będzie ona stosowana do transakcji handlowych, w których dłużnikiem będzie podmiot publiczny.

Zatem gdy wierzyciel (mikro-, mały lub średni przedsiębiorca) nie otrzyma zapłaty w terminie od dłużnika (dużego przedsiębiorcy, z wyjątkiem gdy dłużnikiem jest podmiot publiczny ), to będzie mógł sprzedać wierzytelność, nawet gdy umowa zawierała zastrzeżenie wyłączające lub ograniczające to prawo.

Przywołany przepis nie będzie stosowany do transakcji handlowych zawartych:

• przed 24 stycznia 2023 r., a także
• w wyniku przeprowadzenia postępowań o udzielenie zamówienia publicznego wszczętych przed 24 stycznia 2023 r.

Uproszczenia w sprawozdaniu o stosowanych terminach zapłaty w transakcjach handlowych

Wiele zmian dokonano w zakresie uproszczenia sprawozdań o praktykach płatniczych największych podmiotów (zmiany w tym zakresie obowiązują od 1 stycznia 2023 r.). W ramach tych uproszczeń:

• wyłączono - jako zasadę - z obowiązku sprawozdawczego spółki tworzące podatkowe grupy kapitałowe;
• doprecyzowano, że obowiązek sprawozdawczy dotyczy podmiotów, których indywidualne dane zostały podane do publicznej wiadomości zgodnie z art. 27b ust. 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych;
• wyłączono całkowicie (tzn. nawet gdy są dużym podatnikiem) z obowiązku sprawozdawczego publiczne podmioty lecznicze oraz podmioty lecznicze w formie spółek kapitałowych utworzone i prowadzone przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego;
• wydłużono termin, w którym należy przekazać sprawozdanie - z 31 stycznia do 30 kwietnia każdego roku (minister właściwy do spraw gospodarki będzie publikował zbiorcze zestawienie sprawozdań w terminie do 31 sierpnia każdego roku);
• wyłączono obowiązek podawania w sprawozdaniu wartości świadczeń pieniężnych wynikających z transakcji handlowych:
  • - zawieranych w zakresie działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
  • - których wyłącznymi stronami są podmioty należące do tej samej grupy kapitałowej,
  • - w przypadku których upłynął termin przedawnienia - dłużnik jest chroniony instytucją przedawnienia i według ustawodawcy nie ma uzasadnienia, żeby w sprawozdaniu wykazywać również wartości przedawnionych świadczeń pieniężnych z lat poprzednich. Przypomnijmy, że art. 118 ustawy z 1964 r. - Kodeks cywilny przewiduje, że termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata. Przepsiy Kodeksu cywilnego regulujące poszczególne rodzaje umów (transakcji handlowych) mogą jednak przewidywać krótszy termin, np. umowa sprzedaży przewiduje termin 2 lat.

Zmiana zasad wykazywania wartości świadczeń w sprawozdaniu o zatorach płatniczych

Zgodnie z brzmieniem przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2023 r. w sprawozdaniu o zatorach płatniczych należy wykazać wartość świadczeń pieniężnych otrzymanych lub spełnionych w terminie określonym w umowie (a gdy termin umowny był niezgodny z ustawowym - w odniesieniu do maksymalnego terminu ustawowego), zamiast wykazywania tych świadczeń w terminach liczonych od dnia wystawienia faktury. Zmiana ma na celu lepsze odzwierciedlenie praktyki płatniczej danego podmiotu. Po zmianach sprawozdania mają lepiej odzwierciedlać fakt, że w przypadku różnego rodzaju transakcji ustawa dopuszcza różne maksymalne terminy zapłaty.

Jednocześnie w przypadku świadczeń spełnionych i otrzymanych w terminie umownym będzie wymagane podanie jedynie wartości tych świadczeń, bez rozróżnienia na przedziały czasowe, gdyż w przypadku świadczeń pieniężnych spełnionych i otrzymanych w terminie istotny jest sam fakt ich terminowej realizacji.

Wartości świadczeń pieniężnych nieotrzymanych i niespełnionych w terminie określonym w umowie wykazywane zaś będą w zakresie pięciu przedziałów czasowych, tj. z podaniem czasu opóźnienia liczonego od przekroczenia tego terminu. Dotychczas świadczenia nieotrzymane i niespełnione były ujmowane w sprawozdaniach łącznie bez wskazywania długości czasu opóźnienia. W konsekwencji podmioty, które dopuszczały się nieznacznych opóźnień, musiały deklarować dane świadczenie jako niespełnione w terminie umownym, tak samo jak podmioty, które znacznie opóźniały się z zapłatą wobec swoich kontrahentów. Czas opóźnienia w realizacji świadczeń pieniężnych jest zaś istotnym kryterium przy ocenie praktyk płatniczych danego podmiotu. Pięć przedziałów czasowych, o których mowa to opóźnienia trwające:

• do 5 dni,
• od 6 do 30 dni,
• od 31 do 60 dni,
• od 61 do 120 dni oraz
• ponad 120 dni.

Wykonując obowiązek sprawozdawczy w tym zakresie, trzeba będzie również podać udział procentowy (do setnych części procentu) poszczególnych świadczeń pieniężnych nieotrzymanych lub niespełnionych w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych - odpowiednio należnych lub do których zobowiązany był przedsiębiorca.

Uregulowanie zasad przeliczania kwot w walucie obcej

Uregulowano wprost, że wartości pieniężne podaje się w sprawozdaniu o zatorach płatniczych w walucie polskiej, a ewentualnego przeliczania na walutę polską wartości wyrażonych w walucie obcej dokonuje się według zasad rachunkowości przyjętych przez dany podmiot (zmiana obowiązuje od 1 stycznia 2023 r.). Jest to ukłon w stronę przedsiębiorców prowadzących księgi rachunkowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), gdzie dopuszcza się stosowanie innych niż określone w ustawie z 1994 r. o rachunkowości zasad przeliczeń. Dzięki temu ustawodawca chciał uprościć sposób sporządzania sprawozdań i zapewnić pełną spójność raportowanych danych z księgami rachunkowymi podmiotów zobligowanych do ich składania.

Korekta sprawozdania

Z dniem 1 stycznia 2023 r. nowelizacja wprowadza regulacje w zakresie korekty sprawozdania i tym samym wychodzi naprzeciw oczekiwaniom podmiotów, na których ciąży obowiązek sprawozdawczy. Nowe przepisy wskazują, że zobowiązany podmiot ma obowiązek złożenia korekty sprawozdania w przypadku, gdy dane zawarte w uprzednio złożonym sprawozdaniu ulegną zmianie co najmniej w jednej pozycji o co najmniej 10% wartości. Minimalne kryterium zmiany 10% wartości danych w ramach jednej pozycji sprawozdania zostało przyjęte, ponieważ pozwala ono odróżnić istotne zmiany od mniej znaczących, czyli takich, które nie wpływają na ogólny obraz praktyk płatniczych podmiotu. Korekty dokonuje się przez złożenie nowego sprawozdania wraz z obowiązkowym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Ustawodawca jednocześnie bardzo praktycznie podszedł do sytuacji, w której zmiany wartości świadczeń pieniężnych zawartych w złożonym sprawozdaniu uległy zmianie w latach następujących po roku, za który złożono to sprawozdanie. Są to niezwykle częste przypadki w obrocie gospodarczym, związane głównie z nadpłatą lub niedopłatą na podstawie faktury korygującej, wystawionej w roku kolejnym. Nowe przepisy ustawy o korekcie sprawozdania wprost wskazują, że nie uwzględnia się takich przypadków przy ustalaniu kryterium zmiany co najmniej 10% wartości danych w pozycji sprawozdania. Jednocześnie uregulowano, że zmiany te należy uwzględnić w sprawozdaniu za rok, w którym świadczenie pieniężne w zakresie zmienionej wartości jest wymagalne. W ujęciu praktycznym oznacza to, że zmiany wartości świadczeń pieniężnych wynikających z faktur korygujących - wystawionych w latach następujących po roku, za który złożono sprawozdanie - należy wykazywać w sprawozdaniu składanym za rok, w którym świadczenie wynikające z takiej faktury jest wymagalne i faktycznie nastąpił lub powinien nastąpić zwrot bądź dopłata wynikające z korekty.

Konkretyzacja podmiotu odpowiedzialnego za sprawozdanie

Nowelizacja (od 1 stycznia 2023 r.) precyzuje, że obowiązek sprawozdawczy ciąży bezpośrednio na podmiocie (przedsiębiorcy), natomiast odpowiedzialność za przekazanie przez niego sprawozdania spoczywa na kierowniku. Za kierownika zaś uznaje się członka zarządu lub innego organu zarządzającego, osobę pełniącą funkcję takiego organu, a jeżeli w podmiocie nie działa taki organ - osobę zarządzającą jego działalnością. Jednocześnie, na wzór regulacji odnoszącej się do spółek komandytowo-akcyjnych, w przypadku spółek komandytowych odpowiedzialny za przekazanie sprawozdania przez spółkę jest komplementariusz prowadzący sprawy spółki.

Kierownik, aby wywiązać się z obowiązku sprawozdawczego, może:

1. osobiście przekazać (podpisać) sprawozdanie - samodzielnie lub łącznie z innymi osobami uprawnionymi do reprezentacji podmiotu, w zależności od zakresu swojego umocowania, albo
2. ustanowić pełnomocnika i dopilnować, aby ten wywiązał się z zadania przekazania sprawozdania.

Postępowanie w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych

Największe zmiany (obowiązujące od 8 grudnia 2022 r.) zaszły w regulacji postępowania prowadzonego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) dotyczącego nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych. Przypomnijmy, że zakazane jest nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych pod rygorem administracyjnej kary pieniężnej. Za nadmierne opóźnianie rozumie się zaś przypadki, gdy w okresie 3 kolejnych miesięcy suma wartości świadczeń pieniężnych niespełnionych oraz spełnionych po terminie wynosi co najmniej 2 000 000 zł. Nowelizacja precyzuje m.in., że przy ustalaniu sumy wartości świadczeń uwzględnia się jedynie świadczenia wymagalne.

Dla zachowania zgodności ze sporządzanym przez przedsiębiorców sprawozdaniem przy ustalaniu wystąpienia nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych pomijane są:

1. niespełnione oraz spełnione po terminie świadczenia pieniężne, których termin spełnienia upłynął wcześniej niż 2 lata przed dniem wszczęcia postępowania,
2. transakcje handlowe, których wyłącznymi stronami są podmioty należące do tej samej grupy kapitałowej,
3. transakcje handlowe zawierane w zakresie działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

Dla określenia wartości w złotych świadczeń wyrażonych w walucie obcej dodano zapis, że równowartość w polskiej walucie jest ustalana przy zastosowaniu średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spełnienia świadczenia pieniężnego lub ostatniego dnia roboczego okresu objętego postępowaniem w przypadku świadczeń niespełnionych. Ustawodawca wyszedł z założenia, że przyjęcie takiego sposobu przewalutowania świadczeń będzie najmniej uciążliwe dla stron postępowania pod względem przygotowania i przedstawienia na żądanie Prezesa UOKiK niezbędnego materiału dowodowego.

Ustawodawca zdecydował się także na wprowadzenie tzw. wezwań miękkich. Prezes UOKiK będzie mógł wystąpić w sprawach z zakresu przeciwdziałania nadmiernemu opóźnianiu się ze spełnieniem świadczeń pieniężnych, bez uprzedniego wszczynania postępowania. Obecnie posiada możliwość żądania informacji i dokumentów, ale może skorzystać z tego instrumentu dopiero po wszczęciu postępowania. W przypadku braku współdziałania przedsiębiorcy grozi zaś kara. Tymczasem nowa regulacja umożliwia odniesienie się przez przedsiębiorcę do wątpliwości Prezesa UOKiK jeszcze przed wszczęciem postępowania. W ramach tej ścieżki przedsiębiorca ma prawo, a nie obowiązek, udzielenia odpowiedzi - brak jest sankcji za brak współdziałania. W założeniu ustawodawcy ma to być środek służący komunikacji między Prezesem UOKiK i przedsiębiorcami pozwalający wyjaśnić na roboczo wiele kwestii czy wątpliwości bez wszczynania formalnych działań. Umożliwi on jednocześnie przedsiębiorcy zaprzestanie naruszeń przepisów, bez konieczności wszczynania postępowania przez organ.

Ustawodawca zdecydował się także zmienić formę rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowania w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych. Zamiast postanowienia wydawana będzie decyzja. Umorzenie postępowania jest bowiem orzeczeniem rozstrzygającym sprawę co do istoty - zawiera ocenę, czy strona postępowania nadmiernie opóźniała się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych. W takim przypadku rozstrzygnięcie powinno przybierać właśnie postać decyzji administracyjnej.

Zmiana zasad ustalania kar pieniężnych

Od 8 grudnia 2022 r. zmianie uległy zasady ustalania kary pieniężnej, którą Prezes UOKiK nakłada na przedsiębiorcę. Dotychczas wyliczenie kary następowało w oparciu o wzór wymagający dokonania analizy często ogromnej liczby transakcji handlowych, a następnie wyliczenia za każde najmniejsze opóźnienia jednostkowej kary pieniężnej, których suma składała się na karę nakładaną na stronę postępowania. Tym samym postępowania prowadzone przez Prezesa UOKiK były czasochłonne i skomplikowane. Dodatkowo, według ustawodawcy, wartość nakładanych na przedsiębiorców kar pieniężnych była niska - w istocie była to wysokość należnych odsetek z tytułu opóźnienia się w spełnieniu świadczeń pieniężnych. Ustawodawca uznał, że dotychczasowa kara nie spełniała swojej funkcji represyjnej, mającej na celu wyeliminowanie z obrotu niepożądanych zachowań przedsiębiorców i przymuszenie ich do zmiany swoich nieprawidłowych praktyk płatniczych.

Dokonane nowelizacją zmiany wprowadzają uznaniowość Prezesa UOKiK przy wymiarze kary i modyfikują wzór, według którego wyliczana jest jej maksymalna kwota.

Nowy wzór eliminuje konieczność wyliczania jednostkowych kar pieniężnych dla poszczególnych świadczeń pieniężnych niespełnionych lub spełnionych po terminie. Ponadto przy wyliczeniu kary zostają uwzględnione najistotniejsze elementy w postaci: wartości świadczeń wymagalnych i niespełnionych lub spełnionych po terminie oraz długości opóźnień w spełnieniu tych świadczeń. Przyjęte we wzorze stawki procentowe odzwierciedlają dolegliwości kary w zależności od długości stwierdzonych opóźnień - im dłuższe opóźnienie, tym większy wskaźnik procentowy. Co istotne, wzór określa maksymalną karę, jaka może zostać nałożona przez Prezesa UOKiK, natomiast ustalając jej dokładną wysokość, Prezes UOKiK bierze pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w szczególności występujące w niej przesłanki łagodzące i obciążające (wagę naruszenia, okoliczności naruszenia, działania podjęte przez stronę postępowania z własnej inicjatywy w celu zaprzestania naruszenia, współpracę strony z Prezesem UOKiK w toku postępowania, w szczególności przyczynienie się do szybkiego i sprawnego przeprowadzenia postępowania, a także ewentualne spełnienie przez stronę wszystkich niespełnionych w terminie świadczeń wraz z odsetkami, nie później niż w terminie 60 dni od dnia doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania). Wszystko to ma sprawić, że wymierzane kary będą adekwatne do stwierdzonego naruszenia przepisów, tj. spełnią swoje funkcje: sprawiedliwościową, prewencyjną i represyjną.

Niezwykle korzystnie dla przedsiębiorców brzmi dodana regulacja zakładająca obligatoryjne obniżenie wysokości kary pieniężnej o 20%, w przypadku gdy strona w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji o jej nałożeniu uiści ją w całości oraz zrzeknie się prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Z drugiej jednak strony, w przypadku recydywy, tzn. gdy Prezes UOKiK w okresie 2 lat od dnia, w którym decyzja o karze stała się ostateczna, ponownie stwierdzi nadmierne opóźnianie się przez ten sam podmiot ze spełnianiem świadczeń pieniężnych, wysokość kary pieniężnej, jaka może zostać nałożona, zostanie podwyższona o 50%.

Nowelizacja wprowadziła także rozwiązanie, w którym Prezes UOKiK może na wniosek podmiotu, na który została nałożona kara pieniężna, odroczyć jej uiszczenie albo rozłożyć ją na raty ze względu na ważny interes wnioskodawcy.

Wejście w życie zmian

Generalnie omówione zmiany weszły w życie 8 grudnia 2022 r. i mają zastosowanie do transakcji handlowych zawartych od tego dnia. Konsekwentnie, do transakcji handlowych zawartych przed tym dniem stosuje się przepisy dotychczasowe. Wskazany termin dotyczy m.in. zasad składania oświadczenia o statusie dużego przedsiębiorcy oraz przepisów związanych z postępowaniem przed Prezesem UOKiK. Dla jasności podkreślmy, że do postępowań wszczętych i niezakończonych przed 8 grudnia 2022 r. stosuje się przepisy ustawy w brzmieniu dotychczasowym.

Nowe reguły sprawozdań o praktykach płatniczych wchodzą zaś w życie 1 stycznia 2023 r. Do przekazywania sprawozdań o praktykach płatniczych za 2022 r. i ich korekt stosuje się przepisy już w nowym brzmieniu. Za rok 2020 lub rok 2021 można składać korekty sprawozdania, biorąc pod uwagę jednak treść sprawozdania ustaloną w dotychczasowym brzmieniu ustawy.

Najpóźniej, bo dopiero z dniem 24 stycznia 2023 r., wejdzie w życie przepis art. 9a ustawy znoszący umowny zakaz przelewu wierzytelności. Będzie on miał zastosowanie do transakcji zawartych właśnie od 24 stycznia 2023 r. oraz transakcji handlowych zawartych w wyniku przeprowadzenia postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, wszczętych tego dnia lub później.

Podsumowanie

1. Duży przedsiębiorca musi składać oświadczenie o statusie dużego przedsiębiorcy zarówno w przypadku gdy występuje w roli dłużnika, jak i wierzyciela.
2. Duży przedsiębiorca ma obowiązek zawiadomić kontrahenta o utracie lub uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy.
3. Wierzyciel będzie mógł sprzedać wierzytelność wobec dużego przedsiębiorcy, nawet gdy w umowie jest zawarte wyłączenie lub ograniczenie prawa do dokonania przelewu.
4. Prezes UOKiK może wezwać do złożenia wyjaśnień w sprawie zatorów płatniczych przed wszczęciem postępowania.

Podstawa prawna:

• art. 3 pkt 1, art. 4 pkt 7, art. 4c, art. 9a, art. 13b ust. 3 i 4, art. 13a, art. 13aa, art. 13ab, art. 13c ust. 5 i 6, art. 13ca, art. 13v, art. 13va, art. 13xa, art. 13z ustawy z 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych - j.t. Dz.U. z 2022 r. poz. 893; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2414

• art. 1, 3 i 5 ustawy z 4 listopada 2022 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych oraz ustawy o finansach publicznych - Dz.U. z 2022 r. poz. 2414

Radosław Dyki

radca prawny i współzałożyciel Kancelarii Radców Prawnych w Gdyni. Specjalizuje się w problematyce prawa cywilnego, w szczególności prawa handlowego i windykacji należności