Wersja obowiązująca od 2010-01-01 do 2013-12-31

Art. 89. [85] (utracił moc).

[85] Ustawa traci moc 1 stycznia 2010 r. na podstawie art. 85 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1241), z wyjątkiem art. 23, który traci moc 30 czerwca 2010 r. oraz art. 22, art. 24 ust. 1–10, art. 26 ust. 1–9 i art. 29 ust. 1–7, które tracą moc 31 grudnia 2010 r. a także art. 169–171, które tracą moc 31 grudnia 2013 r.

Wersja obowiązująca od 2010-01-01 do 2013-12-31

Art. 89. [85] (utracił moc).

Wersja archiwalna obowiązująca od 2006-01-01 do 2009-12-31

Art. 89. 1. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, warunki emitowania danego rodzaju skarbowych papierów wartościowych, a w szczególności:

1) jednostkową wartość nominalną;

2) walutę, w której może następować emisja, lub sposób określenia waluty emisji;

3) zasady i tryb sprzedaży, w tym termin lub sposób ustalenia ceny sprzedaży emitowanych papierów wartościowych na rynku pierwotnym;

4) podmioty, którym skarbowe papiery wartościowe danej emisji są oferowane do nabycia na rynku pierwotnym;

5) ograniczenia co do obrotu skarbowymi papierami wartościowymi na rynku pierwotnym i wtórnym;

6) sposób realizacji świadczeń z tytułu skarbowych papierów wartościowych

– kierując się koniecznością optymalnego zaspokajania potrzeb pożyczkowych budżetu państwa lub efektywnego zarządzania długiem Skarbu Państwa.

2. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki emitowania skarbowych papierów, o których mowa w art. 87 ust. 5, a w szczególności:

1) walutę, w której może następować emisja;

2) zasady i tryb sprzedaży papierów wartościowych;

3) rodzaj świadczeń niepieniężnych wydawanych w zamian za skarbowe papiery wartościowe;

4) podmioty, którym skarbowe papiery wartościowe danej emisji mogą być oferowane do nabycia na rynku pierwotnym;

5) ograniczenia co do obrotu skarbowymi papierami wartościowymi na rynku pierwotnym i wtórnym

– kierując się koniecznością zapewnienia efektywnego zarządzania długiem lub aktywami Skarbu Państwa.