Skutki podatkowe zbycia nakładów poniesionych na budowę i remont lokalu handlowo-usługowego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 13 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nakładów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 kwietnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) 2019 r. zawarł Pan wraz z małżonką umowę przelewu wierzytelności jako dzierżawcy (jako cesja wierzytelności pieniężnej na budowę i remont budynku handlowo-usługowego przy ul. A nr. 1 w X).

Zapłacili Państwo (...) zł na potrzeby prowadzonej działalności przez małżonkę Panią A.A pod firmą Y.

Po przejęciu budynku przeznaczyli Państwo środki własne oraz zaciągnęli kredyt na działalność w kwocie (...) zł.

(...) 2020 r. aktem notarialnym ustanowili Państwo rozdzielność majątkową.

(...) 2021 r. prawomocnym wyrokiem sądu rozwiedli się Państwo.

(...) 2023 r. zawarli Państwo umowę przelewu wierzytelności o zwrot nakładów nabytych (...) 2019 r. obejmującą budynek handlowo-usługowy przy ul. A1 w X, stojący na działce należącej do Spółdzielni Mieszkaniowej w X.

Cesjonariusz zapłacił (...) zł (po (...) zł każdemu cedentowi).

Z pozyskanych środków (...) 2023 r. zakupił Pan niezabudowaną nieruchomość rolną o pow. (...) ha za kwotę (...) zł.

Podaje Pan, że wykluczenie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności oznacza, że na podatniku spoczywa obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, jeśli jest nabywcą danej wierzytelności. Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie zaś z art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli zostaje dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Żaden z powyższych punktów nie jest przedmiotem umowy przelewu wierzytelności w związku z powyższym zwraca się Pan z prośbą o interpretację oraz o pomoc w ostatecznym załatwieniu kwestii podatkowej.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego ma dotyczyć interpretacja indywidualna jest art. 10 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w mysl którego ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności.

Pytanie

W uzupełnieniu wniosku sformułował Pan następujące pytanie.

W związku z tym, że przedmiot umowy nie był moją własnością, dowodem na to jest zawarta wraz z byłą małżonką (...) 2019 r. umowa przelewu wierzytelności (dzierżawa), cesja wierzytelności pieniężnej na budowę i remont budynku handlowo - usługowego przy ul. A Nr 1 w X - czy mam obowiązek opłacenia podatku dochodowego? Umowa przelewu wierzytelności w załączniku.

Pana stanowisko w sprawie

Przedstawiając własne stanowisko podaje Pan, że prawnie powyższy obiekt nie przejdzie na własność prywatną, gdyż stoi na gruncie Spółdzielni Mieszkaniowej w X, może podlegać jedynie dzierżawie zawartej poprzez podpisanie umowy ze Spółdzielnią na jej zasadach, które mogą podlegać zmianom i na które to zmiany dzierżawca nie ma wpływu (umowa przeniesienia praw i obowiązków z umowy dzierżawy z (...) 2023 r. w załączniku). Jednoznacznie wynika z tego, że podmiot podpisujący umowę przelewu wierzytelności nie jest jej właścicielem i nie podlega podatkowi dochodowemu zgodnie z art. 10 ust. 2 podatku dochodowym od osób fizycznych - ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan w uzupełnieniu wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy wymienia zaś źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 i pkt 8 tej ustawy:

Źródłami przychodów są:

7) kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;

8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych, wyjaśniając je odwołać się należy do poglądów doktryny prawa.

Przez prawa te należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe.

Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są bowiem z interesem ekonomicznym danego podmiotu.

W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002, s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe – to zatem najogólniej rzecz biorąc prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem.

Do praw majątkowych zalicza się zatem, m.in. następujące prawa:

–rzeczowe (prawo własności, prawo wieczystego użytkowania, ograniczone prawa rzeczowe);

–obligacyjne (np. wynikające z umowy najmu, dzierżawy czy rachunku bankowego);

–na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym (np. prawa autorskie, czy własności przemysłowej);

–rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawa spadkowe związane ze spadkiem, zachowkiem i zapisem);

–wynikające ze stosunku prawnopodatkowego, a związane, np. z prawem do nadpłaty i oprocentowania jak za zaległości podatkowe, prawo do odszkodowania za wadliwe czynności organu podatkowego.

Wyliczenie zawarte w przepisie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma charakteru wyczerpującego, o czym świadczy posłużenie się przez ustawodawcę terminem „w szczególności”.

Skoro zatem katalog przychodów z praw majątkowych ma charakter otwarty, to uprawnionym jest zaliczenie do niego także innych praw majątkowych, literalnie niewymienionych w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Z przedstawionego we wniosku opisy sprawy wynika, że:

–(...) 2019 r. zawarł Pan wraz z małżonką umowę przelewu wierzytelności. Jako dzierżawcy (jako cesja wierzytelności pieniężnej na budowę i remont budynku handlowo - usługowego przy ul. (...)).

–Zapłacili Państwo (...) zł na potrzeby prowadzonej działalności przez małżonkę Panią A. A. pod firmą Y.

–Po przejęciu budynku przeznaczyli Państwo środki własne oraz zaciągnęli kredyt na działalność w kwocie (...) zł.

–(...) 2020 r. aktem notarialnym ustanowili Państwo rozdzielność majątkową.

–(...) 2021 r. prawomocnym wyrokiem sądu rozwiedli się Państwo.

–(...) 2023 r. zawarli Państwo umowę przelewu wierzytelności o zwrot nakładów nabytych (...) 2019 r. obejmującą budynek handlowo-usługowy przy ul. A 1 w X, stojący na działce należącej do Spółdzielni Mieszkaniowej w X.

–Cesjonariusz zapłacił (...) zł ( po (...) zł każdemu cedentowi).

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) :

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl art. 694 ww. kodeksu:

Do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

Stosownie do art. 676 kodeksu cywilnego:

Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Zgodnie z art. 45 cytowanej ustawy:

Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśniam, że przedmioty praw majątkowych mogą mieć charakter materialny albo niematerialny, a rzeczy stanowią jedną z kategorii przedmiotów, do których odnosi się treść praw majątkowych. Wyodrębnione przedmioty mające charakter materialny, czyli rzeczy, dzielone są tradycyjnie na nieruchomości i ruchomości (red. prof. dr hab. Maciej Gutowski, „Kodeks cywilny. Tom I. Komentarz do art. 1-449”, C.H. Beck 2016, komentarz do art. 45 k.c.).

W myśl art. 46 § 1 kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 47 ww. kodeksu:

§ 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

§ 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

§ 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Dlatego też rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej.

Tym samym z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

A zatem w sytuacji, gdy dzierżawca poniesie nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności (np. wybuduje budynek, bądź poniesie wydatki związane z wykonaniem szeregu prac adaptacyjnych i wykończeniowych), nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi nieruchomości.

Przedmiotowe nakłady na lokal nie stanowiły zatem odrębnej rzeczy, a jedynie powodowały po Pana stronie (wcześniej także Pana byłej żony) powstanie roszczenia, względem właściciela nieruchomości, o zwrot poniesionych kosztów.

Podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Dlatego też dokonaną przez Pana sprzedaż prawa do zwrotu poniesionych nakładów na dzierżawioną nieruchomość należy traktować jako zbycie praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wbrew zatem Pana twierdzeniu w sytuacji opisanej we wniosku nie znajduje zastosowania wskazany przez Pana art. 10 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten odnosi się bowiem do zbycia na podstawie umowy przywłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia przedmiotu umowy. Taka sytuacja w Pana przypadku nie miała miejsca.

Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega bowiem na tym, że dłużnik dla zabezpieczenia spłaty swojego zobowiązania przenosi na wierzyciela własność ruchomości, papierów wartościowych, a niekiedy nawet nieruchomości.

W przypadku spłaty zobowiązania, własność ruchomości jest zwrotnie przenoszona na dłużnika. Dłużnik chce jedynie zabezpieczyć w ten sposób spłatę zobowiązania, a po jego uregulowaniu, odzyskać własność.

Pan natomiast dokonał zbycia uprzednio nabytej wierzytelności pieniężnej przysługującej poprzedniemu dzierżawcy opisanej we wniosku nieruchomość.

Dlatego też dokonaną przez Pana sprzedaż prawa do zwrotu nakładów na dzierżawioną nieruchomość należy traktować jako zbycie praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika również, że:

–(...) 2020 r. aktem notarialnym ustanowili Państwo rozdzielność majątkową.

–(...) 2021 r. prawomocnym wyrokiem sądu rozwiedli się Państwo.

–W wyniku zawartej (...) 2023 r. umowy przelewu wierzytelności tytułem zwrotu nakładów cesjonariusz zapłacił Państwu (...) zł, tj. po (...) zł każdemu cedentowi.

Aby ustalić znaczenie pojęcia współwłasności majątkowej małżonków należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809).

Stosownie do art. 31 § 1 tej ustawy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przez majątek wspólny, stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu, należy rozumieć więc majątek objęty małżeńską wspólnością ustawową.

W myśl art. 35 Kodeksu:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zakazy wymienione w tym przepisie są konsekwencją ukształtowania wspólności ustawowej jako bezudziałowej wspólności łącznej trwającej aż do chwili jej ustania.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości.

Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Zgodnie z art. 50¹ ww. Kodeksu:

W razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Oznacza to, że z chwilą ustania wspólności dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych (zwykłą), a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie – skoro od (...) 2020 r. w małżeństwie Pana obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej i na początku następnego roku doszło do rozwodu – w momencie zbycia prawa do zwrotu nakładów na dzierżawioną nieruchomość nie stanowił on wspólności majątkowej małżonków (rozumianej jako wspólność bezudziałowa).

Zgodnie z treścią art. 43 § 1 i art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, wspólność majątkowa przekształciła się bowiem z mocy prawa z chwilą ustanowienia rozdzielności majątkowej we współwłasność w częściach ułamkowych, z równymi udziałami małżonków.

Innymi słowy, zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Z opisu sprawy wynika jednak, że nie dokonaliście Państwo podziału majątku.

Z uwagi na okoliczność, że nakłady zostały poniesione przez Pana i byłą żonę jako małżonków, którzy ustanowili rozdzielność majątkową, Pana przychód należy przyjąć jedynie w części przypadającej na posiadany przez Pana udział, tj. ½ uzyskanego przychodu ze sprzedaży prawa do zwrotu nakładów na dzierżawioną nieruchomość.

W konsekwencji, w Pana przypadku przychodem z praw majątkowych jest połowa środków pieniężnych uzyskanych z tytułu zawartej umowy przelewu wierzytelności.

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po pomniejszeniu zgodnie z art. 22 ust. 1 tej ustawy o koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 omawianej ustawy.

Dochód z praw majątkowych podlega kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy go wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

W tym samym terminie jest Pan zobowiązany do wpłaty z tego tytułu podatku, obliczonego według skali określonej z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego zajęte przez Pana stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Nieprawidłowość Pana stanowiska polega bowiem na błędnym założeniu, że w sytuacji opisanej we wniosku znajduje zastosowania art. 10 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak natomiast wskazałem powyżej przepis ten odnosi się do zbycia na podstawie umowy przywłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia przedmiotu umowy. Taka sytuacja w Pana przypadku nie miała miejsca. Pan dokonał zbycia uprzednio nabytej wierzytelności pieniężnej przysługującej poprzedniemu dzierżawcy opisanej we wniosku nieruchomości.

Odnosząc się natomiast do Pana oświadczenia:

Z pozyskanych środków zakupiłem (...).2023 r. niezabudowaną nieruchomość rolna o pow. (...) ha za kwotę (...) zł.

wskazuję, że fakt przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży nakładów na zakup nieruchomości rolnej pozostaje bez znaczenia na niniejsze rozstrzygnięcie. W odniesieniu bowiem do przychodów (dochodów) z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - inaczej niż w przypadku opodatkowania przychodów (dochodów) osiągniętych ze zbycia praw i nieruchomości wymienionych w art. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy - brak jest przepisów konstytuujących ulgi i zwolnienia z tytułu przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedażywierzytelności pienieżnych na cele mieszkaniowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy wyraźnie zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 Ordynacji, organ nie dokonuję wyliczenia kwot podatku, przychodów, kosztów czy dochodów. W związku z tym nie ustosunkowałem się do przedstawionych przez Pana wartości.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

W przedmiotowej sprawie należy odróżnić zakres norm określających sposób ustalania dochodu – w tym przychodów, kosztów uzyskania przychodów czy podatku - od sposobu obliczenia oraz udokumentowania (udowodnienia) tych wartości.

Zarówno weryfikacja prawidłowości przyjętych wartości przychodów i kosztów uzyskania przychodów i dokonanych obliczeń podatku nie jest elementem zastosowania przepisu – może być ona dokonana dopiero na etapie ewentualnych, późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych, które nie jest możliwe w ramach wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Wówczas, zgodnie z ogólną zasadą prawną, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie wywodzącej z tego tytułu skutki prawne, podatnik będzie musiał wykazać, że prawidłowo obliczył i wykazał w złożonym zeznaniu przychód, koszty uzyskania przychodów, dochód i podatek.

Co istotne również w Pana sprawie - załączone do uzupełnienia dokumenty nie mogą być brane pod uwagę przy rozpatrywaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wydając interpretację indywidualną nie przeprowadzam bowiem dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie oceniam ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe.

Przy wydawaniu interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ustalam czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j.Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).