Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan w dniu 9 stycznia i 1 marca 2024 r. (daty wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od (...) 2022 r. pod firmą X, pod adresem (...), zarejestrowaną w CEDIG pod numerem NIP: (...) i numerem REGON: (...), pod kodami PKD: 61.01.Z i 62.01.Z. Przedmiotowa działalność dotyczy tworzenia oprogramowania od samego początku.

Wnioskodawca jest rezydentem polskim, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2020 poz. 1426 ze zm., dalej zwana „ustawa o PIT”). Wnioskodawca rozlicza się na podstawie prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wybrana przez niego forma opodatkowania to podatek liniowy 19%.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dn. 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402 ze zm.).

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest tworzenie i rozwój nowoczesnego oprogramowania oraz jego elementów składowych, które następnie są sprzedawane Kontrahentowi w ramach świadczonych na jego rzecz usług, na podstawie umowy współpracy. Wnioskodawca realizuje zlecenia programistyczne zaczynając od analizy potrzeb Kontrahenta, następnie projektuje, implementuje, wdraża projekt oraz asystuje przy uruchomieniach testowych i produkcyjnych. Projekty programistyczne realizowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta. Wnioskodawca wykonuje zlecenia zdalnie, w różnych miejscach oraz w ustalonym przez siebie czasie.

To na Wnioskodawcy ciąży ryzyko gospodarcze w postaci zarówno odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, zmiany Kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do pożądanego rezultatu. Rodzaj użytych rozwiązań oraz sposób wykonania czynności przy tworzeniu oprogramowania są wyborem Wnioskodawcy, bazującym na posiadanej, bogatej wiedzy z zakresu technologii oraz zdobytym doświadczeniu w tej materii.

Wnioskodawca wskazuje następujące etapy swojej działalności na poczet opisania stanu faktycznego:

1.Analiza i planowanie - na tym etapie wytwarzania oprogramowania w konsultacji z Kontrahentem określane są indywidualne wymagania dotyczące oprogramowania w obrębie realizowanych funkcjonalności. Dzięki poznaniu potrzeb Kontrahenta oraz w połączeniu z doświadczeniem Wnioskodawcy przy wytwarzaniu oprogramowania możliwe jest określenie potrzebnych technologii, wstępnego przedstawienia Kontrahentowi możliwych rozwiązań oraz określenie przybliżonego czasu potrzebnego na wytworzenie oprogramowania.

2.Praca nad wytworzeniem programu i jego implementacja - jest to kluczowy etap wytwarzania oprogramowania, podczas którego jest pisany kod, który realizuje ustalone funkcjonalności przy użyciu wcześniej określonych technologii. Na tym etapie istotna jest weryfikacja realizowanej przez program funkcjonalności oraz odbiór przez Kontrahenta mniejszych etapów wytworzonego oprogramowania w celu zapewnienia możliwie najlepszego rozwiązania.

3.lntegracja oprogramowania z innymi systemami oraz wsparcie wdrożenia aktualizacji systemu - na tym etapie Wnioskodawca opracowuje a następnie wykonuje strategię wdrożenia, która ma na celu wprowadzenie stworzonego rozwiązania w sposób harmonijny oraz niezakłócający działania innych aplikacji/systemów Kontrahenta.

Realizowane przez Wnioskodawcę projekty programistyczne:

1.korzystając z języka programowania Java oraz technologii między innymi takich jak, (...). Wnioskodawca stworzył (...);

2.korzystając z języka programowania JavaScript oraz technologii między innymi takich jak (...) stworzył (...);

3.korzystając z języka programowania Java oraz technologii między innymi takich jak, (...) Wnioskodawca stworzył (...).

W wyniku prac programistycznych powstają programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy z dn. 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm. - dalej: ustawa o PAIPP), stanowiące utrwalenie przejawu działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP, programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi.

Na postawie art. 8 ustawy o PAIPP, twórcy przysługują autorskie prawa majątkowe do utworu, jaki jest rezultatem jego działalności intelektualnej, a w świetle art. 17 ww. ustawy Wnioskodawca ma prawo do korzystania z niego, rozporządzania nim oraz wynagrodzenia za korzystanie z niego.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że przedmiotem ochrony na zasadach przewidzianych we wskazanych regulacjach jest również utwór w wersji nieukończonej do momentu utrwalenia.

Przedmioty praw autorskich, jakimi są programy komputerowe, podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2018 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. „Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs", a także wskazaniami w doktrynie i orzecznictwie takimi jak: „materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem, że są szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście „zakodować” je w postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania (A. Michalak red. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019-art. 74)”.

Mając na względzie szeroką interpretację programu komputerowego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że każdy ze wskazanych efektów jego pracy stanowi utwór i podlega pod ochronę w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tworzenie przez Wnioskodawcę oprogramowania pod indywidualne potrzeby Kontrahenta wskazuje jednoznacznie na jego indywidualny i niepowtarzalny charakter. Są to za każdym razem rozwiązania dedykowane pod potrzeby indywidualne użytkownika tego oprogramowania i zawierające unikalne rozwiązania dla niego i jego branży. Rozwiązania te bazują na autorskich pomysłach Wnioskodawcy wdrażanych kreatywnie poprzez stwarzanie nowego oprogramowania czy nowej funkcjonalności oprogramowania. Oznacza to, że wymóg cechy twórczości jest spełniony przez Wnioskodawcę.

Działania Wnioskodawcy bazują na tworzeniu swoich nowatorskich programów. Taki proces nie jest jedynie rutynowym wprowadzaniem okresowych zmian w programach, nie ma charakteru mechanicznego czy odtwórczego. Efekt pracy Wnioskodawcy jest oryginalny, indywidualny i dedykowany pod konkretne potrzeby. Ryzyko jakie ciąży na Wnioskodawcy za jego działalność twórczą wiąże się z odpowiedzialnością jaka ciąży na nim, a jej następstwem jest zbycie prawa do stworzonego utworu.

Wnioskodawca w umowach o świadczenie usług zawartych z danym Kontrahentem przenosi wszelkie prawa autorskie do wytwarzanego Oprogramowania w zamian za wynagrodzenie. Otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie stanowi więc przychód z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego.

Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do stworzonego przez Wnioskodawcę Oprogramowania jest wyliczane na podstawie zaangażowania Wnioskodawcy w pracę nad danym programem komputerowym na koniec okresu rozliczeniowego.

Wnioskodawca wskazuje, że organizacyjnie może to skutkować sytuacjami, w których:

1.Pracuje nad projektem wytwarzania oprogramowania - ten etap najczęściej jest rozciągnięty w czasie, ponieważ obejmuje on szczegółowe badanie indywidualnych potrzeb danego Kontrahenta - stąd do tego etapu można przyporządkować najczęściej kilka faktur przychodowych. W takim przypadku część faktury, która dotyczy wynagrodzenia autorskiego stanowi część całego wynagrodzenia za dany program komputerowy tworzony w ramach umowy.

2.W obrębie jednego okresu rozliczeniowego Wnioskodawca prowadzi jednocześnie prace nad kilkoma projektami, w takim przypadku możliwe jest wyodrębnienie w ramach danej faktury przychodów dotyczących poszczególnych projektów bądź ich części.

3.W obrębie jednego okresu rozliczeniowego i jednej faktury przychodowej Wnioskodawca zamyka projekt wytworzenia oprogramowania i może wyodrębnić wynagrodzenie z tytułu praw autorskich.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę mają charakter dedykowany, indywidualny i nie mają charakteru schematycznego czy powtarzalnego. Wykonanie tych czynności nie byłoby możliwe gdyby nie bogaty zasób wiedzy i znajomości technologii, potrzeb konkretnego Kontrahenta oraz specyfiki jego branży.

W prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na twórczym wytwarzaniu oprogramowania Wnioskodawca ponosi następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania labo zabezpieczenia źródła przychodów:

1.koszt usługi księgowej i doradczej - koszt poniesiony przez Wnioskodawcę na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej 5% (Ulga IP BOX); koszt te jest konieczny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis; dzięki temu Wnioskodawca ma również więcej czasu na skupienie się na meritum swojej pracy, na pracach programistycznych i zapewnia ich najwyższą jakoś swoim Kontrahentom; prowadzenie księgowości przez specjalistów jest niezbędne do prowadzenia działalności per se; koszt poniesiony na usługę doradczą dotyczy możliwości skorzystania z Ulgi IP Box jak i samego złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej; dzięki uzyskaniu indywidualnej interpretacji Wnioskodawca otrzyma odpowiedź czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową; koszt ten jest stałym elementem prowadzonej działalności gospodarczej;

2.koszt składek na ubezpieczenie społeczne ZUS - a więc wydatki na składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz Fundusz Pracy; wydatki na ubezpieczenie są obowiązkowe dla prowadzącego działalność gospodarczą w Polsce, ale mają również charakter zabezpieczający Wnioskodawcę, gdyby ten nie był w stanie ze względu na stan zdrowia prowadzić firmy; dzięki możliwości korzystania z ubezpieczenia Wnioskodawca może regularnie dbać o stan swojego zdrowia co przekłada się na wydłużenie jego aktywności zawodowej w czasie;

3.koszt leasingu i użytkowania samochodu - wydatki związane z leasingiem auta (np. paliwo, ubezpieczenie, serwis, części) umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport do Kontrahenta w celu odbycia rozmów biznesowych, konsultacji i oczekiwań co do funkcjonalności tworzonego Oprogramowania; Wnioskodawca podróżuje samochodem do specjalistycznych sklepów, gdzie nabywa sprzęt do wytwarzania czy testowania Oprogramowania, przemieszcza się również autem na szkolenia branżowe, gdzie może aktualizować i poszerzać wiedzę na temat tworzenia nowatorskiego Oprogramowania; wydatki na leasing i użytkowanie samochodu są wprost związane z procesem wytwarzania i rozwijania Oprogramowania;

4.koszty zakupu sprzętu elektronicznego (np. laptop, telefon, pendrive, drukarka) to podstawowe narzędzia do prowadzenia działalności związanej z wytwarzaniem oprogramowania; proces tworzenia kodu źródłowego wymaga posiadania przez Wnioskodawcę nowoczesnego sprzętu elektronicznego, są to zakupy niezbędne do tych czynności.

Większość uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw autorskich do wytworzonego przez niego Oprogramowania. Stąd wymienione koszty uzyskania przychodów ponoszone w ramach działalności gospodarczej uznawane są za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o czym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, tj. wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem poszczególnych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca w pierwszej kolejności ustala dochód z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej przez odjęcie od przychodów ze zbycia danego Oprogramowania kosztów uzyskania przychodów.

Może zdarzyć się, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe, czyli określony wydatek dotyczy wielu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodyki jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła, wówczas Wnioskodawca per analogiam stosuje przychodowy klucz podziału kosztów pośrednich, o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, do poszczególnych rodzajów przychodów. Na przykład, w pierwszej kolejności proporcja jest liczona na postawie: koszty pośrednie x przychody z działalności innowacyjnej/suma przychodów, a następnie: koszty pośrednie działalności innowacyjnej x przychody z danego Oprogramowania (jako osobnego KPWI)/suma przychodów ze wszystkich programów komputerowych.

W drugiej kolejności Wnioskodawca ustala poszczególne kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poprzez przemnożenie uzyskanego dochodu ze zbycia danego Oprogramowania przez wskaźnik, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Wnioskodawca wskazuje, że mnożnik Nexus oblicza oddzielnie dla dochodów z poszczególnych programów komputerowych, w związku z czym ustala on odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność opisywaną we wniosku związaną z danym prawem przy zastosowaniu powyżej przedstawionego mechanizmu.

Od (...) 2022 r. Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Jako, że przepisy nie wskazują podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji, sporządzana jest ona techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego, obejmującego comiesięczne zestawienie dokumentów.

Prowadzona ewidencja potwierdza uzyskanie przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego jakim jest miesiąc. Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji Projektu, w ramach którego wytwarzane jest Oprogramowanie do końca miesiące kalendarzowego.

W prowadzonej ewidencji zostaje wskazany dla każdej faktury przychodowej współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje, jaką część przychodu z danej faktury stanowiło wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca wyodrębnił poszczególne programy komputerowe w prowadzonej Ewidencji. W odniesieniu do każdego z nich ewidencjonuje potwierdzone fakturami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR (ze wskazaniem takich informacji jak dane kontrahenta, nr dokumentu, data sprzedaży, data faktury, kwota z faktury).

W przypadku gdy Wnioskodawca uzyskuje przychody ze świadczenia innych usług niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej.

Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca ustala dochód z każdego programu komputerowego. Jednocześnie na koniec każdego miesiąca kalendarzowego w prowadzonej Ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

Prowadzona Ewidencja pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac realizowanych w ramach tworzenia Oprogramowania poprzez comiesięczne wskazanie informacji na temat wykonanych zdań w danym miesiącu. Każdy Projekt wyodrębniony w Ewidencji jest opisany, wskazane są uzgodnione z Kontrahentem i oczekiwane efekty prac programistycznych.

Przepis art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Wnioskodawca zamierza zsumować obliczone według powyżej przedstawionego schematu kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągnięte w roku podatkowym, których suma powinna stanowić podstawę opodatkowania preferencyjna 5% stawką podatku zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT.

Ponadto, Wnioskodawca rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z Oprogramowania na podstawie przepisów o IP BOX, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy 2022.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Pod pojęciem oprogramowania należy rozumieć zarówno aplikacje będące programami komputerowymi, jak i części (modyfikacji, ulepszeń, nowych modułów) aplikacji, które również stanowią programy komputerowe. Oprogramowanie jest tworzone w postaci tworzenia kodu źródłowego. Oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca jest utworem w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach realizacji projektu Wnioskodawca zrealizował następujące prace programistyczne:

1.korzystając z języka programowania Java oraz technologii (...) stworzył (...);

2.korzystając z języka programowania JavaScript technologii (...) stworzył (...);

3.korzystając z języka programowania Java oraz technologii (...) stworzył (...).

Powyższe prace programistyczne zostały wytworzone w oparciu o potrzeby Kontrahenta. Podczas realizowania tych zadań Wnioskodawca wykorzystał swoje wieloletnie doświadczenie i umiejętności oraz kreatywne podejście do rozwiązania problemów w celu dostarczenia innowacyjnego oprogramowania. Innowacyjność oprogramowania wynika z braku istniejących na rynku rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahenta. Wymagało to dokładnej analizy problemu, opracowania rozwiązania oraz jego wdrożenia w życie poprzez napisanie kodu źródłowego stanowiącego część programu komputerowego.

Twórczy charakter przejawiał się w postaci opracowania oraz napisania kodu źródłowego stanowiącego, część programu komputerowego, który realizuje potrzeby Kontrahenta. Wraz z kodem źródłowym Wnioskodawca utworzył testy automatyczne weryfikujące poprawność działania kodu źródłowego. Utworzony kod źródłowy nie istniał wcześniej, a został przez Wnioskodawcę wymyślony. Do tej pory w praktyce gospodarczej Wnioskodawca nie tworzył integracji pomiędzy platformami zajmującymi się (...) z jakimikolwiek innym oprogramowaniem. Podobnie nie miał okazji do tej pory pisać kodu źródłowego, którego skutkiem jest powstanie strony internetowej zajmującej się (...).

W ramach zaspokojenia potrzeb innowacyjnych i technologicznych Wnioskodawca pogłębiał swoją wiedzę z zakresu technologii rozwiązań dostarczanych przez (...). Rezultatem pogłębiania wiedzy było uzyskanie certyfikatu (...). Innowacyjność oprogramowania wynika z braku istniejących na rynku rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahenta. Do realizacji programu komputerowego Wnioskodawca używał języków programowania Java, JavaScript, Bash, HTML, YAML oraz technologii (...).

Prowadząc działalność gospodarczą, w ramach której Wnioskodawca tworzy i rozwija oprogramowanie, działa w sposób zaplanowany, metodyczny oraz zgodnie z planem, w ramach którego ma określone cele do osiągnięcia.

Celem oprogramowania jest przetwarzanie danych w wyznaczonym przez twórcę zakresie.

Cele jakie postawił sobie Wnioskodawca, to cele takie jak w roku 2022, tj. rozpoczęcie pracy nad stworzeniem innowacyjnego rozwiązania w postaci programu komputerowego, który (...).

W roku 2023 Wnioskodawca kontynuował prace związane z tworzeniem programu komputerowego w zakresie (...) oraz pracował nad nowatorskim rozwiązaniem (...). Ponadto rozpoczął i zakończył prace nad rozwiązaniem (...).

Natomiast w bieżącym roku, spektrum pracy Wnioskodawcy skupia się na stworzeniu (...).

Prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca sam ponosi koszty niezbędne do jej wykonywania.

W przyszłych latach Wnioskodawca osiągać będzie cele w postaci wytwarzania innowacyjnych rozwiązań w programach komputerowych, które (...)

Systematyczność w wykonywanych przez Wnioskodawcę pracach polega na tym, że prace te są zaplanowane, Wnioskodawca prowadzi je w sposób uporządkowany i regularny. Nie mają one charakteru incydentalnego.

Wnioskodawca tworzy harmonogram swoich prac, który dostosowany i zależny jest od wymagań umownych ustalonych z Klientem. Te wymagania dotyczą poprawnej dokumentacji działalności. Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że wytwarzanie oprogramowania wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą.

Przed rozpoczęciem realizacji programu komputerowego Wnioskodawca posiadał bogaty zasób wiedzy teoretycznej, praktycznej oraz wiedzę dotyczącą zasad współpracy biznesowej.

W ramach działalności Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę z zakresu IT i pisania kodu źródłowego. Praca Wnioskodawcy wymaga dużej dozy kreatywności, ponieważ tworzone oprogramowania nie istnieją na rynku, są nowatorskimi rozwiązaniami. Ponadto realizując przedmiotowe prace Wnioskodawca uzyskuje nowe umiejętności z dziedziny technologii IT i ich zastosowania w działalności biznesowej, które następnie może wykorzystywać do projektowania nowych produktów i usług oferowanych klientom (oprogramowanie, strony internetowe).

Produkty i usługi oferowane dla klienta, to usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania. Podczas realizacji prac programistycznych Wnioskodawca wykorzystywał swoje wieloletnie doświadczenie i umiejętności oraz kreatywne podejście do rozwiązania problemów w celu dostarczenia innowacyjnego oprogramowania.

Przy każdym zleceniu Wnioskodawca musi zaplanować harmonogram swoich prac rozwojowych. Proces twórczy dzieli na etapy:

–analiza potrzeb Kontrahenta;

–definicja i określenie problemów oraz wymagań, których rozwiązanie spowoduje realizację potrzeb Kontrahenta;

–rozbicie zdefiniowanych problemów oraz wymagań na możliwie jak najmniejsze zadania wraz z określeniem potrzebnych technologii do ich realizacji;

–szacunkowe określenie czasu realizacji poszczególnych pomniejszych zadań oraz całego rozwiązania programistycznego;

–praca nad wytworzeniem programu i jego implementacja poprzez tworzenie kodu źródłowego;

–weryfikacja działania wytworzonego oprogramowania względem potrzeb Kontrahenta;

–przekazanie rozwiązania Kontrahentowi;

–wsparcie utworzonego rozwiązania poprzez wdrażanie aktualizacji oraz nadzór nad poprawnością działania programu zgodnie z założeniami i analizą potrzeb klienta.

Wnioskodawca zlecenia zrealizował tworząc nowatorskie oprogramowanie w sposób systematyczny. Taki sposób realizacji prac możliwy jest dzięki harmonogramowi pracy.

Efektem działań Wnioskodawcy jest stworzenie (...). Takim rozwiązaniem był stworzony przez Wnioskodawcę program komputerowy polegający na (...).

Zarówno tworzenie, jak i rozwijanie utworów są odrębnymi efektami pracy Wnioskodawcy - programami komputerowymi. Twórczość Wnioskodawcy w postaci autorskich praw do programów komputerowych, podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje lub będzie następowało zgodnie z wymogami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w tym art. 41 oraz art. 53 tej ustawy.

Wynagrodzenie, stanowi całość wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do rezultatów na Zamawiającego. Dodatkowo może Wnioskodawcy przysługiwać zwrot innych kosztów, jeśli poniesienie tych kosztów jest konieczne dla realizacji Umowy oraz pod warunkiem, że ich poniesienie zostało wcześniej zatwierdzone przez Zamawiającego.

Zaangażowanie Wnioskodawcy w pracę nad danym projektem komputerowym jest ustalane na podstawie zaangażowania w prace udokumentowane w postaci wytworzonego kodu źródłowego. Zaangażowanie Wnioskodawcy przekłada się bezpośrednio na efekty pracy w postaci stworzonej innowacyjności oprogramowania komputerowego. Zaangażowanie wpływa na kreatywność, ta na efekt pracy. Zadowolony z efektów pracy klient ma potencjał by wrócić do Wnioskodawcy z nowym zleceniem.

Umowy z kontrahentami przewidują miesięczne okresy rozliczeniowe, pod warunkiem spełnienia określonych warunków wynikających z harmonogramu prac i postępów przeprowadzanych badań i etapów pracy twórczej. Warunkiem wymagalności wynagrodzenia lub danej jego części jest prawidłowe wystawienie i doręczenie Zamawiającemu faktury VAT. W przypadku wystawienia faktury VAT niezgodnej z Umową lub obowiązującymi przepisami prawa, Zamawiający ma prawo do wstrzymania płatności do czasu wyjaśnienia tej sytuacji oraz otrzymania faktury korygującej VAT, bez obowiązku płacenia odsetek z tytułu niedotrzymania terminu zapłaty.

Efekty pracy Wnioskodawcy zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca ma charakter twórczy, nowatorski i oryginalny, jest to twór który wcześniej nie istniał. Nie są to czynności techniczne zlecane przez Klientów, które mogłyby mieć charakter powtarzalny. W umowie znajduje się zastrzeżenie, że twórczość Wnioskodawcy musi być stworzona wyłącznie przez Wnioskodawcę bez użycia żadnych zewnętrznych pomocy w postaci sztucznej inteligencji, opartych na modelu GPT.

Przenoszenie na Kontrahenta praw do oprogramowania następuje poprzez regulacje, w których Wnioskodawca oświadcza, że przysługują mu wszelkie prawa do rezultatów, w tym w szczególności majątkowe prawa autorskie do rezultatów będących utworami i że Wnioskodawca jest uprawniony do przeniesienia tych praw na Zamawiającego, a rezultaty te nie będą naruszać jakichkolwiek praw osób trzecich. Wnioskodawca przenosi na Zamawiającego wszelkie prawa do rezultatów, w tym w szczególności autorskie prawa majątkowe do rezultatów stanowiących utwory. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do rezultatów na Zamawiającego następuje z momentem ich stworzenia, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń lub zawierania odrębnych umów.

W zakresie rezultatów stanowiących utwór będący programem komputerowym, przeniesienie autorskich praw majątkowych obejmuje wszelkie znane pola eksploatacji, a w szczególności następujące pola eksploatacji:

a.utrwalanie, a także trwałe lub czasowe zwielokrotnienie programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,

b.tłumaczenie, przystosowywanie, zmiana układu lub wprowadzanie jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym,

c.rozpowszechnianie, wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem programu komputerowego lub jego kopii,

d.inne niż wymienione powyżej rozpowszechnianie programu komputerowego, w szczególności publiczne udostępnianie programu komputerowego w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

W ramach wynagrodzenia, Wnioskodawca przenosi na Zamawiającego prawo do wykonywania zależnych praw autorskich. Ponadto zobowiązuje się do dostarczenia Zamawiającemu rezultatów, w szczególności utworów stanowiących programy komputerowe, również w formie kodu źródłowego, w formie umożliwiającej Zamawiającemu jego swobodny odczyt, a także zapisanie kodu na innym nośniku i doprowadzenie tego kodu do formy wykonywalnej (w szczególności w drodze kompilacji) na odpowiednio wyposażonym stanowisku komputerowym. Wnioskodawca jest zobowiązany do przekazywania kodu źródłowego w sposób wskazany przez Zamawiającego, a także jego bieżącej aktualizacji. Ponadto jest zobowiązany przekazać Zamawiającemu wszelkie informacje i instrukcje niezbędne do obsługi, rozwoju i przetwarzania przekazanego kodu źródłowego.

Wnioskodawca zobowiązuje się i gwarantuje, że nie będzie wykonywać autorskich praw osobistych w stosunku do rezultatów stanowiących utwory oraz udziela Zamawiającemu wyłącznego, nieodwołalnego i nieograniczonego w czasie upoważnienia do wykonywania osobistych praw autorskich do rezultatów stanowiących utwory.

W związku z tworzeniem i rozwojem oprogramowania Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, w której wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, koszty przypadające na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wymienione wśród kosztów składniki majątkowe nie są środkami trwałymi w firmie. Przez pojęcie kosztu w przypadku środków trwałych Wnioskodawca rozumie odpisy amortyzacyjne.

Wiąże go umowa leasingu operacyjnego samochodu osobowego.

Kosztem dotyczącym usługi doradczej związanej ze złożeniem interpretacji był koszt konsultacji dotyczącej zasad preferencji IP Box.

Wydatki na użytkowanie samochodu to koszty paliwa, koszty napraw i inne koszty związane z jego eksploatacją, koszty ubezpieczenia samochodu oraz leasingu pojazdu.

Wydatki na sprzęt elektroniczny to zakup komputera, części komputerowych, akcesoriów umożliwiających zachowanie porządku i czystości komputera oraz jego części, zakup baterii, zasilaczy oraz telefonu.

Pisząc o wydatkach na usługi telekomunikacyjne Wnioskodawca miał na myśli ponoszenie wydatków na abonament telefoniczny, który umożliwia kontakt z klientem, przyjmowanie zleceń, konsultacje i rozmowy biznesowe.

Pytania

1.Czy podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy?

2.Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, a tym samym Wnioskodawca osiąga kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

3.Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT w szczególności na:

a.koszt usługi księgowej i doradczej;

b.koszt usług telekomunikacyjnych (abonament);

c.koszt składek na ubezpieczenia;

d.koszt leasingu oraz użytkowania samochodu;

e.koszt zakupu sprzętu elektronicznego;

przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

4.Czy w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Wnioskodawca bardzo szczegółowo opisał stan faktyczny oraz wskazał okoliczności mające wpływ na jego sytuację w zakresie przepisów podatkowych, jak również własną oceną stanowiska.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało wzbogacone o inne przepisy niż podatkowe, które mają wpływ na jego sytuację prawnopodatkową. Stąd Wnioskodawca ma postawę aby żądać interpretacji przepisów podatkowych w jego sytuacji faktycznej z uwzględnieniem całości stanu prawnego dotyczącego przedstawionej sprawy.

„Nie ma obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tym ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Wiele przepisów podatkowych uzależnia powstanie zobowiązań podatkowych, a zazwyczaj także wysokość tych zobowiązań od zdarzeń czy czynności prawnych uregulowanych bądź zdefiniowanych w przepisach nie będących przepisami prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 pkt 1 o.p. Pod pojęciem prawa podatkowego należy więc rozumieć wszelkie normy prawne, które regulują elementy konstrukcyjne, tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku, zatem także normy prawne nie znajdujące się w ustawach podatkowych. (...) Należy opowiedzieć się za szerokim rozumieniem pojęcia przepisy prawa podatkowego, o którym mowa w art. 14b par.1 o.p. Jednak z tym zastrzeżeniem, że przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej mogą być tylko takie przepisy, które współkształtują daną instytucję podatkowego prawa materialnego”. Wyrok NSA z 15 stycznia 2020 r., II FSK 345/18, LEX nr 2798786.

Wnioskodawca ma więc prawo zadać pytanie, czy prowadzona przez niego działalność dotyczy prac rozwojowych, a w konsekwencji czy może zostać uznana za badawczo-rozwojową. Może oczekiwać wydania w tym zakresie indywidualnej interpretacji podatkowej. W treści art. 30ca ustawy PIT ustawodawca posłużył się stwierdzeniem „działalność badawczo-rozwojowa", natomiast w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktów 39 i 30, odwołuje się do jej rozumienia zgodnie z ustawą pozapodatkową, więc oczywistym jest, że organ uprawniony jest do interpretowania charakteru prowadzonej działalności, odnosząc się do tej ustawy.

Stąd Wnioskodawca wnosi, aby organ ocenił rozważania prawne dokonane przez niego, które dotyczą wyłącznie przepisów podatkowych i wynikających z nich konsekwencji na podstawie przestawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego.

Brak definicji legalnej pojęcia działalności badawczo-rozwojowej (tzw. ulga IP BOX) w art. 30ca ustawy o PIT. Stąd zastosowanie ma definicja przedstawiona w tzw. słowniczku ustawy o PIT, czyli art. 5a pkt 38. Ustawodawca tam określa działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Podręcznik Frascati określa działalność badawczo-rozwojową jako: nowatorską, twórczą, nieprzewidywalną, metodyczną, możliwą do przeniesienia lub odtworzenia.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu nowego programu komputerowego zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem Kontrahentów. Taka działalność stanowi prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw, ponieważ polega ona na wykorzystaniu wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, algorytmów do zaprojektowania nowych, autorskich rozwiązań.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz kryteria niezbędne aby uznać działalność za działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jego działalność posiada następujące cechy:

a.nowatorskość i twórczość - Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie lub jego cześć dedykowane do indywidualnych potrzeb swoich Kontrahentów, którzy dążą do zwiększenia swojej innowacyjności poprzez nowatorskie rozwiązania programistyczne na rynku;

b.nieprzewidywalność - Kontrahenci oczekują od Wnioskodawcy określonego skutku jego pracy twórczej, sam Wnioskodawca decyduje jakich metod informatycznych, języków programowania użyje; w ten sposób powstają nowe programy dostosowane do zmieniającego się wciąż zapotrzebowania na rynku;

c.metodyczność - Wnioskodawca jest w ramach danej umowy zobowiązany do zgodnej z harmonogramem współpracy, zobligowany jest do sporządzenia wymaganej dokumentacji tak aby oczekiwania i plan Kontrahenta były zrealizowane w najlepszy sposób; w momencie udzielenia licencji na korzystanie z oprogramowania Wnioskodawca musi przeprowadzić minimum jeden projekt badawczo-rozwojowy; w tym celu określane są cele, harmonogram i zasoby a proces ten jest wdrażany w sposób systematyczny;

d.możliwość przeniesienia lub odtworzenia - celem działalności jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z wytworzonego oprogramowania lub części oprogramowania na Kontrahenta bądź udzielenie licencji na korzystanie z oprogramowania, co wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Z całą mocą można stwierdzić, że zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzanie przez niego programów komputerowych spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte z cytowanym wyżej Podręczniku Frascati oraz w art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Ministerstwo Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX wskazało: „Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium "systematyczności" danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego okresu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Wnioskodawca rozpoczynając pracę nad projektem posiada nieokreślony cel, którego realizacja ma rozwiązać określone oczekiwania i problemy Kontrahenta. Projekt posiada swoje ramy czasowe w postaci harmonogramu oraz oczekiwanej i wymaganej dokumentacji do projektu.

Wytwarzając oprogramowanie Wnioskodawca wykorzystuje posiadaną wiedzę naukową i technologiczną, aby stworzyć możliwie jak najbardziej kreatywne oraz nowatorskie rozwiązanie programistyczne. Rozwiązanie to jest indywidualnie dostosowane do konkretnej branży i zapotrzebowania Kontrahenta. Stąd efekt jego pracy można określić jako innowacyjny. Proponowane rozwiązania umożliwiają automatyzację procesów Kontrahenta. Taka działalność, zdaniem Wnioskodawcy, ma charakter twórczych prac rozwojowych.

Programowanie polega na pisaniu zindywidualizowanego kodu źródłowego. Ma on zapewnić określoną funkcjonalność, ale tą można osiągnąć stosując różnorakie rozwiązania. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów stworzyło nowe rozwiązania i ulepszenia, które wcześniej nie istniały. Stąd mają one znamiona innowacyjnej twórczości. A jego praca bazuje na specjalistycznej wiedzy fachowej.

Autorskie prawa do programów komputerowych podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej.

Ad. 2

W art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, wskazany jest zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Wśród tego katalogu znajduje się autorskie prawo do programu komputerowego (ust. 2 pkt 8).

O kwalifikowanym prawie własności intelektualnej można mówić, gdy spełnione są dwa kryteria:

a.przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz

b.prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Bez wątpienia oprogramowanie stanowi przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 74 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już w momencie ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązywania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s.178).

Ochronie prawem autorskim objęte są poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o PAIPP, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyr. TS z 22 grudnia 2010 r., C-393/09. Bezpecnostni softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816).

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym można stwierdzić, że Oprogramowanie wytwarzane przez niego w ramach umowy zawartej między nim a Kontrahentem jest przedmiotem ochrony prawa autorskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do programów komputerowcy wytwarzanych przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ponieważ jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, co zostało wykazane w zakresie pytanie nr 1.

Zgodnie z art. 30ca ust.7 ustawy o PIT, dochodem z kwalifikowanego IP jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

–z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP,

–ze sprzedaży kwalifikowanego IP,

–z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego IP, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym w postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W opisywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wskazano, że Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie w zamian za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania komputerowego na rzecz danego Kontrahenta.

Następuje zatem odpłatne zbycie autorskich praw majątkowych do wytworzonego Oprogramowania, co stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia, gdy spełnione są łącznie trzy warunki:

a.przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz

b.należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT;

c.podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie trzy przesłanki uznania, ponieważ wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego, co zostało wykazane w zakresie pytania nr 2.

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3/(a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej;

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3;

c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa powyżej, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zastosowanie cedułowości (teorii źródeł) wiąże się z konsekwencjami, zwłaszcza w zakresie możliwości stosowania specjalnych stawek opodatkowania lub kosztów normatywnych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Gdy Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani kwalifikowanych praw własności intelektualnej wskaźnik ten będzie wynosić 1 w momencie gdy Wnioskodawca osiągnie dochód.

Przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę jest przede wszystkim tworzenie programów komputerowych, do których następnie prawa autorskie są przenoszone na rzecz określonego Kontrahenta. Za świadczenie tych usług Wnioskodawca otrzymuje honorarium zgodnie z umową, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością ponosi on wydatki na:

a)koszt usługi księgowej i doradczej;

b)koszt usług telekomunikacyjnych (abonament);

c)koszt składek na ubezpieczenia;

d)koszt leasingu oraz użytkowania samochodu;

e)koszt zakupu sprzętu elektronicznego.

Wydatki te są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego Oprogramowania, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji opisanej we wniosku, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku z art. 20ca ust. 4 ustawy o PIT).

Ad. 4

Zgodnie z art. 30ca ust.1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 1 i następne ustawy o PIT wskazują, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1)prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;

2)wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

3)uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

4)określenie wysokości dochodu, jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie;

5)prowadzenie odrębnej ewidencji operacji finansowych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego IP.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca:

1)prowadzeni działalność gospodarczą w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT;

2)w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej – Oprogramowanie;

3)uzyskuje przychody ze sprzedaży programów komputerowych;

4)dokonuje odpowiedniej alokacji kosztów do przychodów z danego programu komputerowego, przez co określa dochód ze sprzedaży określonego Oprogramowania, w tym jest stanie obliczyć wartość Nexus dla każdego z nich;

5)wysokość dochodu, jaki może rozliczyć przy zastosowaniu stawki 5 % wynika z odrębnie prowadzonej ewidencji.

Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

Zasadność stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, np.

1.Sygn: 0111-KDWB.4011.5.2020.2.APA,

2.Sygn: 0111-KDWB.4011.14.2020.2.KK,

3.Sygn: 0111-KDIB1-3.4011.58.2020.2.IZ,

4.Sygn: 0111-KDIB1-3.4011.48.2020.2.MBD,

5.Sygn: 0111-KDIB1-3.4011.48.2020.2.MBD,

6.Sygn: 0112-KDIL2-1.4011.407.2020.3.TR,

7.Sygn: 0112-KDIL2-2.4011.520.2020.2.WS,

8.Sygn: 0112-KDIL2-2.4011.416.2020.2.MC,

9.Sygn: 0112-KDIL2-2.4011.469.2020.2.MM,

10.Sygn: 0112-KDIL2-1.4011.518.2020.2.JK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r., poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r., poz. 742 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że głównym przedmiotem Pan działalności gospodarczej jest tworzenie i rozwój nowoczesnego oprogramowania oraz jego elementów składowych sprzedawanego Kontrahentowi w ramach świadczonych na jego rzecz usług, na podstawie umowy współpracy. Realizuje Pan zlecenia programistyczne począwszy od analizy potrzeb Kontrahenta, następnie projektuje, implementuje, wdraża projekt oraz asystuje przy jego uruchomieniach testowych i produkcyjnych.

W ramach projektu zrealizował Pan następujące zadania:

1. korzystając z języka programowania Java oraz technologii między innymi takich jak, (...) stworzył Pan (...);

2. korzystając z języka programowania JavaScript oraz technologii między innymi takich jak (...) stworzył Pan (...);

3. korzystając z języka programowania Java oraz technologii między innymi takich jak, (...) stworzył Pan (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

We wniosku wskazał Pan, że tworzenie oprogramowanie pod indywidualne potrzeby Kontrahenta wskazuje jednoznacznie na jego indywidualny i niepowtarzalny charakter. Są to za każdym razem rozwiązania dedykowane pod potrzeby indywidualne użytkownika tego oprogramowania i zawierające unikalne rozwiązania dla niego i jego branży. Rozwiązania te bazują na autorskich Pana pomysłach wdrażanych kreatywnie poprzez stwarzanie nowego oprogramowania czy nowej funkcjonalności oprogramowania.

Podczas realizacji zadań wykorzystuje Pan swoje wieloletnie doświadczenie i umiejętności oraz kreatywne podejście do rozwiązania problemów w celu dostarczenia innowacyjnego oprogramowania. Innowacyjność oprogramowania wynika z braku istniejących na rynku rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahenta. Wymaga to dokładnej analizy problemu, opracowania rozwiązania oraz jego wdrożenia w życie poprzez napisanie kodu źródłowego stanowiącego część programu komputerowego.

Efekty Pana pracy zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie, które Pan tworzy ma charakter twórczy, nowatorski i oryginalny, jest to twór, który wcześniej nie istniał. Nie są to czynności techniczne zlecane przez Klientów, które mogłyby mieć charakter powtarzalny. W umowie znajduje się zastrzeżenie, że twórczość Pana musi być stworzona wyłącznie przez Pana bez użycia żadnych zewnętrznych pomocy w postaci sztucznej inteligencji, opartych na modelu GPT.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że w działalności, w której tworzy i rozwija oprogramowanie, działa w sposób zaplanowany, metodyczny oraz zgodnie z planem, w ramach którego ma określone cele do osiągnięcia. Systematyczność Pana prac polega na tym, że są one zaplanowane, prowadzi Pan je w sposób uporządkowany i regularny. Nie mają charakteru incydentalnego. Taki sposób realizacji prac możliwy jest dzięki harmonogramowi pracy.

Tworzy Pan harmonogram prac, który dostosowany i zależny jest od wymagań umownych ustalonych z Klientem. Te wymagania dotyczą poprawnej dokumentacji działalności. Ponadto, zaznaczył Pan, że wytwarzanie oprogramowania wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że przed rozpoczęciem realizacji tworzenia programu komputerowego posiadał Pan bogaty zasób wiedzy teoretycznej, praktycznej oraz wiedzę dotyczącą zasad współpracy biznesowej.

W ramach działalności gospodarczej wykorzystuje Pan wiedzę z zakresu IT i pisania kodu źródłowego. Praca Pana wymaga dużej dozy kreatywności, ponieważ tworzone oprogramowania nie istnieją na rynku, są nowatorskimi rozwiązaniami. Ponadto realizując przedmiotowe prace uzyskuje Pan nowe umiejętności z dziedziny technologii IT i ich zastosowania w działalności biznesowej, które następnie może wykorzystywać do projektowania nowych produktów i usług oferowanych swoim klientom, przykładowo oprogramowanie, strony internetowe.

Ponadto wskazał Pan, że w ramach zaspokojenia potrzeb innowacyjnych i technologicznych pogłębiał Pan swoją wiedzę z zakresu technologii rozwiązań dostarczanych przez (...). Rezultatem pogłębiania wiedzy było uzyskanie certyfikatu (...). Do realizacji programu komputerowego używał Pan języków programowania Java, JavaScript, Bash, HTML, YAML oraz technologii (...).

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

–nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

–nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

– łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

– kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

–wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

– planowaniu produkcji oraz

– projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazuje Pan we wniosku, Pana działania bazują na tworzeniu nowatorskich programów. Taki proces nie jest jedynie rutynowym wprowadzaniem okresowych zmian w programach, nie ma charakteru mechanicznego czy odtwórczego. Efekt Pana pracy jest oryginalny, indywidualny i dedykowany pod konkretne potrzeby.

Twórczy charakter Pana działalności przejawia się opracowaniem oraz napisaniem kodu źródłowego stanowiącego, część programu komputerowego, który realizuje na potrzeby Kontrahenta. Wraz z kodem źródłowym utworzył Pan testy automatyczne weryfikujące poprawność działania kodu źródłowego. Do tej pory w praktyce gospodarczej nie tworzył Pan (...). Podobnie nie miał Pan okazji do tej pory pisać kodu źródłowego, którego skutkiem jest powstanie (...).

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W każdym przypadku tworzenia, ulepszenia utworów, efekty Pana pracy są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przenosi Pan całość praw autorskich do oprogramowania na rzecz kontrahenta otrzymując za nie wynagrodzenie. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Ponadto z treści wniosku wynika, że dokonał Pan stosownych wyodrębnień w prowadzonej oddzielnie od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco od (...) 2022 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej od (...) 2022 r. i w latach kolejnych, jeśli Pana sytuacja i obowiązujące przepisy prawa nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

– dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

– wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Pana wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus należy pamiętać, aby istniał związek pomiędzy:

– wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

– kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

– dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie na potrzeby kalkulacji tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym należy również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Pana – wskazane w opisie sprawy – mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu Nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanego IP.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

– stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

– zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Pana. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).