Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2023 r., sygn. I OSK 1113/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Marian Wolanin Sędzia del. WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 stycznia 2022 r., sygn. akt IV SA/Wr 627/21 w sprawie ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze z dnia 6 lipca 2021 r., nr SKO/41/ŚR-172/2021 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 stycznia 2022 r., sygn. akt IV SA/Wr 627/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi A. D. (dalej również: "wnioskująca", "odwołująca się", "skarżąca", "strona skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze (dalej również: "organ II instancji", "organ odwoławczy", "SKO", "Kolegium") z 6 lipca 2021 r., nr SKO/41/ŚR-172/2021 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, oddalił skargę.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z 1 marca 2021 r. (data wpływu do organu: 2 marca 2021 r.) A. D. zwróciła się do Prezydenta Miasta A. (dalej również: "Prezydent", "organ I instancji") o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad babcią J. K., posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym.

Decyzją z 30 marca 2021 r., nr MOPS/DŚR/001772/SP/03/2021 Prezydent odmówił wnioskodawczyni ustalenia prawa do ww. świadczenia wskazując, że w sprawie nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111, dalej: "uśr", "ustawa"), warunkująca możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, albowiem znaczny stopień niepełnosprawności osoby wymagającej opieki datuje się od momentu, w którym miała ona ukończone 74 lata. Natomiast z treści orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wynika, że nie da się ustalić daty powstania niepełnosprawności.

Odwołanie od powyższego aktu organu I instancji wniosła A. D. Kwestionując stanowisko Prezydenta podniosła, że art. 17 ust.1b uśr należy wykładać zgodnie z poglądem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w wyroku z 18 listopada 2014 r., sygn. akt SK 7/11, w którym orzeczono o niekonstytucyjności części normy wynikającej z ww. przepisu. Podniosła, że jej babcia jest osobą wymagającą stałej opieki ze względu na wiek i stan zdrowia. Składająca wniosek podkreśliła, że jest jedyną osobą w rodzinie, która może zapewnić jej opiekę i zadbać o wszystkie potrzeby. Posiada również odpowiednie wykształcenie – jest fizjoterapeutką. W nawiązaniu do ww. argumentacji wskazała, że córka babci (a matka wnioskodawczyni) przebywa od ponad 20 lat za granicą i nie utrzymuje kontaktu z rodziną, wobec czego nie można liczyć na jej pomoc.