Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 maja 2024 r. FV przeciwko Caisse pour l'avenir des enfants., sygn. C-27/23

Artykuł 45 TFUE i art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii należy interpretować w ten sposób, że: stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego, zgodnie z którym pracownik przygraniczny nie może pobierać dodatku rodzinnego związanego z wykonywaniem przez niego pracy najemnej w tym państwie członkowskim na dziecko umieszczone u niego na mocy orzeczenia sądowego i nad którym sprawuje on pieczę, podczas gdy dziecko umieszczone w rodzinie zastępczej na mocy orzeczenia sądowego i zamieszkałe w rzeczonym państwie członkowskim jest uprawnione do otrzymywania tego dodatku wypłacanego osobie fizycznej lub prawnej, która sprawuje pieczę nad tym dzieckiem. Okoliczność, że pracownik niebędący rezydentem uczestniczy w utrzymaniu umieszczonego u niego dziecka, może zostać uwzględniona w ramach przyznania takiemu pracownikowi dodatku rodzinnego na dziecko umieszczone w jego gospodarstwie domowym tylko wtedy, gdy właściwe przepisy krajowe przewidują taki warunek przyznania tego dodatku pracownikowi będącemu rezydentem, który sprawuje pieczę nad umieszczonym w jego gospodarstwie domowym dzieckiem.