Wyrok SN z dnia 27 września 2023 r., sygn. II USKP 55/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)
‎SSN Halina Kiryło
‎SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania R. K.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Poznaniu
‎o wysokość emerytury górniczej,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 września 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
‎z dnia 30 czerwca 2021 r., sygn. akt III AUa 931/19,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziału w Poznaniu na rzecz R. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

az

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 listopada 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych […] Oddział w Poznaniu ponownie ustalił i wznowił wypłatę emerytury dla R.K. od 14 października 2018 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił 29 lat i 2 miesiące okresów składkowych oraz 1 rok, 7 miesięcy okresów nieskładkowych. Okres pracy górniczej obliczono, przyjmując 350 miesięcy z zastosowaniem przelicznika 1,2.

R.K. złożył odwołanie od tej decyzji, domagając się jej zmiany i ustalenia wysokości emerytury z zastosowaniem odpowiedniego przelicznika, właściwego do okresów pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym.

Sąd Okręgowy w Koninie, wyrokiem z dnia 9 lipca 2019 r., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się prawo do obliczenia okresów pracy górniczej od 16 grudnia 1987 r. do 26 października 2018 r. z zastosowaniem przelicznika 1,8 zgodnie z ewidencją dniówek półtorakrotnych oraz rozstrzygnął o kosztach procesu.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 30 czerwca 2021 r., oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.

W sprawie ustalono, że R.K., urodzony […] 1969 r., podjął pracę w K. w K. od 16 grudnia 1987 r. Wówczas został zatrudniony na stanowisku ślusarz-spawacz w oddziale KM-1. Był to oddział urządzeń mechanicznych na odkrywce K., który zajmował się utrzymaniem ruchu koparek i zwałowarek, kontrolowaniem na bieżąco, czy maszyny prawidłowo pracują. Praca odwołującego się na stanowisku ślusarz-spawacz polegała na usuwaniu awarii, bieżących naprawach i konserwacji urządzeń mechanicznych na koparkach i zwałowarkach. Odwołujący się głównie pracował na koparkach wielonaczyniowych, które zdejmowały nadkład i urabiały węgiel, bo głównie te maszyny się psuły i wymagały wykonywania bieżących napraw. Bieżąca konserwacja i drobne naprawy były prowadzone w czasie pracy maszyny. Jedynie niektóre wymagały wyłączenia jej z ruchu na czas trwania naprawy, zależało to od tego, jaka akurat część mechaniczna się popsuła. Koparki wielonaczyniowe, zwałowarki pracowały w ruchu ciągłym, a odwołujący się wraz z innymi pracownikami brygady wykonywał prace utrzymania ruchu tych maszyn, między innymi regulował układy hamulcowe, doglądał prawidłowości działania układów mechanicznych, wykonywał wszelkie naprawy, usuwał usterki układów mechanicznych, jakie zdarzały się w trakcie pracy maszyny. W razie wystąpienia poważniejszej awarii maszyna była zatrzymywana (lub też sama się zatrzymywała), a zadaniem odwołującego się było usunięcie awarii i umożliwianie dalszej pracy maszyny. Taka naprawa mogła trwać godzinę, dwie, czasem nawet do 3 dni. Odwołujący się pracował w systemie zmianowym, wyłącznie na koparkach i zwałowarkach, nie zajmował się przenośnikami taśmowymi, bo awarie i naprawy na przenośnikach taśmowych wykonywali pracownicy innego oddziału KM-2, jedynie sporadycznie mogło zdarzyć się, że pracownicy oddziału, w którym pracował odwołujący się byli kierowani do usuwania awarii na przenośnikach taśmowych.