Wyrok NSA z dnia 15 marca 2024 r., sygn. I GSK 460/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Związku "P." w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 76/19 w sprawie ze skargi Związku "P." w W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 października 2018 r. nr PJ.wmp.027.1.2018 w przedmiocie odmowy przyznania części środków finansowych z tytułu wsparcia z Funduszu Promocji Mięsa Wieprzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Związku "P." w W. na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 3 października 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 76/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) – zwanej dalej "p.p.s.a." oddalił skargę Związku P. [...] w Warszawie na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 31 października 2018 r. w przedmiocie odmowy przyznania części środków finansowych z tytułu wsparcia z Funduszu [...].

W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku strona wniosła o "zmianę zaskarżonego wyroku" i rozpoznanie skargi, ewentualnie o uchylenie go w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skargę kasacyjną oparto na obu podstawach. Zarzuty naruszenia przepisów postępowania dotyczyły art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. w związku z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.) – zwanej dalej "k.p.a." poprzez oddalenie skargi i uznanie, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja odpowiadają prawu, podczas gdy bezzasadnie uznano, że skarżący nie spełnił zasad konkurencyjnego wyboru dostawcy powierzchni wystawienniczej, art. 3 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 7 k.p.a. i art. 77 k.p.a. i art. 80 k.p.a. poprzez uznanie, że organ dokonał wnikliwej analizy materiału dowodowego, podczas gdy organ dokonał błędnej interpretacji oświadczenia dyrektora biura skarżącego, zapytania ofertowego i oferty oraz nie zbadał dokładnie okoliczności sprawy i wywiódł z zebranego materiału wnioski z niego niewynikające, art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku bez jednoznacznego wskazania podstaw rozstrzygnięcia i wyjaśnienia, na jakiej podstawie Sąd uznał, że oświadczenie dyrektora biura skarżącego o dacie złożenia oferty należy uznać za niewiarygodne oraz że skarżący nie spełnił wymogu konkurencyjnego dostawcy, a także art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 7, art. 8 i art. 77 k.p.a. poprzez brak odniesienia się do wszystkich zarzutów skargi, w szczególności zarzutu naruszenia art. 77 § 1, art. 80 k.p.a. i dokonania dowolnych ustaleń i przyjęcie że skarżący nie udowodnił zastosowania procedury konkurencyjnej wyboru wykonawcy realizowanego zadania, podczas gdy skarżący uwzględniając zastosowanie art. 701 i nast. k.c. w związku z art. 9 ust. 3 ustawy z 22 maja 2009 r. o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych, prawidłowo sporządził zapytanie ofertowe, a oferta spółki M. mogła być standardową, a jednocześnie ofertą złożoną w odpowiedzi na pytanie skarżącego.