Wyrok NSA z dnia 15 marca 2024 r., sygn. I GSK 1478/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P.P.H. "A." [...] Sp. j. w Cz. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 lutego 2020 r. sygn. akt III SA/Gl 1019/19 w sprawie ze skargi P.P.H. "A." [...] Sp. j. w Cz. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 6 września 2019 r. nr 2401-IOA1.4401.10.2018.MM w przedmiocie unieważnienia zgłoszenia celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P.P.H. "A." [...] Sp. j. w Cz. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 17 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Gl 1019/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) – zwanej dalej "p.p.s.a." oddalił skargę P.P.H. A. J. K., E. K., A. K. Sp. j. w Cz. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 6 września 2019 r. w przedmiocie unieważnienia zgłoszenia celnego.

W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku spółka wniosła o jego uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Środek odwoławczy oparto na obu podstawach kasacyjnych. Zarzuciła naruszenie: art. 251 ust. 1c pkt 2 lit. b rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny w związku z art. 796e ust. 2 oraz 792a RWKC poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz błędną wykładnię i uznanie, że organy są uprawnione do unieważnienia zgłoszenia celnego wbrew zasadom określonym wart. 792a ust. 1 i 2 RWKC oraz po terminie określonym w art. 796e ust. 2 RWKC, art. 796e ust. 2 poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że przepis ten znajdował zastosowanie pomimo upływu 150 dni od zwolnienia towarów do wywozu oraz otrzymania przez właściwy organ komunikatu o wynikach kontroli w urzędzie wyprowadzenia, art. 796e ust. 2 RWKC poprzez błędną wykładnię polegającą na zwrónaniu informacji od litewskiej administracji celnej jako braku otrzymania wspomnianego komunikatu i uznania, że towary nie opuściły obszaru celnego Wspólnoty, art. 796da ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 RWKC poprzez niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu że wystąpiły okoliczności wskazane w tym przepisie, art. 796da ust. 4 RWKC poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że spółka powinna przedstaswić dokument poświadczony przez organy c elne państwa członkowskiego lub kraju spoza obszaru celnego Wspólnoty, art. 796da ust. 4 RWKC w związku z art. 187 i art. 919 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) – dalej "O.p." poprzez odmowę przyznania waloru dokumentom przedstawionym w sprawie, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 191, art. 192, art. 194 § 1 O.p. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 122, art. 187 § 1 i art. 187 § 1 O.p. poprzez uznanie, że organy w całości zgromadziły niezbędny materiał dowodowy, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 210 O.p. w związku z art. 7 i art. 8 ust. 2 Konstytucji RP poprzez utrzymanie w mocy decyzji wydanej w pierwszej instancji bez podstawy prawnej, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 121 O.p., tj. naruszenie zasady zaufania do organów podatkowych poprzez fakt, że wobec kilkukrotnych kontroli spółki i braku stwierdzenia nieprawidłowości w dostawach oraz wywodzeniu negatywnych konsekwencji wobec spółki w wyniku nieprawidłowości w funkcjonowaniu litewskiej administracji celnej, art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego ustalonego przez organy podatkowe niezgodnie z procedurą i stanem rzeczywistym, uzasadnienie wyroku w sposób uniemożliwiający ustalenie wykładni prawa poczynionej przez Sąd pierwszej instancji i polegające na powieleniu twierdzeń organu odwoławczego, art. 134 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 p.p.s.a. poprzez brak dokonania kontroli zaskarżonej decyzji w granicach sprawy.