Wyrok NSA z dnia 27 marca 2024 r., sygn. II OSK 1680/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Raszyn od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2021 r. sygn. akt IV SA/Wa 2728/20 w sprawie ze skargi Wojewody Mazowieckiego na uchwałę Rady Gminy Raszyn z dnia 28 grudnia 2015 r. nr XVII/170/15 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Gminy Raszyn na rzecz Wojewody Mazowieckiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2021 r. sygn. akt IV SA/Wa 2728/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Mazowieckiego, stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Raszyn z dnia 28 grudnia 2015 r. nr XVII/170/15 w odniesieniu do ustaleń części tekstowej i graficznej w zakresie w jakim dopuszcza do realizacji zabudowę w odległości mniejszej niż 150 m od obiektu wojskowego, w ramach terenu oznaczonego symbolem 2U/UC oraz zasądził od Gminy Raszyn na rzecz Wojewody Mazowieckiego kwotę 480 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W skardze kasacyjnej Gmina Raszyn zaskarżyła ww. wyrok w całości zarzucając mu naruszenie:

1) art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; zwanej dalej p.p.s.a.) w zw. z art. 28 ust. 1 oraz w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 741 z późn. zm.; zwanej dalej: u.p.z.p.), poprzez stwierdzenie nieważności uchwały w części w skutek błędnego przyjęcia, że organ naruszył art. 4 ust. 3 zdanie drugie u.p.z.p., a tym samym naruszył w istotny sposób zasady sporządzania planu miejscowego w rozumieniu art. 28 ust. 1 u.p.z.p., co skutkował uwzględnieniem skargi;

2) art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez sporządzenie uzasadnienia wewnętrznie niespójnego, zawierającego niedające się wyjaśnić sprzeczności, które nie pozwalają na ustalenie toku rozumowania Sądu i dokonanie kontroli zaskarżonego wyroku, co miało istotny wpływ na wynik sprawy;