Konwencja MLI bez wpływu na podwójne opodatkowanie w transporcie morskim - Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. II FSK 585/21

Konwencja MLI nie zmienia metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z Umowy polsko-emirackiej w zakresie pracy najemnej na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w ZEA, jeżeli strony umowy nie dokonały notyfikacji wyboru opcji przewidzianych w art. 5 Konwencji MLI.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.) Sędzia WSA del. Alicja Polańska Protokolant Renata Galińska-Gaweł po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 1081/20 w sprawie ze skargi T. K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 września 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.522.2020.2.KF w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2. uchyla interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 września 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.522.2020.2.KF w części uznającej stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe; 3. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz T. K. kwotę 1 137 (jeden tysiąc sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 23 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1081/20, w sprawie ze skargi T. K. (dalej: "Skarżący", "Wnioskodawca") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z dnia 28 września 2020 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), oddalił skargę.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy. We wniosku Skarżący przedstawił stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą rezydencję podatkową w Polsce, gdzie posiada także centrum interesów życiowych. Wykonywał pracę najemną jako marynarz na jednostkach pływających eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w: Arabii Saudyjskiej (w latach 2017-2019), w Wielkiej Brytanii oraz w Meksyku (w 2017 r.), oraz Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: "ZEA") od 2019 r. W latach następnych Wnioskodawca zamierza kontynuować pracę na statkach morskich eksploatowanych w transporcie międzynarodowym m.inn. przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w ZEA jako marynarz. Wskazano, że jednostki pływające, na których wykonywał/będzie wykonywał prace w latach kolejnych były i nadal będą faktycznie wykorzystywane w transporcie morskim. Transport morski był i nadal będzie wykonywany zgodnie z definicją wskazaną m.in. w Umowie z dnia 31 stycznia 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373, dalej: "Umowa polsko-emiracka") i obejmował/będzie obejmował w latach następnych m.in. przewóz różnych towarów lub osób. Wnioskodawca w 2019 r. oraz w latach kolejnych z tytułu dochodów z pracy na jednostkach pływających eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w ZEA na mocy Umowy polsko-emirackiej podlegał, podlega i będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w ZEA. Siedziba pracodawcy znajdowała się i znajduje się w ZEA. Na podstawie definicji zawartych w Umowie polsko-emirackiej, jednostki pływające, na których podatnik wykonuje i będzie wykonywać pracę najemną mają i będą mieć status statku morskiego oraz są eksploatowane w transporcie międzynarodowym. W związku z powyższym opisem zadano m.in. pytania: