Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. II OSK 1489/22

Zarówno studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jak i plan miejscowy muszą pozostawać w zgodności z aktami normatywnymi wyższego szczebla, przy czym studium pełni rolę aktu polityki przestrzennej określającego ramy dla planów miejscowych, które z kolei jako akty prawa miejscowego mają moc powszechnie obowiązującą i nie mogą naruszać ustaleń studium.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski (spr.) sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SA/Ol 79/22 w sprawie ze skargi W.K. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia [...] 2014 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi J. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SA/Ol 79/22, oddalił skargę W.K. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia [...] 2014 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi J.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Skargę na powyższą uchwałę, po uprzednim wezwaniu Rady Miejskiej do usunięcia naruszenia prawa, wniósł W.K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Uchwała została zaskarżona w częściach, które przeznaczają teren działki [...] jedynie do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a nie dopuszczają na terenie działki [...] zabudowy letniskowej. Skarżący zarzucił uchwale naruszenie:

– art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") w zw. z art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm., dalej: "Konstytucja RP") przez istotne naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego na skutek przekroczenia władztwa planistycznego oraz nieuzasadnionego, instrumentalnego, niezgodnego z zasadą równości i zasadą proporcjonalności ograniczenia uprawnień prawa własności skarżącego w sytuacji, gdy Rada Miejska nie dysponuje nieograniczoną swobodą planistyczną w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego, a własność oraz wszelkie ograniczone prawa rzeczowe podlegają ochronie prawnej i mogą zostać ograniczone jedynie w drodze ustawy, ale tylko wtedy gdy ograniczenie nie narusza istoty prawa własności;