Interpretacja indywidualna z dnia 16.05.2018, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.108.2018.1.EN, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.108.2018.1.EN

w zakresie sposobu ustalania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu zawierania wskazanych we wniosku umów faktoringowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2018 r. (data wpływu do Organu 22 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu zawierania wskazanych we wniosku umów faktoringowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu zawierania wskazanych we wniosku umów faktoringowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - S.A. (dalej: Wnioskodawca, lub Spółka) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.; dalej: ustawa o CIT), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi szeroko pojętą działalność w zakresie obsługi wierzytelności, w ramach której głównym obszarem działalności jest świadczenie usług faktoringowych.

Faktoring zaliczany jest do grupy umów nienazwanych, których dopuszczalność zawierania wynika z ogólnej zasady swobody stosunków umownych, wyrażonej w art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm. - dalej: k.c.). Umowa o świadczenie usług faktoringowych polega na nabywaniu przez Faktora (Wnioskodawcę) wierzytelności pieniężnych o odroczonym terminie płatności przysługujących klientowi Wnioskodawcy (Faktorantowi) wobec podmiotów trzecich (Odbiorców) oraz wykonywaniu czynności typowych dla usługi faktoringu (prowadzenie kont rozliczeniowych odbiorców, monitoring spływu wierzytelności i ich egzekwowanie). Wierzytelności są nabywane z chwilą ich powstania, a termin ich zapłaty jeszcze nie upłynął. Wnioskodawca wypłaca Faktorantowi kwotę stanowiącą z reguły 70-90% wartości faktury pomniejszoną o wynagrodzenie Wnioskodawcy. W chwili spływu wierzytelności, które Wnioskodawca przyjmuje w imieniu Faktoranta, Wnioskodawca zarachowuje uzyskane kwoty na pokrycie wcześniej udzielonego finansowania i swoich wynagrodzeń ustalonych w umowie faktoringu oraz oddaje Faktorantowi pozostałą część wartości faktury. Na wynagrodzenie Wnioskodawcy składają się: prowizja podstawowa, prowizja dodatkowa, prowizja windykacyjna, odsetki i inne opłaty.