Wyrok SN z dnia 21 listopada 2016 r., sygn. II PK 230/15

Dieta z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, ustalona w regulaminie wynagradzania obowiązującym u prywatnego pracodawcy, może być równa diecie z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju ustalonej w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Nie może być natomiast niższa niż ustalona w rozporządzeniu z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Reza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący)

SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa M.M. przeciwko Przedsiębiorstwu Usługowo Handlowemu G. B. G. i wspólnicy Spółka Jawna w Ł. o diety, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 listopada 2016 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. z dnia 19 marca 2015 r., sygn. akt V Pa ... /15,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. wyrokiem z dnia 29 grudnia 2014 r. zasądził od pozwanej PHU "G. i wspólnicy Spółki Jawnej w Ł. na rzecz powodów D. B. i M.M. odpowiednio kwoty: 9.766,78 zł i 25.249,59 zł tytułem diet z ustawowymi odsetkami liczonymi do dnia zapłaty od kwot i dat wymagalności szczegółowo określonych w wyroku, oddalił dalej idące powództwa obu powodów, zniósł wzajemnie koszty zastępstwa procesowego stron i rozstrzygnął o nieuiszczonych kosztach sądowych.

Sąd Rejonowy ustalił, że powodowie M.M. i D. B. w spornych okresach od października 2009 r. do lutego 2012 r. oraz od września 2010 r. do czerwca 2011 r. byli zatrudnieni u strony pozwanej na stanowiskach kierowców. Umowy o pracę wiążące ich z pozwaną nie zawierały postanowień dotyczących zwrotu kosztów podróży. Pozwana opracowała regulamin wynagradzania, datowany na dzień 13 sierpnia 2007 r., który w § 13 pkt 2 określał wysokość diet na poziomie nie niższym niż aktualna wysokość diety krajowej, ustalonej dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej. Wbrew treści regulaminu, część kierowców otrzymywała jednak diety w wysokościach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Ostatecznie, o wysokości należności z tytułu diet decydował zaś B. G.