Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2015 r., sygn. II GSK 461/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Stanisław Gronowski Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 września 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 1580/13 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 18 września 2013 r. oddalił skargę J. P. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] marca 2013 r. w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy.

Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:

Skarżąca w dniu 10 listopada 2009 r. wystąpiła o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy słowno - graficzny S. przeznaczony do oznaczania towarów i usług w klasie 09 domowy i przenośny sprzęt audio, wideo i elektroniczny oraz akcesoria do niego, słuchawki, słuchawki bezprzewodowe, głośniki oraz w klasie 35 sprzedaż hurtowa i detaliczna, w tym przez Internet, domowego i przenośnego sprzętu audio wideo i elektronicznego oraz akcesoriów do niego, słuchawek, słuchawek bezprzewodowych, głośników.

Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Urząd Patentowy RP odmówił skarżącej udzielenia prawa ochronnego na wymieniony znak towarowy.

Objętą skargą decyzją z dnia [...] marca 2013 r. organ utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu wskazał, że skarżąca od sierpnia 2009 r. była wyłącznym dystrybutorem marki S. na rynku polskim zaś umowa jaką zawarła z producentem towarów - chińską spółką S. S. T. D. Co Ltd, miała obowiązywać do 31 lipca 2011 r. Zgłoszenie znaku towarowego, zgodnie z oświadczeniem skarżącej, miało na celu zabezpieczenie na terenie Polski interesów zarówno skarżącej jak i producenta towarów wprowadzonych do obrotu pod znakiem S. przy czym zgłoszenie nie było autoryzowane przez chińska spółkę. Współpraca pomiędzy producentem towarów, a skarżącą została zakończona z dniem 4 marca 2010 r. Organ ustalił ponadto, że chińska spółka przed wygaśnięciem umowy zawartej ze skarżącą nawiązała współpracę z M. I. P. B., S. Spółką jawną w W., której sprzedawała swoje towary z pominięciem skarżącej jako wyłącznego dystrybutora. Organ stwierdził, że skarżąca dokonując zgłoszenia działała w złej wierze. Miała ona, bowiem świadomość, że w dniu zgłoszenia podmiot trzeci używał oznaczenia identycznego lub podobnego dla towarów identycznych lub do złudzenia podobnych do oznaczenia zgłoszonego do rejestracji, a ponadto treść umowy dystrybucji łącząca skarżącą z chińskim kontrahentem wskazywała na istniejący pomiędzy nimi szczególny stosunek zaufania. Fakt wykorzystania przez skarżącą znajomości znaku towarowego i chęć jego zarejestrowania na swoja rzecz bez zgody producenta towarów i właściciela znaku towarowego było działaniem w złej wierze, co wypełniało przesłankę określoną w art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j.: Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej: p.w.p.) do odmowy udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak towarowy. W ocenie organu nie mogła stanowić przesłanki pozytywnej, podniesiona przez skarżącą okoliczność, iż zgłoszenie miało na celu zrekompensowanie kosztów poniesionych przez nią na promocję i rozpowszechnienie produktu na terenie kraju.