Zasady dochodzenia roszczeń w sądowym postępowaniu egzekucyjnym - zaliczenie w koszty uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych

W dochodzeniu roszczeń w trybie egzekucyjnym szczególnie istotne znaczenie mają zasady prowadzenia egzekucji komorniczej, zasady naliczania kosztów postępowania egzekucyjnego i podmioty zobowiązane do ich pokrycia, zasady zaskarżania czynności egzekucyjnych przez wierzyciela/dłużnika. Należy pamiętać, że tylko poprawnie przeprowadzone dochodzenia mogą ostatecznie skutkować zaliczaniem należności nieściągalnych w koszty uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności. Podatnik ma prawo odpisać jedynie te wierzytelności, co do których zostało wydane postanowienie o nieściągalności.

1. Zasady prowadzenia egzekucji sądowej

Krok 1. Dokonanie wyboru właściwego komornika

Sprawy egzekucyjne (z zakresu tzw. egzekucji sądowej) należą do właściwości sądów rejonowych i działających przy tych sądach komorników. Czynności egzekucyjne wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów.

Komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym, zasadniczo w obszarze swego rewiru. Rewirem komorniczym jest obszar właściwości sądu rejonowego, przy którym działa komornik.

Komornik sądowy nie jest stroną postępowania egzekucyjnego, lecz organem egzekucyjnym (tak m.in. Sąd Najwyższy - Izba Cywilna w postanowieniu z 14 marca 2000 r., sygn. akt II CKN 496/00; opubl.: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna, rok 2000, nr 9, poz. 168, str. 73). Status komorników został uregulowany w ustawie o komornikach sądowych i egzekucji. Zgodnie z jej przepisami komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym, który przy wykonywaniu czynności podlega orzeczeniom tego sądu i prezesowi tego sądu.