Najbardziej znanymi metodami podziału kosztów całkowitych przedsiębiorstwa na koszty stałe i zmienne są: metoda księgowa, metoda odchyleń krańcowych, równania regresji, metoda analizy techniczno-technologicznej (inżynierska). Na potrzeby działalności operacyjnej przedsiębiorstwa najlepiej zastosować metodę analizy techniczno-technologicznej, gdyż pozwala na lepsze zrozumienie procesów zachodzących w przedsiębiorstwie oraz poznanie przyczyn i mechanizmów powstawania w nim kosztów. Korzyści z podziału kosztów na stałe i zmienne zostały scharakteryzowane w uzasadnieniu.