Ulgi podatkowe w zeznaniu za rok 2000

Wydatki mieszkaniowe

Wprawdzie ustawa nie używa pojęcia „wydatki mieszkaniowe”, jednakże powszechnie określa się w ten sposób zbiorczo ulgi z tytułu wydatków na zakup gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, budowę takiego budynku, wkład budowlany lub mieszkaniowy, zakup budynku lub lokalu, nadbudowę (rozbudowę) budynku, przebudowę lokalu na cele mieszkalne, remont i modernizację mieszkania lub budynku oraz z tytułu gromadzenia oszczędności w kasach mieszkaniowych. W świetle ustawy istnieją pewne wspólne, z punktu widzenia wydatków mieszkaniowych, zagadnienia, które z uwagi na to, że dotyczą wszystkich wydatków z tej grupy, zostały niejako „wyciągnięte przed nawias” i omówione odrębnie.

Pamiętaj, że

Łączna suma odliczeń z tytułu wszystkich wydatków mieszkaniowych nie może być wyższa niż limit dla tzw. dużej ulgi budowlanej, tj. 154 000 zł.

Ustawa stanowi, że łączne odliczenia z tytułu wszystkich wydatków mieszkaniowych (osobno potraktowano zakup gruntu oraz remont i modernizację) nie mogą przekroczyć limitu dla tzw. dużej ulgi budowlanej, co oznacza, że sam ustawodawca dopuszcza jednoczesne odliczenia z tytułu np. budowy budynku mieszkalnego, wniesienia wkładu budowlanego oraz zakup nowo wybudowanego lokalu mieszkalnego przez tego samego podatnika, byle w łącznych odliczeniach nie przekroczył limitu, o którym mowa.

Ustawową formułę „poniósł wydatki” rozpatrywać należy w dwóch płaszczyznach:

l 

l 

Stąd też nie podlegają odliczeniu kwoty zaciągniętych kredytów, lecz ich spłaty (por. wyrok NSA z 16 stycznia 1998 r., I SA/Gd 565/96, nie publikowany), zaś wydatki stanowiące podstawę do dokonania odliczeń powinny zostać faktycznie poniesione w roku, za który dokonujemy rozliczenia. Zatem w sytuacji, gdy w sensie faktycznym wydatek nie został poniesiony w przedstawionym wyżej znaczeniu, nawet posiadanie np. faktury VAT na zakup materiałów budowlanych w sytuacji odroczenia terminu płatności na następny rok podatkowy nie uprawnia nas do dokonania odliczenia. W tym kontekście trzeba zwrócić uwagę na art. 27a ust. 15 ustawy, potwierdzający istnienie zasady, iż w rozliczeniu za dany rok podatkowy odliczeniu podlegają wyłącznie wydatki poniesione w tymże roku. W myśl tego przepisu, Zatem zasadą jest odliczanie wydatków związanych z wydatkami mieszkaniowymi w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym zostały one poniesione, zaś wyjątkiem – sytuacja, gdy kwota odliczeń z danego roku podatkowego nie znajduje pokrycia w należnym za ten rok podatku do zapłaty. W tej sytuacji w przypadku wydatków mieszkaniowych kwota odliczeń od podatku, przekraczająca kwotę podatku za dany rok, podlega odliczeniu w rozliczeniu podatku za lata następne. Podkreślenia wymaga fakt, iż rozwiązanie to faktycznie nie oznacza możliwości dokonania odliczeń wydatków z danego roku w roku następnym (gdyby tak było, zamiast żądania stwierdzenia nadpłaty, można by było po prostu nie odliczone z jakichś powodów rachunki za rok miniony ująć w rozliczeniach za lata następne), a jedynie przenosi wykazaną w zeznaniu podatkowym, lecz nie zrealizowaną kwotę odliczeń na lata następne. Oznacza to, że niezależnie od faktycznie możliwej kwoty odliczeń za dany rok, by skorzystać z możliwości zawartej w art. 27a ust. 15 ustawy, należy wydatki z danego roku ująć w zeznaniu podatkowym za ten rok.