Interpretacja indywidualna z dnia 8 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.108.2024.2.LM

Skutki podatkowe w związku ze sprzedażą w drodze postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanych.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 19 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w związku ze sprzedażą w drodze postępowania egzekucyjnego nieruchomości zabudowanych (…). Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 marca 2024 r. (wpływ 2 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik Sądowy przy Sądzie (…) (zwany dalej: „komornikiem” lub „Wnioskodawcą”), działający jako organ egzekucyjny, prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce będącej osobą fizyczną nie prowadzącą żadnej działalności gospodarczej i niebędącą czynnym podatnikiem VAT (zwaną dalej: „dłużniczką”).

W związku z prowadzoną egzekucją z nieruchomości będących prywatną własnością dłużniczki na licytację publiczną zostaną wystawione dwie nieruchomości gruntowe zabudowane (tereny przemysłowe), dla których Sąd (…), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste odpowiednio o numerach (…) i (…). Powyższe nieruchomości zostały nabyte w 2005 roku na podstawie umowy sprzedaży przez dłużniczkę i jej męża jako wspólność ustawowa majątkowa małżeńska. Mąż dłużniczki zmarł 7 listopada 2020 r. Do dnia 22 lipca 2020 r. śp. mąż dłużniczki prowadził jednoosobową działalność gospodarczą po adresem tym samym pod którym istnieją przedmiotowe nieruchomości. Komornik nie dysponuje wiedzą czy przedmiotowe nieruchomości były związane z działalnością gospodarczą męża to znaczy czy stanowiły środki trwałe w jego działalności. Z zapisów w CEIDG wynika, że mąż dłużniczki prowadził jednoosobową działalność gospodarczą na terenie tych nieruchomości. Działalność została zlikwidowana na ponad trzy miesiące przed śmiercią stąd domniemanie, że wszystkie obowiązki podatkowe w podatku od towarów i usług związane z likwidacją działalności gospodarczej zostały wypełnione.

Dłużniczka stała się wyłączną (jedyną) właścicielką tych nieruchomości po przyjęciu spadku aktem poświadczenia dziedziczenia z (…) 2021 r. rep. (…) oraz w wyniku działu spadku dokonanego (…) 2021 r. aktem notarialnym rep. (…). Dłużniczka nie była wcześniej oraz na chwilę obecną nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Dodatkowo dłużniczka złożyła do komornika dwa oświadczenia, oddzielnie dla każdej z nieruchomości, że nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, a nieruchomości o numerach ksiąg wieczystych (…) i (…) są jej majątkiem prywatnym i dostawa ich nie podlega pod ustawę o VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Komornik Sądowy przy Sądzie (…) w odpowiedzi na wezwanie wyjaśnia, iż nie dysponuje wiedzą do jakich konkretnie celów osobistych dłużniczka wykorzystywała od 2020 roku przedmiotowe nieruchomości ale według posiadanych informacji celem nie było prowadzenie działalności gospodarczej, ponieważ dłużniczka nie figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz złożyła oświadczenie, że nie prowadziła nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Nie figuruje w ministerialnym wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT. Na przedmiotowej nieruchomości prowadzona była działalność gospodarcza przez męża dłużniczki do 2 lipca 2020 r. Według informacji z Urzędu Miejskiego w (…) obie nieruchomości są zgłoszone do podatku od nieruchomości jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 13343 mkw, budynek związany z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 3950 mkw i budowle o wartości (…) zł. Nieruchomości te wykorzystuje syn dłużniczki (…) do swojej działalności gospodarczej na podstawie umowy o bezpłatnym użyczeniu zawartej pomiędzy ojcem za synem. Po śmierci męża dłużniczki umowa została automatycznie przepisana na umowę o bezpłatnym użyczeniu całej nieruchomości zawarta pomiędzy matką a synem. Przedmiotowe nieruchomości nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy przez (…), natomiast prowadzi na nich działalność (…) i podnajmuje część nieruchomości. Na chwilę obecną pozostają w bezpłatnym władaniu syna dłużniczki na podstawie umowy użyczenia zawartej pomiędzy najbliższymi osobami.

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż wymienionych nieruchomości w trybie licytacji publicznej w postępowaniu egzekucyjnym podlega opodatkowaniu VAT, a dłużniczkę należy uznać za podatnika VAT z tytułu tych transakcji?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż wymienionych nieruchomości w trybie licytacji publicznej w postępowaniu egzekucyjnym nie podlega opodatkowaniu VAT, a dłużniczkę nie należy uznać za podatnika VAT z tytułu tych transakcji, ponieważ dostawą jest majątek prywatny.

Za podatnika VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza jak nakazuje rozumieć ustawa o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak słusznie wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 3 września 2020 r. ,,(...) opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług” (nr 0111-KDIB3-3.4012.283.2020.2.MS). Warunkującą przesłanką opodatkowania podatkiem VAT danej czynności jest fakt, iż czynność ta jest dokonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Dłużniczka nie była i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy te okoliczności są wystarczające do uznania, że dłużniczkę nie należy traktować jako podatnika VAT w odniesieniu do planowanej transakcji, ponieważ czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji sprzedaż licytacyjna ww. nieruchomości będzie stanowiła czynność zwykłego zarządu majątkiem osobistym dłużniczki, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Mając powyższe na uwadze, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż wymienionych nieruchomości w trybie licytacji publicznej w postępowaniu egzekucyjnym nie podlega opodatkowaniu VAT, a dłużniczkę nie należy uznać za podatnika VAT z tytułu tych transakcji, ponieważ o obowiązkach podatkowych w VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości decyduje status dostawcy, a nie status poprzednich właścicieli.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), zgodnie z którym:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów tej ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymagana jest ocena każdorazowo odnosząca się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce będącej osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. W wyniku tego postępowania zostaną wystawione dwie nieruchomości gruntowe zabudowane (tereny przemysłowe), należące do dłużniczki. Nieruchomości te zostały nabyte w 2005 roku na podstawie umowy sprzedaży przez dłużniczkę i jej męża jako wspólność majątkowa małżeńska. Po śmierci 7 listopada 2020 r. męża dłużniczki, dłużniczka stała się wyłączną (jedyną) właścicielką tych nieruchomości po przyjęciu spadku.

Dłużniczka nie była wcześniej oraz na chwilę obecną nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotowe nieruchomości nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Na chwilę obecną nieruchomości te pozostają w bezpłatnym władaniu syna dłużniczki na podstawie umowy użyczenia zawartej pomiędzy najbliższymi osobami. Syn dłużniczki użytkuje je w swojej działalności gospodarczej.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaż wymienionych nieruchomości w trybie licytacji publicznej w postępowaniu egzekucyjnym podlega opodatkowaniu VAT, a dłużniczkę należy uznać za podatnika VAT z tytułu tych transakcji?

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do planowanej czynności sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanych o numerach ksiąg wieczystych (…) i (…) dłużniczka będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa, nie można uznać dłużniczki za podatnika podatku VAT z uwagi na nieodpłatne użyczenie synowi nieruchomości zabudowanych, ponieważ ww. świadczenie nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika. Poza nieodpłatnym udostępnieniem ww. nieruchomości synowi, dłużniczka nie udostępniała ich innym osobom, np. na podstawie umowy dzierżawy, najmu, itp.

Zatem licytacyjna sprzedaż nieruchomości zabudowanych, które nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej dłużniczki i nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności dłużniczki, które wykraczałoby poza ramy wykonywania prawa własności majątkiem prywatnym. Dłużniczka w odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą, a dostawa ich będzie dokonywana w ramach majątku prywatnego.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).