Interpretacja indywidualna z dnia 12 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.13.2024.4.JS

Sprzedaż nieruchomości mieszkalnej użyczonej nieodpłatnie spółce cywilnej.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 7 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami z: 27 lutego 2024 r. (wpływ), 8 marca 2024 r. (wpływ) oraz 11 marca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Nieruchomość została zakupiona w roku 1996 przez Pana wraz z małżonką (wspólnota majątkowa), a następnie przekazana ma potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności było jedynie wynajmowanie własnych pomieszczeń. Nieruchomość była wykorzystywana na cele gospodarcze, tj. wynajmowanie niektórych pomieszczeń osobom fizycznym oraz innym spółkom cywilnym, na prowadzoną przez nich działalność. Nigdy cały obiekt nie był wynajęty w całości, a wynajem przynosił zmienne przychody, w zależności od zakresu wynajętej powierzchni. Nieruchomość była ujmowana w zestawieniu środków trwałych i amortyzowana.

Po kilku latach nieruchomość została wycofana z środków trwałych i od tego momentu traktowana powtórnie jak majątek osobisty Pana i Pana małżonki (wspólność majątkowa). Jednoosobowa działalność była kontynuowana.

(…) 2017 r. jednoosobowa działalność gospodarcza została przekształcona w spółkę cywilną, której wspólnikami został Pan wraz z małżonką. Te same osoby są właścicielami przedmiotowej nieruchomości. W 2017 roku została podjęta decyzja o ponownym wykorzystaniu gospodarczym nieruchomości. W związku z tym, na podstawie umowy użyczenia pomiędzy Panem i Pana małżonką, a prowadzoną przez nich spółką cywilną, nieruchomość została przekazana do użytkowania.

Działalność spółki cywilnej polegała na wynajmie pomieszczeń w posiadanych nieruchomościach. Spółka cywilna nigdy nie zajmowała się: sprzedażą nieruchomości, działalnością deweloperską, inwestycyjną, nie jest ani nie była agencją pośrednictwa nieruchomości. Działania spółki mają w zakresie jedynie wynajem własnych pomieszczeń.

Umowa użyczenia została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych (podstawą opodatkowania jest 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do użytkowania, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. e ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Stawka zastosowanego podatku to 0,5% wartości obliczonej według zapisu wyżej.

Całkowita powierzchnia przedmiotowego budynku w przeważającej części miała charakter mieszkalny. Struktura powierzchni była następująca: Budynki mieszkalne wys. (...) m - (...) m: (...) m², Budynki mieszkalne wys. pow. (...) m: (...) m². Budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej: (...) m². Grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej: (...) m². Krótkoterminowe umowy użyczenia były zawierane pomiędzy Panem wraz z małżonką oraz prowadzoną przez nich spółką cywilną na okresy jednego roku każda, począwszy od (...) 2017 r. Ostatnia umowa użyczenia wygasła (...) 2022 r. W trakcie trwania umów użyczenia nieruchomość była wykazywana w ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i amortyzowana. Nieruchomość została wycofana z rejestru środków trwałych spółki cywilnej (...) 2022 r.

(...) 2023 r. sprzedali Państwo (Pan wraz z małżonką) nieruchomość jako osoby fizyczne (małżeństwo, wspólnota majątkowa) zaznaczając, że działają w tym zakresie jako podatnicy podatku od towarów i usług, ale korzystają ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że spółka cywilna nie uzyskała przychodu z działalności gospodarczej na skutek sprzedaży, ponieważ nie zbyła odpłatnie składników majątku. Odwołuje się Pan tutaj m.in. do przepisu ogólnego art. 14 ust. 2 pkt.1, zgodnie z którym przychodem jest odpłatne zbycie składników majątku. W tym przypadku nie miało miejsce odpłatne zbycie majątku przez spółkę cywilną. Sprzedaż nie nastąpiła również w wykonaniu działalności gospodarczej, ponieważ sprzedana nieruchomość nigdy nie stanowiła przedmiotu działalności spółki cywilnej.

Umowa użyczenia pomiędzy Państwem (Panem oraz Pana żoną) do Państwa spółki cywilnej była nieodpłatna. Nie pobierali Państwo wynagrodzenia za to użyczenie.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

Jednoosobowa działalność gospodarcza była prowadzona przez Pana, X, ul. Y 1, Z. Zaznaczyć należy jednak wyjaśnienie jak niżej dotyczące okresu i zakresu wykorzystania obiektu oraz faktycznego amortyzowania tylko przez okres od 2004 roku.

Nieruchomość, która została zakupiona w 1996 r. (kamienica przeznaczona jedynie na cele mieszkalne) nie była wprowadzona do środków trwałych i amortyzowana w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Dopiero od (...) 2004 r., nowo dobudowany budynek (na tej samej działce), został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i od tego momentu amortyzowany. Decyzja o dopuszczeniu do użytkowania została wydana w 2003 r.

Wartość wprowadzonego środka trwałego: (...) zł, amortyzacja od (...) r. do (...) r. sumarycznie (...) zł, wartość netto na (...) zł. Wycofanie z ewidencji w ramach działalności jednoosobowej: (...) 2017 r. Od (...) 2017 r. na skutek przekształcenia jednoosobowej działalności w spółkę cywilną, środek trwały został przekazany do użytkowania spółce cywilnej Pana i Pana małżonki, na podstawie umowy użyczenia. Wartość bilansowa na ten dzień była taka sama jak na stan zakończenia prowadzenia działalności jednoosobowej: (...) zł. Od tego momentu budynek był amortyzowany, aż do (...) 2023 r., tj. sprzedaży.

Ten nowo wybudowany budynek wg klasyfikacji obiektów budowlanych miał charakter: mieszkalno-usługowy. Pow. całkowita tego nowego obiektu: (...) m², w tym (...) m² pow. użytkowa, (...) m² pow. mieszkalna. Przedmiotem sprzedaży i tym samym zapytania jest cały obiekt: zarówno nowo wybudowany (...) m² oraz kamienica zakupiona w 1996 r., w której zamieszkiwali w większości (zarówno okresu użytkowania jak i powierzchni) lokatorzy tzw. „czynszowi”. Pow. tej kamienicy, wykorzystywanej jedynie na cele mieszkalne to (...) m². Zatem Pana zapytanie dotyczy całego obiektu o charakterze mieszkalno-usługowym, którego powierzchnia i przeznaczenie była: mieszkalna: (...)+(...) m² = (...) m², oraz użytkowa: (...) m².

Środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i amortyzowany od (...) 2017 r. na podstawie umowy użyczenia pomiędzy małżeństwem - Panem wraz z małżonką - oraz spółką cywilną Q, powołaną przez nich od (...) 2017 r.

Cały obiekt, zarówno kamienica, jak i nowo dobudowana cześć, oddana do użytku w 2004 r., były zakupione, dobudowane oraz sprzedane, przez Pana wraz z małżonką. Nie jako firma, spółka cywilna, tylko jako małżeństwo. W kamienicy było (...) mieszkań, z czego jedno było wynajmowane na (...) o powierzchni (...) m², a pozostałe były wykorzystywane jako mieszkania. Pozostałe mieszkania miały bardzo podobną powierzchnię każde. W nowo wybudowanym obiekcie: parter i piętro były wynajmowane jako lokale usługowe, a piętro drugie i poddasze były wykorzystywane na cele mieszkalne przez Pana wraz z małżonką, przez cały okres posiadania budynku. Wszystkie lokale, w całym kompleksie, zawsze pozostawały własnością małżeństwa i nigdy nie były sprzedane żadnym innym stronom trzecim.

Zarówno w kamienicy, jak i obiekcie nowo wybudowanym, znacząco przeważała część mieszkalna, zgodnie z podziałem w metrach kwadratowych w sumie: powierzchnia wykorzystywana na cele mieszkaniowe: (...) m² oraz na cele użytkowe: (...) m².

Przedmiotem umowy sprzedaży w styczniu 2023 r. był cały kompleks, tj. kamienica oraz część dobudowana i oddana do użytku w 2004 r. Sprzedane przez Pana wraz z małżonką aktem notarialnym.

Umowa użyczenia miała charakter nieodpłatny, tj. nie pobierał Pan wraz z żoną pożytków w formie wynagrodzenia z tytułu oddania w użytkowanie przez powołaną przez nich spółkę cywilną.

Umowa użyczenia dotyczyła całego kompleksu.

Umowa użyczenia do spółki cywilnej została sporządzona śladem rekomendacji prawnika i radcy prawnego, według których, taka umowa stanowi podstawę do wprowadzenia obiektów do ewidencji środków trwałych i ich amortyzowanie. Od umowy, każdego roku, płacony był podatek od czynności cywilnoprawnych.

Lokale w budynkach, które są przedmiotem zapytania, nigdy nie były wyodrębniane osobnymi aktami notarialnymi. Lokale, zarówno w kamienicy jak i nowo wybudowanym budynku, zawsze były własnością tylko Pana wraz z małżonką i nigdy nie były osobno sprzedawane ani wydzielane. Zawsze była to jednolita nieruchomość.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych [z tytułu sprzedaży nieruchomości – dopisek organu]?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, transakcja ta nie rodzi zobowiązania z tytułu podatku [dochodowego – przypis organu] od osób fizycznych, biorąc pod uwagę iż: transakcja sprzedaży nie została wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, budynek został sprzedany po okresie dłuższym niż 6 lat od momentu zakupu obiektu oraz nieruchomość wykorzystywana była przez spółkę cywilną na podstawie umowy użyczenia, na podstawie której nie ma miejsca przeniesienie własności środka trwałego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

3)pozarolnicza działalność gospodarcza;

8)odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy:

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cyt. ustawy, spełnione powinny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

–nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

–nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1)przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Definicja środka trwałego zawarta została natomiast w treści art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do ust. 2 tego przepisu:

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1)przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ,,inwestycjami w obcych środkach trwałych”,

2)budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3)składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

–zwane także środkami trwałymi;

4)tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU ex 30.11).

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem − co do zasady − przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) należy kwalifikować do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z działalności gospodarczej.

Natomiast przepis art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą – należy rozpatrywać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie sprawy wprost Pan wskazał, że w 1996 r. zakupił Pan wraz z małżonką kamienicę. Następnie w 2004 r. dobudował Pan budynek mieszkalno-usługowy na tej działce. Zarówno kamienica jak i nowo wybudowany budynek nie zawierały wyodrębnionych lokali mieszkalnych i usługowych. Przeważająca powierzchnia w jednym i drugim budynku miała charakter mieszkalny. Prowadził Pan jednoosobową działalność gospodarczą i nowo wybudowany budynek od (...) 2004 r. został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Pana działalności i od tego momentu amortyzowany. Kamienica nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. (...) 2017 r. wycofał Pan nowo wybudowany budynek z ewidencji środków trwałych. Kolejno (...)  2017 r. przekształcił Pan jednoosobową działalność gospodarczą w spółkę cywilną, którą prowadził Pan wraz z małżonką. Nieruchomość ta – kamienica i nowo wybudowany budynek zostały w ramach nieodpłatnej umowy użyczenia przekazane do używania przez spółkę cywilną. Ostatnia umowa użyczenia wygasła (...) 2022 r. (...) 2023 r. sprzedał Pan z małżonką nieruchomość.

W związku z opisanym zdarzeniem, powziął Pan wątpliwość czy przychód ze sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości należy zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy czy też do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie.

Wyjaśniam, że oddanie nieruchomości do nieodpłatnego używania i wykorzystywania do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, nie powoduje wniesienia jej do majątku wspólnego spółki cywilnej, co oznacza że właścicielem nieruchomości nadal pozostaje Pan wraz z małżonką.

Zatem, skoro zakupił Pan kamienicę w 1996 r. oraz dobudował na tej samej działce budynek, którego w przeważająca powierzchnia ma charakter mieszkalny – będący środkiem trwałym w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej – w 2004 r., uznać należy, że sprzedaż ww. nieruchomości nastąpiła po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do ich nabycia/wybudowania. W takim razie sprzedaż kamienicy i nowo dobudowanego budynku nie będzie stanowić źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z tą sprzedażą.

Tym samym stanowisko Pana, że transakcja sprzedaży nieruchomości nie rodzi zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zastrzegam, że w ramach niniejszej interpretacji – zgodnie z zakresem Pana żądania – odniosłem się jedynie do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Nie oceniłem w szczególności poprawności amortyzacji nieruchomości przez wspólników spółki cywilnej, przekazanej na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja ta rozstrzyga jedynie w Pana indywidualnej sprawie, nie odnosi się do Pana małżonki i nie daje jej ochrony.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).