Interpretacja indywidualna z dnia 6 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.486.2023.2.JSU

Uznanie, że Wnioskodawczyni nieprawidłowo rozliczyła podatek, od świadczonych usług budowlanych na nieruchomościach w Niemczech, w ramach procedury OSS.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług, w zakresie rozliczenia podatku od świadczonych usług budowlanych na nieruchomościach w Niemczech w ramach procedury OSS, jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pani wniosek z 15 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii prawidłowości zastosowania procedury VAT OSS oraz odmowy przyjęcia zapłaty podatku VAT poprzez procedurę VAT-OSS przez państwo członkowskie, w Pani przypadku Niemcy, wpłynął 15 grudnia 2023 r. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 lutego 2024 r. (wpływ 5 lutego 2024 r.) oraz pismem z 5 lutego 2024 r. (wpływ 8 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej jako polski podatnik podatku od towarów i usług, świadczy Pani usługi budowlane na nieruchomościach polegające na wykonywaniu (…) w Niemczech na rzecz niemieckich konsumentów.

Na terenie Niemiec nie posiada Pani siedziby, zakładu podatkowego ani placu budowy powyżej 12 miesięcy.

W (…) r. dobrowolnie przystąpiła Pani do procedury VAT-OSS i niemiecki podatek VAT z tytułu świadczenia tych usług płaciła Pani za pośrednictwem Urzędu Skarbowego. Jednakże Niemiecki Urząd Skarbowy zakwestionował te prawo, zażądał złożenia deklaracji podatkowych w Niemczech oraz dokonania korekt deklaracji VIU-DO oraz ponownej zapłaty podatku VAT, który został już uiszczony na rachunek bankowy dedykowany procedurze VAT OSS w kwotach wynikających ze złożonych deklaracji VIU-DO.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytania Organu:

- czy jest Pani zarejestrowana na terenie Niemiec jako podatnik podatku od wartości dodanej?

Odpowiedział Pani, że nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej. Została Pani wyrejestrowana z dniem (…) r.

- czy dokonała Pani zgłoszenia rejestracyjnego w związku z procedurą OSS w innym kraju niż Polska? Jeśli tak, to proszę wskazać kiedy i gdzie.

Odpowiedziała Pani, że nie, nie jest Pani zgłoszona w związku z procedurą OSS w żadnym innym kraju niż Polska.

- czy nabywcy usług świadczonych przez Panią tj. niemieccy konsumenci są podatnikami, o których mowa w art. 28a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Odpowiedziała Pani, że nabywcami usług są niemieccy konsumenci, którzy nie są podatnikami, o których mowa w art. 28a.

Pytanie

Czy poprawnie została zastosowana procedura VAT OSS?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, ponieważ miejsce świadczenia usług związanych z nieruchomościami określa się na podstawie art. 28e ustawy o VAT, świadczenie tych usług może zostać objęte unijną procedurą VAT OSS.

Jako, że grupę podatników uprawnionych do korzystania z unijnej procedury OSS stanowią podatnicy, którzy posiadając siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale nie posiadają siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego konsumpcji, świadczą obejmowane tą procedurą usługi na rzecz osób niebędących podatnikami.

W związku z powyższym uważa Pani, iż prawidłowo zastosowano procedurę i w prawidłowy sposób dokonano płatności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, w zakresie rozliczenia podatku od świadczonych usług budowlanych na nieruchomościach w Niemczech w ramach procedury OSS jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy:

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do art. 28o ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Stosownie do tego przepisu:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy:

Przepis art. 28e ustawy - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące - determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości - jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Z treści art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością, decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu, lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje ich otwarty katalog, zamieszczony w tym przepisie. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Zmiany w tym zakresie obowiązują od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

Do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a) każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b) każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c) każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d) każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit c) rozporządzenia 282/2011:

Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem 282/2011 mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej jako polski podatnik podatku od towarów i usług, świadczy Pani usługi budowlane na nieruchomościach polegające na wykonywaniu (...) w Niemczech na rzecz niemieckich konsumentów, którzy nie są podatnikami, o których mowa w art. 28a.

Wskazał Pani, że na terenie Niemiec nie posiada siedziby, zakładu podatkowego ani placu budowy powyżej 12 miesięcy. W (…) r. dobrowolnie przystąpiła Pani do procedury VAT-OSS i niemiecki podatek VAT z tytułu świadczenia tych usług płaciła Pani za pośrednictwem Urzędu Skarbowego. Ponadto z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej, gdyż została Pani wyrejestrowana (…) r.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii czy poprawnie została zastosowana procedura VAT OSS.

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy uznać należy, świadczone przez Panią usługi budowlane stanowią usługi związane z nieruchomościami stosowanie do art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, miejscem świadczenia usług w tym przypadku jest terytorium Niemiec. Z tego względu świadczona usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Odnośnie zaś możliwości rozliczenia tych usług w procedurze unijnej, należy zauważyć, że:

Zgodnie z art. 130a pkt 2 lit. a ustawy (na potrzeby rozdziału 6a):

Na podstawie art. 130a pkt 2b lit. a ustawy:

Zgodnie z art. 130a pkt 3 ustawy:

W świetle art. art. 130b ust. 1 ustawy:

Ww. przepisy wprowadzają procedurę tzw. One Stop Shop (OSS). Procedura ta ma na celu uproszczenie obowiązków w zakresie podatku VAT nałożonych na podatników dokonujących dostaw towarów i świadczących usługi osobom niebędącym podatnikami (konsumentom) na terytorium UE, poprzez umożliwienie im:

- elektronicznej rejestracji dla celów podatku VAT w jednym państwie członkowskim;

-deklarowania i płacenia należnego podatku VAT w ramach jednej elektronicznej kwartalnej deklaracji;

-współpracy z administracją podatkową państwa członkowskiego siedziby działalności gospodarczej, nawet jeśli dokonywane dostawy/świadczenie usług mają charakter transgraniczny.

Na podstawie ww. procedury podatnicy, nie muszą rejestrować się do celów podatku VAT we wszystkich państwach członkowskich, w których dokonywane są dostawy. Zamiast tego podatek VAT należny od tych transakcji mogą zadeklarować i zapłacić w jednym państwie członkowskim (państwie członkowskim identyfikacji) za pośrednictwem OSS.

Stosownie do art. 130c ust. 1 – 4 i 5 ustawy:

1. podatnicy zidentyfikowani na potrzeby procedury unijnej są obowiązani składać za pomocą środków komunikacji elektronicznej deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, zwane dalej „deklaracjami VAT”, do właściwego urzędu skarbowego, niezależnie od tego, czy dostawy towarów i świadczenia usług objęte procedurą unijną miały miejsce.

2. deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne w terminie do końca miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

3. termin, o którym mowa w ust. 2, upływa również, gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy.

4. deklaracja VAT zawiera:

1) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku;

2) dla każdego państwa członkowskiego konsumpcji, w którym VAT jest należny:

a) całkowitą wartość, pomniejszoną o kwotę VAT, następujących transakcji:

- wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość,

- dostawy towarów dokonywanej przez podatnika ułatwiającego takie dostawy zgodnie z art. 7a ust. 2, jeżeli wysyłka lub transport tych towarów rozpoczyna się i kończy na terytorium kraju,

- świadczenia usług,

b) całkowitą kwotę podatku należnego przypadającą na transakcje, o których mowa w lit. a, wraz z jej podziałem na kwoty odpowiadające poszczególnym stawkom VAT,

c) stawki VAT;

3) kwotę podatku należnego ogółem.

5. w przypadku gdy poza stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w państwie członkowskim identyfikacji podatnik świadczący usługi objęte procedurą unijną ma również inne stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajdujące się w innym państwie członkowskim, z którego świadczone są te usługi, deklaracja VAT, oprócz informacji, o których mowa w ust. 4, zawiera:

1) całkowitą wartość tych usług, wraz z jej podziałem na państwa członkowskie konsumpcji - dla każdego państwa członkowskiego, w którym podatnik ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej,

2) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, a w przypadku jego braku - numer, za pomocą którego ten podatnik jest zidentyfikowany dla celów podatkowych w państwie członkowskim, w którym ma takie miejsce.

Podatnicy zidentyfikowani na potrzeby ww. procedury są obowiązani składać za pomocą środków komunikacji elektronicznej kwartalne deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, o czym mowa w art. 130c ust. 1 i 2 ustawy (deklaracje VIU-DO). Deklaracje te zawierają - w myśl art. 130c ust. 4 pkt 2 lit. a ustawy - m.in. całkowitą wartość, pomniejszoną o kwotę VAT, świadczonych usług.

Natomiast w przypadku gdy podatnik rozliczający się procedurą unijną, prowadzi również działalność w innym państwie niż państwo identyfikacji i świadczy tam usługi, to powinien te usługi wykazać odrębnie od usług rozliczanych w ramach procedury VAT-OSS oraz podać numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, dla celów podatkowych w państwie członkowskim, w którym prowadzi tą odrębną działalność.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w (...) r. dobrowolnie przystąpiła Pani do procedury VAT-OSS i niemiecki podatek VAT z tytułu świadczenia usług budowlanych płaciła Pani za pośrednictwem Urzędu Skarbowego. Jednocześnie, jak wynika z opisu sprawy była Pani zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec do (...) r.

Oznacza to, że oprócz działalności w kraju, prowadziła Pani działalność gospodarczą w Niemczech jako niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej.

W konsekwencji, uznać należy, że będąc zarejestrowanym podatnikiem na terytorium Niemiec i prowadząc działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług budowlanych w Niemczech (które, zgodnie z miejscem świadczenia, podlegają opodatkowaniu w Niemczech), nie mogła Pani rozliczyć w procedurze OSS usług świadczonych na terytorium Niemiec.

Zatem, w sytuacji gdy poza stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w państwie członkowskim identyfikacji (Polska) świadczyła Pani usługi objęte procedurą unijną na terytorium Niemiec, to zgodnie z powołanym art. 130c ust. 5 ustawy, powinna Pani rozliczyć całkowitą wartość świadczonych usług, z podziałem na państwa członkowskie konsumpcji tj. do dnia (...) r. dla każdego państwa członkowskiego, w którym była Pani zarejestrowana jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą.

Tym samym do dnia (...) r., będąc zarejestrowanym podatnikiem na terytorium Niemiec, prowadzącym działalność gospodarczą, podatek od świadczonych usług budowlanych na terytorium Niemiec, powinna Pani rozliczyć jako podatnik niemiecki.

Zatem, nie można podzielić Pani stanowiska w myśl którego, prawidłowo zastosowała Pani procedurę OSS i w prawidłowy sposób dokonała Pani rozliczenia płatności podatku od usług budowlanycjh świadczonych na terytorium Niemiec.

W konsekwencji Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie Organ wskazuje, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie wniosku w zakresie rozliczenia podatku od świadczonych usług budowlanych na nieruchomościach w Niemczech w ramach procedury OSS.

Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jesteśmy ściśle związani przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Panią w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).