Interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.558.2023.3.AKS

Jako importer Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 17 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy jako importer ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 stycznia 2024 r. (wpływ 10 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Kupuje Pan towary od dostawców spoza UE. Towary te wykorzystuje Pan do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”) stawką inną niż zwolniona.

Dokonując importu towarów zawiera Pan transakcję na warunkach Incoterms DDP (Delivered Duty Paid). Import Towarów odbywa się w standardowej procedurze celnej 4000.

Otrzymuje Pan dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których jako Odbiorca wskazana jest Pana firma, natomiast jako Zgłaszający wskazana jest agencja celna lub przewoźnik.

Transakcja na zasadach DDP (Delivered Duty Paid) oznacza, że sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT.

Kwota VAT wykazana jest w Poświadczonym Zgłoszeniu Celnym (dalej „PZC”). Jest ona uiszczana przez agencję celną i rozliczana przez nią z eksporterem.

W PZC wskazany jest Pan jako Odbiorca. Sprzedawca spoza UE wskazany jest jako nadawca/eksporter. Jako Zgłaszający wskazana jest agencja celna albo przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie), np. UPS Polska Sp. z o.o.

Złożony wniosek dotyczy zarówno transakcji już zawartych (stan faktyczny), jak i transakcji, które będą zawierane w przyszłości (zdarzenie przyszłe).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Na pytanie Organu:

wskazał Pan:

Pytanie

Czy jako importer ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, Pan jako importer ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Uzasadnienie Pana stanowiska

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm. – dalej „Ustawa o VAT”): „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej »podatkiem«, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”.

Z przepisu tego wynika tzw. zasada terytorialności. Zgodnie z nią opodatkowaniu VAT podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Z art. 2 pkt 1 Ustawy o VAT wynika, że terytorium kraju to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z wyjątkami wskazanymi w art. 2a Ustawy o VAT, które nie są istotne w analizowanej sytuacji).

Zgodnie z art. 2 pkt 5 Ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o (…) terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)”.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 Ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o (…) imporcie towarów – rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej”.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o (…) towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT: „Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne (…) na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną”.

W analizowanej sytuacji należy również wziąć pod uwagę postanowienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz.U.UE.L.2013.269.1 ze zm. – dalej „UKC”).

Zgodnie z art. 5 pkt 15 UKC: „Do celów niniejszego kodeksu stosuje się następujące definicje (…) »zgłaszający« oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane”.

Zgodnie z art. 5 pkt 18 UKC: „Do celów niniejszego kodeksu stosuje się następujące definicje (…) »dług celny« oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego”.

Zgodnie z art. 5 pkt 18 UKC: „Do celów niniejszego kodeksu stosuje się następujące definicje (…) »dłużnik« oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny”.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 UKC: „Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a)dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b)odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych”.

Zgodnie z art. 77 ust. 2 UKC: „Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego”.

Zgodnie z art. 77 ust. 3 UKC: „Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem”.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 UKC: „Każda osoba może ustanowić przedstawiciela celnego. Przedstawicielstwo może być bezpośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby”.

Zgodnie z art. 26a ust. 1 Ustawy o VAT: „Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej”.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 Ustawy o VAT: „Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:

1)zgłoszeniu celnym albo

2)rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia 2015/2446, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447,

– kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b”.

Z powyższych regulacji wynika, że dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem, czyli podmiotem odpowiedzialnym za dług celny jest zgłaszający.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia.

Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym. Zatem, w przypadku importu towarów podatnikiem jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym, czyli co do zasady podmiot dokonujący zgłoszenia celnego lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni.

Kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego uregulowane są w art. 86 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt2 Ustawy o VAT: „Kwotę podatku naliczonego stanowi (...) w przypadku importu towarów – kwota podatku:

a)wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b)należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c)wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b,

d)wynikająca z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 i art. 34”.

Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika.

Ten warunek Pan spełnia.

W analizowanej sprawie należy również uwzględnić postanowienia Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 – dalej „Dyrektywa VAT”).

Zgodnie z art. 168 lit. e Dyrektywy VAT: „Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić (…) VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego”.

Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

Do odliczenia kwot podatku z tytułu importu towarów uprawnieni są podatnicy będący podatnikami z tytułu importu towarów, a więc podatnicy, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła.

Pan, będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT na potrzeby swojej działalności gospodarczej, nabywa towary od podmiotów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej.

Import towarów odbywa się w standardowej procedurze celnej 4000. Otrzymuje Pan dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne), w których jako Odbiorca wskazany jest Pan, natomiast jako Zgłaszający agencja celna lub przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie).

Nabycie towarów odbywa się na warunkach Incoterms DDP, zgodnie z którymi sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT.

Wykorzystuje Pan importowane towary do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, natomiast dłużnikiem, czyli podmiotem odpowiedzialnym za dług celny jest zgłaszający.

W analizowanej sprawie na dokumentach celnych potwierdzających import towarów spoza Unii Europejskiej jako Zgłaszający wskazana jest agencja celna lub przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie).

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

Dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym. Zatem, w przypadku importu towarów podatnikiem jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym, czyli co do zasady podmiot dokonujący zgłoszenia celnego lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni.

Natomiast podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła jest podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że (pomimo realizacji transakcji na warunkach Incoterms DDP, zgodnie z którymi sprzedający, tj. eksporter pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT) to Pan jest – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikiem z tytułu importu towarów spoza Unii Europejskiej. To na Panu ciąży bowiem obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu tych towarów.

Zagadnienie prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowane zostało w art. 86 Ustawy o VAT. Wynika z niego, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przypadku importu kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (bądź kwota podatku należnego – w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy). Aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika. Przy czym, jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) w wyroku z 25 czerwca 2015 r. w sprawie DSV Road (C-187/14), koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku powinien być włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Podsumowując, jest Pan podatnikiem z tytułu importu towarów spoza Unii Europejskiej oraz będzie wykorzystywał importowane towary do wykonywania czynności opodatkowanych. W konsekwencji ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej „Dyrektor KIS”) z 15 grudnia 2022 r. (0111-KDIB3-3.4012.517. 2022.2.JSU).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawieart. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast, zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy:

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu tych towarów.

W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanym dalej UKC:

Według art. 18 ust. 1 UKC:

Na mocy art. 77 UKC:

Z powołanych regulacji prawa wynika, że dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, natomiast dłużnikiem, czyli podmiotem odpowiedzialnym za dług celny jest zgłaszający.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia.

Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym. Zatem, w przypadku importu towarów podatnikiem jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym, czyli co do zasady podmiot dokonujący zgłoszenia celnego lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast z art. 26a ust. 1 ustawy wynika, że:

Stosownie do treści art. 26a ust. 2 ustawy:

Przy tym, zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi z art. 33 ust. 4 ustawy:

Z wniosku wynika, że jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Kupuje Pan towary od dostawców spoza UE. Towary te wykorzystuje Pan do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług stawką inną niż zwolniona. Dokonując importu towarów zawiera Pan transakcję na warunkach Incoterms DDP (Delivered Duty Paid). Import Towarów odbywa się w standardowej procedurze celnej 4000. Otrzymuje Pan dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których jako Odbiorca wskazana jest Pana firma, natomiast jako Zgłaszający wskazana jest agencja celna lub przewoźnik. Transakcja na zasadach DDP (Delivered Duty Paid) oznacza, że sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT. Kwota VAT wykazana jest w Poświadczonym Zgłoszeniu Celnym (dalej „PZC”). Jest ona uiszczana przez agencję celną i rozliczana przez nią z eksporterem. W PZC wskazany jest Pan jako Odbiorca. Sprzedawca spoza UE wskazany jest jako nadawca/eksporter. Jako Zgłaszający wskazana jest agencja celna albo przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie), np. UPS Polska Sp. z o.o. Ponadto, obowiązek uiszczenia cła w związku z importem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE ciąży na Panu.

Pana wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy jako importer ma Pan prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku naliczonego wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Jednocześnie, w myśl art. 168 lit. e) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.):

Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

Należy również zauważyć, że w wyroku z 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14 DSV Road, TSUE rozpatrywał m.in. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów przez przewoźnika. W orzeczeniu tym TSUE wskazał, że zgodnie z art. 168 lit. e) dyrektywy 2006/112/WE, prawo do odliczenia istnieje wówczas, gdy przywiezione towary są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Jednocześnie Trybunał przypomniał, że przesłanka ta jest spełniona jedynie wtedy, gdy koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej. Ponieważ w sprawie badanej przez TSUE wartość przewożonych towarów nie stanowi części kosztów składających się na cenę zafakturowaną przez przewoźnika, którego działalność ogranicza się do przewozu tych towarów za wynagrodzeniem, przesłanki zastosowania art. 168 lit. e) dyrektywy VAT nie zostały spełnione. Zatem jeżeli zgłoszenie towarów do odprawy celnej dokonywane jest przez przewoźnika, który na podstawie przepisów celnych może zostać zobowiązany do uiszczenia zobowiązania wynikającego z cła oraz podatku VAT z tytułu importu towarów, uiszczony przez tego przewoźnika należny podatek z tytułu importu towarów nie będzie stanowił u niego podatku naliczonego i nie będzie podlegał odliczeniu. Te same zasady w kwestii odliczania podatku naliczonego będą dotyczyły wszystkich podmiotów, które w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego mogą być uznane za dłużników i zobowiązane do uiszczenia należnego podatku VAT z tytułu importu towarów (np. przedstawiciele pośredni, agencje celne, przewoźnicy, podmioty dokonujące importu towarów na rzecz innych podmiotów itd.). W każdym przypadku należy zatem badać, czy koszt towarów powodujących naliczenie podatku z tytułu importu jest włączony w cenę transakcji objętych podatkiem należnym (w cenę towarów lub usług), świadczonych przez tego konkretnego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Należy również zauważyć, że do odliczenia kwot podatku z tytułu importu towarów uprawnieni są podatnicy będący podatnikami z tytułu importu towarów, a więc podatnicy, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. W tym przejawia się zasada neutralności podatku VAT, która zarezerwowana jest dla podatników nabywających towary i usługi wykorzystywane do celów działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie kupuje Pan towary od dostawców spoza UE, dokonuje Pan importu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy. Jako zgłaszający wskazana jest agencja celna albo przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3. Sprzedawca spoza UE wskazany jest jako nadawca/eksporter, Pan wskazany jest jako Odbiorca. Przy czym, dokonując importu towarów, zawiera Pan transakcję na warunkach Incoterms DDP, co oznacza, że to sprzedający (eksporter) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą eksportową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT. Jednak, co istotne, jak jednoznacznie wskazano w uzupełnieniu wniosku – to na Panu ciąży obowiązek uiszczenia cła w związku z importem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa należy zatem uznać, że Pan jako podmiot, na którym ciąży/będzie ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu towarów jest/będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem po Pana stronie, tj. importera towarów, z chwilą powstania długu celnego powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do importowanych towarów. Jednocześnie, importowane towary są/będą wykorzystywane przez Pana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług stawką inną niż zwolniona. Ponadto, posiada Pan dokumenty celne – Poświadczone Zgłoszenie Celna lub SAD – w których Pana firma wskazana jest jako Odbiorca.

Zatem, w świetle obowiązujących przepisów prawa oraz przedstawionych okoliczności sprawy należy wskazać, że skoro importowane towary są/będą przez Pana wykorzystywane do czynności opodatkowanych, przysługuje Panu/będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu towarów, pomimo tego, że to nie Pan lecz eksporter faktycznie pokrył/pokryje koszty związane z odprawą importową, w tym koszt cła oraz podatku VAT.

Podsumowując, jako importer ma/będzie miał Pan prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Tym samym, Pana stanowisko jestprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznaczyć należy, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).