Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.579.2023.2.ASK

Skutki podatkowe sprzedaży energii elektrycznej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży energii elektrycznej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 28 grudnia 2023 r. (data wysyłki 29 grudnia 2023 r.) – pismem z 8 stycznia 2024 r. (data wpływu 12 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) pozostaje spółką zawiązaną i funkcjonującą pod prawem polskim, posiadającym polską rezydencję podatkową oraz status podatnika VAT czynnego.

W związku z (...) wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii - Wnioskodawca zawarł umowę z przedsiębiorstwem energetycznym, będącym sprzedawcą zobowiązanym, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE („Sprzedawca”) umowę sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji („Umowa”).

Sprzedawca pozostaje czynnym podatnikiem VAT.

Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji oraz małej instalacji, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego lub z biopłynów, oraz zasady wytwarzania energii elektrycznej przez prosumentów energii odnawialnej, prosumentów zbiorowych energii odnawialnej oraz prosumentów wirtualnych energii odnawialnej zostały określone przez ustawodawcę w rozdziale 2 ustawy o OZE (w tym w art. 4 ust. 1a-4d Ustawy o OZE) . Wnioskodawca w ramach niniejszej Umowy nie korzysta jednak z ww. systemu rozliczeń.

W ramach Umowy, której przedmiotem jest:

1) sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Sprzedawcy jako sprzedawcy zobowiązanego, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE, energii wytworzonej w mikroinstalacji przez Wnioskodawcę i wprowadzonej do sieci Operatora Systemu Dystrybucyjnego („OSD”);

2) pełnienie przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy funkcji podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe;

• Wnioskodawca zobowiązał się w szczególności do dostarczenia do miejsca dostarczenia całej energii wprowadzonej do sieci OSD według szacowanych wielkości określonych w horyzoncie 1 roku kalendarzowego;
• Podczas gdy Sprzedawca zobowiązał się do odbioru od Wnioskodawcy ww. energii, dokonywania bilansowania handlowego Wnioskodawcy oraz regulowania należności wynikających z Umowy.

Zgodnie z Umową - rozliczeniu na rzecz Wnioskodawcy podlega energia, wprowadzona przez Niego do sieci OSD, za którą należność wyliczana jest zgodnie ze wzorem:

N=EW x Cj

gdzie:

N - należność całkowita za Energię sprzedaną przez Wnioskodawcę, określona na fakturze dla okresu rozliczeniowego [PLN],

EW - ilość Energii podlegająca rozliczeniu [MWh],

Cj - jednostkowa cena rozliczeniowa stanowiąca podstawę ustalania należności za sprzedaż Energii, określona zgodnie z ust. 3 [PLN/MWh].

Jak stanowi wprost Umowa - do ceny stosowanej we wzajemnych rozliczeniach zostanie naliczony podatek VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W całym okresie obowiązywania Umowy na potrzeby ustalenia należności za energię sprzedawaną Sprzedawcy przez Wnioskodawcę, Strony stosować będą cenę netto, wynoszącą 100% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale ogłoszonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne.

Zgodnie z Umową - Wnioskodawca w terminie 7 dni od zakończenia danego okresu Rozliczeniowego (kwartału kalendarzowego), nie wcześniej jednak niż 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne ceny obowiązującej dla danego Okresu Rozliczeniowego, wystawi Sprzedawcy fakturę za sprzedaną w tym okresie rozliczeniowym energię.

Zapłata wynagrodzenia z tytułu sprzedanej Energii w danym Okresie Rozliczeniowym nastąpi w ciągu 30 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury przez Wnioskodawcę na adres Sprzedawcy, przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W ramach Umowy, której przedmiotem jest:

1) sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Sprzedawcy jako sprzedawcy zobowiązanego, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE, energii wytworzonej w mikroinstalacji przez Wnioskodawcę i wprowadzonej do sieci Operatora Systemu Dystrybucyjnego („OSD");

2) pełnienie przez Sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy funkcji podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe;

• Wnioskodawca zobowiązał się do:

1) dostarczenia do miejsca dostarczenia całej energii wprowadzonej do sieci OSD według szacowanych wielkości określonych w horyzoncie 1 roku kalendarzowego;

2) przedłożenie dokumentu potwierdzającego datę wytworzenia po raz pierwszy energii w mikroinstalacji w terminie 6 miesięcy do daty pierwszego wprowadzenia energii do sieci OSD (np. kopię dokumentu wydanego przez URE lub OSD potwierdzającego ww. datę);

3) pisemnego zadeklarowania do dnia 1 października każdego roku miesięcznych wielkości sprzedaży energii na rok następny, w przypadku, gdy będą one odbiegały od wielkości określonej w Załączników do Umowy;

4) dokonania wszelkich czynności umożliwiających wykonywanie usługi bilansowania handlowego względem mikroinstalacji w ramach jednostek grafikowych Sprzedawcy:

5) informowania w formie pisemnej Sprzedawcy o wszelkich zmianach danych w umowie dotyczących Wnioskodawcy;

6) przekazywania Wnioskodawcy innych istotnych informacji dotyczących realizacji Umowy, w szczególności o zmianach w umowach zawartych z OSD, w tym również ich rozwiązaniu;

7) informowania Sprzedawcy o utracie tytułu prawnego do mikroinstalacji.

• Podczas gdy Sprzedawca zobowiązał się zaś do:

1)odbioru od Wnioskodawcy ww. energii i wprowadzonej do sieci OSD oraz zapłaty za tę energię;

2)dokonywania bilansowania handlowego Wnioskodawcy oraz

3)regulowania należności wynikających z Umowy;

4)informowania Wnioskodawcy o wszelkiej zmianie danych zawartych w Umowie dotyczących Sprzedawcy;

5)ochrony danych handlowych Wnioskodawcy.

Instalacja jest instalacją odnawialnego źródła energii w rozumieniu Ustawy o OZE, a obowiązek zakupu dotyczy wyłącznie energii z odnawialnych źródeł energii wytworzonej w instalacji Wnioskodawcy.

I. Określenie ilości sprzedanej energii

1. Podstawą do rozliczeń jest ilość Energii wprowadzonej do sieci OSD, określona przez OSD w oparciu o postanowienia Umowy Dystrybucji.

2. Odczytów wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego zainstalowanego w MD dokonuje upoważniony przedstawiciel OSD.

3. W przypadku wystąpienia rozbieżności w danych pomiarowych, przekazanych do Wnioskodawcy i Sprzedawcy przez odpowiedniego OSD (na podstawie właściwych Umów Dystrybucji), a dotyczących rzeczywistych ilości dostarczonej Energii, Strony zobowiązują się do bezzwłocznego podjęcia działań, w celu ustalenia rzeczywistego stanu ilości dostarczonej Energii.

4. W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę i Sprzedawcę od OSD (w terminie, o którym mowa w § 5 ust. 4) różnych danych pomiarowych dla danego Okresu Rozliczeniowego (na podstawie właściwych Umów Dystrybucji), Strony ustalają, że podstawą rozliczenia będą dane pomiarowe przekazane Sprzedawcy, a powstałe rozbieżności zostaną skorygowane, jeżeli OSD zweryfikuje i dokona zmiany tych danych.

II. Ustalenie należności

Rozliczeniu na rzecz Wnioskodawcy podlega energia, wprowadzona przez Niego do sieci OSD, za którą należność wyliczana jest zgodnie ze wzorem:

N=EW x Cj

gdzie:

N - należność całkowita za Energię sprzedaną przez Wnioskodawcę, określona na fakturze dla okresu rozliczeniowego [PLN],

EW - ilość Energii podlegająca rozliczeniu [MWh],

Cj - jednostkowa cena rozliczeniowa stanowiąca podstawę ustalania należności za sprzedaż Energii, określona zgodnie z ust. 3 [PLN/MWh],

Jak stanowi wprost Umowa - do ceny stosowanej we wzajemnych rozliczeniach zostanie naliczony podatek VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W całym okresie obowiązywania Umowy na potrzeby ustalenia należności za energię sprzedawaną Sprzedawcy przez Wnioskodawcę, Strony stosować będą cenę netto, wynoszącą 100% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale ogłoszonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne.

III. Wystawienie faktury VAT

Zgodnie z Umową – Wnioskodawca w terminie 7 dni od zakończenia danego okresu Rozliczeniowego (kwartału kalendarzowego), nie wcześniej jednak niż 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2. Pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne ceny obowiązującej dla danego Okresu Rozliczeniowego, wystawi Sprzedawcy fakturę za sprzedaną w tym okresie rozliczeniowym energię.

W przypadku, gdy niezbędne będzie skorygowanie należności. Wnioskodawca wystawi fakturę korygującą bezzwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających wystawienie faktury korygującej.

Tak Wnioskodawca, jak i Sprzedawca pozostają czynnymi podatnikami podatku VAT.

Zapłata wynagrodzenia z tytułu sprzedanej Energii w danym Okresie Rozliczeniowym nastąpi w ciągu 30 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury przez Wnioskodawcę na adres Sprzedawcy, przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Zwrot należności wynikający z faktury korygującej, Wnioskodawca będzie regulował przelewem na rachunek bankowy Sprzedawcy, w terminie 30 dni od daty wystawienia faktury korygującej. Strony dopuszczają możliwość wzajemnej kompensaty należności przy najbliższej płatności, nie później jednak niż 30 dni od daty wystawienia faktury korygującej.

Płatność wynikająca z faktury wymagającej wystawienia przez Wnioskodawcę faktury korygującej zostanie wstrzymana do momentu doręczenia przez Wnioskodawcę prawidłowo wystawionej faktury korygującej.

Za prawidłowo wystawioną fakturę Strony uznają dokument zawierający następujące informacje:

a)numer Umowy,

b)numer MPK: (…);

c)nazwę komórki organizacyjnej: B. Sp. z o.o.

Pytania

1.Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę energii elektrycznej do sieci na podstawie zawartej Umowy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

2.W którym momencie powstaje na gruncie podatku VAT obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy w ramach Umowy?

3.Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę energii elektrycznej prowadzi do powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych?

4.Kiedy dochodzi do powstania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w związku ze sprzedażą energii na rzecz Sprzedawcy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 i 4 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań nr 1 i 2 dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

3. Sprzedaż przez Wnioskodawcę energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy będzie prowadzić do powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych.

4. Za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, tj. w analizowanym przypadku - ostatni dzień kwartału kalendarzowego.

Ad 3

W myśl Ustawy o CIT , sprzedaż przez Wnioskodawcę energii będzie prowadziła do powstania przychodu podatkowego, ponieważ dochodzi do swoistego przysporzenia po stronie prosumenta, zgodnie bowiem z:

• art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT – przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów;
• art. 7 ust. 2 – dochodem jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym;
• art. 12 ust. 1 pkt 1) -2) Ustawy o CIT- przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe oraz wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W Ustawie o CIT nie znalazł się jakikolwiek przepis, który wyłączałby obowiązywanie Ustawy o CIT do przychodów wynikających z sprzedaży energii wytworzonej z mikroinstalacji fotowoltaicznej.

W oparciu o ww. regulacje stwierdzić należy, że sprzedaż energii przez Wnioskodawcę będzie prowadzić do powstania opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych przychodu, na zasadach ogólnych Ustawy o CIT.

Ad 4

Zgodnie z powoływanym uprzednio art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT- przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Regulacja ta pozwala ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji.

Jednocześnie przepisem art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, ustawodawca wyłączył z przychodów pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty), w tym również uregulowane w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Powyższy przepis wyklucza uznawanie za przychód kwot faktycznie otrzymywanych przez podatnika oraz kwot należnych podatnikowi, pod warunkiem że stanowią one zapłatę na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Sytuacja taka występuje zawsze w przypadku otrzymania zaliczek na poczet przyszłej sprzedaży towaru (np. sprzedaż na raty z zastrzeżeniem prawa własności) czy też na poczet wykonania usługi (np. zaliczki otrzymywane podczas świadczenia usługi, której wykonanie - zakończenie ma nastąpić w przyszłości).

Moment zaliczenia uzyskanych z działalności gospodarczej przysporzeń do przychodów określają przepisy art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3e ustawy o CIT.

W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1.wystawienia faktury albo

2.uregulowania należności.

Jak stanowi art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 3d ustawy o CIT, przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Do usług o charakterze ciągłym można bowiem zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

W celu określenia momentu powstania przychodu w przedstawionym stanie faktycznym, należy rozstrzygnąć, który z wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie w odniesieniu do przedstawionej we wniosku sytuacji.

Analizując przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, należy zauważyć, że:

• dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie; ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług;
• strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie;
• wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły;
• okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT;
• okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok;
• w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

• „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;
• „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;
• „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem w odniesieniu do usług ciągłych rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) - co powinno wynikać z ustaleń między stronami - za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego - jako że Umowa wprost wskazuje, że okresem rozliczeniowym pozostaje kwartał kalendarzowy - za datę powstania  przychodu uznać należy ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego, tj. ostatni dzień danego kwartału kalendarzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa CIT”),

Stosownie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT;

Jednocześnie jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT;

W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT;

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT;

W myśl art. 12 ust. 3d ustawy o CIT;

Stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o CIT;

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy sprzedaż energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy będzie prowadzić do powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz momentu jego powstania.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z montażem paneli fotowoltaicznych i wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii zawarli Państwo z przedsiębiorstwem energetycznym, będącym sprzedawcą zobowiązanym, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE umowę sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji. Sprzedawca pozostaje czynnym podatnikiem VAT. Zasady i warunki wykonywania działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji oraz małej instalacji, z wyłączeniem wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego lub z biopłynów, oraz zasady wytwarzania energii elektrycznej przez prosumentów energii odnawialnej, prosumentów zbiorowych energii odnawialnej oraz prosumentów wirtualnych energii odnawialnej zostały określone przez ustawodawcę w rozdziale 2 ustawy o OZE (w tym w art. 4 ust. 1a-4d Ustawy o OZE) . W ramach niniejszej Umowy nie korzystają Państwo jednak z ww. systemu rozliczeń. Przedmiotem Umowy jest sprzedaż przez Państwa na rzecz Sprzedawcy jako sprzedawcy zobowiązanego, na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy o OZE, energii wytworzonej w mikroinstalacji przez Spółkę i wprowadzonej do sieci Operatora Systemu Dystrybucyjnego („OSD”). Sprzedawca pełni na rzecz Państwa funkcje podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe. Zobowiązali się Państwo w szczególności do dostarczenia całej energii wprowadzonej do sieci OSD według szacowanych wielkości określonych w horyzoncie 1 roku kalendarzowego. Sprzedawca natomiast zobowiązał się do odbioru od Państwa ww. energii, dokonywania bilansowania handlowego Spółki oraz regulowania należności wynikających z Umowy. Do ceny stosowanej we wzajemnych rozliczeniach zostanie naliczony podatek VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami. W całym okresie obowiązywania Umowy na potrzeby ustalenia należności za energię sprzedawaną Sprzedawcy przez Państwa, Strony stosować będą cenę netto, wynoszącą 100% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim kwartale ogłoszonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne. W terminie 7 dni od zakończenia danego okresu Rozliczeniowego (kwartału kalendarzowego), nie wcześniej jednak niż 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 23 ust. 2. Pkt 18a Ustawy Prawo Energetyczne ceny obowiązującej dla danego Okresu Rozliczeniowego, wystawią Państwo Sprzedawcy fakturę za sprzedaną w tym okresie rozliczeniowym energię. Zapłata wynagrodzenia z tytułu sprzedanej Energii w danym Okresie Rozliczeniowym nastąpi w ciągu 30 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury przez Państwa na adres Sprzedawcy, przelewem na Państwa rachunek bankowy.

W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Do usług o charakterze ciągłym można bowiem zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w roku.

W celu określenia momentu powstania przychodu w przedstawionym stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym, należy rozstrzygnąć, który z wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie w odniesieniu do przedstawionej we wniosku sytuacji.

Analizując przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, należy zauważyć, że:

• dotyczy on wszystkich usług, które strony rozliczają cyklicznie; ustawodawca w żaden sposób nie zawęził katalogu tych usług;
• strony ustaliły, że będą one rozliczane cyklicznie;
• wspomniana regulacja dotyczy tylko usług, nie obejmuje natomiast dostawy towarów, nawet jeżeli ma ona charakter ciągły;
• okres rozliczeniowy może wynikać zarówno z umowy, jak i z wystawionej faktury VAT;
• okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 rok;
• w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast wówczas znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3c ustawy CIT jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Powyższy przepis stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d).

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych należy sprecyzować zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

• „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;
• „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;
• „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazaną wykładnię przepisów oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Państwa energii elektrycznej na rzecz Sprzedawcy będzie prowadzić do powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. Będą Państwo zobowiązani do rozpoznawania przychodu podatkowego z tytułu dostaw energii elektrycznej w ostatnim dniu przyjętego okresu rozliczeniowego tj. w ostatnim dniu danego kwartału kalendarzowego.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 i 4 w podatku dochodowym od osób prawnych należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).