Interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.955.2023.1.IK

Moment powstania obowiązku podatkowego w związku z udzieleniem rabatów i kodów rabatowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z udzieleniem rabatów i kodów rabatowych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z udzieleniem rabatów i kodów rabatowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (zwany dalej również „Spółką”) jest spółką akcyjną założoną w 2019 r., czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz polskim rezydentem podatkowym. W związku z zatrudnianiem pracowników, Wnioskodawca pełni również rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązanym do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy.

Spółka jest podmiotem zajmującym się zarówno …. Spółka świadczy także szeroką gamę usług, w tym: szkolenia, obsługę eventów oraz usługi serwisowe.

Spółka zamierza wprowadzić system benefitów (dalej: „System”) dla swoich pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę, umów zlecenie (dalej: „Pracownicy”) oraz innych, w tym również stale współpracujących na zasadzie umów o świadczenie usług (dalej: „Współpracownicy”, łącznie: „Beneficjenci”).

Planowany do wdrożenia System polegać będzie na:

1. przypisaniu poszczególnym produktom z asortymentu sklepu internetowego Wnioskodawcy innej ceny po której będą one dostępne dla Beneficjentów; cena taka będzie w większości przypadków niższa niż oferowana ogółowi nabywców, jednak wyższa od ceny nabycia towaru przez Spółkę, gwarantując tym samym Wnioskodawcy zysk. Wartość procentowa obniżki [rabatu] będzie zmienna w zależności od rodzaju towaru, jednak w każdym wypadku, cena oferowana Beneficjentom, będzie wyższa od ceny nabycia danego towaru przez Spółkę. Możliwa jednak będzie sytuacja, w której preferencyjna cena dostępna dla beneficjentów, będzie dostępna również dla ogółu klientów Wnioskodawcy, a nawet sytuacja w której cena skierowana dla ogółu klientów będzie niższa od ceny oferowanej beneficjentom.

2. udzieleniu Beneficjentom jednorazowych kodów rabatowych związanych ze szczególnymi okazjami (przykładowo - w okresie świątecznym). Ten rodzaj rabatu będzie imienny i będzie mógł zostać wykorzystany wyłącznie przez Beneficjenta.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, oba elementy programu motywacyjnego stanowią formę wyrażenia uznania, podziękowania, oraz motywowania, nie zaś element wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartych z Beneficjentami umów. Jest to zatem dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest (nie będzie) zobowiązana na podstawie żadnych postanowień umownych. Stosowanie preferencyjnych cen sprzedaży nie będzie uzależnione od jakichkolwiek świadczeń wzajemnych ze strony Beneficjenta. Beneficjent nie będzie także zobowiązany do realizacji otrzymanej obniżki - będzie to jego własna decyzja.

Celem wdrożenia opisywanego programu jest stworzenie dobrej atmosfery pracy, zintegrowanie Beneficjentów (poprzez wspólny system benefitów), a w dłuższym okresie zapewnienie utrzymania w Spółce dobrze wykwalifikowanych osób, co stanowi gwarancję kontynuowania efektywnej działalności gospodarczej oraz rozwoju przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Istotny jest także cel marketingowy przedsięwzięcia. Beneficjenci programu będą bowiem mogli wyrażać opinie o produktach z oferty wnioskodawcy w swoim środowisku rodzinnym oraz wśród znajomych, co w oczekiwaniu Spółki przełoży się na pozyskanie nowych klientów, zwiększenie wolumenu sprzedaży i pomoże w budowaniu pozytywnego wizerunku wnioskodawcy na rynku.

Stosowane benefity nie będą wyrażane w fizycznej formie, w szczególności nie będą miały postaci kart czy fizycznych bonów. W przypadku udzielanych jednorazowych rabatów przybiorą one formę możliwego do wykorzystania w sklepie internetowym, elektronicznego kodu przesłanego Beneficjentowi na adres poczty elektronicznej. Udzielenie takiego kodu samo w sobie nie będzie przedstawiać wartości ekonomicznej dla Beneficjenta w tym sensie, że nie będzie zaspokajać żadnych jego istniejących uprzednio potrzeb. Będzie stanowiło jedynie ekspektatywę nabycia oferowanego towaru po obniżonej cenie.

Udzielane kody jednorazowe będą mogły zostać wykorzystane jedynie do nabycia towarów z asortymentu Spółki w jej sklepie internetowym. Wykorzystanie kodu rabatowego spowoduje obniżenie ceny towaru, nie będzie mogło jednak stanowić samoistnego środka zapłaty za dany produkt. Oznacza to, że kod rabatowy będzie w praktyce uprawniał do uzyskania obniżki ceny zakupu, jednak nie będzie możliwości obniżenia kwoty należnej do zapłaty do 0 zł.

Ze względu na rodzaj oferowanych produktów w asortymencie Spółki przeważająca większość towarów opodatkowana jest podstawową stawką VAT (23%). Niemniej jednak mogą zdarzać się sporadyczne przypadki kiedy do oferowanego produktu zastosowanie znajduje stawka obniżona (np. 8% czy 5%).

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług oznaczone numerem 1

Czy na moment udzielenia Beneficjentom opisanych w zdarzeniu przyszłym rabatów i kodów rabatowych, możliwości skorzystania z cen preferencyjnych powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Na moment udzielenia Beneficjentom opisanych w zdarzeniu przyszłym rabatów i kodów rabatowych, możliwości skorzystania z cen preferencyjnych nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska

W zakresie pierwszego z zadanych pytań, zdaniem Wnioskodawcy sam fakt udzielenia rabatu lub obniżki cen nie stanowi zdarzenia tworzącego obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT. W szczególności, udzielenie takiej obniżki nie będzie stanowiło przekazania bonu jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 8a Ustawy VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy VAT, opodatkowaniu podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei zgodnie z art. 7 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z ust. 2 w/w przepisu Ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wobec powyższego należy zauważyć, że planowane przez Spółkę udzielenie Beneficjentom zarówno możliwości stosowania preferencyjnego cennika, rabatów, jak i przyznanie kodów rabatowych nie stanowi ani odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 Ustawy. Nie można bowiem mówić o odpłatnym charakterze któregokolwiek z tych benefitów. Tak jak zaznaczono w opisie zdarzenia przyszłego, możliwość udziału w programie nie jest uzależniona od żadnego wzajemnego świadczenia ze strony Beneficjentów. Zarówno upust cenowy jak i kody rabatowe przysługiwać będą dla wszystkich w takiej samej wysokości, niezależnie od jakichkolwiek czynników leżących po stronie osoby zatrudnionej lub od niej zależnych, w szczególności efektywności pracy Beneficjenta, jego obecności w pracy czy zaangażowania w wykonywania powierzonych zadań. Innymi słowy, na rabat czy kod rabatowy Beneficjent nie będzie mógł sobie „zasłużyć”. Benefity będą mu przysługiwały przez sam fakt zatrudnienia czy współpracowania. Ponadto, przyznany benefit nie będzie żadnego rodzaju dodatkiem czy substytutem części wynagrodzenia za pracę lub świadczenie innych usług. Będzie miał on charakter w pełni pozapłacowy i w żaden sposób nie będzie częścią wynagrodzenia za wykonywaną pracę. Nie będzie więc można mówić o jakkolwiek odpłatnym charakterze przyznanego benefitu.

Zgodnie z przepisem art. 8a Ustawy VAT transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy. Z kolei art. 8b Ustawy VAT stanowi, że faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

By móc ocenić czy przekazanie kodu rabatowego beneficjentowi stanowi transfer jednego z opisanych w Ustawie VAT bonów, należy sięgnąć do definicji bonu zawartej w art. 2 pkt 41 Ustawy VAT.

Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem bonu należy rozumieć instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Dany instrument zachowuje swój charakter bonu o ile płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub gdy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest z góry znana. Bon powinien ściśle wiązać się z dostawą towarów lub usług i ma zazwyczaj określony cel handlowy lub promocyjny, tj. stymulowanie sprzedaży określonych towarów lub usług i/lub ułatwianie płatności za takie towary lub usługi.

Określone w art. 2 pkt 41 Ustawy VAT brzmienie definicji bonu znajduje odzwierciedlenie w Dyrektywie Rady 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE Rady w odniesieniu do bonów na towary lub usługi. Przepis ten wprowadza wymóg, aby towary/usługi, których bon dotyczy lub tożsamość potencjalnych dostawców były wskazane w bonie lub określone w powiązanej dokumentacji. Przy czym w świetle definicji bonu, forma w której bon jest emitowany nie wpływa na uznanie takiego instrumentu za bon. Ponadto zauważyć należy, że w motywie 6 preambuły Dyrektywy 2016/1065 wskazano, że „bony mogą występować w formie fizycznej lub elektronicznej”.

Z definicji bonu wynika zatem, że jest to instrument, który może być przyjęty jako wynagrodzenie wyłącznie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Również w motywie 4 preambuły Dyrektywy 2016/1065 wskazano „Zasady te powinny dotyczyć wyłącznie bonów, w zamian za które uzyskać można towary lub usługi. Zasadom tym nie powinny jednak podlegać instrumenty uprawniające posiadacza do zniżki przy zakupie towarów lub usług, ale nieuprawniające do otrzymania takich towarów lub usług”.

Powyższe uwagi każą twierdzić, że w sytuacji opisanej w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie będzie można uznać udzielenia kodu rabatowego za transfer bonu w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. W momencie przyznania kodu rabatowego nie jest bowiem możliwy do określenia towar, jaki będzie mógł zostać za niego nabyty, ani nawet dokładna pula takich produktów. Rabat będzie przysługiwał na cały asortyment sklepu internetowego Spółki, który może ulegać zmianom i poszerzać się o produkty niedostępne wcześniej. Nie będzie więc możliwości określenia w momencie przyznania kodu ani towaru, ani odpowiedniej stawki podatku, ani czasu, miejsca czy okoliczności wykorzystania. Sam kod będzie więc mógł zostać wykorzystany na potencjalnie dowolny towar, o potencjalnie dowolnym charakterze, jeśli tylko znajdzie się on w asortymencie sklepu internetowego Wnioskodawcy. Co więcej, nie będzie również możliwości określenia - na moment przekazania kodu - jaka stawka VAT będzie właściwa dla dostawy towarów dla których zostanie wykorzystany kod rabatowy, bowiem w asortymencie Spółki znajdują się towary opodatkowane różnymi stawkami VAT.

Wobec powyższych uwag, Spółka stoi na stanowisku że przekazanie Beneficjentom kodów rabatowych leży poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z udzieleniem rabatów i kodów rabatowych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy,

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 44 ustawy,

W myśl art. 2 pkt 42 ustawy,

Zgodnie z art. 2 pkt 45 ustawy,

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w Unii Europejskiej, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać, czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry – wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu. Należy przy tym podkreślić, że bon może mieć formę materialną lub elektroniczną.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego i różnego przeznaczenia zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

W myśl art. 8a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8a ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 8a ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy:

W myśl art. 8b ust. 1 ustawy :

W myśl art. 8b ust. 2 ustawy,

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle podatku VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w momencie emisji bonu dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie, w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony. Zatem, gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania (miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług) oraz podatek VAT należny, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. Za bony jednego przeznaczenia będą więc uznane bony, w przypadku których w momencie ich emisji wiadomo już w jakim państwie członkowskim należałoby odprowadzić należny podatek VAT z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, których dotyczy bon, wiadomo też, jaka jest kwota należnego podatku. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego, bądź gdy nie są znane obie te informacje, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia. Zatem, bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu.

W tym miejscu należy również przywołać wyrok z 28 kwietnia 2022 r. w sprawie C-637/20 Skatteverket v. DSAB Destination Stockholm AB, w którym Trybunał orzekł, że art. 30a dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że instrument, który przyznaje uprawnionemu prawo do korzystania z różnych usług w danym miejscu, przez ograniczony czas i do określonej wartości, może stanowić „bon” w rozumieniu art. 30a pkt 1 tej dyrektywy, nawet jeśli ze względu na ograniczony termin ważności tego instrumentu przeciętny konsument nie jest w stanie skorzystać ze wszystkich oferowanych usług. Wspomniany instrument stanowi „bon różnego przeznaczenia” w rozumieniu art. 30a pkt 3 dyrektywy, ponieważ podatek od wartości dodanej należny z tytułu tych usług nie jest znany w chwili emisji bonu.

Jak wynika z orzeczenia, dla TSUE punktem wyjściowym do wydania rozstrzygnięcia było ustalenie przesłanek, jakie powinny wystąpić aby dany instrument mógł zostać uznany za „bon” w świetle brzmienia art. 30a pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

TSUE wskazał, że aby uznać dany instrument za bon, należy po pierwsze ustalić, czy takiemu instrumentowi towarzyszy obowiązek przyjęcia go jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Po drugie należy zbadać, czy wspomniany instrument lub związana z nim dokumentacja określają, jakie towary mają zostać dostarczone lub jakie usługi mają być świadczone lub czy została w nim określona tożsamość ich potencjalnych dostawców lub usługodawców (pkt 21 wyroku).

Aby jasno określić, co stanowi bon na towary lub usługi do celów VAT, oraz odróżnić bony od instrumentów płatniczych, konieczne jest zdefiniowanie bonów, określając ich istotne cechy, w szczególności charakter uprawnienia, które wiąże się z danym bonem, oraz obowiązek przyjęcia go jako wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Celem ustalenia czy dany instrument stanowi bon za towary lub usługi do celów VAT należy sprawdzić, czy w danym indywidualnym przypadku została spełniona definicja bonu zawarta w art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej pod pojęciem bonu zawartym w art. 2 pkt 41 ustawy, należy rozumieć instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Dany instrument zachowuje swój charakter bonu o ile płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub gdy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest z góry znana.

Bon powinien ściśle wiązać się z dostawą towarów lub usług i ma zazwyczaj określony cel handlowy lub promocyjny, tj. stymulowanie sprzedaży określonych towarów lub usług i/lub ułatwianie płatności za takie towary lub usługi.

Określone w art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług brzmienie definicji bonu znajduje odzwierciedlenie w Dyrektywie Rady 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE Rady w odniesieniu do bonów na towary lub usługi. Przepis ten wprowadza wymóg, aby towary/usługi, których bon dotyczy lub tożsamość potencjalnych dostawców były wskazane w bonie lub określone w powiązanej dokumentacji. Przy czym w świetle definicji bonu, forma w której bon jest emitowany nie wpływa na uznanie takiego instrumentu za bon. Ponadto zauważyć należy, że w motywie 6 preambuły Dyrektywy 2016/1065 wskazano, że „bony mogą występować w formie fizycznej lub elektronicznej”.

Z definicji bonu wynika zatem, że jest to instrument, który może być przyjęty jako wynagrodzenie wyłącznie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Również w motywie 4 preambuły Dyrektywy 2016/1065 wskazano „Zasady te powinny dotyczyć wyłącznie bonów, w zamian za które uzyskać można towary lub usługi. Zasadom tym nie powinny jednak podlegać instrumenty uprawniające posiadacza do zniżki przy zakupie towarów lub usług, ale nieuprawniające do otrzymania takich towarów lub usług”.

Z opisu sprawy wynika, że zamierzają Państwo wprowadzić system benefitów dla Beneficjentów. I tak,

1. przypisaniu poszczególnym produktom z asortymentu sklepu internetowego Wnioskodawcy innej ceny po której będą one dostępne dla Beneficjentów; cena taka będzie w większości przypadków niższa niż oferowana ogółowi nabywców, jednak wyższa od ceny nabycia towaru przez Spółkę, gwarantując tym samym Wnioskodawcy zysk. Wartość procentowa obniżki [rabatu] będzie zmienna w zależności od rodzaju towaru, jednak w każdym wypadku, cena oferowana Beneficjentom, będzie wyższa od ceny nabycia danego towaru przez Spółkę. Możliwa jednak będzie sytuacja, w której preferencyjna cena dostępna dla beneficjentów, będzie dostępna również dla ogółu klientów Wnioskodawcy, a nawet sytuacja w której cena skierowana dla ogółu klientów będzie niższa od ceny oferowanej beneficjentom.

2. udzieleniu Beneficjentom jednorazowych kodów rabatowych związanych ze szczególnymi okazjami (przykładowo - w okresie świątecznym). Ten rodzaj rabatu będzie imienny i będzie mógł zostać wykorzystany wyłącznie przez Beneficjenta.

Stosowane benefity nie będą wyrażane w fizycznej formie, w szczególności nie będą miały postaci kart czy fizycznych bonów. W przypadku udzielanych jednorazowych rabatów przybiorą one formę możliwego do wykorzystania w sklepie internetowym, elektronicznego kodu przesłanego Beneficjentowi na adres poczty elektronicznej. Udzielenie takiego kodu samo w sobie nie będzie przedstawiać wartości ekonomicznej dla Beneficjenta w tym sensie, że nie będzie zaspokajać żadnych jego istniejących uprzednio potrzeb. Będzie stanowiło jedynie ekspektatywę nabycia oferowanego towaru po obniżonej cenie.

Udzielane kody jednorazowe będą mogły zostać wykorzystane jedynie do nabycia towarów z asortymentu Spółki w jej sklepie internetowym. Wykorzystanie kodu rabatowego spowoduje obniżenie ceny towaru, nie będzie mogło jednak stanowić samoistnego środka zapłaty za dany produkt. Oznacza to, że kod rabatowy będzie w praktyce uprawniał do uzyskania obniżki ceny zakupu, jednak nie będzie możliwości obniżenia kwoty należnej do zapłaty do 0 zł. Ze względu na rodzaj oferowanych produktów w Państwa asortymencie Spółki przeważająca większość towarów opodatkowana jest podstawową stawką VAT (23%). Niemniej jednak mogą zdarzać się sporadyczne przypadki kiedy do oferowanego produktu zastosowanie znajduje stawka obniżona (np. 8% czy 5%).

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że udzielone przez Państwa rabaty i kody rabatowe dają jedynie prawo do zastosowania zniżki od ceny zakupu, a nie do otrzymania towaru na zasadzie wymiany wzajemnej. Nie mają charakteru ekwiwalentu za nabywane towary. Nie można płacić kodem rabatowym za określony towar, który jest kupowany. Kody mają jedynie za zadanie obniżyć cenę kupowanego produktu. Rabat (upust cenowy) jak i kody rabatowe przysługiwać będzie wszystkim Beneficjentom w takiej samej wysokości, niezależnie od jakichkolwiek czynników. Stosowanie preferencyjnych cen sprzedaży nie będzie uzależnione od jakichkolwiek świadczeń wzajemnych ze strony Beneficjenta. Beneficjent nie będzie także zobowiązany do realizacji otrzymanej obniżki.

Zatem przyznanie rabatu (obniżki) polegające na przypisaniu poszczególnym produktom z asortymentu Państwa sklepu internetowego nie będzie rodziło obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, bowiem nie będzie wiązało się z odpłatną dostawą towarów czy ze świadczeniem usług. Przyznanie rabatu będzie wiązało się z możliwością zakupu towaru po obniżonej cenie. Podobnie przedstawia się sytuacja udzielenia jednorazowych kodów rabatowych. Również one uprawniają Beneficjentów do zakupu towarów i usług po obniżonej cenie. Jednorazowych kodów rabatowych nie można uznać za bony, o których mowa w art. 2 pkt 41 ustawy o VAT, bowiem kody te nie będą uprawniały do otrzymania towarów czy usług, ale do zniżki przy zakupie towarów lub usług. Nie stanowią one części wynagrodzenia za dostawę towarów i usług, które mają być dostarczone lub wykonane.

W konsekwencji na moment udzielenia Beneficjentom rabatów i jednorazowych kodów rabatowych nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii zakreślonej pytaniem oznaczonej we wniosku nr 1, czyli w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Ocena prawna Państwa stanowiska w zakresie pytania oznaczonego nr 2 oraz w kwestii podatku dochodowego od osób prawnych oraz w kwestii podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.