Interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.506.2023.2.JK

Określenie miejsca opodatkowania świadczonych usług, dokumentowanie oraz obowiązek uwzględnienia wartości usług świadczonych poza terytorium kraju w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 30 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

§ustalenia miejsca opodatkowania świadczonych usług polegających na pracach monterskich i spawalniczych oraz sposobu dokumentowania na fakturze świadczenia ww. usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2),

§obowiązku uwzględniania wartości usług świadczonych poza terytorium kraju w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 grudnia 2023 r. (wpływ 5 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG. Wnioskodawca w chwili obecnej nie jest czynnym podatnikiem VAT (korzysta ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej VATU). W ramach tej działalności Wnioskodawca m.in. wykonuje usługi, działając jako podwykonawca innego przedsiębiorstwa (będącego spółką mającą siedzibę w Polsce, w dalszym toku zwaną Zleceniodawcą). Usługi te polegają na pracach monterskich i spawalniczych, które są przez Wnioskodawcę fizycznie wykonywane na terytorium innego państwa, poza terytorium Polski.

Zakres tych prac obejmuje czynności w obiektach przemysłowych (np. hutach, walcowniach, stalowniach czy rafineriach), polegające na:

-wymianie instalacji technologicznych, rurociągów, zaworów, pomp stanowiących elementy tych instalacji,

-montażu konstrukcji wspierających te instalacje, a także pomostów pomocniczych, barierek, bram,

-remontach i renowacji dachów (przykładowo wymiana blach falistych),

-wymianie podłóg metalowych,

-renowacji zbiorników na płyny technologiczne czy pieców,

-wymianie elementów konstrukcyjnych w piecach, silosach i zbiornikach,

-budowie belek stropowych bądź podestów stalowych.

W efekcie wykonanych prac montowane i/lub spawane elementy zostają przytwierdzone do gruntu bądź do budynku bądź do innej nieruchomej konstrukcji, w sposób niepozwalający na łatwy demontaż czy przeniesienie w inne miejsce bez zniszczenia czy uszkodzenia lub demontażu części innej nieruchomości, z którą obiekt prac zostaje złączony.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wyłącznie usługi, nie obejmują dostaw towarów.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi (polegające na wymianie instalacji technologicznych, rurociągów, zaworów, pomp stanowiących elementy tych instalacji; montażu konstrukcji wspierających te instalacje, a także pomostów pomocniczych, barierek, bram; remontach i renowacji dachów (przykładowo wymiana blach falistych); wymianie podłóg metalowych; renowacji zbiorników na płyny technologiczne czy pieców; wymianie elementów konstrukcyjnych w piecach, silosach i zbiornikach, budowie belek stropowych bądź podestów stalowych) są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę fizycznego stanu tej nieruchomości.

2. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi wywodzą się z nieruchomości, a nieruchomość ta stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług.

3. Montowane lub spawane elementy stanowią integralną część budynku/budowli/innej nieruchomej konstrukcji, bez których ten budynek/budowla/konstrukcja będzie niepełny/niepełna.

4. Potencjalna „Inna nieruchoma konstrukcja”, o której mowa we wniosku, stanowi:

- albo konstrukcję przytwierdzoną do gruntu, osadzoną powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść. Do przeniesienia takiej konstrukcji należy użyć specjalistycznego sprzętu, a przeniesienie takowej innej konstrukcji spowoduje zatrzymanie procesów technologicznych, uniemożliwi obsługę urządzeń i sprawowanie nad nimi kontroli;

- albo element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji, a ponadto przeniesienie powoduje zatrzymanie procesów technologicznych.

5.Ewentualny demontaż zamontowanych lub zespawanych elementów spowoduje następujące zmiany względnie zniszczenia w budynku/budowli/innej nieruchomej konstrukcji:

- wymiana instalacji technologicznych, rurociągów, zaworów, pomp stanowiących elementy tych instalacji – ich demontaż powoduje zatrzymanie procesów technologicznych na danej nieruchomości i uniemożliwi prawidłowe funkcjonowanie nieruchomości w celach, do jakich została zbudowana;

- demontaż konstrukcji wspierających te instalacje powoduje destrukcję instalacji i uniemożliwia zachodzenie procesów technologicznych charakterystycznych dla danej nieruchomości oraz obsługę urządzeń związanych z tymi procesami (także demontaż pomostów pomocniczych, barierek, bram utrudnia bądź uniemożliwia korzystanie z tych instalacji w sposób faktyczny albo z powodów prawnych);

- remont i renowacja dachów (przykładowo wymiana blach falistych) powoduje destrukcję bądź modernizację stropu;

- wymiana podłóg metalowych unicestwia starą podłogę;

- renowacja zbiorników na płyny technologiczne czy pieców powoduje zatrzymanie procesów technologicznych na danej nieruchomości, skutkując utratą przez tę nieruchomość swojej użyteczności;

- wymiana elementów konstrukcyjnych w piecach, silosach i zbiornikach powoduje zatrzymanie procesów technologicznych na danej nieruchomości, skutkując utratą przez tę nieruchomość swojej użyteczności;

- budowie belek stropowych bądź podestów stalowych – jest ingerencją w strukturę budynku/budowli/innej konstrukcji określonej w odpowiedzi na pytanie nr 4 zawarte w wezwaniu.

Pytania

1. Czy ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e VATU, dla których miejsce świadczenia na potrzeby opodatkowania VAT ustala się w oparciu o miejsce położenia tych nieruchomości?

2. Czy na wystawianych fakturach dokumentujących usługi na nieruchomościach położonych na terytorium innego państwa aniżeli Polska, te czynności powinny być traktowane przez Wnioskodawcę jako niepodlegające opodatkowaniu VAT w Polsce (i w związku z tym na fakturach nie powinien być wykazywany polski podatek od towarów i usług) nawet w sytuacji, gdy nabywca usługi jest podmiotem z siedzibą w Polsce?

3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uwzględniania wartości wykonywanych przez siebie usług związanych z nieruchomościami położonymi poza terytorium Polski przy wyliczaniu wartości sprzedaży, które to pojęcie (wartość sprzedaży) determinuje prawo do korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 i 9-10 VATU?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnośnie pytania nr 1:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane we wniosku usługi są związane z nieruchomościami. Polska ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera wprawdzie dokładnej definicji takich usług, ograniczając się do egzemplarycznego ich zilustrowania w art. 28e VATU. Stosowną definicję można jednak znaleźć w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej zwanym: Rozporządzeniem).

Art. 13b Rozporządzenia zawiera definicję „nieruchomości”, obejmując tym pojęciem m.in. budynki i wszelkie konstrukcje przytwierdzone do gruntu, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść, każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez których budynek lub konstrukcja są niepełne, a także każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowaną na stałe w budynku lub konstrukcji, których nie można przenieść bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Z kolei art. 31a Rozporządzenia definiuje „usługi związane z nieruchomościami”. Obejmują one te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z konkretną nieruchomością, a więc albo wywodzą się z nieruchomości (a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług) albo są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone (i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości).

W ust. 2 art. 31a Rozporządzenia prawodawca wymienił szereg przykładów, które są objęte tą definicją, m.in. zdaniem Wnioskodawcy szczególnie miarodajne:

c) wznoszenie budynku na terenie oraz prace budowlane i rozbiórkowe dotyczące budynku lub jego części;

d) budowę stałych struktur na terenie, jak również prace budowlane i rozbiórkowe dotyczące stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych;

e) utrzymanie, remont i naprawę stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych,

m) instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość,

n) utrzymanie i naprawę oraz kontrolę maszyn lub sprzętu, jak również nadzór nad maszynami lub sprzętem, jeżeli maszyny lub sprzęt są uznane za nieruchomość.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres wykonywanych przez niego czynności mieści się we wskazanej definicji oraz przytoczonych w Rozporządzeniu przykładach. Jak można to wywnioskować z podanego opisu czynności, dotyczą one prac wykonywanych w odniesieniu do budynków albo do konstrukcji, które z racji swojego charakteru (względnie wielkości bądź masy) muszą być i są trwale związane z gruntem, bądź budynkiem, bądź konstrukcjami stanowiącymi samoistne stałe struktury w rozumieniu art. 31a Rozporządzenia. Nie da się potem efektów tych prac łatwo zdemontować i oddzielić od budynku, bądź gruntu, bądź nieruchomych instalacji, bez zniszczenia czy uszkodzenia lub demontażu części tej innej nieruchomości, z którą obiekt prac zostaje złączony.

Jednocześnie są to usługi wymagające fizycznego kontaktu z opracowywaną konstrukcją, są zatem wykonywane w związku ze skonkretyzowaną nieruchomością.

Odnośnie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku usług związanych z nieruchomościami miejsce siedziby usługobiorcy (względnie jego stałego miejsca prowadzenia działalności) nie odgrywa roli przy ustalaniu miejsca świadczenia, w przeciwieństwie do usług, dla których miejsce świadczenia określa się na zasadzie ogólnej art. 28b VATU. Z tego powodu, jeśli usługa jest wykonywana na nieruchomości położonej poza terytorium Polski, to obowiązek podatkowy w VAT powstaje zawsze w państwie położenia nieruchomości. Na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę usługi te powinny być potraktowane jako „niepodlegające opodatkowaniu w Polsce” i Wnioskodawca nie powinien wykazywać kwoty polskiego podatku od towarów i usług, nawet jeśli nabywca jego usługi jest przedsiębiorstwem z siedzibą w Polsce.

Odnośnie pytania nr 3:

Wnioskodawca uważa, że nie będzie zobowiązany do uwzględniania wartości wykonywanych przez siebie usług związanych z nieruchomościami położonymi w państwie innym aniżeli Polska (a zatem usług podlegających opodatkowaniu VAT w tamtym państwie) w wartości sprzedaży, której wysokość wpływa na możliwość korzystania przez Wnioskodawcę z prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9-10 VATU. Wynika to z brzmienia tych przepisów prawa, które stanowią, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła progu kwotowego wskazanego w ustawie. Tymczasem, pod pojęciem sprzedaży ustawa o podatku od towarów i usług definiuje w art. 2 pkt. 22 „odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”.

Biorąc to pod uwagę, należy stwierdzić, że odpłatne świadczenie usług, których miejsce świadczenia (i opodatkowania) w rozumieniu VATU znajduje się poza terytorium Polski, nie stanowi sprzedaży w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, bo nie ma miejsca na terytorium kraju. Przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 wzgl. ust. 9-10 VATU Wnioskodawca nie jest zatem zobowiązany do uwzględniania w wartości sprzedaży kwot odpowiadających wartości świadczonych usług związanych z nieruchomościami położonymi w innym państwie.

Takie stanowisko można też znaleźć w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w interpretacji z 2 lutego 2023 r. o sygnaturze 0113-KDIPT1-2.4012.897.2022.1.JSZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy:

 W art. 7 ust. 1 ustawy wskazano, że:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) danej usługi.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy:

Z treści art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością, decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu, lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje ich otwarty katalog, zamieszczony w tym przepisie. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Zmiany w tym zakresie obowiązują od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 2 lit. d, lit. k, lit. l, lit. m, lit. n rozporządzenia 282/2011:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. f rozporządzenia 282/2011:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG. Wnioskodawca w chwili obecnej nie jest czynnym podatnikiem VAT (korzysta ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej VATU). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca m.in. wykonuje usługi, działając jako podwykonawca innego przedsiębiorstwa (będącego spółką mającą siedzibę w Polsce). Usługi te polegają na pracach monterskich i spawalniczych, które są przez Wnioskodawcę fizycznie wykonywane na terytorium innego państwa, poza terytorium Polski. Zakres tych prac obejmuje czynności w obiektach przemysłowych (np. hutach, walcowniach, stalowniach czy rafineriach), polegające na:

-wymianie instalacji technologicznych, rurociągów, zaworów, pomp stanowiących elementy tych instalacji,

-montażu konstrukcji wspierających te instalacje, a także pomostów pomocniczych, barierek, bram,

-remontach i renowacji dachów (przykładowo wymiana blach falistych),

-wymianie podłóg metalowych,

-renowacji zbiorników na płyny technologiczne czy pieców,

-wymianie elementów konstrukcyjnych w piecach, silosach i zbiornikach,

-budowie belek stropowych bądź podestów stalowych.

W efekcie wykonanych prac montowane i/lub spawane elementy zostają przytwierdzone do gruntu bądź do budynku bądź do innej nieruchomej konstrukcji, w sposób niepozwalający na łatwy demontaż czy przeniesienie w inne miejsce bez zniszczenia czy uszkodzenia lub demontażu części innej nieruchomości, z którą obiekt prac zostaje złączony. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wyłącznie usługi, nie obejmują dostaw towarów. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi wywodzą się z nieruchomości, a nieruchomość ta stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług. Montowane lub spawane elementy stanowią integralną część budynku/budowli/innej nieruchomej konstrukcji, bez których ten budynek/budowla/konstrukcja będzie niepełny/niepełna.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy świadczone przez Niego usługi stanowią usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy oraz, czy na fakturach dokumentujących ww. usługi na nieruchomościach położonych na terytorium innego państwa niż Polska, Wnioskodawca powinien wykazać polski podatek VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2).

Odnosząc się do Pana wątpliwości wskazać należy, że, co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Szczególne miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do nieruchomości. W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością nie jest każda dowolna usługa wykazująca chociażby najmniejszy związek z daną nieruchomością, lecz jedynie usługa która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, ma na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca będzie wykonywał usługi polegające na wykonywaniu prac monterskichi spawalniczych, które są/będą przez Wnioskodawcę fizycznie wykonywane na terytorium innego państwa, poza terytorium Polski. Montowane i/lub spawane elementy zostają przytwierdzone do gruntu, bądź do budynku bądź do innej nieruchomej konstrukcji, w sposób niepozwalający na łatwy demontaż, czy przeniesienie w inne miejsce bez zniszczenia czy uszkodzenia lub demontażu części innej nieruchomości, z którą obiekt prac zostaje złączony. Montowane lub spawane elementy stanowią integralną część budynku/budowli/innej nieruchomej konstrukcji, bez których ten budynek/budowla/ konstrukcja będzie niepełny/niepełna. Wnioskodawca wskazał również, że nieruchomość stanowi element składowy świadczonych przez Niego usług i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług. Ww. usługi są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę fizycznego stanu tej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że świadczone przez Wnioskodawcę specjalistyczne usługi), polegające na wymianie instalacji technologicznych, rurociągów, zaworów, pomp stanowiących elementy tych instalacji, montażu konstrukcji wspierających te instalacje, a także pomostów pomocniczych, barierek, bram, remontach i renowacji dachów, wymianie podłóg metalowych, renowacji zbiorników na płyny technologiczne czy pieców, wymianie elementów konstrukcyjnych w piecach, silosach i zbiornikach, budowie belek stropowych bądź podestów stalowych są/będą usługami związanymi bezpośrednio z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy oraz art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011. Zatem miejsce ich świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28e ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia tych nieruchomości. W konsekwencji, usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, lecz w państwie, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Z regulacji art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy:

Z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, wynika, że:

W niniejszej sprawie – jak wyżej wskazano – świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na pracach monterskich i spawalniczych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem faktury wystawione przez Wnioskodawcę na rzecz usługobiorcy nie powinny zawierać polskiej stawki podatku VAT. Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca może na ww. fakturach umieścić adnotację „NP”.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi związane z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy, dla których miejsce świadczenia na potrzeby opodatkowania podatkiem VAT ustala się w oparciu o miejsce położenia tych nieruchomości. Tym samym, na fakturach dokumentujących ww. usługi na nieruchomościach położonych na terytorium innego państwa niż Polska, Wnioskodawca nie powinien wykazywaćstawki i kwoty podatku VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również wskazania, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uwzględniania wykonywanych przez Niego usług związanych z nieruchomościami położonymi poza terytorium Polski w limicie zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Według myśl art. 113 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 2 ustawy:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że:

W świetle art. 113 ust. 13 ustawy:

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem zadanego pytania należy zauważyć, że – jak wynika z okoliczności sprawy – Wnioskodawca świadczy usługi polegające na pracach monterskich i spawalniczych na terytorium innego państwa (poza terytorium Polski), które na podstawie art. 28e ustawy nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, z uwagi na fakt, że są związane bezpośrednio z nieruchomością zlokalizowaną poza krajem.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy podkreślić należy, że odpłatne świadczenie usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy. Tym samym przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

W konsekwencji należy stwierdzić, że do wartości limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca nie powinien wliczać kwot z tytułu wykonania usług, które stosownie do art. 28e ustawy nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Zatem wartość usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na nieruchomościach znajdujących się poza terytorium kraju, do których zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy, nie będzie wliczana do limitu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że jeżeli, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wartość sprzedaży opodatkowanej na terytorium Polski przekroczy kwotę 200.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do korzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy i będzie wówczas zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny. Zwolnienie to utraci moc począwszy od czynności, którą zostanie przekroczona wskazana kwota limitu, stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy.

Wskazania wymaga również, że w przypadku wykonania jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy, Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca przy wyliczaniu wartości limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie jest/nie będzie zobowiązany do uwzględniania wartości wykonywanych przez siebie usług związanych z nieruchomościami położonymi poza terytorium Polski.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).