Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.481.2023.4.ASK

Brak powstania przychodu z tytułu nadwyżki energii elektrycznej przekazanej do depozytu prosumenckiego.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w kwestii dotyczącej ustalenia czy nadwyżka energii elektrycznej, przekazana do „depozytu prosumenckiego” na gruncie CIT nie stanowi przychodu na podstawie art. 4 ust. 12 ustawy o OZE - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych z tytułu nadwyżki energii elektrycznej przekazana do „depozytu prosumenckiego”. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest zarejestrowana jako podatnik Vat czynny. Przeważająca działalność spółki to usługi kompleksowej obsługi i napraw pojazdów (PKD 4520Z). Ponadto spółka wynajmuje pomieszczenia biurowo - usługowe pod działalność gospodarczą innym podmiotom oraz prowadzi działalność regulowaną w zakresie badań technicznych pojazdów. Działalność gospodarczą spółka prowadzi w nieruchomościach własnych usytuowanych w (…). W dniu 28 lutego 2023 roku zakupiona i zamontowana na jednym z budynków usługowych będących własnością spółki, instalacja fotowoltaiczna o mocy 36,960 (kW) została przyłączona do sieci B. SA oraz zainstalowano urządzenie pomiarowo-rozliczeniowe (licznik dwukierunkowy). Energia elektryczna z sieci fotowoltaicznej zużywana jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej spółki, w tym również na potrzeby wynajmowanych pomieszczeń.

Zgodnie z przepisami wprowadzonymi Nowelizacją z 1 lipca 2022 roku spółka rozliczana jest przez zakład energetyczny w nowym systemie prosumenckim opartym na tzw. net-billingu.

Zasady rozliczania w tym systemie regulują znowelizowane przepisy m.in. art. 4, art. 4b oraz art. 4c Ustawy o OZE. Sprzedawca (w naszym przypadku B. SA) dokonuje na koncie Prosumenta (nasza spółka) rozliczenia wartości energii elektrycznej wytworzonej w OZE wprowadzonej przez Prosumenta do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej, wobec wartości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne. Powyższe rozliczenia dokonywane są na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dokonującego pomiaru ilości energii elektrycznej w punkcie poboru energii Prosumenta energii odnawialnej. Wartość środków należną Prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci określono w ustawie o OZE, jako „depozyt prosumencki”, którego dokładną definicję regulują przepisy art. 4c ust. 1-5 ustawy o OZE. Reasumując, w net-billingu energia wprowadzona do sieci przeliczana jest na wartość pieniężną w złotówkach. Wartość ta trafia na wirtualne konto prosumenta, które prowadzi sprzedawca energii. Z tego konta prosument płaci za energię elektryczną pobraną z sieci. Jest to tak zwany „depozyt prosumencki”, który przeznaczony jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej. W maju b.r. maju spółka otrzymała od sprzedawcy energii elektrycznej pierwszą fakturę z rozliczeniem depozytu za miesiąc marzec z dnia 04.05.2023 z terminem płatności 18.05.2023. Następnie spółka wystawiła „fakturę wewnętrzną” podatku należnego z dnia 18.05.2023 i na jej podstawie w dacie upływu terminu płatności tj. 18.05.2023 rozpoznała obowiązek podatkowy wyliczając podatek metodą „w stu”. W analogiczny sposób postąpiono otrzymując w dniu 15.05.2023 fakturę z dnia 11.05.2023 z rozliczeniem depozytu za miesiąc kwiecień, z terminem płatności 25.05.2023, w tym dniu Spółka rozpoznała obowiązek podatkowy. Analogicznie rozpoznano obowiązek podatkowy w kolejnych miesiącach czerwiec i lipiec. Spółka, mając wątpliwości związane z możliwością wystawiania faktur na zakład energetyczny z tyt. sprzedaży energii elektrycznej dot. m.in. podstawy opodatkowania, próbowała dokonać uzgodnień z dostawcą energii elektrycznej. W odpowiedzi na zapytanie otrzymano krótką informację: „W zakresie rozliczeń z prosumentami podstawę opodatkowania w podatku VAT stanowi suma sald dodatnich bez pomniejszania o wartość środków zgromadzoną na depozycie prosumenta (sumę sald ujemnych). Środki zgromadzone na depozycie prosumenckim (suma sald ujemnych) są wykorzystywane jedynie do regulowania zobowiązań prosumenta za energię pobraną z sieci określanych na podstawie cennika sprzedawcy dostarczającego energię elektryczną prosumentowi. Od strony C. depozyt prosumenta służy jedynie regulowaniu zobowiązań finansowych prosumenta i nie ma wpływu na obniżenie podstawy opodatkowania. Wątpliwości związane z wystawianiem faktur przez klienta powinien klient uzgodnić ze swoimi służbami księgowo-podatkowymi, bądź pozyskać potwierdzenie poprzez pozyskanie indywidulanej interpretacji podatkowej.”

Ze względu na brak jednolitego stanowiska w tej sprawie i wiele wątpliwości zasadne jest wystąpienie o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pytania

1.Czy wprowadzając energię elektryczną wyprodukowaną w naszej instalacji do sieci energetycznej dokonujemy na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy?

2.Czy obowiązek podatkowy dla czynności wyprodukowania energii elektrycznej w naszej instalacji powstaje zgodnie z 19a ust.5 pkt 4 lit. a ustawy o vat i art. 19a ust. 7 ustawy ?

3.Czy podstawę opodatkowania stanowić będzie „depozyt prosumencki”? - wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci po zbilansowaniu godzinowym i rynkowej ceny energii elektrycznej, przyjęta do wyliczenia podatku w wartości brutto, metodą „w stu”?

4.Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 i 2 należy wystawić na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego fakturę dokumentującą dostawę energii?

5.Czy nadwyżka energii elektrycznej, przekazana do „depozytu prosumenckiego” (ale jeszcze nie rozliczona z zobowiązaniem wobec zakładu energetycznego) na gruncie CIT nie stanowi przychodu na podstawie art. 4 ust. 12 ustawy o OZE?

6.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 5 „Nierozliczony depozyt nie stanowi przychodu” - czy przychód powstanie w momencie rozliczenia depozytu czy jest to neutralne podatkowo tj. nie stanowi przychodu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 5 i 6 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań nr 1-4 dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

W naszej ocenie, jako prosument - czynny podatnik vat, wprowadzając energię elektryczną wyprodukowaną w naszej instalacji do sieci energetycznej dokonujemy na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Czynność ta stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem Vat, wypełnia więc dyspozycję art. 19a ustawy. Zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi z zastrzeżeniem m in. ust. 5 i ust. 7. Dla dostawy energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast gdy podatnik nie wystawił faktury z tytułu dostawy energii elektrycznej lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu na jej wystawienie - w tym przypadku z chwilą upływu terminu płatności zgodnie z art. 106i ust. 3 pkt. 4 ustawy o Vat - fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4. Natomiast z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podstawą opodatkowania co do zasady jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Wartość depozytu jest wartością należną spółce, która jest rozliczana do regulowania zobowiązań prosumenta za energię pobraną z sieci. Jest to wartość obejmująca całość świadczenia łącznie z podatkiem Vat. Do podstawy opodatkowania należy przyjąć depozyt - wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci po zbilansowaniu godzinowym i rynkowej ceny energii elektrycznej, w kwocie brutto, z uwzględnieniem podatku metodą „w stu”. Spółka podjęła decyzję, iż do momentu uzyskania interpretacji indywidualnej będzie rozpoznawała obowiązek podatkowy na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej, z chwilą upływu terminu płatności wskazanego na fakturze od sprzedawcy energii elektrycznej, traktując kwotę depozytu prosumenckiego jako kwotę brutto i wyliczając podatek metodą „w stu”. Jednakże bardziej zasadne wydaje się wystawienie na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego faktury dokumentującą dostawę energii. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2022, nr 0114-KDIP4-1.4012.550.2022.1.PS oraz z dnia 12 stycznia 2023 r. r 0114-KDIP4-1.4012.417.2022.1 APR.

Dla celów podatku dochodowego CIT spółka po pomniejszeniu kwoty depozytu prosumenckiego o podatek vat wykazuje przychód z tytułu sprzedaży energii elektrycznej wyprodukowanej przez spółkę i wprowadzonej do sieci zakładu energetycznego w ramach net-billingu, w terminie rozliczenia tj. terminie płatności wskazanym na fakturze za energię nabytą od zakładu energetycznego. Depozyt przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta z tytułu zakupu energii elektrycznej od zakładu energetycznego przez okres 12 miesięcy. Po upływie tego czasu niewykorzystane środki są w części zwracane prosumentowi (w formie nadpłaty), a w pozostałej części są umarzane. Do tej pory depozyty spółki są rozliczane na bieżąco. W ocenie spółki wyliczony ale nierozliczony depozyt nie stanowiłby dla spółki przychodu zgodnie z art. 4 ust 12 ustawy o OZE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”),

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jednocześnie jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Ponadto, opierając się na orzecznictwie, jak i wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa podatkowego stwierdzić należy, iż do powstania przychodu podatkowego konieczne jest, aby kumulatywnie wystąpiły poniższe przesłanki:

1)dane przysporzenie ostatecznie, trwale i definitywnie powiększa majątek podatnika;

2)podatnik może danym przysporzeniem swobodnie dysponować, oraz

3)przysporzenie nie znajduje się na liście wyłączeń przewidzianych w ustawie o CIT.

Regulacje dotyczące zasad wykorzystania z instalacji fotowoltaicznych regulują przepisy ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1436 ze zm.; dalej: „ustawa o OZE”).

Zgodnie z art. 2 pkt 19 i pkt 27a ustawy o OZE,

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

19) mikroinstalacja - instalację odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW.

27a) prosument energii odnawialnej - odbiorcę końcowego wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2022 r. poz. 459 i 830).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o OZE,

Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:

1) większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,7;

2) nie większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,8.

W myśl art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy o OZE,

Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, dokonuje rozliczenia wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej od 1 lipca 2022 r. przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, wytwarzającego energię elektryczną w instalacji odnawialnego źródła energii, której przyłączenie do sieci elektroenergetycznej i wprowadzenie z niej energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej po raz pierwszy nastąpiło po 31 marca 2022 r., z wyłączeniem mikroinstalacji przyłączonych do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej zgodnie z art. 4d ust. 2-11, wobec wartości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 i 1a ustawy o OZE,

1. Obowiązek zakupu energii elektrycznej, o którym mowa w art. 41 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 70c ust. 2 oraz art. 92 ust. 1, wykonuje wyznaczony przez Prezesa URE sprzedawca energii elektrycznej, zwany dalej „sprzedawcą zobowiązanym”, na podstawie umowy, o której mowa w art. 5 ustawy - Prawo energetyczne.

1a. Sprzedawca zobowiązany, o którym mowa w art. 40 ust. 1, ma obowiązek dokonać rozliczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1-3 oraz w art. 38c ust. 3, chyba że rozliczenia dokonuje sprzedawca wybrany przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej lub spółdzielnię energetyczną, na podstawie umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży.

Jak stanowi art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE,

Rozliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 1a, w odniesieniu do prosumenta energii odnawialnej - dokonuje się z uwzględnieniem zasad, o których mowa w ust. 2a-2d, na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dokonującego pomiaru ilości energii elektrycznej w punkcie poboru energii prosumenta energii odnawialnej.

Szczegółowy sposób rozliczania prosumenta z udostępnionej energii regulują przepisy art. 4 ust. 2a - 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Zgodnie z art. 4 ust. 11 ustawy o OZE,

W przypadku gdy:

1) prosument energii odnawialnej w ramach rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, nie odbierze energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w okresie 12 miesięcy od daty jej wprowadzenia do sieci zgodnie z ust. 5, to nieodebraną energią dysponuje sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w celu pokrycia kosztów rozliczenia, w tym opłat, o których mowa w ust. 4;

2) prosument energii odnawialnej, prosument zbiorowy energii odnawialnej lub prosument wirtualny energii odnawialnej w ramach rozliczenia, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, nie wykorzysta zgromadzonych dla danego miesiąca kalendarzowego środków odpowiadających wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w tym miesiącu w okresie 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, to niewykorzystane środki stanowią nadpłatę, która jest zwracana prosumentowi energii odnawialnej, prosumentowi zbiorowemu energii odnawialnej lub prosumentowi wirtualnemu energii odnawialnej przez sprzedawcę, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w terminie nie dłuższym niż do końca 13 miesiąca następującego po danym miesiącu. Wysokość zwracanej nadpłaty nie może przekroczyć dwudziestu procent wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci w miesiącu kalendarzowym, którego dotyczy zwrot nadpłaty.

Jak stanowi art. 4 ust. 12 ustawy o OZE,

Nadwyżka ilości energii elektrycznej, o której mowa w ust. 11, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4c ust. 1-6 ustawy o OZE,

1. Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w celu prowadzenia rozliczeń, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, prowadzi konto dla prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, zwane dalej „kontem prosumenta”, na którym ewidencjonuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej, o których mowa w art. 4 ust. 1a, oraz wynikającą z nich wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci, zwaną dalej „depozytem prosumenckim”.

2. Depozyt prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta, o którym mowa w ust. 1.

3. Zobowiązanie prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, o którym mowa w ust. 2, określa się dla danego okresu rozliczeniowego jako sumę iloczynów, dla wszystkich okresów rozliczania niezbilansowania (t) w okresie rozliczeniowym, ilości energii elektrycznej pobranej z sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, oznaczonej w art. 4 ust. 2b symbolem Eb(t) przyjmującym wartość dodatnią, oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej uwzględniającej obowiązkowe obciążenia podatkowe i fiskalne, stosowanej w rozliczeniach pomiędzy sprzedawcą i prosumentem dla tego okresu rozliczenia niezbilansowania.

4. Wartość depozytu prosumenckiego dotycząca danego miesiąca kalendarzowego jest ustalana i przyporządkowywana do konta prosumenckiego w kolejnym miesiącu kalendarzowym.

5. Kwota środków stanowiąca depozyt prosumencki może być rozliczana na koncie prosumenckim przez 12 miesięcy od dnia przypisania tej kwoty jako depozyt prosumencki na koncie prosumenta.

6. Po upływie 12 miesięcy od dnia przypisania danej kwoty środków do depozytu prosumenckiego niewykorzystane lub niezwrócone na podstawie przepisu art. 4 ust. 11 pkt 2 środki umarza się.

Jak wynika z przedstawionego przez Państwa opisu sprawy 28 lutego 2023 roku Spółka zakupiła i zamontowała na jednym z budynków usługowych będących jej własnością, instalację fotowoltaiczną o mocy 36,960 (kW), która została przyłączona do sieci B. SA oraz zainstalowała urządzenie pomiarowo-rozliczeniowe (licznik dwukierunkowy). Energia elektryczna z sieci fotowoltaicznej zużywana jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej spółki, w tym również na potrzeby wynajmowanych pomieszczeń. Zgodnie z przepisami wprowadzonymi Nowelizacją z 1 lipca 2022 roku spółka rozliczana jest przez zakład energetyczny w nowym systemie prosumenckim opartym na tzw. net-billingu. Sprzedawca dokonuje na koncie Prosumenta (Spółki) rozliczenia wartości energii elektrycznej wytworzonej w OZE wprowadzonej przez Prosumenta do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej, wobec wartości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne. Wartość środków należną Prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci określono w ustawie o OZE, jako „depozyt prosumencki”, którego dokładną definicję regulują przepisy art. 4c ust. 1-5 ustawy o OZE. Reasumując, w net-billingu energia wprowadzona do sieci przeliczana jest na wartość pieniężną w złotówkach. Wartość ta trafia na wirtualne konto prosumenta, które prowadzi sprzedawca energii. Z tego konta prosument płaci za energię elektryczną pobraną z sieci. Jest to tak zwany „depozyt prosumencki”, który przeznaczony jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy nadwyżka energii elektrycznej przekazana do „depozytu prosumenckiego”(ale jeszcze nie rozliczona z zobowiązaniem wobec zakładu energetycznego) na gruncie CIT nie stanowi przychodu na podstawie art. 4 ust. 12 ustawy o OZE.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości podkreślić należy, że nadpłata (nierozliczony depozyt) nierozliczona w okresie 12 miesięcy, co do zasady nie jest przychodem podatkowym, bowiem nadwyżka ilości energii elektrycznej, o której mowa w przepisie art. 4 ust. 11 ustawy o OZE, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o CIT. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, że w ust. 12, ustawodawca posługuje się sformułowaniem „nadwyżka ilości energii elektrycznej”, a nie pojęciem „niewykorzystanych środków” i używa tego sformułowania w kontekście rozliczenia przewidzianego w ust. 11.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że depozyt prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta (art. 4c ust. 1 i 2 ustawy o OZE). Po upływie 12 miesięcy od dnia przypisania danej kwoty środków do depozytu prosumenckiego niewykorzystane środki w części stanowiącej nie więcej niż 20% wartości energii elektrycznej wprowadzonej w danym miesiącu kalendarzowym stanowią nadpłatę, którą Sprzedawca zwraca prosumentowi w terminie nie dłuższym niż do końca 13 miesiąca następującego po danym miesiącu, w którym powstał ten depozyt. Pozostała kwota nierozliczona i nie zwrócona prosumentowi podlega umorzeniu.

W efekcie środki zgromadzone w depozycie prosumenckim nie stanowią wynagrodzenia należnego Państwu jako prosumentowi, a tym samym nie stanowią dla Państwa przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT. Środki zgromadzone na koncie prosumenta jako depozyt prosumenta mogą zostać wykorzystane jedynie jako forma zapłaty za zobowiązania prosumenta w związku z zakupem energii elektrycznej. Środki te mogą posłużyć wyłącznie do uregulowania zobowiązań finansowych prosumenta za energię pobraną z sieci. Tym samym środki niewykorzystane przez Państwa w okresie 12 miesięcy a znajdujące się na Państwa depozycie, nie stanowią przychodu podatkowego w myśl ustawy o CIT.

Tym samym, nie będą Państwo zobowiązani do rozpoznania przychodu podatkowego i jego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych tytułem nadwyżki energii elektrycznej przekazanej do „depozytu prosumenckiego” (ale jeszcze nie rozliczonej zobowiązaniem wobec zakładu energetycznego).

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 i 6 w podatku dochodowym od osób prawnych należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).