Interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.375.2023.2.KK

Wskazanie momentu dokonana korekty JPK w związku z wystawieniem zbiorczej faktury korygującej oraz ustalenia podstawy opodatkowania na fakturze korygującej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania momentu dokonana korekty JPK w związku z wystawieniem zbiorczej faktury korygującej oraz ustalenia podstawy opodatkowania na fakturze korygującej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 października 2023 r. (wpływ 4 października 2023 r.) oraz z 9 października 2023 r. (wpływ 9 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (ostatecznie przedstawione w piśmie z 9 października 2023 r.)

Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie dotyczącym refakturowania opłat za media oraz stosowania w związku z tym obniżonej stawki VAT w okresie od 1 lutego 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

W celu pełniejszego zobrazowania sytuacji przedstawili Państwo poniżej legendę, gdzie podmioty występujące w opisie stanu faktycznego oznaczono jako:

-A1 – jednoosobowa działalność gospodarcza (czynny podatnik VAT),

-A2 – wspólnota mieszkaniowa (podatnik VAT zwolniony),

-B – Wnioskodawca, tj. Spółka z o.o. (czynny podatnik VAT),

-C – fundacja (podatnik VAT zwolniony).

Jako Sp. z o.o. i czynny podatnik VAT (dalej podmiot B) wynajmujecie Państwo powierzchnię użytkową od właściciela budynku (jednoosobowa działalność gospodarcza, dalej podmiot A1), której część podnajmujecie fundacji (podatnik VAT zwolniony, dalej podmiot C).

Dystrybutor energii elektrycznej „A” wystawiał w roku 2022 faktury na podmiot A1 z obniżoną stawką VAT 5% za energię elektryczną w zakresie powierzchni użytkowanych wspólnie przez podmioty A1, B i C.

Podmiot A1 wystawił refakturę na podmiot B z obniżoną stawką VAT 5% w oparciu o wartość na liczniku elektrycznym (przypisanym do podmiotu A1), a kwota wynikająca z refaktury dla podmiotu B była wprost proporcjonalna do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni.

Państwo z kolei (czyli podmiot B) wystawili refakturę na podmiot C ze stawką VAT 23% – kwota wynikająca z refaktury dla podmiotu C również była wprost proporcjonalna do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni.

Dodatkowo, za pozostałe powierzchnie użytkowane wspólnie, ale tylko przez podmiot B i C, otrzymywali Państwo, jako podmiot B, osobne faktury od „A” z obniżoną stawką VAT 5%, które również refakturowali Państwo na podmiot C, ze stawką 23%, a kwoty wynikające z refaktur były wprost proporcjonalne do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni.

Dodatkowo od lutego 2022 r. otrzymywali Państwo faktury za ogrzewanie od wspólnoty mieszkaniowej (podatnik VAT zwolniony, dalej podmiot A2).

Faktury od podmiotu A2 nie zawierały podatku VAT, niemniej faktury dla podmiotu A2 wystawiane przez (...) zawierały obniżoną stawkę podatku VAT 5% za ogrzewanie.

Państwo jako podmiot B refakturowali (proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni) na podmiot C, ze stawką 23%.

Wszystkie, refakturowane przez Państwo faktury na podmiot C, były wystawiane ze stawką 23%, zaś kwoty refaktur wynikały ze wskazań liczników, które są założone na podmiot B, w przeliczeniu do powierzchni użytkowej wynajmowanej przez podmiot C, a więc proporcjonalnie do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni. Powyższe wynika z zapisów umowy, zawartej pomiędzy podmiotem B i C. Podmiot C nie ma liczników założonych na siebie.

Zgodnie z potwierdzoną na infolinii KIS informacją, Wnioskodawca (podmiot B) we wskazanym okresie prawidłowo zastosował obniżoną stawkę VAT na refakturach, wystawianych podmiotowi C.

Potwierdza to również pismo z 4 listopada 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP4-1.4012.460.2022.2.AP: „W wyroku NSA z 7 października 2015 r., o sygn. akt I FSK 906/15 Sąd wskazał, że w przypadku mediów w postaci zużycia wody, energii elektrycznej i cieplnej, odprowadzania ścieków, co do zasady powinny być uważane za odrębne świadczenia od usługi najmu, jeżeli najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z danych towarów i usług poprzez decydowanie o wielkości zużycia. Taka sytuacja wystąpi wówczas, gdy zostały przyjęte kryteria umożliwiające określenie faktycznego zużycia mediów. W szczególności, taka sytuacja występuje w przypadku rozliczania zużycia tych mediów w oparciu o wskazania liczników. Możliwe jest jednak przyjęcie przez strony umowy innego sposobu ustalenia faktycznego zużycia mediów, np. w oparciu o liczbę osób korzystających z wynajmowanych pomieszczeń”.

Z uzyskanej telefonicznie informacji na infolinii KIS wynika, że w przypadku energii elektrycznej i ogrzewania, uważane są one za odrębne świadczenia od najmu, co w 2022 r. skutkowało możliwością stosowania obniżonej stawki VAT, jeśli faktyczne ich zużycie ma miejsce w oparciu o liczniki/podliczniki lub ryczałt.

W ocenie Wnioskodawcy sposób w jaki rozlicza się z podmiotem C, czyli proporcjonalnie do wartości użytkowej powierzchni, mieści się w definicji ryczałtu i tym samym w roku 2022 zastosowanie obniżonej stawki VAT na refakturach zarówno za energię elektryczną jak i ogrzewanie, które wystawiano podmiotowi C było prawidłowe.

Pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 9 października 2023 r.)

1.Czy w związku z wystawieniem podmiotowi C jednej zbiorczej faktury korygującej za energię elektryczną i ogrzewanie, za cały korygowany okres od lutego do grudnia 2022 r. powstanie konieczność korekty wszystkich złożonych JPK oraz deklaracji VAT za wskazany wyżej okres, czy możliwe jest dokonanie korekty JPK w okresie wystawienia faktury korygującej?

2.Jak należy prawidłowo ustalić podstawę opodatkowania na korekcie refaktur za ogrzewanie?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 9 października 2023 r.)

Ad 1.

W Państwa ocenie możliwe jest dokonanie jednej zbiorczej korekty JPK w okresie wystawienia faktury korygującej, bez konieczności korygowania wcześniejszych okresów.

W sytuacji, gdy podatnik po wystawieniu faktury stwierdzi, że zawyżył stawkę VAT na sprzedaż towaru lub usługi to ma prawo do wystawienia faktury korygującej in minus.

Korekty dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą.

Prawo do obniżenia VAT należnego jest możliwe, ponieważ sprzedawca uzgodnił z nabywcą warunki obniżenia VAT w związku z posiadaniem dokumentacji potwierdzającej uzgodnienia, a faktura będzie zgodna z dokumentacją (Interpretacja z 16 lutego 2022 r. Dyrektora KIS nr 0114-KDIP1-1.4012.821.2021.2.AKA).

Ad 2.

Państwa zdaniem, wystawiając refakturę dla podmiotu C na kwotę z faktury od podmiotu A2 powiększoną o podatek VAT 23% Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo, gdyż zawyżył kwotę podatku należnego.

W Państwa ocenie korekta refaktury dla podmiotu C za ogrzewanie powinna być na kwotę brutto, wynikającą z faktury, wystawionej przez podmiot A2 – wspólnotę mieszkaniową (podatnik VAT zwolniony) i uwzględniać już obniżoną stawkę 5% zastosowaną przez (...) (podmiot A2 udostępnił Wnioskodawcy faktury źródłowe od (...) potwierdzające zastosowanie obniżonej stawki VAT 5% za ogrzewanie), gdyż wystawiając refakturę Wnioskodawca nie świadczy usługi a jedynie refakturuje koszty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że w świetle art. 8 ust. 2a ustawy:

Powyższy przepis jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Przepis ten jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podmiot nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją kontrahentowi w tzw. „stanie nieprzetworzonym”, uznawany jest za podatnika, który usługę taką świadczy. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług wg stawki właściwej dla danego rodzaju usług.

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy:

Natomiast wg art. 29a ust. 7 ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 10 ustawy:

Art. 29a ust. 13 ustawy wskazuje, że:

Na podstawie art. 29a ust. 14 ustawy:

Według art. 106b ust. 1 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy:

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Dane, które powinna m.in. zawierać faktura zostały określone w art. 106e ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

W praktyce zdarzają się jednak sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy:

Według art. 106j ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu, który potwierdza rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika.

Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca refakturował w okresie od 1 lutego 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. opłaty za media.

Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT (dalej podmiot B) wynajmuje powierzchnię użytkową od właściciela budynku (jednoosobowa działalność gospodarcza, dalej podmiot A1), której część podnajmuje fundacji (podatnik VAT zwolniony, dalej podmiot C).

Dystrybutor energii elektrycznej „A” wystawiał w roku 2022 faktury na podmiot A1 z obniżoną stawką VAT 5% za energię elektryczną w zakresie powierzchni użytkowanych wspólnie przez podmioty A1, B i C.

Podmiot A1 wystawił refakturę na podmiot B z obniżoną stawką VAT 5% w oparciu o wartość na liczniku elektrycznym (przypisanym do podmiotu A1), a kwota wynikająca z refaktury dla podmiotu B była wprost proporcjonalna do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni.

Wnioskodawca z kolei (czyli podmiot B) wystawił refakturę na podmiot C ze stawką VAT 23% – kwota wynikająca z refaktury dla podmiotu C również była wprost proporcjonalna do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni.

Dodatkowo za pozostałe powierzchnie użytkowane wspólnie, ale tylko przez podmiot B i C, Wnioskodawca otrzymywał jako podmiot B osobne faktury od „T” z obniżoną stawką VAT 5%, które również refakturował na podmiot C, ze stawką 23%, a kwoty wynikające z refaktur były wprost proporcjonalne do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni.

Dodatkowo od lutego 2022 r. Wnioskodawca otrzymywał faktury za ogrzewanie od wspólnoty mieszkaniowej (podatnik VAT zwolniony, dalej podmiot A2).

Faktury od podmiotu A2 nie zawierały podatku VAT, niemniej faktury dla podmiotu A2 wystawiane przez (...) zawierały obniżoną stawkę podatku VAT 5% za ogrzewanie.

Wnioskodawca jako podmiot B refakturował opłaty za ogrzewanie (proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni) na podmiot C, ze stawką 23%.

Wszystkie, refakturowane przez Wnioskodawcę faktury na podmiot C, były wystawiane ze stawką 23%, zaś kwoty refaktur wynikały ze wskazań liczników, które są założone na podmiot B, w przeliczeniu do powierzchni użytkowej wynajmowanej przez podmiot C, a więc proporcjonalnie do wynajmowanej przez ten podmiot powierzchni. Powyższe wynika z zapisów umowy, zawartej pomiędzy podmiotem B i C. Podmiot C nie ma liczników założonych na siebie.

Wnioskodawca wskazał, że sposób w jaki rozlicza się z podmiotem C, czyli proporcjonalnie do wartości użytkowej powierzchni, mieści się w definicji ryczałtu i tym samym w roku 2022 powinien zastosować obniżoną stawkę VAT na refakturach zarówno za energię elektryczną jak i ogrzewanie, które wystawił podmiotowi C.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie, dotyczą wskazania, czy w związku z wystawieniem podmiotowi C jednej zbiorczej faktury korygującej za energię elektryczną i ogrzewanie, za cały korygowany okres od lutego do grudnia 2022 r. powstanie konieczność korekty wszystkich złożonych JPK oraz deklaracji VAT za wskazany wyżej okres, czy możliwe jest dokonanie korekty JPK w okresie wystawienia faktury korygującej.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:

Na podstawie art. 99 ust. 11b ustawy:

Według art. 99 ust. 11c ustawy:

Stosownie do art. 99 ust. 13a i 13b ustawy:

Na podstawie art. 109 ust. 1 ustawy:

Z treści art. 109 ust. 3 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Według art. 109 ust. 14 ustawy:

Od 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracjach reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.) – dalej: „rozporządzenie”.

Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego:

·szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (zgodnie z treścią art. 99 ust. 13b ustawy);

·szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (w myśl art. 109 ust. 14 ustawy).

Zatem od 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Jakie informacje powinna zawierać deklaracja, określa § 2 ww. rozporządzenia.

Na podstawie § 4 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia:

W myśl art. 81 § 1 i § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.),

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Należy zauważyć, że skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji.

Wskazane wyżej przepisy statuują ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Korekta pliku JPK_VAT z deklaracją podatkową zastępuje poprzednio złożony plik JPK_VAT z deklaracją, czyli za prawidłowe uważane są te dane, które zostały wykazane w skorygowanym pliku JPK_VAT z deklaracją. Składając korektę pliku JPK_VAT z deklaracją podatkową podatnik oświadcza, że jego wiedza w zakresie skonkretyzowania zobowiązania podatkowego uległa zmianie, a także wyraża wolę nadania swojemu uprzedniemu oświadczeniu wiedzy w tym przedmiocie odmiennego brzmienia. Zatem skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty pliku JPK_VAT z deklaracją powoduje, że złożony przez niego korygujący plik JPK_VAT z deklaracją zastępuje pierwotny (korygowany) plik JPK_VAT z deklaracją podatkową i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiając jednocześnie pierwotny pliku JPK_VAT z deklaracją mocy prawnej.

W analizowanej sprawie w okresie od lutego do grudnia 2022 r. Wnioskodawca (podmiot B) wystawił na rzecz podmiotu C (fundacji) faktury (refaktury) dokumentujące dostawę energii elektrycznej oraz cieplnej ze stawką 23%. Następnie Wnioskodawca wystawił na rzecz podmiotu C (fundacji) jedną zbiorczą fakturę korygującą ww. faktury w celu skorygowania zastosowanej stawki podatku VAT 23% na 5%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości obniżenia podatku VAT należnego (ze względu na błędnie zastosowaną stawkę podatku VAT) w dokumencie JPK w rozliczeniu za okres, w którym została wystawiona ww. faktura korygująca.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że w przypadku zawyżenia stawki VAT na fakturze dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług albo opodatkowania podatkiem VAT transakcji podlegającej zwolnieniu z VAT, podatnik powinien dokonać korekty podatku należnego w oparciu o art. 29a ust. 13 ustawy w zawiązku z art. 29a ust. 14 ustawy. Przepis ten stosuje się w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. W razie stwierdzenia, że została zawyżona stawka VAT na fakturze pierwotnej, a więc zawyżona została także kwota podatku należnego, obniżenia podstawy opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem dokonuje się pod warunkiem, że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku, gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada stosownej dokumentacji, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres, w którym dokumentację tę uzyskał. Zawyżona stawka VAT na fakturze nie wymaga zatem korygowania pliku JPK (JPK-V7M lub JPK-V7K). W tym przypadku sprzedawca nie wykazuje bowiem faktury korygującej w pliku JPK wstecz, czyli za okres w którym wykazana została faktura pierwotna lecz w okresie bieżącym, czyli w miesiącu/kwartale, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, pod warunkiem posiadania przez sprzedawcę odpowiedniej dokumentacji. Oznacza to, że obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w pliku JPK składanym za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w art. 29a ust. 13 ustawy.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że jeśli w okresie, w którym Wnioskodawca (podmiot B) wystawił fakturę korygującą do faktur wystawianych w okresie od lutego do grudnia 2022 r. (dokumentujących dostawę energii elektrycznej oraz cieplnej na rzecz podmiotu C) posiada on dokumentację potwierdzającą, że Wnioskodawca (podmiot B) oraz podmiot C (fundacja) znają i akceptują nowe, zmienione warunki transakcji, to Wnioskodawca jest uprawniony do skorygowania stawki podatku VAT i obniżenia podatku należnego „na bieżąco”, tj. w rozliczeniu za miesiąc wystawienia ww. faktury korygującej. Tym samym Wnioskodawca powinien wykazać ww. fakturę korygującą w ewidencji prowadzonej dla celów podatku VAT oraz w dokumencie JPK za dany okres rozliczeniowy, w którym faktura korygująca została wystawiona.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odnoszą się natomiast do wątpliwości dotyczących ustalenia podstawy opodatkowania na korekcie refaktur za ogrzewanie, wskazać należy, że z powołanego wyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał od nabywcy lub usługobiorcy, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Powyższe oznacza, iż kwota należna (pobrana) jest kwotą brutto (tzn. zawiera podatek VAT). Wartość należności z kolei powinna wynikać z zawartej pomiędzy stronami (kontrahentami) umowy i w przypadku, gdy kwota należna stanowi wartość brutto powinno to być w umowie wyraźnie sprecyzowane.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje natomiast zasad zawierania między stronami (kontrahentami) umów oraz zasad ustalania cen. Stanowiącą podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu sprzedaży, ustalają strony (kontrahenci) zawartej umowy.

Wskazać należy, że tylko dostawca towarów lub usługodawca jest w stanie określić co dokładnie jest wkalkulowane w wartość należną od nabywcy lub usługobiorcy: czy wartość dostarczonego towaru lub świadczonej usługi jest powiększona o marżę lub prowizję, czy też dokonywane jest tylko przenoszenie kosztów, czyli tzw. „refakturowanie”.

Zatem dokonując odsprzedaży towarów (energii cieplne) na zasadzie refakturowania, Wnioskodawca zobowiązany jest stosować następujące reguły, tj. wartości z faktury pierwotnej muszą być zgodne z wartościami na refakturze.

Należy również wskazać, że w świetle ustawy o VAT najistotniejsze jest zastosowanie prawidłowej stawki podatku, natomiast podstawa opodatkowania wynikać powinna wyłącznie z umowy zawartej pomiędzy kontrahentami.

Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

W analizowanej sprawie – jak wynika z wniosku – kwota należna Wnioskodawcy od podmiotu C za ogrzewanie, stanowi kwotę brutto, wynikającą z faktury, wstawionej przez podmiot A2 (wspólnotę mieszkaniową – podatnik VAT zwolniony) i uwzględnia już obniżoną 5% stawkę podatku VAT.

Mając na uwadze powołane wcześniej przepisy, jak i okoliczności sprawy należy stwierdzić, że jeżeli strony w zawartej umowie ustaliły, że należna zbywcy (Wnioskodawcy) od podmiotu C (fundacji) z tytułu odsprzedaży energii cieplnej kwota jest kwotą brutto (tj. zawierającą podatek), to kwotę należnego podatku oraz podstawę opodatkowania należy w związku z tą dostawą obliczyć metodą „w stu”.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności, wydając przedmiotową interpretację – zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym – jako element opisu sprawy przyjęto, wysokość stawki dla refakturowanych usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA „).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).