Interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.511.2023.2.PS

Ustalenie, kiedy można dokonać pomniejszenia przychodu w związku z obowiązkiem po stronie spółki spłaty 1/3 udziału dla byłego wspólnika? Ustalenie, czy zasądzone wyrokiem sądu odsetki od niewypłaconej 1/3 udziału dla byłego wspólnika oraz koszty postępowania sądowego stanowią koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce jawnej?

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty byłemu wspólnikowi kwoty zasądzonej przez sąd. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą "A", NIP (...) i jest Pan wspólnikiem spółki jawnej pod nazwą "B" (a), (b) spółka jawna" o numerze NIP (...), zwanej dalej "spółką".

Spółka do końca 2017 r. posiadała 3 wspólników będących osobami fizycznymi. Ze skutkiem na koniec 2017 r. wypowiedział umowę jeden ze wspólników. Od 2018 r. spółka posiada już tylko 2 wspólników, w tym Pana. Podpisano porozumienie ustalające udział kapitałowy na dzień 31 grudnia 2017 r. dla występującego wspólnika i następnie dokonano jego spłaty. Natomiast w tym porozumieniu nie ustalono ewentualnych przychodów i kosztów wynikających z prowadzenia przez występującego wspólnika spraw rozpoczętych do końca 2017 r., ale niezakończonych na koniec 2017 r., co do których nie było wiadomo na dzień 31 grudnia 2017 r. czy i jakie powstaną w następnych latach w ich wyniku przychody i koszty.

Występujący wspólnik miał prawo uczestniczyć w zyskach i stratach z tytułu rozpoczętych, ale niezakończonych spraw spółki do końca 2017 r. na podstawie art. 65 § 5 kodeksu spółek handlowych o treści: Wspólnik występujący albo spadkobierca wspólnika uczestniczą w zysku i stracie ze spraw jeszcze niezakończonych; nie mają oni jednak wpływu na ich prowadzenie. Mogą jednak żądać wyjaśnień, rachunków oraz podziału zysku i straty z końcem każdego roku obrotowego.

W 2017 r. ww. sprawą rozpoczętą, ale niezakończoną do końca 2017 r. była planowana sprzedaż w przyszłości (...). Ostatecznie do sprzedaży (...) doszło w marcu 2018 r., z tytułu której spółka wystawiła fakturę. Z uwagi na fakt, iż w 2018 r. wspólników było już tylko dwóch, to właśnie oni (w tym także Pan) rozliczyli podatkowo, zgodnie z posiadanymi udziałami w spółce (po 50%), przychody i koszty spółki za miesiąc marzec 2018 r. i zapłacili z tego tytułu podatek dochody od osób fizycznych zgodnie z wybraną formą opodatkowania dla osiąganych przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jakimi są udziały w spółce niebędącej osobą prawną. Były wspólnik nie odprowadził podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży.

Były wspólnik występujący ze spółki z końcem 2017 r., oprócz otrzymanego udziału kapitałowego obliczonego na podstawie przychodów i kosztów na dzień 31 grudnia 2017 r., dodatkowo zażądał w 2018 r. wypłaty zysku osiągniętego z tytułu sprzedaży (...) w marcu 2018 r. Spółka nie uwzględniła żądania wspólnika efektem czego, na podstawie pozwu wspólnika przeciwko spółce, sprawa trafiła do sądu, gdzie wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2021 r. Sąd Okręgowy (...) przyznał rację byłemu wspólnikowi, a więc uznał, że ma on prawo do udziału w zysku ze sprzedaży (...). Wyrokiem sądu spółka została zobowiązana do wypłaty dla byłego wspólnika 1/3 osiągniętego zysku ze sprzedaży wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania.

Pytanie

1.Kiedy może Pan dokonać pomniejszenia przychodu w związku z obowiązkiem po stronie spółki spłaty 1/3 udziału dla byłego wspólnika?

2.Czy zasądzone wyrokiem sądu odsetki od niewypłaconej 1/3 udziału dla byłego wspólnika oraz koszty postępowania sądowego stanowią Pana koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce jawnej?

Pana stanowisko w sprawie

Odpowiedź na pytanie nr 1.

Z mocy przepisów prawa występującemu wspólnikowi przysługiwał udział w zysku z tytułu sprzedaży przez spółkę (...) w marcu 2018r. Prawo to wynika z przytoczonego wcześniej art. 65 § 5 k.s.h. W niniejszej sprawie były wspólnik skierował do spółki żądanie wypłaty udziału w zysku, ale spółka go nie uwzględniła. Niezależnie od sprzeciwu ze strony spółki prawo wspólnika do udziału w zysku spółki powstało już w momencie dokonania sprzedaży (...) przez spółkę. Należy zwrócić uwagę, że to prawo byłego wspólnika nie powstaje w momencie skierowania powództwa do sądu, ani tym bardziej w momencie uprawomocnienia się wyroku sądu. Sprawa sądowa w niniejszej sprawie jest tylko efektem braku porozumienia w 2018 r. pomiędzy byłym wspólnikiem, a spółką (resztą wspólników).

Były wspólnik nabył roszczenie wobec spółki o wypłatę udziału kapitałowego już w marcu 2018 r. w momencie sprzedaży przez spółkę (...), a więc w momencie realizacji zysku (osiągnięcia przychodu) z niezakończonej sprawy, ale rozpoczętej na dzień wystąpienia wspólnika ze spółki tj. na dzień 31 grudnia 2017 r. Prawo byłego wspólnika do udziału w zyskach ze spraw jeszcze niezakończonych wynika z posiadania przez niego w przeszłości statusu wspólnika spółki jawnej przez co należy rozumieć, iż w momencie uzyskania zysku, lub straty z tytułu realizacji spraw niezakończonych były wspólnik powinien rozliczyć osiągnięty przychód wedle swojego udziału w spółce jawnej w ten sam sposób, gdyby na moment sprzedaży (osiągnięcia przychodu przez spółkę) nadal był wspólnikiem. Wynika to z faktu, iż przysługujący udział w zysku z tytułu dokonanej przez spółkę sprzedaży nie przysługuje wspólnikowi z tytułu jego wystąpienia ze spółki, lecz jest to efekt końcowy sprawy rozpoczętej jeszcze na moment, kiedy on posiadał status wspólnika spółki.

Powyższą argumentację potwierdza wydany w niniejszej sprawie wyrok Sądu Okręgowego (...), w którym czytamy: "Reasumując powyższe, w świetle powołanego przez powoda (były wspólnik) przepisu art. 65 par. 5 k.s.h. żądanie powoda należało uznać za usprawiedliwione co do zasady. Ponieważ spółka nie zawierała żadnych szczegółowych zasad podziału zysku, stąd zastosowanie miał również przepis art. 52 par. 1 k.s.h., zgodnie z którym wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku, z końcem każdego roku obrotowego, a więc z dniem 1 stycznia 2019 r.". Sąd stwierdził, że prawo do wypłaty zysku dla byłego wspólnika wystąpiło już w 2018 r., czyli w momencie sprzedaży (...), a na podstawie art. 52 par. 1 k.s.h. były wspólnik ma prawo żądać wypłaty zysku z końcem każdego roku obrotowego, a więc z dniem 1 stycznia 2019 r.

Na moment sprzedaży (...) w marcu 2018 r. były wspólnik nie posiadał już udziału w zyskach lub stratach w spółce, natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 zdanie drugie u.p.d.o.f.: W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W niniejszej sprawie zważywszy na fakt, iż sprzedaż (...) dotyczyła sprawy niezakończonej na moment wyjścia ze spółki jednego ze wspólników, to na moment sprzedaży osiągnięty zysk przez spółkę powinien zostać rozdzielony pomiędzy trzech wspólników. Ponadto procent udziału w zysku spółki każdego wspólnika powinien zostać określony na moment wyjścia wspólnika ze spółki tj. na dzień 31 grudnia 2017 r.

Na podstawie art. 14 ust. 1m u.p.d.o.f.: Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W niniejszej sprawie stwierdzone jest wyrokiem sądu, iż spółka jawna i poszczególni jej wspólnicy powinni posiadać wiedzę na moment sprzedaży, iż uzyskany z tego tytułu zysk należy podzielić pomiędzy 3 wspólników tytułem sprawy rozpoczętej, a nie zakończonej na dzień 31 grudnia 2017 r., gdyż prawo byłego wspólnika do udziału w sprawach niezakończonych istnieje z mocy prawa, a wyrok sądu tylko stwierdza istnienie tego prawa, a nie tworzy je konstytutywnie.

Wobec powyższego należy uznać, iż pierwotnie dokonany podział zysku pomiędzy tylko dwóch wspólników (po 50%) jest tzw. "błędem pierwotnym", który wymaga korekty wstecznej zastosowanej proporcji udziałów wspólników w zysku spółki. Zważywszy na powyższe i odpowiadając na pytanie, Pana zdaniem, ma Pan prawo dokonać w marcu 2018 r. "korekty wstecz" osiągniętego przychodu z tytułu udziału w spółce w związku ze sprzedażą (...) poprzez zmianę proporcji udziału w zysku spółki z 50% na 1/3%.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W niniejszej sprawie odsetki za opóźnienie w wypłacie zysku dla byłego wspólnika oraz koszty postępowania sądowego są poniesione w związku ze sprzedażą przez spółkę jawną (...), która stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym u jej wspólników. Wobec tego, Pana zdaniem odsetki i koszty sądowe stanowią u Pana (wspólnika) koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce jawnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.):

Spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl natomiast art. 51 ww. Kodeksu:

Każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach.

Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Zgodnie z art. 52 § 1 ww. Kodeksu:

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Cytowane powyżej przepisy nie przewidują możliwości wyłączenia wspólnika z udziału w zyskach spółki.

Kwestie wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej i rozliczenia jego udziału kapitałowego reguluje art. 65 ustawy Kodeks spółek handlowych.

Stosownie do art. 65 § 5 i § 3 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Wspólnik występujący albo spadkobierca wspólnika uczestniczą w zysku i stracie ze spraw jeszcze niezakończonych; nie mają oni jednak wpływu na ich prowadzenie. Mogą jednak żądać wyjaśnień, rachunków oraz podziału zysku i straty z końcem każdego roku obrotowego.

Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze

W aspekcie powyższego, wystąpienie wspólnika ze spółki jawnej powoduje obowiązek rozliczenia się z występującym wspólnikiem. Rozliczenie poprzedza ustalenie wartości udziału kapitałowego występującego wspólnika. Następuje to poprzez sporządzenie osobnego bilansu, który uwzględnia wartość zbywczą spółki, czyli wartość jej majątku w obrocie prawnym i gospodarczym. Sporządzony bilans powinien uwzględnić wszystkie składniki materialne i niematerialne, które mają wartość wymierną w pieniądzu.

Przechodząc na grunt ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) należy wskazać, że w myśl art. 5a pkt 26 tej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Z kolei, zgodnie z art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b)spółkę kapitałową w organizacji,

c)spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e)spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w takiej spółce, tj. innej niż wskazana w art. 5a pkt 28 ww. ustawy, uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika.

Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Za spółkę niebędącą osobą prawną w rozumieniu powyższych przepisów należy zatem uznać m.in. spółkę jawną osób fizycznych.

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki jawnej osób fizycznych, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka, tylko poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1)rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2)ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Proporcję, o której mowa w art. 8 powołanej ustawy, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi, będącemu osobą fizyczną, udziału w przychodach i kosztach spółek osobowych, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zarówno więc przychody, koszty uzyskania przychodu, jak i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, straty i ulgi podatkowe, powinny być rozliczane przez wspólnika spółki osobowej - proporcjonalnie do jego udziału w zyskach tej spółki (uwzględniający zmiany udziału w zysku), przewidzianego w umowie spółki osobowej.

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy:

Jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Co do zasady, do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 omawianej ustawy podatkowej.

Jak wynika z powyższych wyjaśnień, poprzez skonstruowanie norm art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i posłużenie się w nich kryterium „prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną”, ustawodawca stworzył zasadę obowiązku prowadzenia rozliczeń podatkowych związanych z samym faktem uczestnictwa w spółce niebędącej osobą prawną (bycia wspólnikiem takiej spółki). Ustawodawca nie uzależnił przy tym poziomu obciążeń podatkowych wynikających z udziału podatnika w spółce niebędącej osobą prawną od wartości rzeczywiście uzyskiwanych przez podatnika (wypłacanych podatnikowi) zysków z takiej spółki. W szczególności, nie należy utożsamiać dochodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (tj. nadwyżki przychodów z udziału w takiej spółce nad kosztami ich uzyskania) z zyskiem należnym (przysługującym do wypłaty) wspólnikowi z takiej spółki ani z zyskiem, jaki potencjalnie może przysługiwać wspólnikowi takiej spółki za dany rok obrotowy. Zysk jest bowiem kategorią bilansową.

Przedstawiona konstrukcja jest przejawem autonomii prawa podatkowego, co widoczne jest zwłaszcza w odniesieniu do spółek osobowych uregulowanych przepisami Kodeksu spółek handlowych.

W związku z powyższym, rozdysponowanie zysku spółki uwzględniające rozliczenia z byłym wspólnikiem, dotyczące ustalenia przypadającego mu zysku ze spraw niezakończonych, nie może wpływać na sposób opodatkowania przychodów wspólnika, który pozostał w spółce.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Powołany wcześniej art. 65 kodeksu spółek handlowych reguluje zasady rozliczania się spółki z jej byłym wspólnikiem lub jego spadkobiercami.

Należy więc stwierdzić, że wydatek poniesiony przez spółkę na spłatę zobowiązań dla występującego ze spółki wspólnika nie ma żadnego związku z czynnościami mającymi na celu uzyskanie przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Prowadzi natomiast do zwiększenia udziałów w spółce pozostających w niej wspólników.

Rozliczenie z występującym wspólnikiem nie stanowi dla pozostałych wspólników spółki kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obowiązek wypłacenia stosownej kwoty wystąpił w wyniku wzajemnych rozliczeń pomiędzy wspólnikami spółki będących następstwem wystąpienia ze spółki jednego z jej wspólników. Jest to więc realizacja zobowiązania spółki wobec występującego ze spółki wspólnika wynikająca z zawartych umów oraz z uregulowań kodeksu spółek handlowych.

Fakt, iż podmiot działający w obrocie gospodarczym ponosi różne wydatki, nie oznacza jednakże, że wszystkie z nich na gruncie ustawy podatkowej wywołują skutki prawne, a tym samym dają prawo do ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Należy mieć na uwadze, że prawo podatkowe zawiera unormowania szczególne w relacji do prawa handlowego. Oznacza to zatem, że skutki prawno-podatkowe oceniane są w świetle przepisów prawa podatkowego, które w ramach swej autonomii przewiduje inne unormowania niż prawo handlowe. W przedmiotowej sprawie wydatek zasadzony wyrokiem sądu poniesiony przez spółkę na spłatę wspólnika służył zakończeniu (ustaniu) jego bytu prawnego w spółce, a co za tym idzie nie poniesiono go w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Bezpośrednim celem poniesienia wydatku w postaci wypłacenia kwoty pieniężnej jest w takim przypadku uregulowanie i przebudowa struktury własnościowej i osobowej spółki. Nie można więc uznać, że wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3187/14:

Wydatków poniesionych na spłatę byłego wspólnika (wartości jego udziału kapitałowego) nie sposób powiązać jednoznacznie z celami wymienionymi w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Wydatki na ten cel, jak wskazano wyżej, stanowią realizację zobowiązań wobec występującego wspólnika, u podstaw których leży brak możliwości dalszego prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego. Trafnie Sąd pierwszej instancji zauważył, że wzajemne rozliczenia pomiędzy wspólnikami, będące następstwem ich działania, są obojętne podatkowo w zakresie kosztów uzyskania przychodów dla poszczególnych wspólników, stosownie do posiadanego przez nich udziału w zyskach. Wypłacony byłemu wspólnikowi udział kapitałowy w trybie art. 65 i art. 66 K.s.h. nie ma związku z uzyskiwaniem przychodów z kontynuowanej działalności gospodarczej i dlatego nie może stanowić kosztów podatkowych. Wydatki na ten cel nie wpływają na uzyskiwane przychody, bądź na zabezpieczenie czy zachowanie ich źródła (por. także wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 626/13; dostępny na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).”

Reasumując, brak jest na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jakiejkolwiek regulacji, która mogłaby znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sytuacji i decydować o możliwości pomniejszenia Pana przychodu i rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodów zasądzonych wyrokiem sądu odsetek oraz kosztów postępowania sądowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego(zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pana do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).