Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 8 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.316.2023.3.KW

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych cudzoziemcom w związku z planowanych podjęciem pracy, oraz w czasie przerw w pracy.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych cudzoziemcom w związku z planowanych podjęciem pracy, oraz w czasie przerw w pracy.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 22 sierpnia 2023 r. (wpływ 28 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką komandytową z siedzibą na terytorium Polski (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym osób prawnych od wszystkich osiąganych przez siebie dochodów.

Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest PKD 49.41.Z - transport drogowy towarów. Spółka świadczy swe usługi zarówno na terytorium Polski, jak i poza jej granicami. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, opierając się na przepisach Kodeksu cywilnego, zawiera i będzie w przyszłości zawierać z osobami fizycznymi, będącymi obcokrajowcami, najczęściej obywatelami Ukrainy, Gruzji i Kirgistanu (dalej jako: „cudzoziemcy” lub „kierowcy”), umowy cywilnoprawne (dalej jako: „umowa o świadczenie usług kierowcy” lub „umowa”).

W związku z zawarciem umowy cześć kierowców może uzyskać status polskich rezydentów podatkowych. Sytuacja taka wystąpi w szczególności, jeśli kierowcy Ci będą przebywać na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 183 dni w trakcie roku lub jeśli Polska stanie się ich centrum interesów życiowych i gospodarczych.

Jednocześnie, w sytuacji, gdy dany kierowca będzie przebywał na terytorium Polski przez okres krótszy niż 183 dni w trakcie roku i nie dojdzie do przeniesienia jego interesów życiowych do Polski osoba ta nie będzie posiadać statusu polskiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, że okres przebywania danego pracownika na terytorium Polski będzie uzależniony w głównej mierze od „zapotrzebowania” Wnioskodawcy. Osoby te nie posiadają zameldowania na terytorium Polski.

W związku z tym, że przyszli kierowcy nie są obywatelami państwa należącego do Unii Europejskiej lub do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, zobowiązani są m.in. do posiadania zezwolenia na pracę.

Na podstawie art. 88a Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy: zezwolenie na pracę jest wydawane na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. W postępowaniu o wydanie, przedłużenie lub uchylenie zezwolenia na pracę cudzoziemca stroną postępowania jest wyłącznie podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi (w niniejszym stanie faktycznym Wnioskodawca). Ponadto, dokument ten musi być uzyskany przed zatrudnieniem cudzoziemca.

Zezwolenia te wskazują przede wszystkim podmiot, na rzecz którego wykonywana będzie praca, rodzaj wykonywanej pracy, rodzaj umowy w oparciu o którą cudzoziemiec będzie wykonywać pracę oraz okres na jaki zezwolenie to jest wydane. Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż nie jest możliwe, aby w oparciu o treść tego zezwolenia, cudzoziemiec wykonywał pracę na rzecz innego podmiotu. Wnioskodawca dysponuje zezwoleniami na wykonywanie pracy cudzoziemców, z którymi zamierza zawrzeć umowy o świadczenie usług kierowcy.

Zatrudnianie kierowców spoza Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego wiąże się także z koniecznością dopełnienia szeregu innych formalności, które nie występują przy zatrudnieniu Polaka czy innego obywatela unijnego kraju.

Zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, cudzoziemcy z takich państw do świadczenia usług kierowcy zobowiązani są posiadać szczególne świadectwa i dokumenty m.in. świadectwo kierowcy, świadectwo kwalifikacji zawodowej, badania potwierdzające zdolność wykonywania zawodu kierowcy, szkolenie BHP, etc.

Czas oczekiwania na dokonanie niezbędnych formalności wynosi kilka tygodni. Czynności te mogą zostać wykonane dopiero po uzyskaniu przez Wnioskodawcę zezwolenia na pracę cudzoziemca i wymagają fizycznej obecności kierowców. Dochodzi zatem do sytuacji, w której kierowcy mający świadczyć usługi konkretnie na rzecz Wnioskodawcy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej w związku z uzyskanym zezwoleniem na pracę, jednakże nie mogą oni zawrzeć umowy ani świadczyć usług transportowych na jego rzecz z uwagi na brak wymaganych przez prawo zaświadczeń i dokumentów.

Należy przy tym podkreślić, że kierowcy bezpośrednio po przyjeździe do Polski wraz z Wnioskodawcą podejmują aktywne działania zmierzające do jak najszybszego wypełnienia wszelkich formalności i rozpoczęcia współpracy. Nie ulega także wątpliwościom, że po uzyskaniu koniecznych świadectw i dokumentów, Spółka zawrze z kierowcami umowę o świadczenie usług kierowcy - co wynika wprost z treści zezwolenia na pracę. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że pobyt cudzoziemców na terytorium Polski w tym okresie jest ściśle związany z zamiarem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, a uzyskanie przez cudzoziemców koniecznych świadectw i dokumentów elementem do tego niezbędnym.

Spółka, na czas oczekiwania kierowców na uzyskanie wymaganych zezwoleń - niezbędnych do świadczenia usług na jej rzecz zapewnia kierowcom miejsca noclegowe w pobliżu siedziby Spółki. Część kierowców świadczyła już pracę na terytorium Polski na rzecz innych przedsiębiorców. Jednakże zdarzają się również sytuacje, w których cudzoziemiec mający świadczyć usługi kierowcy na rzecz Wnioskodawcy, nigdy wcześniej nie przebywał na terytorium Polski bądź nawet Unii Europejskiej.

W ramach zawieranych umów, w przeważającej części usługi będą świadczone przez kierowców poza granicami Polski. Zdarzają się jednak sytuacje, w których usługi te są świadczone na terytorium kraju. Wykonywane przez kierowców na podstawie umów usługi nie mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT.

Pojazdy ciężarowe przy użyciu których kierowcy świadczyć będą usługi na rzecz Wnioskodawcy są przedmiotem umów leasingu zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a leasingodawcą. Z uwagi na eksploatację pojazdów ciężarowych przez kierowców, pojazdy te wymagają okresowych serwisów, napraw oraz przeglądów, a za czynności w tym zakresie odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca. Czynności, o których mowa powyżej dokonywane są najczęściej w siedzibie Spółki. W trakcie ich realizacji Spółka udostępnienia miejsca noclegowe kierowcom, których pojazdy są serwisowane, naprawiane oraz przeglądane. Spółka udostępnia także miejsca noclegowe kierowcom w okresie ich oczekiwania na kolejne zlecenie od Spółki oraz w czasie ustawowo określonych przerw w pracy.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że korzystanie z miejsc noclegowych w okresie związanym z czynnościami opisanymi powyżej nie jest zależne od własnej woli kierowców, a bezpośrednią przyczyną konieczności skorzystania z nich są obowiązki Wnioskodawcy związane z zapewnieniem właściwego stanu technicznego pojazdów, przy pomocy których kierowcy świadczą usługi na rzecz Wnioskodawcy.

Zarówno w trakcie oczekiwania kierowców na uzyskanie koniecznych zaświadczeń i dokumentów jak również w innych sytuacjach opisanych w niniejszym wniosku, miejsca noclegowe w budynkach mieszkalnych lub lokalach będą udostępniane kierowcom przez Spółkę nieodpłatnie. Służyć one będą celom zbiorowego zakwaterowania kierowców w trakcie ich pobytu w Polsce, z przyczyn wskazanych powyżej.

Lokale służące noclegom będą organizowane przez Spółkę, a kierowcy nie będą mieli wpływu na zarządzanie i rozporządzanie nimi. Miejsca zakwaterowania są w większości zbiorowe i korzystanie z nich podlega ograniczeniom. Będą one wykorzystywane przez kierowców tylko w związku z oczekiwaniem na uzyskanie przez kierowców koniecznych zaświadczeń i dokumentów oraz w związku z późniejszym świadczeniem na rzecz Spółki usług wynikających z zawieranych przez kierowców umów. Dodatkowo, jedynie kierowcy będą mogli korzystać z udostępnionych przez Spółkę miejsc noclegowych, zaś niedopuszczalnym jest korzystanie z miejsc noclegowych przez osoby trzecie (np. przez rodziny kierowców). Zgodnie z przyjętym modelem działalności. Spółka nie zamierza zobowiązywać kierowców do partycypacji w kosztach organizowanych przez nią noclegów w trakcie ich przebywania na terytorium Polski. Długość pobytu konkretnego kierowcy w organizowanym przez Wnioskodawcę miejscu noclegowymi jest determinowana wyłącznie okolicznością związaną z oczekiwaniem na uzyskanie koniecznych zezwoleń i dokumentów oraz z ustawowo określonymi przerwami w pracy, oczekiwaniem na kolejne zlecenie od Spółki oraz z długością trwania dokonywanych przez Wnioskodawcę przeglądów, serwisów i napraw pojazdów ciężarowych. Po zakończeniu okresów wskazanych powyżej jak i również po zakończeniu świadczenia usług na rzecz Spółki, kierowca nie będzie mógł korzystać z zakwaterowania zapewnionego przez Spółkę.

Spółka zawierać będzie z właścicielami nieruchomości (lokali i domów jednorodzinnych) umowy najmu. Wynajmujący będzie wystawiał na rzecz kierowców faktury VAT lub noty księgowe (w zależności od tego czy wynajmujący jest czy też nie jest czynnym podatnikiem VAT). Budynki i lokale będą następnie udostępniane kierowcom. Wynajmujący wystawiają na rzecz Spółki faktury VAT.

Z uwagi na powyższe oraz fakt, że obywatele polscy nie są zainteresowani pracą dla Wnioskodawcy, bez ponoszenia przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych przed zawarciem umów o świadczenie usług jak i w okresie późniejszym. Wnioskodawca nie byłby w stanie zapewnić personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej. Konsekwencją byłby brak możliwości uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a ostatecznie utrata kontraktów skutkująca ryzykiem utraty źródła przychodów Wnioskodawcy.

Jak już wskazano powyżej, ponoszenie przez Spółkę wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych dla kierowców jest warunkiem koniecznym do zaangażowania kierowców do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Kierowcy nie są zameldowani w Polsce, nie posiadają także na terytorium kraju (jak i w pobliżu siedziby Spółki) stałego miejsca zamieszkania.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Opisane we wniosku wydatki są i będą wydatkami definitywnymi - osoby korzystające z noclegów zapewnionych przez Spółkę nie są zobowiązani do zwrotu jakichkolwiek kosztów z tego tytułu na rzecz Spółki.

Koszty noclegów w obiektach hotelowych dokumentowane są fakturami wystawianymi na Wnioskodawcę. Koszty zakwaterowania w najmowanych mieszkaniach lub domach dokumentowane są na podstawie zawartych umów najmu.

Aktualnie Wnioskodawca zapewnia cudzoziemcom miejsca noclegowe lub pokrywa koszty noclegów w oparciu o ustną umowę zawartą pomiędzy stronami. W treści pisemnych umów zleceń brak jest takiego rodzaju zapisów.

Od 1 stycznia 2024 r. Wnioskodawca zamierza jednak wprowadzić takie postanowienia pisemnie: zarówno do zawartych już umów, jak i do umów, które będą zawierane przez Wnioskodawcę w przyszłości.

Przy zawieraniu umów Zleceniobiorcy nie przedstawią Spółce certyfikatów rezydencji potwierdzających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Certyfikat taki jest przedstawiany przez Zleceniobiorców po jego uzyskaniu w Polsce. Aktualnie posiada go około 60 % cudzoziemców, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy.

W znakomitej większości (około 90 %) stałe miejsce zamieszkania kierowców, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy zlecenia znajduje się poza terytorium Polski, tj. na Ukrainie, w Gruzji, w Kirgistanie, na Białorusi, w Turcji oraz w Uzbekistanie.

Z uwagi na fakt, że większość kierowców przyjechała i osiedliła się w Polsce wraz z rodzinami, to posiadają oni tu stałą placówkę - w rozumieniu stałego miejsca zamieszkania (obecnie około 90 % kierowców). Jeżeli kierowcy nie posiadają takiej placówki to korzystają z nieruchomości udostępnianych im przez Wnioskodawcę. Adresy tych nieruchomości są wskazywane w zawieranych z Wnioskodawcą umowach, podczas procedury uzyskiwania przez tych kierowców numerów PESEL, zaświadczeń A1 jak i również w innych potrzebnych dokumentach.

Pytania

1)Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym, ponoszone przez Spółkę koszty związane z zapewnieniem miejsc noclegowych cudzoziemcom, w trakcie oczekiwania na uzyskanie niezbędnych dokumentów i zezwoleń uprawniających do świadczenia usług transportowych na rzecz Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?

2)Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym, ponoszone przez Spółkę zgodnie z umową o świadczenie usług kierowcy koszty związane z zapewnieniem miejsc noclegowych kierowcom w trakcie ustawowo określonych przerw w pracy, oczekiwania na kolejne zlecenie od Spółki oraz w czasie dokonywania przeglądów, serwisów i napraw pojazdów ciężarowych, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?

3)Czy zapewnienie cudzoziemcom miejsc noclegowych w trakcie oczekiwania na uzyskanie dokumentów i zezwoleń uprawniających do świadczenia usług transportowych na rzecz Wnioskodawcy powoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązek działania w charakterze płatnika w zakresie poboru podatku dochodowego?

4)Czy Wnioskodawca udostępniając kierowcom nieodpłatnie miejsca noclegowe w trakcie trwania umowy o świadczenie usług kierowcy powinien wypełniać obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z treścią art. 41 ustawy o PIT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska w zakresie pytań nr 1 i 2 dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym, ponoszone przez Spółkę koszty związane z noclegami dla cudzoziemców w trakcie ich oczekiwania na uzyskanie niezbędnych dokumentów i zezwoleń uprawniających do świadczenia usług transportowych na rzecz Wnioskodawcy stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 wskazanej ustawy.

Powyższe oznacza, że, co do zasady, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (po wyłączeniu tych zastrzeżonych w ustawie) są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Powszechnie przyjmuje się, że podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, z wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1.wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2.jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4.poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5.został właściwie udokumentowany,

6.nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów między wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu.

Wskazać także należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów).

W niniejszym stanie faktycznym Spółka nawiązuje współpracę z przyjeżdżającymi do Polski cudzoziemcami spoza Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Jak zostało to już wskazane powyżej, na mocy powszechnie obowiązujących przepisów kierowcy pochodzący z tych państw zobowiązani posiadać szczególne zezwolenia i dokumenty, m.in. świadectwo kierowcy, świadectwa kwalifikacji. Tym samym, zanim kierowcy zaczną świadczyć usługi na rzecz Spółki muszą uprzednio (jednakże już po uzyskaniu przez Wnioskodawcę zezwolenia na pracę cudzoziemca) fizycznie przebywać na terytorium Polski w celu dokonania niezbędnych formalności związanych z podjęciem pracy na rzecz Wnioskodawcy.

W związku zatem ze szczególnymi wymaganiami w branży usług transportowych, które świadczy Spółka oraz faktem, iż po uzyskaniu wymaganych świadectw i dokumentów, kierowcy podejmą się wykonywania określonych czynności na rzecz Wnioskodawcy oraz że czynności tych nie mogliby podjąć, gdyby wspomnianych świadectw i dokumentów nie posiadali, w ocenie Wnioskodawcy uzasadnionym jest pokrywanie wydatków związanych z ich noclegami w trakcie załatwiania formalności umożliwiających pracę konkretnie na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że po uzyskaniu świadectw i zezwoleń przez kierowców, z uwagi na treść zezwolenia na pracę cudzoziemca wydanego na rzecz Wnioskodawcy, kierowcy nie będą mieli możliwości świadczenia usług na rzecz innego niż Wnioskodawca przedsiębiorcy. Kluczowym jest także fakt, iż konieczność przebywania cudzoziemców na terytorium Polski w okresie uzyskiwania koniecznych świadectw i dokumentów oraz ogólnie wymagalność posiadania takich świadectw i dokumentów jest ściśle związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Gdyby cudzoziemcy zdecydowali się na świadczenie usług na rzecz innego przedsiębiorcy, istnieje duże prawdopodobieństwo, że takich świadectw i dokumentów nie musieliby posiadać. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że bez pokrycia kosztów noclegu dla cudzoziemców, mogłoby dojść do sytuacji, w której kierowcy, w obawie przed brakiem środków na pokrycie kosztów związanych z pobytem w Polsce jeszcze przed osiąganiem przez nich pierwszych przychodów mogliby odmówić świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, co z kolei skutkowałoby brakiem osiągniętego przez Spółkę przychodu.

W przypadku natomiast, gdy kierowcy uzyskają konieczne świadectwa i dokumenty i zaczną świadczyć usługi na rzecz Spółki, Spółka osiągać będzie z tego tytułu realne przychody. Spółka bowiem, po nawiązaniu współpracy ze kierowcami, świadczyć będzie usługi transportowe na rzecz podmiotów trzecich za co otrzymywać będzie wynagrodzenie. Sam fakt podpisania przez kierowców ze Spółką umowy o świadczenie usług, po spełnieniu formalności jest natomiast okolicznością bardzo prawdopodobną, graniczącą wręcz z pewnością. Uzasadnione jest zatem przyjęcie, że nawet jeśli Spółka pokryje koszty noclegów jeszcze przed podpisaniem umowy ze kierowcami to taki wydatek jest związany z przychodem, do osiągnięcia którego dąży Spółka.

W żadnym razie nie można odmówić także racjonalności działań podejmowanych przez Spółkę. Uzyskanie przez cudzoziemców zaświadczeń i dokumentów jest bowiem warunkiem koniecznym do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy po ich przyjeździe do Polski, co wynika wprost z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Cudzoziemcy, którym Spółka pokryje koszty noclegów w tym okresie, będą następnie generować po stronie Spółki przychód. Pomiędzy przebywaniem cudzoziemców na terytorium Polski w okresie uzyskiwania niezbędnych zaświadczeń i dokumentów a późniejszym zyskiem osiąganym przez Spółkę z tytułu świadczenia przez cudzoziemców na jej rzecz usług transportowych, istnieje zatem nierozerwalny związek przyczynowo-skutkowy.

W niniejszym stanie faktycznym nie ma znaczenia fakt, że Spółka ponosi wskazane koszty jeszcze przed formalnym podpisaniem umów cywilnoprawnych z cudzoziemcami- uzyskanie koniecznych zaświadczeń i dokumentów jeszcze przed nawiązaniem współpracy między Spółką a cudzoziemcami jest bowiem obowiązkiem wynikającym z przepisów prawa, całkowicie niezależnym od Spółki. Jeżeli cudzoziemcy nie dopełniliby tych formalności, wówczas nie mogliby świadczyć usług na rzecz Spółki. To z kolei wiązałoby się ze zmniejszonymi zyskami Spółki, albowiem z uwagi na brak kierowców nie mogłaby świadczyć usług na rzecz podmiotów trzecich (Spółka tym samym zabezpiecza źródło swoich przychodów). Jedocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż przed otrzymaniem przez cudzoziemców koniecznych zaświadczeń i dokumentów nie może on zawrzeć z cudzoziemcami umów o świadczenie usług, bo bez ich posiadania kierowcy nie mogą ich wykonywać, a zatem umowy takie uznać należałoby za bezprzedmiotowe.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydatki ponoszone na nieodpłatne zapewnienie miejsc noclegowych dla kierowców, którzy przebywają na terytorium Polski, po uzyskaniu przez Wnioskodawcę zezwolenia na pracę cudzoziemca w okresie, w którym kierowcy oczekują na wydanie koniecznych dokumentów i zezwoleń uprawniających do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy należy uznać za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Omawiane wydatki niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Należy ponadto zwrócić uwagę, że ponoszone przez Spółkę wydatki nie znajdują się w katalogu wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które wykluczałyby uznania ich za koszt uzyskania przychodu.

Wnioskodawca zauważa także, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

9 lutego 2022 r. 0111-KDIB2-1.4010.505.2021.2.MK, w której Dyrektor KIS wskazał, że koszty poniesione na pokrycie stypendiów oraz inne działania wynikające z zawartej umowy ze Szkołą (...) mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Wydatki te związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma przynieść Spółce efekty w postaci pozyskania w przyszłości wykwalifikowanej kadry pracowniczej, odpowiednio wykształconej pod kątem działalności Spółki, której brakuje na rynku działalności prowadzonej przez Spółkę;
21 czerwca 2021 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.110.2021.l.MF, w której Dyrektor KIS wskazał, że wydatki poniesione w związku z zapewnieniem Zleceniobiorcom wyżywienia w czasie odbywanej przez nich, po przyjeździe do Polski, obowiązkowej kwarantanny (także w przypadku gdy Zleceniobiorcy nie nawiązali ostatecznie współpracy ze Spółką) będą mogły zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT;
8 czerwca 2018 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.150.2018.2.JG, w której Dyrektor KIS wskazał, że okoliczność, iż cudzoziemcy przyjeżdżają do Polski w konkretnym celu, tzn. w celu podjęcia pracy w Spółce i to Spółka ponosi wydatki związane z ich zatrudnieniem oraz że to Spółka jest stroną wnioskującą o zezwolenie pozwala uznać, że koszty zezwolenia na pracę mogą stanowić u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym, ponoszone przez Spółkę koszty związane z noclegami kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o świadczenie usług kierowcy stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Z uwagi na fakt, że przesłanki dotyczące kwalifikacji konkretnych wydatków przedsiębiorcy do kosztów uzyskania przychodów - wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - zostały szczegółowo opisane powyżej, Wnioskodawca jedynie celem krótkiego podsumowania wskazuje, że na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu.

Przepis ten konstytuuje, więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są kosztami podatkowymi, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, zakwaterowania, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, opierając się na przepisach Kodeksu cywilnego, zawiera z osobami fizycznymi, które są obcokrajowcami umowy o świadczenie usług kierowcy. W ramach zawieranych umów, usługi będą świadczone przez kierowców zarówno na terytorium Polski jak i poza jej granicami.

Pojazdy ciężarowe przy użyciu których kierowcy świadczyć będą usługi na rzecz Wnioskodawcy są jego własnością. Z uwagi na eksploatację pojazdów ciężarowych przez kierowców, pojazdy te wymagają okresowych serwisów, napraw oraz przeglądów, a za czynności w tym zakresie odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca. Czynności, o których mowa powyżej dokonywane są najczęściej w siedzibie Spółki.

W trakcie ich realizacji Spółka zobowiąże się do udostępnienia miejsc noclegowych kierowcom, których pojazdy są serwisowane, naprawiane oraz przeglądane. Spółka zapewniać będzie miejsca noclegowe kierowcom także w okresie ich oczekiwania na kolejne zlecenie od Spółki oraz w czasie przerw w pracy ustawowo określonych. Istotnym jest przy tym fakt, iż niemożność świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy przez kierowców wynika z przyczyn niezależnych od kierowców - głównie z obowiązków Wnioskodawcy związanych z prowadzoną przez niego działalnością oraz z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Innymi słowy, ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych w sytuacjach opisanych powyżej jest w zdecydowanej większości przypadków warunkiem koniecznym zaangażowania kierowców do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy.

Z uwagi na fakt, iż korzystanie z miejsc noclegowych w tym okresie nie jest zależne od własnej woli kierowców, a bezpośrednią przyczyną skorzystania z nich są obowiązki związane z działalnością Wnioskodawcy, kierowcy nie są zainteresowani samodzielnym pokrywaniem związanych z nimi wydatków. Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do tego, aby takimi wydatkami obciążać kierowców.

Wnioskodawca pragnie także wskazać, że bez ponoszenia wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych w sytuacjach opisanych powyżej. Wnioskodawca nie byłby w stanie zapewnić personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej. Szczególnie, że mieszkańcy okolicznych miejscowości nie są zainteresowani pracą dla Wnioskodawcy. Konsekwencją braków kadrowych byłby zaś brak możliwości uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a ostatecznie utrata kontraktów skutkująca ryzykiem utraty źródła przychodów Wnioskodawcy.

W świetle powyższych okoliczności, stwierdzić należy, iż poniesione przez Spółkę wydatki związane z zapewnieniem kierowcom miejsc noclegowych niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie podlegają również wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 cyt. ustawy, a obowiązek ponoszenia tych wydatków wynika jednoznacznie z treści zwartych umów.

Wnioskodawca zauważa także, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

26 października 2022 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.165.2018.15.S/JG/AP;
20 lipca 2021 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.152.2021.4.ŚS;
26 listopada 2018 r„ znak: 0111-KDIB2-3.4010.302.2018.1.AZE;

We wskazanych powyżej interpretacjach indywidualnych Dyrektor KIS jednoznacznie wskazał, że ponoszone przez przedsiębiorców wydatki na zapewnienie miejsc noclegowych dla zleceniobiorców niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nie podlegają również wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 updop oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje, więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej związanej z usługami transportowymi Spółka, opierając się na przepisach Kodeksu cywilnego, zawiera i będzie zawierać jako Zleceniodawca, z osobami fizycznymi będącymi obcokrajowcami (obywatelami Ukrainy, Gruzji i Kirgistanu) umowy cywilnoprawne o świadczenie usług kierowcy.

W związku z zawarciem umowy cześć kierowców może uzyskać status polskich rezydentów podatkowych, a część osób nie będzie posiadać takiego statusu podatkowego. Okres przebywania danego pracownika na terytorium Polski jest/ będzie uzależniony w głównej mierze od „zapotrzebowania” Wnioskodawcy.

W związku z tym, że przyszli kierowcy nie są obywatelami państwa należącego do Unii Europejskiej lub do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, zobowiązani są m.in. do posiadania zezwolenia na pracę a także dopełnienia szeregu innych formalności, które nie występują przy zatrudnieniu Polaka czy innego obywatela unijnego kraju.

Zezwolenie na pracę jest wydawane na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. Dokument ten musi być uzyskany przed zatrudnieniem cudzoziemca. Zezwolenia te wskazują przede wszystkim podmiot, na rzecz którego wykonywana będzie praca, rodzaj wykonywanej pracy, rodzaj umowy w oparciu o którą cudzoziemiec będzie wykonywać pracę oraz okres na jaki zezwolenie to jest wydane. Zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, cudzoziemcy z takich państw do świadczenia usług kierowcy zobowiązani są posiadać szczególne świadectwa i dokumenty. m.in. świadectwo kierowcy, świadectwo kwalifikacji zawodowej, badania potwierdzające zdolność wykonywania zawodu kierowcy, szkolenie BHP, etc. Wnioskodawca dysponuje zezwoleniami na wykonywanie pracy cudzoziemców, z którymi zamierza zawrzeć umowy o świadczenie usług kierowcy.

Po uzyskaniu koniecznych świadectw i dokumentów, Spółka zwiera/ będzie zawierała z kierowcami umowę o świadczenie usług kierowcy - co wynika wprost z treści zezwolenia na pracę. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że pobyt cudzoziemców na terytorium Polski w tym okresie jest ściśle związany z zamiarem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, a uzyskanie przez cudzoziemców koniecznych świadectw i dokumentów elementem do tego niezbędnym.

Spółka, na czas oczekiwania kierowców na uzyskanie wymaganych zezwoleń - zapewnia kierowcom miejsca noclegowe w pobliżu siedziby Spółki. Również na czas oczekiwania kierowców na przegląd, serwisowanie i naprawy pojazdów służących do wykonywania ich pracy również udostępnienia im miejsca noclegowe. Spółka udostępnia także miejsca noclegowe kierowcom w okresie ich oczekiwania na kolejne zlecenie od Spółki oraz w czasie ustawowo określonych przerw w pracy.

Korzystanie z miejsc noclegowych w okresie związanym z czynnościami opisanymi powyżej nie jest zależne od własnej woli kierowców, a bezpośrednią przyczyną konieczności skorzystania z nich są obowiązki Wnioskodawcy związane z zapewnieniem właściwego stanu technicznego pojazdów, przy pomocy których kierowcy świadczą usługi na rzecz Wnioskodawcy.

Lokale służące noclegom są/ będą organizowane przez Spółkę, a kierowcy nie mają/ nie będą mieli wpływu na zarządzanie i rozporządzanie nimi. Miejsca zakwaterowania będą wykorzystywane przez kierowców tylko w związku z oczekiwaniem na uzyskanie przez kierowców koniecznych zaświadczeń i dokumentów oraz w związku z późniejszym świadczeniem na rzecz Spółki usług wynikających z zawieranych przez kierowców umów. Spółka nie zamierza zobowiązywać kierowców do partycypacji w kosztach organizowanych przez nią noclegów w trakcie ich przebywania na terytorium Polski, i jedynie kierowcy będą mogli korzystać z udostępnionych przez Spółkę miejsc noclegowych

Spółka zawiera/ zawierać będzie z właścicielami nieruchomości (lokali i domów jednorodzinnych) umowy najmu. Wynajmujący wystawią/ będą wystawiać na rzecz Spółki faktury VAT.

Bez ponoszenia przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych przed zawarciem umów o świadczenie usług jak i w okresie późniejszym Spółka nie byłby w stanie zapewnić personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej. Konsekwencją byłby brak możliwości uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a ostatecznie utrata kontraktów skutkująca ryzykiem utraty źródła przychodów Wnioskodawcy.

Ponoszenie przez Spółkę wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych dla kierowców jest warunkiem koniecznym do zaangażowania kierowców do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Kierowcy nie są zameldowani w Polsce, nie posiadają także na terytorium kraju (jak i w pobliżu siedziby Spółki) stałego miejsca zamieszkania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę, koszty związane z zapewnieniem miejsc noclegowych lub zakwaterowania obcokrajowcom, w trakcie oczekiwania na uzyskanie niezbędnych dokumentów i zezwoleń uprawniających do świadczenia usług transportowych na rzecz Wnioskodawcy oraz w trakcie ustawowo określonych przerw w pracy, oczekiwania na kolejne zlecenie od Spółki jak również w czasie dokonywania przeglądów, serwisów i napraw pojazdów ciężarowych, stanowią jej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek poniesienia wydatków związanych z zapewnieniem miejsc noclegowych lub zakwaterowaniem obcokrajowców z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Bez ponoszenia przez Spółkę opisanych we wniosku wydatków, Wnioskodawca nie byłby w stanie zapewnić personelu koniecznego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Konsekwencją byłby brak możliwości uzyskiwania przez Spółkę przychodów z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, a w konsekwencji utrata kontraktów skutkująca ryzykiem utraty źródła przychodów Wnioskodawcy.

Tym samym, ww. wydatki będą miały wpływ na wysokość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów. Wydatki te będą mogły zatem stanowić koszty podatkowe.

W świetle powyższych wyjaśnień, stwierdzić należy, iż poniesione przez Spółkę wydatki z ww. tytułu niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie podlegają również wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 cyt. ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tutejszy organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 8 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.316.2023.3.KW