Interpretacja indywidualna z dnia 4 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.395.2023.2.PS

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna

 - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 14 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi na powrót. Uzupełnila go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 24 lipca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani obywatelką Białorusi, Polką z pochodzenia. Przeprowadziła się Pani z Białorusi do Polski 27 maja 2022 r.

Od 23 kwietnia 2013 r miała Pani Kartę Polaka, którą otrzymała Pani na podstawie decyzji ambasady RP w Mińsku. Później otrzymała Pani kartę pobytu na podstawie zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od Województwa (...) od 14 listopada 2022 r.

(...) 2023 r. założyła Pani jednoosobową działalność gospodarczą i opłaca Pani podatek linowy.

Ulga na powrót obejmuje różne źródła przychodów, w tym z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym w kolejnych następujących po sobie czterech latach podatkowych.

Miejsce zamieszkania oraz interesy od 2023 r. przeniosła Pani do Polski.

W uzupełnieniu wniosku informuje Pani, że od 27 maja 2022 r. posiada Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum swoich interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych). Odnośnie powiązań osobistych i gospodarczych z Polską i Białorusią w tym okresie czasu informuje Pani, że mieszka Pani w A. razem z dziećmi. Od sierpnia 2022 r. oficjalnie pracuje Pani w Polsce i płaci Pani podatki. Załącza Pani kopie umowy wynajmu od 1 czerwca 2022 r. do 31 maja 2024 r., PIT-11 za 2022 r. oraz informacje z CEIDG. Otrzymała Pani decyzję w sprawie wydania zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Załącza Pani kopie karty pobytu z terminem ważności do 26 czerwca 2033. Od momentu przeniesienia się do Polski, Polska jest państwem, w którym zwykle Pani przebywa. W 2022 r. przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. Od 27 maja 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. nie wyjeżdżała Pani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od tej pory planuje Pani mieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pani dzieci uczą się w podstawowej szkole w A.. Zbiera Pani dokumenty na obywatelstwo. Załącza Pani kopie certyfikatu znajomości języka polskiego na poziom B1 od 10 maja 2023 r.

Do maja 2022 roku mieszkała Pani w Białorusi. W okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadziła się Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mieszkała Pani w B. w Białorusi. Nie mieszkała Pani w tym okresie czasu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Miała Pani mieszkanie we własności w B. w Białorusi, gdzie mieszkała Pani z rodziną. Pracowała Pani w B.. Pani dzieci chodziły do szkoły w B. w Białorusi. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nigdy wcześniej Pani nie mieszkała. Miała Pani Kartę Polaka. Załącza Pani kopie decyzji na przyznanie Karty Polaka od 23 kwietnia 2013 r. W okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadziła się Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (2019-2021), nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym. Załącza Pani kopię paszportu od 25 lipca 2019 roku.

Wjechała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 27 maja 2022 r. Od 1 stycznia 2022 r. do 26 maja 2022 r. mieszkała Pani na terytorium Białorusi.

W latach 2019-2021 oraz w roku 2022 do dnia przybycia do Polski miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Białorusi. Umów najmu nieruchomości nie ma Pani za ten okres. Pracowała Pani w B.. Załącza Pani kopie zaświadczenia z pracy X Ltd, że pracowała tam Pani od 12 stycznia 2015 r. do 20 maja 2022 r. Załącza Pani kopie umowy o pracę od 3 stycznia 2018 r. do 4 stycznia 2021 r. Jednocześnie pracowała Pani w Y Sp. z o. o. Od 1 lutego 2019 r. do 30 grudnia 2020 r., w Z. Sp. z. o. o. od 11.01 2021 do 03.03.2022. Załącza Pani kopię książeczki pracy w Białorusi od września 2002 r. do 3 marca 2022 r.

Założyła Pani jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 19 stycznia 2023 r.

Chce Pani skorzystać z ulgi na powrót odnośnie dochodów uzyskiwanych z ww. działalności gospodarczej w latach 2023-2026.

Planuje Pani, że suma osiąganych przez Panią przychodów z jednoosobowej działalności gospodarczej przekroczy 85 528 zł rocznie.

Pytanie

Czy w przedstawionej sytuacji może Pani w ramach prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym skorzystać z ulgi na powrót począwszy od dnia założenia działalności gospodarczej, tj. od 19 stycznia 2023 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem w związku z przeniesieniem interesów do Polski oraz stałym zamieszkaniem w Polsce kwalifikuje się Pani do skorzystania z ulgi na powrót w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą od dnia 19 stycznia 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Warunki tego zwolnienia określa art. 21 ust. 43 ww. ustawy. I tak, zwolnienie przysługuje, jeśli łącznie są spełnione następujące warunki:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

‒nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

‒na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W kontekście omawianej ulgi istotne znaczenie ma także art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa kogo uważa się za osobę mająca miejsce zamieszkania w Polsce. I tak, jest to osoba fizyczna, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W tym wypadku odnieść należy się do umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białorusi w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Mińsku 18 listopad 1992 r. (Dz. U z 1993 r., nr 120, poz. 534).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Omawiane na wstępie zwolnienie zostało wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r., na mocy ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że zwolnienie:

(…) ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że jest Pani obywatelką Białorusi, Polką z pochodzenia i przeprowadziła się Pani z Białorusi do Polski 27 maja 2022 r. Od tej daty posiada Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum swoich interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych). Mieszka Pani w A. razem z dziećmi, a od sierpnia 2022 r. oficjalnie pracuje Pani w Polsce i płaci Pani podatki. Od momentu przeniesienia się do Polski, Polska jest państwem, w którym zwykle Pani przebywa. W 2022 r. przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. Od 27 maja 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. nie wyjeżdżała Pani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od tej pory planuje Pani mieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pani dzieci uczą się w podstawowej szkole w A..

Zatem z wniosku wynika, że warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Do maja 2022 roku mieszkała Pani w Białorusi. Jak Pani wskazała, w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadziła się Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mieszkała Pani w B. w Białorusi. Nie mieszkała Pani w tym okresie czasu w Polsce. Miała Pani mieszkanie w B., gdzie mieszkała Pani z rodziną. Pracowała Pani w B.. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nigdy wcześniej Pani nie mieszkała. W okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym przeprowadziła się Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (2019-2021), nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym. Od 1 stycznia 2022 r. do 26 maja 2022 r. mieszkała Pani na terytorium Białorusi. W latach 2019-2021 oraz w roku 2022 do dnia przybycia do Polski miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi.

Zatem z wniosku wynika, że zarówno w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym przeprowadziła się Pani na stałe do Polski, jak i w okresie od początku roku, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem w okresie tym do przyjazdu w maju 2022 r. do Polski mieszkała Pani w Białorusi. Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i lit b) ww. ustawy.

Jak wynika z wniosku, od 23 kwietnia 2013 r miała Pani Kartę Polaka, którą otrzymała Pani na podstawie decyzji ambasady RP w Mińsku. Później otrzymała Pani kartę pobytu na podstawie zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od Województwa (...) od 14 listopada 2022 r.

Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 pkt 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach:

Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2019 r. poz. 1598).

Spełniła Pani więc warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Panią Karty Polaka. Późniejszy zwrot karty Polaka wynikający z obowiązku nałożonego na Panią przepisami ustawy o cudzoziemcach nie pozbawia Pani prawa do skorzystania z ulgi.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Definicję certyfikatu rezydencji zawiera art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może także nastąpić innymi dowodami. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że posiada Pani inne niż certyfikat rezydencji dokumenty potwierdzające, że Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się w Białorusi. Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, spełniony jest również warunek z art. 21 ust. 43 pkt 5 ustawy. Skorzystanie z omawianej ulgi jest bowiem możliwe dopiero począwszy od rozliczenia za rok 2022.

Skoro więc 19 stycznia 2023 r. założyła Pani jednoosobową działalność gospodarczą, to w warunkach opisanego stanu faktycznego ma Pani prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzec należy jednak, że we wniosku wskazała Pani, że suma osiąganych przez Panią przychodów z jednoosobowej działalności gospodarczej przekroczy kwotę 85 528 zł rocznie.

Tymczasem stosownie do treści art. 21 ust. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

W konsekwencji Pani stanowisko jest więc – co do zasady – prawidłowe, z tym zastrzeżeniem, że po przekroczeniu ww. kwoty omawiane zwolnienie nie będzie już Pani przysługiwać.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pani i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

4)z zastosowaniem art. 119a;

5)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

6)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).