Interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.258.2023.1.AND

Wydatki poniesione w związku z zaspokojeniem roszczeń w zakresie rękojmi/gwarancji zgłoszonych przez A, Spółka będzie mogła w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2023 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2023 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z wymianą Wadliwych Wyrobów w związku z roszczeniami w zakresie rękojmi/gwarancji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

T. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką kapitałową polskiego prawa. Spółka została zarejestrowana w KRS w dniu (…). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. (…). Ponadto, Spółka zajmuje się szeroko pojętą (…). Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest spółka kapitałowa prawa koreańskiego – T. CO., LTD.

B. Sp. z o.o. (dalej: „B”) jest spółką kapitałową polskiego prawa z siedzibą w (…). Do 31 sierpnia 2021 r. B prowadziła działalność gospodarczą m.in. w zakresie (…). W B były wyodrębnione dwa obszary działalności:

- produkcja (…) („Linia 1”),

- produkcja elementów do (…) („Linia 2”).

W latach 2019-2021 B sprzedawała (…) wyprodukowane w ramach Linii 1, m.in. na rzecz A GmbH z siedzibą w Niemczech (dalej: „A”). Część (…) wyprodukowanych przez B na rzecz A w latach 2019-2021 w ramach Linii 1 okazała się być wadliwa.

Na mocy aktu notarialnego z dnia 31 sierpnia 2021 r. (dalej: „Umowa sprzedaży”) B dokonała sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy Linii 1 będącej zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, która stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej (dalej: „Zorganizowana Część Przedsiębiorstwa”). W związku z nabyciem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa po stronie Wnioskodawcy powstała dla celów rachunkowych tzw. ujemna wartość firmy, bowiem cena nabycia była niższa od wartości godziwej przejętych aktywów netto.

Pismem z dnia 8 listopada 2022 r. A zgłosiła B reklamację (…) dostarczonych na podstawie zamówienia z dnia 28 listopada 2019 r. W piśmie reklamacyjnym A wskazała m.in., że:

- testy wykonane przez zewnętrzny podmiot wykazały, że (…) nie zostały wyprodukowane przez B zgodnie ze specyfikacjami;

- wady występują we wszystkich (…) wyprodukowanych przez B w latach 2019-2021;

- wszystkie dostarczone (…) wymagają wymiany, ponieważ ich naprawa jest niemożliwa ze względów technicznych oraz ekonomicznych (dalej: „Wadliwe Wyroby”).

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów obowiązującymi w transakcjach z A, towary sprzedane A podlegają gwarancji/rękojmi, tym samym A zwróciła się do B o wymianę wszystkich Wadliwych Wyrobów w ramach gwarancji/rękojmi. W odpowiedzi na zgłoszoną przez A reklamację, B w pismach wysłanych do A wskazała m.in., że:

- to Spółka była i jest odpowiedzialna za Linię 1, która wyprodukowała Wadliwe Wyroby,

- wszelkie roszczenia należy kierować do Wnioskodawcy,

- jeżeli A będzie nadal kierował jakiekolwiek roszczenia w stosunku do B, to B będzie zobowiązana do wystąpienia z roszczeniem regresowym do Spółki albo wezwania Spółki do przystąpienia do sporu.

Ostatecznie B odmówiła podjęcia jakichkolwiek działań w związku z reklamacją Wadliwych Wyrobów.

Według opinii prawnej uzyskanej przez Wnioskodawcę, Spółka i B są solidarnie zobowiązani za zobowiązania wobec A wynikające z gwarancji/rękojmi Wadliwych Wyrobów.

Spółka nie kwestionuje ustaleń A w zakresie niezgodności Wadliwych Wyrobów ze specyfikacją, a w konsekwencji Spółka akceptuje zasadność zgłoszonych przez A roszczeń w zakresie rękojmi/gwarancji.

Wnioskodawca nadal współpracuje z A i zamierza produkować (…) na rzecz A w przyszłości. Ze względu m.in. na utrzymanie relacji biznesowych z A oraz zabezpieczenie przyszłej współpracy w zakresie sprzedaży (…), Spółka podjęła decyzję o wymianie Wadliwych Wyrobów zgodnie z roszczeniem reklamacyjnym zgłoszonym przez A. W konsekwencji, Spółka w dniu 17 grudnia 2022 r. poinformowała A o tym, że dokona wymiany Wadliwych Wyrobów. Aktualnie Wnioskodawca ponosi wydatki związane z wymianą Wadliwych Wyrobów, w tym m.in.:

- wydatki związane z nabyciem materiałów/surowców do produkcji (…),

- wydatki związane z produkcją (…) (np. koszty zatrudnienia),

- wydatki związane z dostarczeniem (…) do A (np. koszty transportu).

Pytanie

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z wymianą Wadliwych Wyrobów w związku ze zgłoszonym przez A roszczeniem w zakresie rękojmi/gwarancji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z zaspokojeniem roszczeń w zakresie rękojmi/gwarancji zgłoszonych przez A, Spółka będzie mogła w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ponadto, aby wydatek poniesiony przed danego podatnika mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Jednocześnie zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów obowiązujących w transakcjach z A:

- dostawca gwarantuje, że dostarczone towary są zgodne z przeznaczeniem oraz wszystkimi obowiązującymi normami (normy DIN i normy UE), przepisami bezpieczeństwa i specyfikacjami wskazanymi w zamówieniu;

- towary sprzedane A podlegają 24 lub 36-miesięcznej gwarancji/rękojmi;

- w przypadku dostarczenia wadliwych towarów, zastosowanie znajdują przepisy Niemieckiego Kodeksu Cywilnego dotyczące rękojmi, tj. § 437, 634 BGB.

Zgodnie z art. 55⁴ Kodeksu Cywilnego: nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności.

Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć. Zgodnie z orzecznictwem przepis ten znajduje zastosowanie również do nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że – co do zasady – z mocy prawa Wnioskodawca odpowiada wraz z B solidarnie za zobowiązania związane z nabytą Zorganizowaną Częścią Przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca postanowił samodzielnie zaspokoić roszczenia A wynikające z gwarancji/rękojmi Wadliwych Wyrobów, tzn. dokonać wymiany Wadliwych Wyrobów. Taka decyzja Spółki wynikała m.in. z następujących okoliczności:

- utrzymanie współpracy z A – Wnioskodawca zdawał sobie sprawę, że dalsza sprzedaż (…) na rzecz A zależy od tego, w jaki sposób zostanie rozpatrzona reklamacja, tzn. jeżeli roszczenia reklamacyjne A nie zostałyby rozpatrzone pozytywnie, to A najprawdopodobniej zakończyłby współpracę ze Spółką,

- utrzymanie zaufania kontrahentów w stosunku do Spółki i jej produktów,

- ryzyko odpowiedzialności solidarnej,

- ryzyko poniesienia dodatkowych kosztów (np. dodatkowej odpowiedzialności odszkodowawczej), gdyby proces reklamacyjny się przedłużał.

Tym samym, aby zabezpieczyć możliwość uzyskiwania przychodów ze sprzedaży (…) na rzecz A w przyszłości oraz aby ograniczyć ewentualne dodatkowe koszty związane z roszczeniami reklamacyjnymi A, Wnioskodawca podjął decyzję o wymianie Wadliwych Wyrobów i poniesieniu wydatków związanych z wyprodukowaniem i dostarczeniem nowych, wolnych od wad produktów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z wymianą Wadliwych Wyrobów spełniają wszystkie wskazane powyżej warunki konieczne dla uznania za podatkowe koszty uzyskania przychodów, tzn. wydatki te:

- zostaną poniesione przez Wnioskodawcę i zostaną pokryte z zasobów majątkowych Wnioskodawcy,

- zostaną (winno być: „nie zostaną”) Spółce w żaden sposób zwrócone,

- pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,

- zostały poniesione w celu uzyskania przychodów i zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów – jak wskazano powyżej, wymiana Wadliwych Wyrobów pozwoli Spółce na utrzymanie współpracy z A, co z kolei przełoży się na wielkość osiągniętych przychodów w przyszłości,

- zostaną właściwie udokumentowane – Spółka będzie posiadała odpowiednie dokumenty (np. faktury) potwierdzające poniesienie wydatków,

- nie są ujęte w wydatkach, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W szczególności wydatki te nie stanowią wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT, tj. kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Wnioskodawca wskazuje, że należy dokonać rozróżnienia pomiędzy karami umownymi i odszkodowaniami a wydatkami ponoszonymi w ramach procesu reklamacyjnego wynikającego z gwarancji/rękojmi. Wydatków, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę w ramach zaspokojenia roszczenia reklamacyjnego nie można utożsamiać z karami umownych i odszkodowaniami, o których mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, bowiem stanowią one następstwo odpowiedzialności z tytułu gwarancji/rękojmi za wady.

Powyżej zaprezentowane stanowisko odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z postępowaniem reklamacyjnym jest zgodne ze stanowiskiem KIS przedstawionym w interpretacjach indywidualnych wydanych w innych sprawach, np. w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.775.2022.1.AW;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lutego 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.776.2022.1.AW;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 grudnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.718.2022.2.PC;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 grudnia2021 r., Znak: 0111-KDWB.4010.79.2021.1.ES;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.468.2019.2.AB.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki związane z wymianą Wadliwych Wyrobów w związku ze zgłoszonym przez A roszczeniem w zakresie rękojmi/gwarancji mogą być zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

- został właściwie udokumentowany;

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika. Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem, podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył od B zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci Linii 1. W latach 2019-2021 B sprzedawała (…) wyprodukowane w ramach Linii 1, m.in. na rzecz A i część (…) wyprodukowanych przez B w tych latach na rzecz A okazała się być wadliwa. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umów obowiązujących w transakcjach z A, towary sprzedane A podlegają gwarancji/rękojmi. B odmówiła podjęcia jakichkolwiek działań w związku z reklamacją Wadliwych Wyrobów. Według opinii prawnej uzyskanej przez Wnioskodawcę, Spółka i B są solidarnie zobowiązani wobec A do gwarancji/rękojmi Wadliwych Wyrobów. Spółka nie kwestionuje ustaleń A w zakresie niezgodności Wadliwych Wyrobów ze specyfikacją, a w konsekwencji Spółka akceptuje zasadność zgłoszonych przez A roszczeń w zakresie rękojmi/gwarancji. Ze względu m.in. na utrzymanie relacji biznesowych z A oraz zabezpieczenie przyszłej współpracy w zakresie sprzedaży (…), Spółka podjęła decyzję o wymianie Wadliwych Wyrobów zgodnie z roszczeniem reklamacyjnym i poinformowała A o tym, że dokona wymiany Wadliwych Wyrobów. Aktualnie Wnioskodawca ponosi wydatki związane z wymianą Wadliwych Wyrobów, w tym m.in.:

- wydatki związane z nabyciem materiałów/surowców do produkcji (…),

- wydatki związane z produkcją (…) (np. koszty zatrudnienia),

- wydatki związane z dostarczeniem (…) do A (np. koszty transportu).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że wydatki dotyczące reklamacji nie zostały wymienione wprost w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, jednak nie stwarza to domniemania, że wszelkie koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia).

W myśl art. 556¹ § 1 Kodeksu cywilnego,

Wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Jak wynika z art. 561 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady.

Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego.

Zgodnie z art. 577 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:

Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

Obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług.

Stosownie do art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego,

jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.

Na podstawie art. 55² Kodeksu cywilnego,

czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W myśl art. 55⁴ Kodeksu cywilnego,

nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

- wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług;

- zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad;

- zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy (wykonawcy usługi) ciąży obowiązek jego naprawy lub wymiany.

W świetle powyższego, uznać więc należy, że wydatki poniesione np. w związku z wadliwością towaru nie mają charakteru ani kar umownych, ani odszkodowań wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usunięciem wad sprzedawanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, skoro, jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy, jesteście razem ze Spółką B zobowiązani solidarnie za zobowiązania wobec Spółki A wynikające z gwarancji/rękojmi wadliwych wyrobów wskazanych we wniosku, to wydatki poniesione na wymianę Wadliwych Wyrobów w ramach ww. gwarancji/rękojmi możecie Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie wskazać należy, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania do ww. wydatków w ramach gwarancji czy rękojmi.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto dodać należy, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków związanych z procedurą reklamacyjną do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Jednocześnie należy podkreślić, że ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).