Interpretacja indywidualna z dnia 25 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.375.2018.2023.12.MZ

Obowiązki płatnika w związku z organizowanymi konkursami.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe.

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 38/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 27 marca 2023 r.); i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z organizowanymi konkursami. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 21 sierpnia 2018 r. (wpływ 27 sierpnia 2018 r.) oraz pismem z 18 września 2018 r. (wpływ 25 września 2018 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi platformę zniżkową „(…)” dostępną pod adresem (...)/ i w postaci aplikacji do ściągnięcia na telefon komórkowy (dalej w skrócie jako: Platforma). Platforma zbiera informacje na temat zniżek, promocji i nowości zakupowych w centrach handlowych, sklepach internetowych i stacjonarnych oraz w restauracjach, a także sugeruje co kupić na prezent, czy też informuje o nadchodzących wydarzeniach w galeriach handlowych.

W celu popularyzacji (promocji) Platformy wśród jak najszerszej grupy użytkowników (głównie konsumentów) organizowane są i będą przez A. sp. z o.o. różnego rodzaju akcje marketingowe promujące Platformę oraz reklamujące marki i produkty partnerów A. sp. z o.o. zamieszczane na Platformie, czyli sklepów, restauracji i innych podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną głównie w segmencie FMCG (dalej łącznie jako: partnerzy A. sp. z o.o.). Promocje odbywają się m in. w formie konkursów ogłaszanych przez A. sp. z o.o. na profilu Platformy dostępnej na portalu społecznościowym (...). Konkursy posiadają regulaminy i polegają na tym, że uczestnik (osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Polsce, która posiada profil na (...) zgodny z regulaminem tego portalu) ma do wykonania określone zadanie konkursowe po wykonaniu którego i spełnieniu pozostałych warunków regulaminu danego konkursu otrzymuje nagrodę. Zadania konkursowe mogą obejmować przedmiotowo dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa, sportu jak i dotyczyć innych dziedzin. Co do zasady uczestnicy nie rywalizują między sobą tylko mają do wykonania określone w regulaminie zadanie(a) konkursowe i muszą spełniać warunki uczestnictwa w nim, aby otrzymać nagrodę, np. pełna zdolność do czynności prawnej, miejsce zamieszkania w Polsce, konto na (...) (regulamin każdorazowo określa zasady wyłaniania „zwycięzców” i przyznawania nagród). Przykładowo, zadanie konkursowe może polegać na zamieszczeniu przez uczestnika konkursu na (...) profilu ogólnym A., pod postem dotyczącym Konkursu, własnej odpowiedzi na pytanie np. kto powinien otrzymać nagrodę i dlaczego to właśnie ta osoba powinna ją otrzymać albo na jaki film chciałbym pójść do kina. Jury ocenia w takiej sytuacji najbardziej kreatywne odpowiedzi na zadanie konkursowe i zdefiniowanej z góry ilości laureatów przyznaje nagrody.

Nagrody najczęściej fundowane są przez partnerów A. sp. z o.o. i mają postać:

‒kuponów rabatowych (zwykle w formie voucherów, kart podarunkowych) na produkty sprzedawane przez partnerów A. sp. z o.o. (uczestnik-laureat po przedstawieniu vouchera/karty podarunkowej otrzymuje określony rabat przy zakupie danego towaru/usługi od partnera A. sp. z o.o.);

‒kodów wymiennych np. na bilet do kina (uczestnik-laureat otrzymuje indywidualny kod sms-em na telefon komórkowy, który następnie może wymienić w kasie kina na zwykły bilet uprawniający do wejścia na wybrany seans).

Wyjątkowo mają postać nagród rzeczowych (np. biżuterii od Partnera A. sp. z o.o.), ale ten typ nagród nie jest przedmiotem niniejszego stanu faktycznego. Opisane wyżej nagrody są ważne przez określony czas, po upływie którego wygasają i nie mogą zostać wykorzystane. Rola A. sp. z o.o. sprowadza się do organizacji konkursu (przygotowanie regulaminu, ogłoszenie) i obsługi realizacji konkursu (w tym ustanowienia Jury/Komisji Konkursowej, oceny/weryfikacji zadań konkursowych, odebrania od Partnerów nagród i przekazania laureatom). Rola Partnerów A. sp. z o.o. sprowadza się do przekazania A. sp. z o.o. nagród (Partnerzy A. sp. z o.o. w momencie przyznania nagród nie mają wiedzy na temat laureatów, ani także o konkretnym dniu w którym nagroda została wydana; co do zasady przedstawiciele Partnerów nie wchodzą w skład Jury/Komisji Konkursowych). Konkursy są organizowane wspólnie przez A. sp. z o.o. i Partnerów (wówczas w regulaminach wskazane jest, że A. sp. z o.o. jest organizatorem a Partner A. sp. z o.o. fundatorem nagród i na tym polega jego rola) albo wyłącznie przez A. sp. z o.o. Koszt nagród może być pokrywany przez Partnera A. sp. z o.o., dzielony pomiędzy Partnera i A. sp. z o.o., a także mogą występować sytuacje gdy A. sp. z o.o. pokryje w całości finansowy koszt nagrody, tj. koszt udzielonych rabatów (zrealizowanych voucherów, kart podarunkowych), kodów wymienionych na towary/usługi (najczęściej zdarza się w przypadku kodów do kina).

W uzupełnieniach wniosku na wezwania tut. organu Wnioskodawca wskazał:

1. Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym nagrody są/mogą być fundowane (finansowane) wyłącznie przez Partnerów A. sp. z o.o. jak i przez A. sp. z o.o. Mogą występować też przypadki gdy koszty nagród są dzielone (współfinansowane) pomiędzy Partnera i A. sp. z o.o.

2. Przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz zadane pytania dotyczą wyłącznie konkursów organizowanych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

3. W przeprowadzanych konkursach istnieje/będzie istniał element rywalizacji i współzawodnictwa. Jak zostało opisane w stanie faktycznym każdy uczestnik wykonuje zadanie konkursowe. Jury ocenia następnie kreatywność danego zadania i nagradza najlepsze z wykonanych zadań (nie wszystkich bez względu na treść i jakość zadania). „Rywalizacja” i „współzawodnictwo” zgodnie ze słownikowym rozumieniem (Internetowy Słownik Języka Polskiego): pierwszeństwo albo o zdobycie czegoś lub kogoś”. Uczestnicy konkursów ubiegają się niewątpliwie o zdobycie przewidzianych nagród. Wnioskodawca użył zwrotu „nie rywalizują miedzy sobą” w tym sensie, że nie są tworzone rankingi osób (laureatów) z pierwszym, drugim i kolejnymi miejscami. Niemniej, nie oznacza to, że w konkursach nie ma elementu rywalizacji /współzawodnictwa będącego przedmiotem zapytania.

4. Vouchery, karty czy kody wymienne zwykle mają wartość kwotową (wyrażoną w PLN). Przy czym w momencie otrzymania takiej „nagrody” przez laureata nie wiadomo czy w ogóle (a czasami w jakiej części) zrealizuje dany voucher/kartę/kod i osiągnie korzyść majątkową (należy pamiętać, że zakupując towar/usługę czasami trzeba dopłacić istotne kwoty z własnych środków). Zwykle tego typu nagrody są ważne przez określony czas i po wygaśnięciu terminu ich ważności nie mogą być zrealizowane (Wnioskodawca nie wyklucza, że w wielu przypadkach laureaci nie wykorzystują w ogóle takich voucherów, kart podarunkowych/kodów). Ponadto, czasami, są/mogą być wyrażone procentowym upustem (rabatem) na zakup danego towaru/usługi - w tych przypadkach awykonalne jest określenie jakiejkolwiek „wartości” nagrody, ponieważ nie wiadomo jaka będzie wartość zakupu, do którego zastosowany będzie dany procent upustu/rabatu. Kody wymienne na bilety do kina są również trudne do określenie co do wartości, ponieważ uprawniają do nabycia biletu, którego cena może być różna (kina stosują różne ceny w różne dni, poza tym cena biletu może ulec zmianie w trakcie „ważności” kodu).

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko A. sp. z o.o., że opisane w stanie faktycznym nagrody w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety nie stanowią w momencie ich wydania przychodu dla laureatów konkursów (osób fizycznych mających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce), a tym samym na A. sp. z o.o. jako Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z tymi konkursami?

2. W razie gdyby stanowisko A. sp. z o.o. odnośnie pytania nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe A. sp. z o.o. wnosi o potwierdzenie, czy w odniesieniu do nagród o jednorazowej wartości poniżej 2000 PLN zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: UPDOF) i tym samym nie powstanie obowiązek potrącenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 UPDOF?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy w momencie wydania nagrody w postaci opisanych w stanie faktycznym kuponów rabatów lub kodów wymienialnych na bilety (dalej w skrócie jako: Kody) do kina nie powstaje przychód po stronie laureata konkursu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym zastosowania nie znajdzie art. 30 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”. Dalej, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c UPDOF, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W świetle powyższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że bezsprzecznie opisane nagrody nie są pieniędzmi, kluczowe jest ustalenie czy otrzymanie kuponu rabatowego czy też Kodu stanowi w świetle art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymanie „świadczenia pieniężnego”, „świadczenia w naturze” lub „nieodpłatnego świadczenia” ze strony A. sp. z o.o. jako podmiotu wydającego nagrody.

Na gruncie przepisów prawa cywilnego i bankowego przez „świadczenie pieniężne” należy rozumieć jedno ze szczególnych rodzajów świadczenia cywilnoprawnego. Jego istota polega na transferze z majątku dłużnika do majątku wierzyciela określonej wartości dającej wyrazić się w sumie pieniężnej. Przedmiotem świadczenia jest oznaczona wartość a nie konkretne środki płatnicze. Wartość świadczenia pieniężnego może być oznaczona przy pomocy pieniądza (środków płatniczych) lub innych niż pieniądz mierników wartości. Spełnienie świadczenia pieniężnego następuje, gdy majątek wierzyciela powiększa się o wartość odpowiadającą wartości zobowiązania. Spełnienie świadczenia pieniężnego może nastąpić przy pomocy gotówki, pieniądza elektronicznego.

Analiza prawna przedmiotu nagrody w postaci kuponów rabatowych prowadzi do konkluzji, że kupony są niczym innym jak przyrzeczeniem udzielenia rabatu w ustalonym okresie czasu, który wpłynie na pomniejszenie ceny nabywanych towarów lub usług oferowanych przez partnerów A. sp. z o.o. („fundujących” tego typu nagrody). Otrzymanie kuponu rabatowego jak i Kodu nie jest zdarzeniem, w którym realizuje się jakiekolwiek świadczenie mające charakter przysporzenia majątkowego (trwałego i definitywnego zwiększenia majątku czy też zmniejszenia zobowiązań), ponieważ niezbędnym krokiem jest realizacja takiej nagrody, czyli zakup usługi (towaru). Bez tej czynności nie ma mowy o tym, aby powstała jakakolwiek korzyść majątkowa. Przepis art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje (poprzez użyte słowo „otrzymanie”) na niezbędny element w postaci kasowego (realnego) otrzymania przychodu przez podatnika w jednej z opisanych w tym przepisie postaci. Nie jest przy tym zasadne uznanie, że samo „postawienie do dyspozycji”, czyli możliwość realizacji kuponu rabatowego czy Kodu stanowi już samo w sobie otrzymanie przychodu, ponieważ musi zaistnieć „świadczenie” ze strony przyznającego. „Świadczeniem” w przedmiotowym stanie faktycznym jest rzeczywiste dokonanie sprzedaży towaru (usługi) przez partnera A. sp. z o.o. po obniżonej cenie. W takim tylko momencie jedna strona realizuje świadczenie na rzecz drugiej strony. Samo otrzymanie przyrzeczenia rabatu w postaci wydanego kuponu rabatowego lub też Kodu nie stanowi jeszcze żadnego świadczenia, ponieważ druga strona w momencie otrzymania nic jeszcze realnego nie uzyskała. Co więcej, kupon rabatowy lub Kod nie może być przedmiotem obrotu, a tym samym nie stanowi zbywalnego prawa majątkowego, które mogłoby zostać zbyte w zamian za określoną kwotę pieniężną. Gdyby przyjąć odmienną interpretację to należałoby uznać, iż w wielu powszechnie występujących promocjach, np. kuponach zniżkowych jakie są dołączane do kupowanych przez gazet (np. z procentowym lub kwotowym upustem na zakup telewizora określonej marki w danej sieci handlowej) dające w praktyce więcej niż 200 zł upustu stanowią dla otrzymujących takie kupony w momencie zakupu takiej gazety przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych bez względu na to czy z tego kupnu taka osoba skorzystała.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 14 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 wyłącza co prawda wprost rabaty tylko w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, niemniej stanowi wskazówkę interpretacyjną również w kontekście pozostałych źródeł przychodów rozpoznawanych kasowo. Skoro ustawodawca zastosował takie wyłączenie w stosunku do przychodów rozpoznawanych memoriałowo to tym bardziej nie można uznać, aby przy kasowo rozpoznawanych przychodach rabat (czyli obniżenie ceny zapłaty za dane świadczenie w postaci usługi lub wydanego towaru) mógłby stanowić przychód. W tym miejscu warto podkreślić, iż podobnego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia z dnia 10 maja 2017 r., znak: I SA/Po 1313/16 - cyt.: „Zdaniem Sądu, zarówno otrzymanie kuponu rabatowego, który uprawnia do zakupu towaru lub usługi po cenie uwzględniającej przyznany rabat, jak i wykorzystanie kuponu przy zakupie towaru lub usługi nie mieści się w ww. zakresie pojęciowym przychodu. Wykorzystanie kuponu rabatowego przy zakupie towaru lub usługi za pośrednictwem platformy internetowej nie powoduje powstania przychodu po stronie kupującego, ponieważ realizując kupon rabatowy, podatnik (kupujący) nie otrzymuje pieniędzy ani wartości pieniężnych, dokonuje zakupu towaru lub usług po cenie uwzględniającej przyznany rabat. W związku z powyższym w ocenie Sądu, mając na uwadze definicję określoną w art. 11 ust. 1 UPDOF, zakup towaru po cenie obniżonej (uwzględniającej wartość kuponu rabatowego) nie mieści się w definicji przychodu, bez względu na to, kto udziela rabatu, tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych”.

Stanowisko A. sp. z o.o. znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych:

1) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 lutego 2010 r., znak IPPB2/415-714/09-3/MK oraz 11 lutego 2011 r. znak: IPPB2/415-997/10-2/MG;

2) Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacjach z dnia 18 listopada 2009 r., znak ITPB2/415-711/09/1B oraz z dnia 22 października 2008 r., znak ITPB2/415-750/08/IB, a także z dnia 19 lutego 2009 r. znak ITPB2/415-1093/08/TJ;

3) Ministra Finansów z 4 marca 2015 r. znak: DD3.8222.2.127.2015 i DD3.8222.2.128.2015

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie gdyby jego stanowisko odnośnie pkt 1 zostało uznane za nieprawidłowe do nagród o wartości jednorazowej poniżej 2000 zł zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym do nagród zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowe i A. sp. z o.o. nie będzie zobowiązane do potrącenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego (PIT) jest: „wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 2000 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności”.

W przedmiotowym stanie faktycznym konkursy organizowane przez A. sp. z o.o. i przewidujące dla uczestników zadania z dziedzin nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu bez wątpienia korzystałyby ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wykładnia literalna tego przepisu pozostaje jednoznaczna.

Z kolei w przypadku konkursów dotyczących innych dziedzin niż wskazane wyżej konieczne pozostaje ustalenie czy spełniona jest przesłanka „organizowania i emitowania przez środek masowego przekazu”. W opisanym stanie faktycznym organizatorem konkursów będzie A. sp. z o.o.- podmiot prowadzący platformę zniżkową „(…)” dostępną pod adresem https://(...)/ Pozostaje zatem pytanie czy platforma zniżkowa „(…)” jest środkiem masowego przekazu. Druga przesłanka w postaci emitowania wydaje się bezsprzecznie spełniona, ponieważ konkurs ogłaszany (emitowany) jest w sieci Internet, na którym zlokalizowany jest portal (...), który ma zasięg globalny o teoretycznie nieograniczonej ilości użytkowników tego portalu. Wracając do pierwszej przesłanki konieczna jest analiza tego czy platforma „(…)” jest środkiem masowego przekazu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „środki masowego przekazu”. Również w obowiązującym systemie prawnym brak jest legalnej definicji tego pojęcia. Dostępne definicje słownikowe pojęcia „środki masowego przekazu” określają to pojęcie w różnych aspektach. Internetowa encyklopedia PWN (https://encyklopedia. pwn.pl/), definiuje „środki masowego przekazu” jako: „mass media, media masowe, środki masowego komunikowania, urządzenia i instytucje, za pomocą których przesyłane są treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności; prasa, radio, telewizja, także film (kino), książki (popularne), nagrania muzyczne (płyty, kasety) oraz tzw. nowe media: magnetowid, odtwarzacz DVD, nagrania filmowe (kasety, DVD), telegazeta, telewizja satelitarna, kablowa, gry komputerowe, Internet (komputer).” W tym kontekście wydaje się, że platforma „(…)” i prowadząca ją A. sp. z o.o. stanowią „urządzenia i instytucje, za pomocą których przesyłane są treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności”. Platforma „(…)” dostępna w internecie pod adresem (...)/ zawiera konkretne informacje handlowe konkretnych partnerów A. sp. z o.o. kierowane do nieograniczonego kręgu odbiorców (użytkowników sieci Internet). Sama platforma niewątpliwie stanowi „urządzenie” a A. sp. z o.o. jako spółka prawa handlowego (organizacja działająca na podstawie określonych norm prawnych) mieści się w słownikowym pojęciu „instytucji” (por. internetowy Słownik Języka Polskiego, https://sjp.pwn.pl/slowniki/instytucja. html), analogicznie jak „klasyczne” podmioty (spółki) uważane za mass-media jak np. B. S.A., C. S.A.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 30 października 2018 r. wydałem interpretację znak 0114-KDIP3-2.4011.375.2018.3.AK1, w której uznałem Państwa stanowisko za prawidłowe – w części dotyczącej braku powstania przychodu w momencie wydania kuponów rabatowych i kodów, których wartość jest wyrażona procentowym upustem (rabatem) na zakup danego towaru/usługi oraz w części dotyczącej zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy, gdy konkursy są organizowane z dziedzin nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa lub sportu i nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Skarga na interpretację indywidualną

4 grudnia 2018 r. wnieśliście Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 7 grudnia 2018 r. Wnieśliście Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 27 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 38/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 4 października 2022 r. sygn. akt II FSK 298/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację stał się prawomocny od 4 października 2022 r.

W wyroku z 27 września 2019 r. (data wpływu 27 marca 2023 r.), sygn. akt III SA/Wa 38/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że skarga jest zasadna.

Istota sporu w niniejszej sprawie w zakresie drugiego zarzutu, który Sąd postanowił rozpatrzyć w pierwszej kolejności, dotyczy kwestii tego, czy otrzymanie przez laureatów organizowanych przez Skarżącą konkursów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), w ramach których laureaci otrzymują nagrody w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety, których wartość jest wyrażona kwotowo, stanowi dla tych laureatów w momencie wydania tych nagród przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. (podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.).

Organ w zaskarżonej interpretacji swoją argumentację w zakresie przedmiotowej kwestii ograniczył do stwierdzenia, że „Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. (...)Stanowiąc o nieodpłatnych świadczeniach, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie zdefiniował przy tym tego pojęcia. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. (...) Kupony rabatowe w formie voucherów oraz kart podarunkowych na produkty sprzedawane przez Partnerów Wnioskodawcy lub kody wymienne, np. na bilet do kina niewątpliwie stanowią/będą stanowiły dla osoby wygrywającej konkurs nagrodę. Zatem, w przypadku otrzymania w konkursie nagrody w postaci obniżenia ceny opodatkowaniu podlega/będzie podlegał rabat otrzymany przez zwycięzcę konkursu, tj. różnica pomiędzy wartością rynkową nagrody, a ceną jej zakupu przez uczestnika konkursu, a w przypadku kodu wymiennego, np. na bilet do kina - cena biletu. (...) W przypadku, gdy przedmiotem nagrody jest/będzie kupon rabatowy wyrażony procentowym upustem (rabatem) na zakup danego towaru-usługi lub kod wymienny na bilet do kina, którego wartości nie można określić w dniu wydania nagrody, u osób otrzymujących te nagrody nie powstanie – w momencie ich otrzymania - przychód o skonkretyzowanej, ściśle określonej wysokości. Z tych też względów Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał możliwości prawidłowego wypełnienia obowiązków płatnika.

W przypadku natomiast konkursów, w których przedmiotem nagrody są/będą vouchery, karty lub kody wymienne, których wartość jest wyrażona kwotowo w momencie wydania nagrody należy wskazać, iż po stronie zwycięzców konkursów powstanie przychód o skonkretyzowanej, ściśle określonej wysokości i w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą/będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”.

Skarżąca natomiast podnosi, że przekazanie nagród obejmuje w sensie prawnym otrzymanie przez laureata przyrzeczenia udzielenia przez Partnera A. sp. z o.o. rabatu w ustalonym czasie w wysokości nie przekraczającej kwoty wynikającej z wygranej. Nie oznacza to jednak, że kwota ta w ogóle będzie wykorzystana przez laureata, a jeżeli już to będzie wykorzystana w pełni. W sprawie nie nastąpiło uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, ponieważ ten podmiot (Partner A. sp. z o.o.) w momencie wydania nagrody przez A. sp. z o.o. nie wydał laureatowi żadnego towaru/nie zrealizował żadnej usługi z zastosowaniem rabatu przewidzianego w tym kuponie (voucherze, karcie podarunkowej) czy Kodzie. Skarżący uważa również, że „przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy" nie nastąpiło jeszcze, ponieważ z samej istoty tego typu nagród wynika, że muszą być one zrealizowane — samo otrzymanie kuponu czy Kodu nie powoduje zwiększenia aktywów/majątku laureata. Zresztą w tym przypadku za ewentualne „przysporzenie majątkowe" można co najwyżej uznać nabycie towaru/usługi po obniżonej cenie. Samego kuponu/Kodu można przecież nie zrealizować, więc majątek laureata po wygaśnięciu ważności takiego kuponu pozostaje bez zmian.

Na tle tak zarysowanego sporu rację należy, w ocenie Sądu, przyznać Skarżącej.

W niniejszej sprawie punktem wyjścia dla dalszej analizy jest rozważenie, co stanowi przychód w rozumieniu u.p.d.o.f. Definicja przychodu została zawarta w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Przychodami są (z zastrzeżeniami nieistotnymi dla niniejszej sprawy) otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego - w wysokości 10% wygranej lub nagrody, przy czym zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., pobiera się bez pomniejszenia przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 u.p.d.o.f.).

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 1824/16 „ art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. dotyczący otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniędzy i wartości pieniężnych oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, ustala nie tylko kasową definicję przychodu, ale zarazem wskazuje na odstępstwa od niej. (,..)można wywieść pogląd, że określenie "wartości pieniężne" jest pojęciem szerszym od pojęć: "pieniądze" i "środki pieniężne". (...) Przyjmuje się także na gruncie u.p.d.o.p. (która to ustawa w art. 12 ust. 1 pkt 1 posługuje się również tym wyrażeniem), że pod pojęciem tym rozumieć należy aktywa finansowe, stanowiące substytut pieniądza, a więc przede wszystkim papiery wartościowe, a także środki płatnicze, jak weksle, czeki, akredytywy, przekazy (por. L. Błystak, B. Dauter, B. Gruszczyński, B. Hnatiuk, H. Łysikowska, E. Madej, A. Mudrecki, R. Pęk, K. Wujek, J. Zubrzycki, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wrocław 2003, s. 196). W rezultacie na gruncie art. 11 ust. 1, ust. 2 i ust. 2a) u.p.d.o.f. określenie "wartości pieniężne" obejmuje świadczenia o różnym charakterze, w tym nie tylko papiery wartościowe, ale i świadczenia w naturze, czy świadczenia nieodpłatne. Są one przychodem wówczas, gdy zostały przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji”.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2456/14 „pojęcie "nieodpłatnego świadczenia", użyte w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., jak również w art. 11 ust. 1, nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Dla uznania więc, że dane świadczenie jest nieodpłatne bądź częściowo nieodpłatne konieczne jest stwierdzenie, że w wyniku zdarzenia prawnego czy zjawiska gospodarczego podatnik uzyskał korzyść majątkową kosztem innego podmiotu lub też uzyskał nieodpłatne (częściowo nieodpłatne), to jest niezwiązane z kosztami (całkowitymi kosztami) lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to musi zatem być rzeczywiste, a nie tylko potencjalne”.

Mając na uwadze rodzaje wymienionych w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. świadczeń i wartości składających się na przychód podatkowy w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., zgodzić należy się z A. Marczakiem, że przychodem jest „każde przysporzenie majątkowe podatnika, które powiększy wartość jego majątku lub zmniejszy jego zobowiązania, i które będzie miało charakter ostateczny. Innymi słowy, o przychodzie można mówić tylko wtedy, kiedy podatnik wzbogacił się i stanowi to jego dodatkowy, definitywny majątek” (Marczak Andrzej. Świadczenia rzeczowe - podatkowy ambaras w życiu menedżera. Przegląd Podatkowy, 2013, nr 5. s. 10-15).

W ocenie Sądu otrzymanie nagrody w postaci kuponu rabatowego (w formie vouchera lub karty podarunkowej) lub kodu wymiennego (niezależnie od tego, czy jest jego wartość jest określona kwotowo, czy też procentowo) nie mieści się w ww. zakresie pojęciowym przychodu. W ocenie Sądu nie można w tym przypadku mówić o wzbogaceniu się podatnika (laureata), gdzie - otrzymany przez podatnika (laureata) kupon rabatowy lub kod wymienny - miałby stanowić dodatkowy, definitywny jego majątek. Jak wskazał zasadnie Skarżący w skardze, przekazanie nagrody w formie kuponu rabatowego obejmuje przyrzeczenie udzielenia przez Partnera A. sp. z o.o. rabatu w ustalonym czasie w wysokości nie przekraczającej kwoty wynikającej z wygranej, nie oznacza jednak, że owa kwota w ogóle będzie wykorzystana przez podatnika (laureata). Wskazany kupon rabatowy lub kod wymienny może w ogóle nie być zrealizowany, w efekcie czego majątek otrzymującego go podatnika (laureata) pozostanie bez zmian (a ważność kuponu wygaśnie). Tym samym otrzymania przez podatnika (laureata) kuponu rabatowego nie można, w ocenie Sądu, kwalifikować jako powiększenia wartości majątku (zmniejszenia wartości jego zobowiązań) mającego charakter ostateczny i definitywny - co jest warunkiem koniecznym dla uznania danego świadczenia za przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Analizując powyższą kwestię należy mieć na uwadze również to, że w gospodarce rynkowej opartej na konkurencji między przedsiębiorcami powszechnym zjawiskiem jest oferowanie konsumentom różnego rodzaju zniżek i rabatów. Tego rodzaju działania mogą być realizowane w różnej formie (w tym w formie kuponów rabatowych, kodów wymiennych), ich stosowanie może być uzależnione od spełnienia określonych warunków (np. uzależnienie przyznania rabatu/kuponu rabatowego od dokonania określonego zakupu, w określonym czasie) lub niezależne od żadnych warunków (rozsyłanie kuponów rabatowych do losowo wybranych osób, dołączanie do gazet, ogłaszanie promocji w środkach masowego przekazu itp.). Tego rodzaju działania mają na celu niejednokrotnie nie tyle wzbogacenie (majątkowe) określonego konsumenta otrzymującego dany kupon rabatowy (kod wymienny), lecz charakter marketingowy (zachęcający konsumenta do nabycia określonego towaru/usługi, budujący świadomość marki i/lub kształtujący określone zachowania konsumentów itp.). W takim przypadku samo przyznanie konsumentowi kuponu rabatowego (kodu wymiennego) - jako realizujące określone cele marketingowe (istotne z punktu widzenia przyznającego kupon rabatowy/kod wymienny) - nie może być utożsamiane z osiągnięciem korzyści przez konsumenta. W dobie obecnego w dzisiejszych czasach szumu informacyjnego skuteczne przyciągnięcie uwagi konsumenta (por. B. Hanus, P. Jędrkowski, P.Kubisiak, Sztuka przyciągania uwagi i angażowania konsumentów, Harvard Business Review Polska, październik 2012 r.), co może być realizowane w różny sposób, w tym poprzez przyznanie konsumentowi kuponu rabatowego/kodu wymiennego leży niewątpliwie w interesie podmiotu przyznającego taki kupon/kod (i producenta, dystrybutora towaru/usługi).

W efekcie kwestię ewentualnego osiągnięcia przychodu przez podatnika (laureata) można (co najwyżej) rozważać dopiero w sytuacji skorzystania przez taką osobę ze wskazanego kuponu rabatowego/kuponu rabatowego (co wykracza poza ramy niniejszej interpretacji i co było przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego np. w wyroku z dnia 9 lipca 2019 roku, sygn. akt II FSK 2478/17, w którym Sąd ten orzekł, iż „Realizacja przez klienta „kuponu rabatowego” otrzymanego w ramach promocji od podmiotu prowadzącego internetową platformę handlową, uprawniającego go do zakupu za pośrednictwem tej platformy w przyszłości dowolnego produktu po obniżonej cenie, nie stanowi dla niego przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 i 9 oraz art. 14 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).”).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że uznając, że otrzymanie przez laureatów organizowanych przez Skarżącą konkursów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), w ramach których laureaci otrzymują nagrody w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety, których wartość jest wyrażona kwotowo, stanowi dla tych laureatów w momencie wydania tych nagród przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. (w konsekwencji podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.), Organ ten naruszył wskazany przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. (a w konsekwencji art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.). Samo otrzymanie przez wskazanych laureatów nagród w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety, których wartość jest wyrażona kwotowo, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu wskazanego przepisu (a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt. 2 u.p.d.o.f. stanowiącym o poborze zryczałtowanego podatku od przychodu, który to przychód w niniejszej sprawie nie występuje ).

Mając na uwadze zasadność wskazanego zarzutu dotyczącego naruszenia art. 11 ust. 1 w zw. z art. 30 ust 1 ust. pkt 2 u.p.d.o.f. niezasadny jest zarzut naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 68 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 2, art. 41 ust. 1, 4 i 7 u.p.d.o.f. w zw. z art. 8 O.p. w związku z brakiem zwolnienia wskazanego przychodu. Przesądzenie o tym, że otrzymanie kuponu rabatowego (kodu wymienialnego na bilety) nie stanowi przychodu powoduje, że nie znajduje zastosowania przepis dotyczący zwolnienia tego przychodu (analogicznie w samym wniosku o interpretację indywidualną pytanie dotyczące zasadności zastosowania zwolnienia warunkowane było uznaniem, że otrzymywane przez laureatów przedmiotowe nagrody w postaci kuponów rabatowych/kodów wymienialnych na bilety stanowią w momencie ich otrzymania przychód dla tych laureatów).

Ponownie rozpoznając sprawę Organ przyjmie wykładnię zaprezentowaną w niniejszym wyroku, zgodnie z którą otrzymanie przez wskazanych laureatów nagród w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety, których wartość jest wyrażona kwotowo, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. (a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt. 2 u.p.d.o.f. stanowiącym o poborze zryczałtowanego podatku od przychodu, który to przychód w niniejszej sprawie nie występuje ).

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 146 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 200 w zw. z art. 205 § 1 p.p.s.a.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.),

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

− podatku, zaliczki.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są m.in. inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy,

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy,

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest organizatorem konkursów ogłaszanych na profilu Platformy dostępnej na portalu (...). Konkursy posiadają regulaminy i polegają na tym, że uczestnik (osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Polsce, która posiada profil na (...) zgodny z regulaminem tego portalu) ma do wykonania określone zadanie konkursowe po wykonaniu którego i spełnieniu pozostałych warunków regulaminu danego konkursu otrzymuje nagrodę. Zadania konkursowe mogą obejmować przedmiotowo dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa, sportu jak i dotyczyć innych dziedzin. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że w przeprowadzanych konkursach będzie istniał element rywalizacji i współzawodnictwa. W przedmiotowej sprawie rola Wnioskodawcy sprowadza się do organizacji konkursu (przygotowanie regulaminu, ogłoszenie) i obsługi realizacji konkursu (w tym ustanowienia Jury/Komisji Konkursowej, oceny/weryfikacji zadań konkursowych, odebrania od Partnerów nagród i przekazania laureatom. Rola Partnerów Wnioskodawcy sprowadza się do przekazania Wnioskodawcy nagród. Konkursy są organizowane wspólnie przez Wnioskodawcę i jego Partnerów lub wyłącznie przez Wnioskodawcę. W przypadku, gdy konkursy są organizowane wspólnie przez Wnioskodawcę i jego Partnerów w regulaminach wskazane jest, że Wnioskodawca jest organizatorem a Partner fundatorem nagród. Nagrody mogą być fundowane (finansowane) wyłącznie przez Partnerów Wnioskodawcy lub przez Wnioskodawcę. Mogą występować też przypadki gdy koszty nagród są dzielone (współfinansowane) pomiędzy Wnioskodawcę i jego Partnera.

Wątpliwości Państwa budzi kwestia skutków podatkowych dla laureatów konkursów z tytułu otrzymanych nagród w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety oraz ciążących na Państwu obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia powyższych kwestii ma wykładnia pojęcia przychodu zdefiniowanego w cytowanym wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z tego przepisu za przychód należy uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne, jak również wartość otrzymanych

Pojęcie "nieodpłatnego świadczenia", użyte w art. 20 ust. 1 ustawy, jak również w art. 11 ust. 1, nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Dla uznania więc, że dane świadczenie jest nieodpłatne bądź częściowo nieodpłatne konieczne jest stwierdzenie, że w wyniku zdarzenia prawnego czy zjawiska gospodarczego podatnik uzyskał korzyść majątkową kosztem innego podmiotu lub też uzyskał nieodpłatne (częściowo nieodpłatne), to jest niezwiązane z kosztami (całkowitymi kosztami) lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to musi zatem być rzeczywiste, a nie tylko potencjalne.

Mając na uwadze rodzaje wymienionych w art. 11 ust. 1 ww. ustawy świadczeń i wartości składających się na przychód podatkowy w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że przychodem jest „każde przysporzenie majątkowe podatnika, które powiększy wartość jego majątku lub zmniejszy jego zobowiązania, i które będzie miało charakter ostateczny. Innymi słowy, o przychodzie można mówić tylko wtedy, kiedy podatnik wzbogacił się i stanowi to jego dodatkowy, definitywny majątek” świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl wyroku z dnia 27 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 38/19, otrzymanie nagrody w postaci kuponu rabatowego (w formie vouchera lub karty podarunkowej) lub kodu wymiennego (niezależnie od tego, czy jest jego wartość jest określona kwotowo, czy też procentowo) nie mieści się w ww. zakresie pojęciowym przychodu. Nie można w tym przypadku mówić o wzbogaceniu się podatnika (laureata), gdzie - otrzymany przez podatnika (laureata) kupon rabatowy lub kod wymienny - miałby stanowić dodatkowy, definitywny jego majątek. Przekazanie nagrody w formie kuponu rabatowego obejmuje przyrzeczenie udzielenia przez Partnera A. sp. z o.o. rabatu w ustalonym czasie w wysokości nie przekraczającej kwoty wynikającej z wygranej, nie oznacza jednak, że owa kwota w ogóle będzie wykorzystana przez podatnika (laureata). Wskazany kupon rabatowy lub kod wymienny może w ogóle nie być zrealizowany, w efekcie czego majątek otrzymującego go podatnika (laureata) pozostanie bez zmian (a ważność kuponu wygaśnie). Tym samym otrzymania przez podatnika (laureata) kuponu rabatowego nie można kwalifikować jako powiększenia wartości majątku (zmniejszenia wartości jego zobowiązań) mającego charakter ostateczny i definitywny - co jest warunkiem koniecznym dla uznania danego świadczenia za przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Analizując powyższą kwestię należy mieć na uwadze również to, że w gospodarce rynkowej opartej na konkurencji między przedsiębiorcami powszechnym zjawiskiem jest oferowanie konsumentom różnego rodzaju zniżek i rabatów. Tego rodzaju działania mogą być realizowane w różnej formie (w tym w formie kuponów rabatowych, kodów wymiennych), ich stosowanie może być uzależnione od spełnienia określonych warunków (np. uzależnienie przyznania rabatu/kuponu rabatowego od dokonania określonego zakupu, w określonym czasie) lub niezależne od żadnych warunków (rozsyłanie kuponów rabatowych do losowo wybranych osób, dołączanie do gazet, ogłaszanie promocji w środkach masowego przekazu itp.). Tego rodzaju działania mają na celu niejednokrotnie nie tyle wzbogacenie (majątkowe) określonego konsumenta otrzymującego dany kupon rabatowy (kod wymienny), lecz charakter marketingowy (zachęcający konsumenta do nabycia określonego towaru/usługi, budujący świadomość marki i/lub kształtujący określone zachowania konsumentów itp.).

W takim przypadku samo przyznanie konsumentowi kuponu rabatowego (kodu wymiennego) - jako realizujące określone cele marketingowe (istotne z punktu widzenia przyznającego kupon rabatowy/kod wymienny) - nie może być utożsamiane z osiągnięciem korzyści przez konsumenta.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że samo otrzymanie przez wskazanych laureatów nagród w postaci kuponów rabatowych i kodów wymienialnych na bilety, których wartość jest określona kwotowo lub procentowo, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Państwu, nie ciążą obowiązki płatnika.

Skoro w analizowanej sprawie nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sprawie nie znajdzie zastosowania przepis dotyczący zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2018 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.375.2018.3.AK1.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).