Interpretacja indywidualna z dnia 24 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.720.2022.1.KK

Czy opisane przez Wnioskodawcę zapewnienie wyżywienia w formie cateringu dla wszystkich pracowników może w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zostać uznane jako koszt uzyskania przychodów?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki z tytułu wyżywienia w formie cateringu dla wszystkich pracowników, mogą w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zostać uznane za koszt uzyskania przychodów?

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, prowadzącą działalność polegającą na produkcji, postprodukcji, dystrybucji filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, a także związaną z projekcją filmów. Spółka wpisana jest do rejestru przedsiębiorców KRS prowadzonego przez Sąd Rejonowy […]. Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka jest podmiotem podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ze względu na charakter działalności spółki, wśród osób, z którymi współpracuje Wnioskodawca są artyści - m.in. reżyserzy, operatorzy, pracujący na planie zdjęciowym. Wśród osób zatrudnionych przez spółkę są pracownicy w rozumieniu ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: „Kodeks pracy”), a także osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. umowa o dzieło, umowa o świadczenie usług, umowa zlecenia (dalej łącznie: „Pracownicy”).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca organizuje nagrania filmów, programów itp., w których uczestniczą Pracownicy. Godziny pracy nad nagraniami często przekraczają 8 godzin dziennie. Dodatkowo, nagrania mogą się odbyć w miejscach słabo skomunikowanych i niemożliwe byłoby samodzielne zorganizowanie posiłków przez Pracowników. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca zamawia Pracownikom wyżywienie w formie cateringu. Zakupione wyżywienie jest dostępne dla pracowników wyłącznie podczas wykonywania przez nich pracy na planie zdjęciowym. Posiłki nie mają charakteru wystawnego i ich zapewnienie Pracownikom jest w przedstawionym stanie faktycznym koniecznością w celu sprawnego kontynuowania współpracy i generowania przez Spółkę przychodu.

Faktury wystawiane na poczet takiego zamówienia zatytułowane są jako „usługi cateringowe”. Pracownicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z zakupem opisanych powyżej usług cateringowych.

Pytanie

Czy opisane przez Wnioskodawcę zapewnienie wyżywienia w formie cateringu dla wszystkich pracowników może w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zostać uznane jako koszt uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym wydatki poniesione na zakup posiłków udostępnianych pracownikom w czasie pracy spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym, Wnioskodawca może je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy przesłanka określona w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT jest spełniona, a jednocześnie nie znajdzie zastosowania żaden z wyjątków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Analiza treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest więc możliwe, jeśli racjonalnie oceniając wydatek ten mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Należy uznać za utrwaloną praktykę w procesie kwalifikacji wydatku poniesionego przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów, w której możliwość takiej kwalifikacji uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

1.został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2.jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4.poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5.został właściwie udokumentowany,

6.nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, wydatki opisane w przedstawionym stanie faktycznym spełniają wszystkie ww. warunki. Nie ulega przede wszystkim jakiejkolwiek wątpliwości, że to Wnioskodawca ponosi ekonomiczny ciężar funkcjonowania Spółki, zaś koszty nabycia usług cateringowych zużywanych w trakcie planów filmowych, nie zostaną Wnioskodawcy w jakikolwiek zwrócone. Wnioskodawca również w odpowiedni sposób dokumentuje poniesione wydatki, zgodnie z regulacją zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez niego przychodami. Celem poniesionych wydatków jest poprawa jakości wykonywanej pracy, zdrowia oraz samopoczucia Pracowników co wpływa również na zwiększenie motywacji do pracy oraz gwarantuje realizacje zadań Spółki na najwyższym poziomie. Powyższe pozwoli z kolei szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Spółkę, co może przełożyć się na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Ponadto, istotna jest optymalizacja czasu zamawiania cateringu, pracownicy nie muszą opuszczać miejsca pracy, jednocześnie nie poświęcając czasu na poszukiwania miejsca, w którym mogli posiłek zamówić i spożyć.

Negatywne przesłanki wynikające z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT określa katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki opisane w stanie faktycznym nie spełniają żadnej z przesłanek wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności, nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, który odnosi się do ponoszenia wydatków na usługi gastronomiczne i żywność. Zgodnie z powyższym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu „reprezentacji”. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza jednak, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami uzyskania przychodów jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych za czynności o charakterze reprezentacyjnym uznawane są działania skierowane do istniejących bądź potencjalnych kontrahentów bądź osoby trzeciej ukierunkowane na stworzenie pozytywnego obrazu, wizerunku podmiotu gospodarczego. Natomiast ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków na zakup posiłków dla swoich Pracowników, nie stanowi działania skierowanego na zewnątrz, nie może zatem mieć wpływu na kształtowanie wizerunku Spółki jak i samego Wnioskodawcy na zewnątrz.

Wydatki te niosą za sobą odmienny cel, służą bowiem lepszej organizacji czasu pracy oraz polepszeniu efektywności wykonywania obowiązków przez pracowników. Z tego względu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. W związku z powyższym, wydatki na dofinansowanie analizowanych posiłków powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają przesłanek wyłączających ich z tej kategorii wynikających z art. 16 ustawy o CIT.

Reasumując, należy uznać, że koszty usług cateringowych, jakie Spółka poniesie oraz zamierza ponosić w związku z nabywaniem posiłków dla Pracowników, spełniają przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy podkreślić, że przedmiotowe koszty mają w szczególności na celu zapewnienie Pracownikom odpowiednich warunków pracy, zwiększenie motywacji pracowników oraz bardziej efektywne wykorzystanie ich czasu pracy, co pozytywnie wpływa na funkcjonowanie Spółki i możliwość generowania większych przychodów.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz orzeczeniach sądów administracyjnych, przykładowo:

- interpretacja indywidualna z dnia 15 kwietnia 2009 r. sygn. IPPB5/423-117/09-2/AM

„Wnioskodawca ma świadomość, że o dobrych wynikach finansowych przedsiębiorstwa decyduje kapitał ludzki. Przez zapewnienie pracownikom optymalnych warunków pracy Wnioskodawca przyciąga oraz utrzymuje w pracy wartościowych pracowników, którzy tworzą jego sukces gospodarczy. Jednocześnie, przedmiotowe wydatki nie mogą zostać zaliczone do wydatków na reprezentację w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze względu na to, że nabywane produkty nie są wystawne czy okazałe.”

- Interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. IPPB5/423-1097/11-2/JC

„Zapewnienie przez Wnioskodawcę posiłków dla osób we wskazanych wyżej okolicznościach pozwała na oszczędność środków finansowych. W czasie dokonywanych nagrań istotne jest, aby posiłek był podany jak najsprawniej i najszybciej, aby nie przeciągać ich zakończenia. Organizowanie posiłku we własnym zakresie przez osoby zaangażowane w produkcję narażałoby Spółkę na ponoszenie dodatkowych kosztów związanych z przestojem, a następnie wydłużaniem czasu pracy. Przekłada się to na wysokość wynagrodzenia osób w nią zaangażowanych, jak i koszty związane z wykorzystywaniem środków materialnych - wynajmowanych pomieszczeń i innych składników majątkowych. Ponadto, opuszczenie planu zdjęciowego przez odpowiednio ucharakteryzowanych i ubranych artystów, statystów i inne osoby wiązałoby się z ponowną charakteryzacją i przebieraniem w odpowiednie stroje, co pociąga za sobą dodatkowy nakład pracy. W takich okolicznościach zapewnienie posiłku, który jest konieczny (przy całodziennym i dłuższym czasie pracy) nie ma na celu okazywania wytworności czy też okazałości, lecz zapewnienie niezakłóconej pracy zespołu do chwili jej zakończenia.”

- Interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2021 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.6.2021.2.ŚS

„Wymaga podkreślenia, iż udostępnienie artykułów spożywczych o których mowa w niniejszym wniosku ma na celu zwiększenie komfortu osób uczestniczących w naradach, spotkaniach, szkoleniach czy posiedzeniach zarządu i rady nadzorczej oraz wpływają pozytywnie na ich przebieg. Jednocześnie omawiane wydatki mają charakter zwyczajowo przyjętych poczęstunków należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, które zapewniają m.in. sprawny przebieg spotkań biznesowych. Reasumując, raz jeszcze należy podkreślić, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony - na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT - do uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków związanych z nabyciem napojów oraz drobnych artykułów spożywczych na rzecz pracowników, współpracowników oraz kontrahentów, które dostępne w sposób nieograniczony w częściach wspólnych, salach konferencyjnych oraz toku spotkań wewnętrznych, jak i z zewnętrznymi podmiotami.”

- wyrok WSA w Poznaniu a dnia 19 sierpnia 2020 r. I SA/Po 374/20

„W orzecznictwie przyjmuje się, że za koszt uzyskania przychodu może być uznany wydatek na poczęstunek dla kontrahenta, tym bardziej więc drobny poczęstunek dla pracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej, o jakim mowa we wniosku o wydanej interpretacji indywidualnej, może być uznany za koszt uzyskania przychodu, jeśli służy on uzyskaniu bardziej wydajnej pracy, chociażby poprzez minimalizowanie przerw w trakcie jej świadczenia na „organizowanie” we własnym zakresie napoju lub drobnej przekąski”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że wydatki, które Spółka zamierza ponieść na zakup usług cateringowych, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego spełniają warunki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.