Interpretacja indywidualna z dnia 23 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.849.2022.1.MF

Dotyczy ustalenia: - czy wszystkie budynki i budowle nabyte przez Spółkę są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od okresu ich wykorzystywania w działalności gospodarczej; - w jakim momencie nieumorzona wartość budynków i budowli stanowi koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy wszystkie budynki i budowle nabyte przez Spółkę są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od okresu ich wykorzystywania w działalności gospodarczej;

- w jakim momencie nieumorzona wartość budynków i budowli stanowi koszt uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność handlowa. Spółka zajmuje się też wynajmem posiadanych nieruchomości. W październiku 2021 r., w ramach prowadzonej działalności, Spółka nabyła prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz prawa własności budynków, budowli i urządzeń. Spółka planuje na nieruchomości gruntowej budowę (…). Istniejące budynki i budowle są przeznaczone do całkowitej likwidacji (wyburzenia). W chwili zakupu budynki i budowle użytkowane były przez podmioty trzecie na podstawie umów dzierżawy zawartych z poprzednim użytkownikiem wieczystym.

Z uwagi na fakt, że inwestycja budowlana będzie odroczona w czasie, Spółka w momencie nabycia podjęła decyzję o niewypowiadaniu umów dzierżawy budynków i budowli i wydzierżawianiu ich co najmniej przez dwa-trzy lata. Z tego względu budynki i budowle spełniły przesłanki do uznania ich przez Spółkę za środki trwałe i rozpoczęto ich amortyzację po przeprowadzonej, po nabyciu nieruchomości, weryfikacji stanu technicznego obiektów budowlanych. Spółka stwierdziła jednak, że stan techniczny jednego z magazynów nie jest dobry i w listopadzie 2021 r. zawarła porozumienie o rozwiązaniu umowy jego dzierżawy, a w grudniu 2021 r. dzierżawca opuścił magazyn. W grudniu 2021 r. Spółka podpisała też umowę o wykonanie prac projektowych na rozbiórkę budynków i budowli. W czerwcu 2022 r. Spółka przeprowadziła analizę kosztów utrzymania wydzierżawianych budynków i uznała za ekonomicznie nieuzasadnione dalsze wydzierżawianie jednego z nich, co skłoniło ją do podjęcia decyzji o wypowiedzeniu umów kolejnym dzierżawcom przed rozpoczęciem sezonu grzewczego. Decyzja podyktowana była aktualną sytuacją rynkową, w głównej mierze rosnącymi cenami surowców energetycznych. Dzierżawcy budynku opuścili dzierżawione lokale we wrześniu 2022 r. Ponad rok po nabyciu nieruchomości Spółka nadal wydzierżawia część jednego z budynków oraz część placów. Jednak większość umów została wypowiedziana przed upływem roku od nabycia nieruchomości. Od miesiąca następującego po miesiącu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego z dzierżawcami Spółka zaprzestaje naliczania odpisów amortyzacyjnych. W maju 2022 r. Spółka rozpoczęła prace rozbiórkowe budynków i budowli znajdujących się w niezadawalającym stanie technicznym. Na moment składania wniosku o interpretację trwają prace rozbiórkowe kolejnych budynków i budowli, które wg umowy zakończą się w marcu 2023 r.

W przypadku wyburzenia budynków i budowli zakwalifikowanych do środków trwałych, Spółka po podpisaniu protokołu wykonanych robót rozbiórkowych wyksięgowuje (usuwa) budynki i budowle z ksiąg rachunkowych ewidencji środków trwałych.

Istniejące i wyburzone budynki i budowle utraciły przydatność gospodarczą w wyniku podjętych przez Spółkę ekonomicznie uzasadnionych decyzji, które nie wynikają ze zmiany rodzaju działalności. Spółka zarówno przed nabyciem gruntu z istniejącymi budynkami i budowlami jak i po ich wyburzeniu (fizycznej likwidacji) będzie prowadziła tą samą działalność handlową. Nie dochodzi zatem do zmiany rodzaju działalności. Strata wynikająca z likwidacji budynków i budowli nie będzie wyłączona z kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Pytania

1. Czy wszystkie budynki i budowle nabyte przez Spółkę są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od okresu ich wykorzystywania w działalności gospodarczej?
2. W jakim momencie nieumorzona wartość budynków i budowli stanowi koszt uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Wszystkie budynki i budowle nabyte przez Spółkę stanowią dla niej środki trwałe podlegające amortyzacji, pomimo że niektóre z nich były wykorzystywane w działalności gospodarczej poniżej jednego roku.
2. Momentem decydującym o likwidacji budynku i budowli skutkującym możliwością zaliczenia nieumorzonej wartości budynków i budowli do kosztów uzyskania przychodów będzie moment zakończenia fizycznych prac rozbiórkowych potwierdzony protokołem wykonanych robót rozbiórkowych.

Stanowisko w zakresie pytania 1

Od momentu nabycia nieruchomości wszystkie budynki i budowle były przez Spółkę używane dla potrzeb działalności gospodarczej i generowały przychody z dzierżawy i z tego względu zostały uznane za środki trwałe podlegające amortyzacji.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”), nie zawiera bezpośredniej definicji środków trwałych. Dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji.

Zgodnie z art. 16a u.p.d.o.p. środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

-budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

-maszyny, urządzenia i środki transportu,

-inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko w zakresie pytania 2

Jak już wspomniano w stanowisku Spółki w zakresie pytania 1, wszystkie budynki i budowle, od momentu nabycia nieruchomości, były przez Spółkę używane dla potrzeb działalności gospodarczej i generowały dla Spółki przychody z dzierżawy i z tego względu zostały uznane za środki trwałe podlegające amortyzacji. Celem podstawowym już od momentu nabycia gruntu wraz z budynkami i budowlami jest jednak realizacja na nabytym gruncie całkowicie nowej inwestycji budowlanej. Od początku jest zatem założeniem Spółki, że istniejące obiekty muszą zostać wyburzone, aby nowa inwestycja mogła powstać. Spółka prowadzi działalność w sposób elastyczny, dostosowując swoje decyzje do aktualnych warunków rynkowych i biznesowych, podjęła więc ekonomicznie racjonalną decyzję o używaniu budynków i budowli do generowania przychodów. Nieracjonalne gospodarczo byłoby bowiem wyburzenie budynków i budowli od razu wiedząc, że docelowa inwestycja budowlana nie będzie realizowana w najbliższej przyszłości. W efekcie, podjęcie przez Spółkę decyzji o wyburzeniu (likwidacji) istniejących obiektów budowlanych stanowić będzie zawsze powrót do pierwotnych planów gospodarczych Spółki, które wykazują wyraźny związek z przyszłymi przychodami Spółki. Planowana przez Spółkę nowa inwestycja budowlana na gruncie (po wyburzeniu istniejących budynków i budowli) będzie prowadzić do uzyskania wyższego zysku niż wynik osiągany na funkcjonowaniu nabytych obiektów. Zatem strata jaka zostanie poniesiona przez Spółkę w wyniku wyburzenia (likwidacji) istniejących budynków i budowli będzie kosztem poniesionym w celu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszt uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodu jest więc strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności.

Strata ponoszona przez Spółkę będzie w tym przypadku polegała na likwidacji nie w pełni umorzonych (zamortyzowanych) środków trwałych w postaci budynków i budowli. Jednakże istniejące i już wyburzone budynki i budowle utraciły przydatność gospodarczą w wyniku podjętych przez Spółkę ekonomicznie uzasadnionych decyzji, które nie wynikają ze zmiany rodzaju działalności. Spółka zarówno przed nabyciem gruntu z istniejącymi budynkami i budowlami jak i po ich wyburzeniu (fizycznej likwidacji), będzie prowadziła tą samą działalność gospodarczą polegającą na działalności handlowej. Nie dochodzi zatem do zmiany rodzaju działalności. Strata wynikająca z likwidacji budynków i budowli nie będzie wyłączona z kosztów uzyskania przychodów Spółki.

U.p.d.o.p. nie daje jednoznacznych wskazówek co do momentu, w którym należy uznać, że doszło do likwidacji budynku, czy też budowli mającej skutki podatkowe, czyli powstanie straty w postaci wyksięgowania nieumorzonej wartości budynku. Niezbędne jest zatem odwołanie się do prawa budowlanego, które reguluje proces wyburzania budynków.

Zgodnie z Prawem budowlanym, proces rozbiórki budynku jest analogiczny jak proces jego budowy. Art. 3 pkt 7 ustawy Prawo budowlane określa, że przez pojęcie roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Prace rozbiórkowe stanowią zatem prace budowlane w rozumieniu Prawa budowlanego, co wiąże się z uzyskaniem pozwolenia na rozbiórkę, założeniem dziennika rozbiórki i prowadzeniem prac rozbiórkowych dokumentowanych wpisami w dzienniku. Zakończenie prac rozbiórkowych również dokumentowane jest wpisem w dzienniku budowy.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, dziennik budowy stanowi urzędowy dokument przebiegu robót budowlanych oraz zdarzeń i okoliczności zachodzących w toku wykonywania robót. Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do dziennika rozbiórki (art. 45 ust. 3 Prawa budowlanego). Dziennik budowy jest przeznaczony do rejestracji, przebiegu robót budowlanych oraz wszystkich zdarzeń i okoliczności zachodzących w toku ich wykonywania i mających znaczenie przy ocenie technicznej prawidłowości rozbiórki. Wpisy w dzienniku rozbiórki stanowią zatem dowód przeprowadzonych prac rozbiórkowych oraz ich skutku. Wpis w dzienniku rozbiórki o zakończeniu prac rozbiórkowych przesądza o likwidacji budynku jako obiektu budowlanego. Zakończenie fizycznej rozbiórki budynku, potwierdzone wpisem w dzienniku rozbiórki, jest dowodem na całkowitą likwidację budynku jako obiektu budowlanego w rozumieniu Prawa budowlanego.

Z powyższych przepisów wynika wniosek, że wyburzenie budynku lub budowli stanowi ich fizyczną (faktyczną) likwidację. Dokumentem, na podstawie którego budynek należy usunąć z ewidencji księgowej Spółki jest obustronnie podpisany protokół wykonanych robót rozbiórkowych, co jest jednoznaczne z wpisem w dzienniku rozbiórki potwierdzającym fakt rozbiórki.

W niektórych przypadkach, Prawo budowlane przewiduje odstępstwo od zasady obowiązku uzyskania pozwolenia na rozbiórkę obiektu budowlanego, a rozbiórka następuje po uprzednim zawiadomieniu właściwego organu. Spółka zleca wówczas roboty polegające na wykonaniu rozbiórki budynków i budowli, a fakt zakończenia rozbiórki weryfikuje w sposób formalny podczas odbioru robót. Podpisanie przez obie strony protokołu odbioru prac rozbiórkowych jest dla Spółki jedynym potwierdzeniem, że budynek lub budowla zostały wyburzone (nie istnieją). Moment podpisania protokołu wykonanych robót rozbiórkowych stanowi więc podatkowy moment likwidacji budynku lub budowli.

Spółka stoi na stanowisku, że budynki i budowle będą na gruncie u.p.d.o.p. uznane za zlikwidowane już w momencie ich fizycznego wyburzenia, potwierdzonego protokołem odbioru robót rozbiórkowych. Data podpisania protokołu będzie stanowiła podstawę do wyksięgowania budynków i budowli z ksiąg rachunkowych i ewidencji środków trwałych spółki, a tym samym zaliczenia nieumorzonej wartości budynków i budowli do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 2

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie objętym pytaniem Nr 2 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w zakresie pytania Nr 2.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy natomiast zbadać istnienie związku między poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, czyli:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania;

-w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,

-nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,

-został właściwie udokumentowany.

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 updop:

Zgodnie z powyższym przepisem wymienione środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

-stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,

-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

-muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

-nie są ujęte w katalogu środków trwałych zawartym w art. 16c updop.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop:

Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe przez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop:

W myśl art. 16d ust. 2 updop:

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop:

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy wszystkie budynki i budowle nabyte przez Spółkę są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od okresu ich wykorzystywania w działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że w październiku 2021 r., w ramach prowadzonej działalności, Spółka nabyła prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz prawa własności budynków, budowli i urządzeń. Spółka planuje na nieruchomości gruntowej budowę (…). Istniejące budynki i budowle są przeznaczone do całkowitej likwidacji (wyburzenia). W chwili zakupu budynki i budowle użytkowane były przez podmioty trzecie na podstawie umów dzierżawy zawartych z poprzednim użytkownikiem wieczystym. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż inwestycja budowlana będzie odroczona w czasie, Spółka w momencie nabycia podjęła decyzję o niewypowiadaniu umów dzierżawy budynków i budowli i wydzierżawianiu ich co najmniej przez dwa-trzy lata. Z tego względu budynki i budowle spełniły przesłanki do uznania ich przez Spółkę za środki trwałe i rozpoczęto ich amortyzację po przeprowadzonej, po nabyciu nieruchomości, weryfikacji stanu technicznego obiektów budowlanych. Spółka stwierdziła jednak, że stan techniczny jednego z magazynów nie jest dobry i w listopadzie 2021 r. zawarła porozumienie o rozwiązaniu umowy jego dzierżawy, a w grudniu 2021 r. dzierżawca opuścił magazyn. W grudniu 2021 r. Spółka podpisała też umowę o wykonanie prac projektowych na rozbiórkę budynków i budowli. W czerwcu 2022 r. Spółka przeprowadziła analizę kosztów utrzymania wydzierżawianych budynków i uznała za ekonomicznie nieuzasadnione dalsze wydzierżawianie jednego z nich, co skłoniło ją do podjęcia decyzji o wypowiedzeniu umów kolejnym dzierżawcom przed rozpoczęciem sezonu grzewczego. Decyzja podyktowana była aktualną sytuacją rynkową, w głównej mierze rosnącymi cenami surowców energetycznych. Dzierżawcy budynku opuścili dzierżawione lokale we wrześniu 2022 r. Ponad rok po nabyciu nieruchomości Spółka nadal wydzierżawia część jednego z budynków oraz część placów. Jednak większość umów została wypowiedziana przed upływem roku od nabycia nieruchomości. Od miesiąca następującego po miesiącu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego z dzierżawcami Spółka zaprzestaje naliczania odpisów amortyzacyjnych. W maju 2022 r. Spółka rozpoczęła prace rozbiórkowe budynków i budowli znajdujących się w niezadawalającym stanie technicznym.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro:

-w ramach prowadzonej działalności Spółka nabyła prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz prawa własności budynków, budowli i urządzeń;

-Spółka w momencie nabycia podjęła decyzję o niewypowiadaniu umów dzierżawy budynków i budowli i wydzierżawianiu ich co najmniej przez dwa-trzy lata;

-budynki i budowle spełniły przesłanki do uznania ich przez Spółkę za środki trwałe i rozpoczęto ich amortyzację po przeprowadzonej, po nabyciu nieruchomości, weryfikacji stanu technicznego obiektów budowlanych

to oznacza, że zostały spełnione określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przesłanki zawarte w definicji środka trwałego.

Zatem mogą Państwo przyjąć, iż skoro od momentu nabycia nieruchomości wszystkie budynki i budowle były używane przez Spółkę dla potrzeb działalności gospodarczej i generowały przychody z dzierżawy, to są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od okresu ich wykorzystywania w działalności gospodarczej. Późniejsze okoliczności sprawy nie mają wpływu na uznanie wszystkich budynków i budowli nabytych przez Spółkę za środki trwałe, skoro przewidywany okres używania tych budynków i budowli w momencie nabycia był dłuższy niż rok (dwa-trzy lata) oraz budynki i budowle spełniły przesłanki do uznania ich przez Spółkę za środki trwałe i rozpoczęto ich amortyzację po przeprowadzonej, po nabyciu nieruchomości, weryfikacji stanu technicznego obiektów budowlanych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wszystkie budynki i budowle nabyte przez Spółkę są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, niezależnie od okresu ich wykorzystywania w działalności gospodarczej, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.