Interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.32.2023.1.IZ

Nieuznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy niezabudowanych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 i braku opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 12 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii nieuznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy niezabudowanych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 i braku opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu (…) 2017 r. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A nr(…). sporządzonego w Kancelarii Notarialnej Notariusza (…), Wnioskodawca oraz jego brat R. P. otrzymali w darowiźnie od rodziców C. P. i H. P. na współwłasność w częściach 1/2 niezabudowaną nieruchomość gruntową o obszarze (…) ha, położoną w miejscowości (…), oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 1, dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą nr (…). Rodzice Wnioskodawcy nabyli ww. nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza.(…) w dniu (…) 1995 r., za Rep. A Nr (…).

W dniu nabycia w drodze darowizny prawa współwłasności ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę, dla terenu na którym leży nieruchomość nie był uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP). Trwały już jednak prace nad uchwaleniem MPZP, bowiem 21 grudnia 2016 roku Rada Gminy podjęła uchwałę nr (…) w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego przedmiotową działkę o nr 1. MPZP został uchwalony (…) 2017 r. Uchwałą nr (…) Rady Gminy - a więc dwa tygodnie po tym, jak Wnioskodawca i jego brat otrzymali nieruchomość na współwłasność. Wnioskodawca nie był inicjatorem postępowania administracyjnego w sprawie uchwalenia MPZP. Według MPZP, tereny przedmiotowej nieruchomości przeznaczone są w części pod zabudowę rekreacji indywidualnej, a w części pod tereny zieleni oraz drogi wewnętrzne i ciągi piesze oraz pieszo-jezdniowe.

Wnioskodawca ani jego brat od momentu nabycia nieruchomości w drodze darowizny nie dokonywali żadnych czynności faktycznych ani prawnych w związku z przedmiotową nieruchomością. Nieruchomość ta do tej pory pozostawała poza sferą ich zainteresowania i planowania.

Wnioskodawca oraz jego brat zamierzają podzielić geodezyjnie nieruchomość o nr ewidencyjnym 1 w zgodzie z uchwalonym MPZP. Część działek chcą przeznaczyć na własne potrzeby i wybudować domy na potrzeby swoich rodzin. Część działek będzie stanowiła drogi wewnętrzne i ciągi piesze. Pozostałe działki powstałe w wyniku podziału Wnioskodawca i jego brat chcą sprzedać i w ten sposób sfinansować budowę swoich domów.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi, ani nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest rolnikiem i nigdy nie rejestrował się jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnych sprzedaży nieruchomości. Nie zajmuje się obrotem nieruchomościami profesjonalnie ani prywatnie. Nieruchomość o której mowa we wniosku została mu darowana przez rodziców na współwłasność z bratem, wobec czego czynność ta została zwolniona z opodatkowania. Prawo współwłasności działki należy do jego majątku osobistego. Wnioskodawca od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie wykorzystywał jej w żaden sposób.

Przedmiotowa nieruchomość została objęta planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy Uchwałą nr (…).

Wnioskodawca nie był inicjatorem postępowania administracyjnego w sprawie uchwalenia MPZP. MPZP nie został uchwalony z inicjatywy Wnioskodawcy, ani jego brata, został uchwalony w dniu (…) 2017 roku, a więc dwa tygodnie po nabyciu przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę i jego brata. Wnioskodawca, ani jego brat nie występowali w stosunku do przedmiotowej nieruchomości o warunki zabudowy i takie warunki dla przedmiotowej nieruchomości nigdy nie zostały wydane. Wnioskodawca nie czynił też żadnych starań o wydanie pozwolenia na budowę na przedmiotowej nieruchomości.

Nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie do momentu planowanej sprzedaży udostępniana osobom trzecim. Wnioskodawca nie zamierza podejmować na niej żadnej czynności, ani działalności przed ich sprzedażą, w tym żadnych działań podnoszących wartość ww. działki, ani też działek powstałych po planowanym podziale geodezyjnym (uzbrajanie terenu, wyposażanie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacje sanitarną). Wnioskodawca nie zamierza też podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe prywatne ogłoszenia. W chwili obecnej nie ma jeszcze żadnych potencjalnych nabywców i nie zostały podpisane żadne umowy przedwstępne sprzedaży. Nieruchomość nie została jeszcze podzielona geodezyjnie, a ewentualna sprzedaż działek po wydzieleniu geodezyjnym jest zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca najpierw chce uzyskać interpretację podatkową indywidualną w zakresie planowanej sprzedaży. Podatnik nie udzielał w zakresie przedmiotowej nieruchomości żadnych pełnomocnictw. Nie będzie też sprzedawać działek powstałych po podziale geodezyjnym za pośrednictwem biura nieruchomości - sprzedaż będzie odbywać się indywidualnie, we własnym zakresie.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z planowaną przyszłą sprzedażą działek niezbudowanych powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości?

2.Czy transakcje sprzedaży działek niezbudowanych powstałych w wyniku podziału przedmiotowej działki będą czynnościami podgalającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży działek powstałych po podziale przedmiotowej działki nie będzie on występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Wnioskodawca nabył prawo własności przedmiotowej nieruchomości nieruchomość w drodze darowizny od swoich rodziców. W sprawie nie występują okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności uprawniającego do rozporządzania własnym majątkiem - pozostającym w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy VAT nie mają zastosowania. Wnioskodawca nie prowadzi aktywności podobnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (sprzedażą nieruchomości). Podatnik nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości w sposób stały i zorganizowany - a zatem jego przyszłe działania związane ze sprzedażą działek nie będą miały charakteru profesjonalnego, wymaganego do zakwalifikowania danego zdarzenia jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W orzeczeniu tym wskazano kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. TSUE stwierdził m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji i sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a podlegającymi opodatkowaniu czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych. Zdaniem Trybunału również okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Nadto, TSUE wprost wskazał, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlowąʺ wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wnioskodawca i jego brat stali się współwłaścicielami nieruchomości w drodze zawarcia umowy darowizny z rodzicami, a zatem nie można mówić, żeby nabyli nieruchomość w celu jej dalszego zbycia. Za brakiem opodatkowania przyszłej sprzedaży świadczy także fakt, że Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości wiele lat temu, a dopiero teraz pojawiła się potrzeba ich zbycia - w związku z faktem, że potrzebuje on sfinansowania przyszłej budowy domu na potrzeby rodziny - a także okoliczność, że nie dokonywał on żadnych działań faktycznych związanych z przedmiotową działką: nie inicjował żadnych postępowań administracyjnych, nie uzbrajał ani nie ulepszał terenu, nie występował o żadne zgody ani decyzje, nie prowadził działań marketingowych.

Odnosząc się do wątku prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej wskazuję, że również ta okoliczność nie determinuje, że przyszła sprzedaż działek będzie opodatkowania podatkiem VAT. Prawo własności działki jest majątkiem prywatnym wnioskodawcy, nie zajmuje się on sprzedażą nieruchomości w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, która polega na usługach budowlanych.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatnyʺ to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czyjego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Wnioskodawca takiej działalności w zakresie sprzedaży działek nigdy nie prowadził, ani też nie zamierza jej prowadzić w przyszłości. Dlatego też nie ma przesłanek, by zakwalifikować go jako przedsiębiorcę w kontekście przyszłej sprzedaży przedmiotowej działki lub też działek powstałych po jej podziale.

W związku z powyższym należy uznać, że planowane zdarzenia przyszłe w postaci sprzedaży działek będą czynnościami nieopodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości bądź udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan wraz z bratem właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 1. (…) 2017 r. otrzymał Pan w drodze darowizny od rodziców udział (wynoszący 1/2) w tej nieruchomości. W dniu nabycia w drodze darowizny prawa współwłasności ww. działki, dla terenu na którym leży nieruchomość nie był uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Uchwałą Rady Gminy został on uchwalony (…) 2017 r. Nie był Pan inicjatorem postępowania administracyjnego w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Według planu, tereny przedmiotowej nieruchomości przeznaczone są w części pod zabudowę rekreacji indywidualnej, a w części pod tereny zieleni oraz drogi wewnętrzne i ciągi piesze oraz pieszo-jezdniowe. Od momentu nabycia nieruchomości w drodze darowizny nie dokonywał Pan żadnych czynności faktycznych ani prawnych w związku z przedmiotową nieruchomością. Nieruchomość ta do tej pory pozostawała poza sferą Pana zainteresowania i planowania. Zamierza Pan wraz z bratem podzielić geodezyjnie działkę nr 1. Część działek chce Pan z bratem przeznaczyć na własne potrzeby i wybudować domy na potrzeby swoich rodzin. Część działek będzie stanowiła drogi wewnętrzne i ciągi piesze. Pozostałe działki powstałe w wyniku podziału chce Pan i Pana brat sprzedać i w ten sposób sfinansować budowę swoich domów. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie prowadzi, ani nie prowadził Pan działalności rolniczej, nie jest rolnikiem. Nie dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości. Nie zajmuje się Pan obrotem nieruchomościami profesjonalnie ani prywatnie. Prawo współwłasności działki należy do Pana majątku osobistego. Od momentu nabycia nieruchomości nie wykorzystywał jej Pan w żaden sposób. Nie występował Pan o warunki zabudowy ani o pozwolenie na budowę. Nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie do momentu planowanej sprzedaży udostępniana osobom trzecim. Nie zamierza Pan podejmować żadnych czynności i działań przed ich sprzedażą, w tym żadnych działań podnoszących wartość działki, ani też działek powstałych po planowanym podziale geodezyjnym (uzbrajanie terenu, wyposażanie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacje sanitarną). Ne zamierza Pan też podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe prywatne ogłoszenia. W chwili obecnej nie ma jeszcze żadnych potencjalnych nabywców i nie zostały podpisane żadne umowy przedwstępne sprzedaży. Nieruchomość nie została jeszcze podzielona geodezyjnie. Nie udzielał Pan w zakresie przedmiotowej nieruchomości żadnych pełnomocnictw, nie będzie Pan też sprzedawać działek powstałych po podziale geodezyjnym za pośrednictwem biura nieruchomości - sprzedaż będzie odbywać się indywidualnie, we własnym zakresie.

Pana zamiarem jest uzyskanie interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie uznania Pana bądź nieuznania za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 i opodatkowania bądź nieopodatkowania podatkiem VAT tej transakcji.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziału w działkach wydzielonych z działki nr 1 będzie Pan spełniał przesłanki do uznania bądź nie za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w niezabudowanych działkach powstałych w wyniku podziału działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży ww. działek (udziałów) będzie Pan działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Część działek wydzielonych z działki 1 zamierza Pan przeznaczyć wybudowanie domu dla swojej rodziny, część działek będzie stanowiła drogi wewnętrzne i ciągi piesze. Środki uzyskane ze sprzedaży pozostałych działek zamierza Pan przeznaczyć na sfinansowanie swojego domu. Nie podejmie Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami takich jak: uzbrajanie terenu, wyposażanie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacje sanitarne wnioskowanie o wydanie dla nich decyzji o warunkach zabudowy lub pozwolenia na budowę, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej ani działalności rolniczej. Działka nr 1 nigdy nie była udostępniania osobom trzecim. Nie udzielał Pan w zakresie przedmiotowej nieruchomości żadnych pełnomocnictw. Zamierza Pan sprzedać działki bez współpracy z biurem pośrednictwa nieruchomości. Od chwili nabycia działka nr 1 nie była wykorzystywana w żaden sposób.

Wszystko to oznacza, że ww. nieruchomość nie była i nie jest dla Pana źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że nie zaangażował Pan środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazał Pan aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podjęte przez Pana działanie ograniczą się jedynie do dokonania podziału działki na mniejsze, co powoduje, że powyższe czynności nie będą stanowić ciągu zdarzeń przesądzających o uznaniu planowanej sprzedaży niezbudowanych działek za prowadzenie działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie zatem, sprzedaż przez Panaudziałów w niezabudowanych działkach powstałych w wyniku podziału działki nr 1 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Planując sprzedaż skorzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży niezbudowanych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż udziałów w niezabudowanych działkach powstałych w wyniku podziału działki nr 1 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Pana we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie o zastosowaniu przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana, nie rozstrzyga natomiast zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem współwłaściciela działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).