Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.782.2017.11.MGO

Obowiązek centralizacji rozliczeń VAT Wojewódzkiego Urzędu Pracy.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

 1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 4 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 29 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 220/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 24 października 2022 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 2098/18; i 

 2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń VAT Wojewódzkiego Urzędu Pracy – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 grudnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń VAT Wojewódzkiego Urzędu Pracy. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Wnioskodawca jest województwem, które ze względu na swój status wykonuje zadania samorządu województwa, określone w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 2096; dalej także: u.s.w.).

Zgodnie z u.s.w., organami samorządu województwa są Sejmik Województwa oraz wybrany przez niego Zarząd Województwa, w skład którego wchodzi Marszałek Województwa (dalej również: Marszałek). Marszałek organizuje pracę Zarządu i Urzędu Marszałkowskiego Województwa, kieruje bieżącymi sprawami Województwa oraz reprezentuje Województwo na zewnątrz.

Organy Województwa, jako ograny władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Do zakresu działań Wnioskodawcy należy wykonywanie zadań publicznych, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej. Samorząd Województwa prowadzi politykę rozwoju Województwa, na którą, zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt. u.s.w., składa się tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy. Na podstawie art. 14 ust. 1 u.s.w. Województwo wykonuje zadania określone ustawami między innymi w zakresie: edukacji publicznej, w tym szkolnictwa wyższego, czy przeciwdziałania bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy lub ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Zakres zadań Województwa uszczegółowiony jest w regulacjach szczególnych, w tym w szczególności w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1065; dalej: u.p.z.i.r.p.). Zgodnie z art. 8 ust. 1 przedmiotowej ustawy do zadań samorządu Województwa w zakresie polityki rynku pracy należą m.in.:

1. zadania wymagające wprost współpracy z ministrem właściwym do spraw pracy (dalej: minister):

  - realizacja zadań związanych z Krajowym Funduszem Szkoleniowym, w szczególności podział środków pomiędzy powiatowe urzędy pracy, z uwzględnieniem priorytetów określonych przez ministra, w porozumieniu z Radą Rynku Pracy;

  - koordynowanie na terenie województwa realizacji programów aktywizacji zawodowej

  - finansowanych z rezerwy Funduszu Pracy pozostającej w dyspozycji ministra;

  - wspieranie i realizację działań sieci EURES, w tym koordynowanie realizacji tych działań przez urzędy pracy na terenie województwa;

  - w zakresie opracowywania, gromadzenia i aktualizowania informacji zawodowych o charakterze ogólnokrajowym;

  - w zakresie tworzenia rejestrów centralnych.

2. zadania, których realizacja jest pozostawiona w gestii Województwa, m. in.:

  - określanie i koordynowanie regionalnej polityki rynku pracy i rozwoju zasobów ludzkich w odniesieniu do krajowej polityki rynku pracy przez przygotowanie i realizację regionalnego planu działań na rzecz zatrudnienia;

  - podział posiadanych środków Funduszu Pracy, z uwzględnieniem kierunków i priorytetów określonych w regionalnym planie działań na rzecz zatrudnienia, na działania na rzecz promocji zatrudnienia, rozwoju zasobów ludzkich i aktywizacji bezrobotnych;

  - opracowywanie badań i analiz rynku pracy, w tym prowadzenie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych oraz badanie zapotrzebowania na pracę w celu podniesienia efektywności prowadzonych działań na rzecz wzrostu i promocji zatrudnienia;

  - programowanie i wykonywanie zadań realizowanych przy współfinansowaniu Europejskiego Funduszu Społecznego;

  - inicjowanie i realizowanie przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

  - inicjowanie programów regionalnych i ich realizowanie, w porozumieniu z powiatowymi urzędami pracy;

  - świadczenie poradnictwa zawodowego oraz jego koordynowanie w publicznych służbach zatrudnienia na terenie województwa;

  - współpraca na terenie województwa z powiatowymi urzędami pracy w zakresie organizacji szkoleń, przygotowania zawodowego dorosłych

  - staży;

  - organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy;

  - przetwarzanie informacji o bezrobotnych i poszukujących pracy korzystających z pomocy określonej w ustawie;

  - udzielanie informacji o możliwościach i zakresie pomocy określonej w ustawie i świadczonej przez publiczne służby zatrudnienia.

Wymienione powyżej zadania, zgodnie z art. 8 ust. 3 u.p.z.i.r.p., są realizowane za pośrednictwem Wojewódzkiego Urzędu Pracy (dalej: WUP lub Urząd), który jest jednostką organizacyjną samorządu Województwa, działającą w formie jednostki budżetowej.

Zgodnie z regulacjami u.p.z.i.r.p. WUP może działać tylko na terenie tylko jednego województwa, tj. w przypadku Wnioskodawcy na terenie województwa.

Ponadto Marszałek Województwa, działając na podstawie art. 8 ust. 5 u.p.z.i.r.p. upoważnił Dyrektora WUP do wydawania decyzji i postanowień w imieniu Marszałka Województwa w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym. Jednocześnie upoważnienie do realizacji zadań wynikających z programów współfinansowanych z Funduszu Pracy w imieniu Marszałka wynika z regulacji ustawowej.

WUP funkcjonuje na podstawie Statutu zatwierdzonego uchwałą Sejmiku Województwa nr … z dnia 28 listopada 2011 r. oraz uchwałą nr … z dnia 25 sierpnia 2014 r. w sprawie zmian w Statucie WUP.

Zgodnie ze Statutem WUP realizuje zadania wynikające z:

   - ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w zakresie polityki rynku pracy;

   - ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, ze zm.);

 - ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr 158, poz.1121, ze zm.);

 - innych powszechnie obowiązujących przepisach prawa oraz zawartych porozumieniach.

Na podstawie § 4 Statutu przy realizacji zadań, WUP współdziała z administracją rządową i samorządową, innymi instytucjami rynku pracy oraz organizacjami i instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, tworzenia miejsc pracy, edukacją i szkoleniem zawodowym.

Statut przewiduje w § 6, że Dyrektor WUP kieruje Urzędem, reprezentuje go na zewnątrz i ponosi odpowiedzialność za jego funkcjonowanie przed Zarządem Województwa. Zgodnie ze Statutem zwierzchnikiem służbowym Dyrektora WUP jest Marszałek Województwa. W świetle § 7 Statutu, Dyrektor WUP jest powoływany i odwoływany przez Marszałka Województwa – z zastrzeżeniem odpowiednich przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucji rynku pracy.

Na podstawie przepisów ustawy centralizacyjnej z dniem 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca dokonał scentralizowania swoich rozliczeń z tytułu VAT, w rezultacie, czego składa jedną wspólną deklarację, wykazując czynności opodatkowane wykonywane przez Województwo, z uwzględnieniem czynności wykonywanych przez jego jednostki budżetowe. Centralizacja rozliczeń VAT objęła także WUP.

W świetle powyższego, Wnioskodawca pragnie potwierdzić poprawność objęcia Wojewódzkiego Urzędy Pracy centralizacją rozliczeń VAT w Województwie.

Pytanie

Czy Wojewódzki Urząd Pracy będący jednostką organizacyjną Województwa podlega centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Wojewódzki Urząd Pracy będący jednostką organizacyjną Województwa podlega centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Województwa.

Jednostki organizacyjne podlegające centralizacji w świetle ustawy centralizacyjnej.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do art. 3 ustawy centralizacyjnej, w świetle, którego „jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.”

Definicję jednostek organizacyjnych wprowadza art. 2 pkt 1 ustawy centralizacyjnej. Zgodnie z przedmiotowym przepisem przez jednostki organizacyjne rozumie się:

a)utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;

b)urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Jednocześnie należy wskazać, że ustawodawca podatkowy nie przyjął dla potrzeb ustawy centralizacyjnej odmiennej definicji jednostki budżetowej. W konsekwencji, w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia powyższego pojęcia w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077).

W świetle art. 11 ust. 1-2 ustawy o finansach publicznych, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności.

Na gruncie powyższych przepisów, w doktrynie prawa finansowego wskazuje się w szczególności, że „jednostki budżetowe dzielą się na państwowe i samorządowe. Podział ten wiąże się z tym, że tworzenie i likwidacja jednostek należy odpowiednio do organów administracji rządowej lub do organów stanowiących jednostki samorządu terytorialnego oraz opiera się na wyposażeniu majątkowym jednostki odpowiednio z zasobów Skarbu Państwa lub danej jednostki samorządu terytorialnego. Ponadto państwowe jednostki budżetowe są ujęte w budżecie państwa, natomiast samorządowe jednostki budżetowe – w budżetach jednostek samorządu terytorialnego” (C. Kosikowski, Ustawa o finansach publicznych - komentarz, wyd. II. Lex 2011).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Województwa za samorządową jednostkę budżetową należy uznać jednostkę, która została powołana przez daną jednostkę samorządu terytorialnego.

Jednocześnie nie ma tutaj znaczenia, czy też jednostka ta została powołana na podstawie ogólnego upoważnienia zawartego w ustawie, czy też jednostka samorządu terytorialnego została zobowiązana do utworzenia danej jednostki organizacyjnej.

Analizując powyższe przepisy, nie będzie miał również znaczenia sposób określenia zadań realizowanych przez daną jednostkę budżetową w przepisach rangi ustawowej. Innymi słowy, czy zadania te zostały określone w sposób ścisły, czy też ustawodawca pozostawił w tym zakresie szeroki zakres swobody dla danej jednostki samorządu terytorialnego. Jako przykład można wskazać na jednostki oświatowe powoływane przez poszczególne jednostki samorządu terytorialnego. W tym zakresie swobodę jednostek samorządu terytorialnego, co do sposobu realizacji zadań (w tym też brak możliwości rezygnacji z ich realizacji) ograniczają w szczególności regulacje ustawy z dnia 14 grudnia 2014 r. Prawo oświatowe (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 59 ze zm.), czy też ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 1189 ze zm.). Pomimo to powszechnie uznawane jest, że takie jednostki podlegają centralizacji VAT wraz z jednostką samorządu terytorialnego. Analogiczna sytuacja w ocenie Wnioskodawcy zachodzi w przypadku WUP.

W konsekwencji w ocenie Województwa centralizacji rozliczeń VAT powinny podlegać wszystkie jednostki organizacyjne (jednostki budżetowe) otworzone przez Województwo - jako samorządowe jednostki organizacyjne. Tym samym centralizacji wraz z innymi jednostkami organizacyjnymi Województwa będzie podlegać również WUP.

Jednostki podlegające centralizacji w świetle przepisów Dyrektywy VAT oraz orzecznictwie TSUE.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w regulacjach VAT, dotyczących możliwości uznania danego podmiotu za podatnika VAT, jak i w dotychczasowym orzecznictwie Trybunały Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT za podatnika może zostać uznana m.in. jednostka organizacyjna wykonująca samodzielnie tj. we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W praktyce samodzielność w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podejmowane decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez dany podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa). Zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia, czy dana jednostka działa samodzielnie, należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu.

Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jak wskazuje się w orzecznictwie TSUE, jednym z kryteriów dla uznania, czy dany podmiot realizuje działalność samodzielnie jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE, w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W odniesieniu do powyższego, wskazać należy na kluczowe w tym zakresie rozstrzygnięcie TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, gdzie Trybunał orzekł m.in., że: „Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”. Zdaniem TSUE, jednostki budżetowe nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek jednostki samorządu terytorialnego oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie jednostka samorządu terytorialnego), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

Jednostki budżetowe, co do zasady nie posiadają, zatem odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez niedokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 19 grudnia 2017 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0111-KDIB3-2.4012.782.2017.1.JM, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 27 grudnia 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

26 stycznia 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarga wpłynęła do mnie 31 stycznia 2018 r.

Wnieśli Państwo o:

1) uchylenie zaskarżonej interpretacji

oraz

2) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił interpretację indywidualną z 19 grudnia 2017 r. – wyrokiem z 29 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 220/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 23 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 2098/18 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 23 czerwca 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

 - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

 - ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 29 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Kr 220/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 2098/18.

Należy wskazać, że w dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454).

Zgodnie z art. 3 tej ustawy:

W myśl art. 2 pkt 1 ww. ustawy z dnia 5 września 2016 r. rozumie się:

Województwo, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2017 r., poz. 2096, z późn. zm.):

W myśl art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie województwa:

Z kolei w świetle art. 14 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie województwa:

Na podstawie art. 15 ustawy o samorządzie województwa: organami samorządu województwa są sejmik województwa oraz zarząd województwa.

Ponadto art. 43 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że:

Jak stanowi art. 8c ustawy o samorządzie województwa:

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu „jednostka budżetowa”, wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077).

Zgodnie z art. 9 ustawy o finansach publicznych:

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

W świetle natomiast art. 11 ust. 1-3 ustawy o finansach publicznych ustawy:

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest województwem, które ze względu na swój status wykonuje zadania samorządu województwa, określone w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 2096; dalej także: u.s.w.).

Województwo wykonuje zadania określone ustawami między innymi w zakresie: edukacji publicznej, w tym szkolnictwa wyższego, czy przeciwdziałania bezrobociu i aktywizacji lokalnego rynku pracy lub ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Zakres zadań Województwa uszczegółowiony jest w regulacjach szczególnych, w tym w szczególności w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1065; dalej: u.p.z.i.r.p.). Zadania te, zgodnie z art. 8 ust. 3 u.p.z.i.r.p., są realizowane za pośrednictwem Wojewódzkiego Urzędu Pracy (dalej: WUP lub Urząd), który jest jednostką organizacyjną samorządu Województwa, działającą w formie jednostki budżetowej.

Zgodnie z regulacjami u.p.z.i.r.p. WUP może działać tylko na terenie tylko jednego województwa, tj. w przypadku Wnioskodawcy na terenie województw.

Ponadto Marszałek Województwa, działając na podstawie art. 8 ust. 5 u.p.z.i.r.p. upoważnił Dyrektora WUP do wydawania decyzji i postanowień w imieniu Marszałka Województwa w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym. Jednocześnie upoważnienie do realizacji zadań wynikających z programów współfinansowanych z Funduszu Pracy w imieniu Marszałka wynika z regulacji ustawowej.

WUP funkcjonuje na podstawie Statutu zatwierdzonego uchwałą Sejmiku Województwa nr … z dnia 28 listopada 2011 r. oraz uchwałą nr … z dnia 25 sierpnia 2014 r. w sprawie zmian w Statucie WUP.

Na podstawie przepisów ustawy centralizacyjnej z dniem 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca dokonał scentralizowania swoich rozliczeń z tytułu VAT, w rezultacie, czego składa jedną wspólną deklarację, wykazując czynności opodatkowane wykonywane przez Województwo, z uwzględnieniem czynności wykonywanych przez jego jednostki budżetowe. Centralizacja rozliczeń VAT objęła także WUP.

Odnosząc się zatem do kwestii objętej zakresem postawionego we wniosku pytania dotyczącego ustalenia czy Wojewódzki Urząd Pracy podlega „centralizacji” rozliczeń w podatku VAT z jednostką samorządu terytorialnego tj. Województwem należy zaznaczyć, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w niniejszej sprawie stwierdził, że:

„Przepisem wyjściowym dla analizy powyższej kwestii jest art. 3 ustawy centralizacyjnej. Zgodnie z nim, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. Z kolei art. 2 pkt 1 ustawy centralizacyjnej zawiera definicję legalną jednostki organizacyjnej. W myśl tego przepisu jest nią (a) utworzona przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostka budżetowa lub samorządowy zakład budżetowy, albo (b) urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski. Centralizacja, o której mowa w art. 3 ustawy centralizacyjnej, oznacza dokonywanie rozliczeń podatku od towarów i usług (samoobliczenia tego podatku) łącznie przez jednostkę samorządu terytorialnego. W niniejszej sprawie dotyczy województwa oraz jego jednostek organizacyjnych, tj. wojewódzkich jednostek budżetowych, zakładów budżetowych oraz urzędu marszałkowskiego.

W ustawie centralizacyjnej oraz w ustawie o VAT nie zawarto definicji jednostki budżetowej i zakładu budżetowego. Należy wobec tego posiłkować się w tym zakresie ustawą o finansach publicznych, która definiuje jednostki budżetowe jako jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. (…)

Jak wykazywał wnioskodawca (i jak zostało to przedstawione w stanie faktycznym zakreślonym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) WUP nie posiada odrębnych środków finansowych, a wszystkie swoje wydatki i dochody rozlicza bezpośrednio z budżetem województwa. WUP działa na podstawie statutu nadanego mu mocą uchwały sejmiku województwa (organu województwa), zgodnie z art. 12 ust. 2 u.f.p. Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wydaje decyzje administracyjne z upoważnienia marszałka województwa (art. 8 ust. 5 u.p.z.i.r.p.), który na dodatek ma kompetencje do jego powoływania i odwoływania (art. 8 ust. 6 u.p.z.i.r.p.). WUP wykonuje w szczególności zadania przypisane z zakresu swojej działalności przypisane przepisami prawa do zadań województwa, działając jako jednostka organizacyjna samorządu województwa (art. 8 ust. 3 u.p.z.i.r.p.). WUP nie ponosi przy tym ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością, ani nie odpowiada za ewentualne szkody wyrządzone działaniami organu, który obsługuje. (…)

Na przeszkodzie uznaniu, że WUP jest „jednostką organizacyjną” nie stoi także fakt, że powstał w wyniku przekształcenia dawnych wojewódzkich urzędów pracy na podstawie § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. Kwestia tego, że wojewódzkie urzędy pracy nie zostały utworzone bezpośrednio przez jednostkę samorządu terytorialnego, a jedynie przez nią przejęte w ramach reformy administracji w związku ze zmianą ustrojową, jaka dokonywała się wówczas w RP, nie może być decydująca dla możliwości uznania ich za „jednostki organizacyjne” w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy centralizacyjnej. Taka interpretacja byłaby pozbawiona sensu w świetle celu ustawy, jakim jest dostosowanie praktyki rozliczania VAT przez podmioty publiczne do przywołanych wyżej orzeczeń TSUE i NSA. W świetle tego, o objęciu centralizacją konkretnego podmiotu nie mogą przesądzać przypadkowe względy historyczne, związane z kompleksową reformą administracji publicznej. Przesłankę „utworzenia” statuowaną przez art. 2 pkt 1 lit. a ustawy centralizacyjnej należy wobec tego rozumieć szeroko i funkcjonalnie, przyjmując, że wystarczające jest, aby jednostka samorządu terytorialnego miała w aktualnym stanie prawnym kompetencję do utworzenia danej jednostki lub samorządowego zakładu budżetowego (bez względu na to czy istnieje obowiązek skorzystania z tej kompetencji). W odniesieniu do wojewódzkich urzędów pracy, jako jednostek budżetowych województwa (art. 11 ust. 1 u.f.p.), wnioskodawca ma taką kompetencję na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.f.p.

Ani jednostki budżetowe, ani samorządowe zakłady budżetowe co do zasady nie mają podmiotowości podatkowej w przypadku podatku VAT, co wynika z ich niesamodzielnego charakteru (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Taki wniosek wynika z lektury dwóch kluczowych dla sprawy orzeczeń - wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 29 września 2015 roku, sygn. C-276/14 oraz uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 roku (sygn. I FPS 4/15, Lex nr 1816107), która zapadła w następstwie tego wyroku. W przywołanym wyroku TSUE stwierdził, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Z kolei w uzasadnieniu uchwały NSA stwierdzono, że nie można uznać samorządowego zakładu budżetowego za odrębnego podatnika VAT.”

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku zapadłym w analizowanej sprawie stwierdził, że „O braku przymiotu samodzielności podatkowej WUP świadczą w szczególności następujące okoliczności:

  - jest on budżetową jednostką organizacyjną samorządu województwa (art. 8 ust. 3 u.p.z.i.r.p.), co oznacza, że WUP nie posiada odrębnych środków finansowych, a wszystkie swoje wydatki i dochody rozlicza bezpośrednio z budżetem województwa;

  - działa na podstawie statutu nadanego mu mocą uchwały sejmiku województwa (organu województwa),

 - dyrektora WUP powołuje i odwołuje marszałek województwa (art. 8 ust. 6 u.p.z.i.r.p.),

 - dyrektor WUP wydaje decyzje administracyjne z upoważnienia marszałka województwa (art. 8 ust. 5 u.p.z.i.r.p.),

 - WUP wykonuje w szczególności zadania samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy, określone w art. 8 ust. 1 u.p.z.i.r.p.,

 - nadzór nad WUP, w szczególności w zakresie finansów, sprawuje samorząd województwa za pośrednictwem urzędu marszałkowskiego.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że jednostki budżetowe takie jak WUP nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek samorządu województwa oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie samorząd województwa), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących działalności, które pokrywane są z budżetu samorządu województwa.

Na wysokość finansowania WUP wpływają w znaczący sposób takie czynniki jak ogólna sytuacja finansowa jednostki samorządowej, jej zaangażowanie w realizację projektów inwestycyjnych, wreszcie - subiektywna ocena władz wykonawczych i radnych co do ważności problematyki zatrudnienia i bezrobocia (…).

Powyższe wskazuje, że Wojewódzki Urząd Pracy jest samorządową jednostką budżetową województwa niemającą przymiotu samodzielności podatkowej w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., co oznacza, że skoro nie można jej uznać za podatnika VAT, nie może samodzielnie rozliczać się z tego podatku.

W świetle powyższego, Wojewódzki Urząd Pracy będący budżetową jednostką organizacyjną samorządu województwa (art. 8 ust. 3 u.p.z.i.r.p.) stanowi jednostkę organizacyjną w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy centralizacyjnej podlegającą - zgodnie z art. 3 tej ustawy - rozliczeniu z podatku przez samorząd województwa.”

W związku z powyższym Państwa stanowisko, że Wojewódzki Urząd Pracy będący jednostką organizacyjną Województwa podlega centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

 - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

 - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).