Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.690.2022.1.MZA

Ustalenie, czy: − wnioskodawca może, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zaliczyć wydatek poniesiony z tytułu Opłaty do kosztów uzyskania przychodu, − jeżeli odpowiedź na pytanie 1) jest negatywna, to czy Wnioskodawca może, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, zaliczyć Opłatę jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

−czy Wnioskodawca może, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zaliczyć wydatek poniesiony z tytułu Opłaty do kosztów uzyskania przychodu,

−jeżeli odpowiedź na pytanie 1) jest negatywna, to czy Wnioskodawca może, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, zaliczyć Opłatę jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką akcyjną mającą siedzibę w Rzeczpospolitej Polskiej, która podlega na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest działalność inwestycyjna i deweloperska na rynku nieruchomości mieszkalno-usługowych.

Działalność Wnioskodawcy polega głównie na zarządzaniu projektami inwestycyjnymi i deweloperskimi, które są prowadzone w spółkach celowych. Z tego tytułu Wnioskodawcy przysługuje od spółek celowych odpowiednie wynagrodzenie. Jedną z takich spółek jest spółka Y sp. z o.o. sp.k. (dalej: „Spółka Y”,), w której Wnioskodawca jest komandytariuszem z przeważającym udziałem w zysku. Spółka Y również podlega na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka celowa posiada prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W. przy ulicy (…) (dalej: „Nieruchomość”).

Historycznie Spółka Y działała w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym udziałowcem była spółka Z sp. z o.o. (dalej: „Z”). Intencją Wnioskodawcy było objęcie udziałów w Spółce Y w celu realizacji inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego na Nieruchomości, z tytułu której to inwestycji Wnioskodawca uzyskałby odpowiednie wynagrodzenie za świadczenie usług zarządzania projektem. W tym celu, dnia 16 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca podpisał z Z przedwstępną umowę sprzedaży 100% udziałów w Spółce Y (dalej: „Umowa Przedwstępna”) i wpłacił zaliczkę.

Umowa Przedwstępna zawierała szereg zobowiązań i czynności do podjęcia przez Z. W celu zabezpieczenia wierzytelności i roszczeń Wnioskodawcy względem Z wynikających z Umowy Przedwstępnej lub powstałych w związku z jej wykonaniem, tego samego dnia została podpisana umowa zwrotnego przewłaszczenia udziałów w Spółce na zabezpieczenie (dalej: „Umowa Przewłaszczenia”).

Zgodnie z Umową Przewłaszczenia, Z przeniosła na Wnioskodawcę udziały w Spółce Y. Wnioskodawca był zobowiązany do przeniesienia udziałów w Spółce Y z powrotem na Z w celu umożliwienia dokonania sprzedaży zgodnie z Umową Przedwstępną, w przypadku:

- spełnienia przez Z warunków określonych w Umowie Przedwstępnej,

- braku spełnienia przez Z warunków określonych w Umowie Przedwstępnej, jeżeli mimo ich niespełnienia Wnioskodawca skorzystałby z uprawnienia do żądania zawarcia umowy sprzedaży.

Jednocześnie, w razie naruszenia przez Z zobowiązań wynikających z Umowy Przedwstępnej, udziały w Spółce Y miałyby definitywnie pozostać we własności Wnioskodawcy, a ewentualna nadwyżka wartości udziałów nad wartością roszczeń Wnioskodawcy miałaby zostać zwrócona do Z.

Wnioskodawca dopatrzył się szeregu zaniedbań i nieprawidłowości w postępowaniu Z, tj. przykładowo:

- naruszenie obowiązku zapewnienia Wnioskodawcy pełnego dostępu do ksiąg i dokumentacji,

- naruszenie terminu rozbiórki budynków,

- naruszenie terminów uzyskania decyzji podziałowej,

- naruszenie obowiązku niepodejmowania działań mogących utrudnić lub opóźnić realizację inwestycji,

- zatajenie zawartych istotnych umów.

W związku z naruszeniami Umowy Przedwstępnej przez Z, Wnioskodawca skorzystał z uprawnień wynikających z Umowy Przewłaszczenia, którego skutkiem było przede wszystkim definitywne przeniesienie udziałów na Wnioskodawcę, potwierdzenie zawiadomieniem wystosowanym przez Wnioskodawcę do Z dnia 16 grudnia 2014 r. Jednocześnie, roszczenia Wnioskodawcy przekraczały ustaloną kwotę wartości udziałów w Spółce Y, zatem nie powstało zobowiązanie Wnioskodawcy do zwrotu nadwyżki do Z.

Tym samym, Wnioskodawca uznał się za pełnego właściciela udziałów w Spółce Y. Gdyby przewłaszczenie udziałów w Spółce Y nie doszło do skutku, Wnioskodawca w celu uzyskania udziałów w Spółce Y byłby zobowiązany do zapłaty ustalonej ceny nabycia.

W dniu 14 września 2015 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki Y podjęło uchwałę o zmianie formy prawnej Spółki ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na spółkę komandytową.

Podjęte przez Wnioskodawcę działania dążyły do zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy i usprawnienia procesu objęcia udziałów w Spółce Y. Wnioskodawca zabezpieczył tym samym, również pełną kontrolę nad działalnością operacyjną Spółki Y i wyeliminował ryzyko związane ze zbędnymi zakłóceniami w prowadzonej inwestycji stanowiącej projekt komercyjny lub mieszkaniowy na Nieruchomości.

Z nie zgadzając się z działaniami Wnioskodawcy, złożył sprawę do Sądu (…) (dalej: „Sąd”). W wydanym dnia 11 maja 2022 r. wyroku Sąd uznał, że pomimo faktycznego naruszenia przez Z postanowień Umowy Przedwstępnej, Wnioskodawca dokonał przewłaszczenia udziałów w Spółce bez dostatecznego uprawnienia.

W rezultacie podjętych przez Wnioskodawcę działań, zdaniem Sądu, Z poniosło szkodę wynikającą z:

- utracenia udziałów w Spółce Y bez możliwości ich zwrotu z uwagi na przekształcenie w spółkę komandytową,

- braku możliwości zawarcia umowy przyrzeczonej (tj. umowy sprzedaży udziałów w Spółce Y do Wnioskodawcy).

Oceniając wysokość szkody poniesionej przez Z, Sąd odniósł się do wartości Nieruchomości jako jedynego i zasadniczego składnika majątku Spółki Y. W rezultacie w celu zadośćuczynienia za szkodę po stronie Z, Sąd zasądził na rzecz Z określoną kwotę wraz z odsetkami za opóźnienie i koszty postępowania (dalej: „Opłata”).

Opłata została zapłacona przez Wnioskodawcę i nie będzie ona w przyszłości zwrócona w żadnej formie.

Pytania

1)Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca może, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zaliczyć wydatek poniesiony z tytułu Opłaty do kosztów uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia?

2)Jeżeli odpowiedź na pytanie 1) jest negatywna, to czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca może, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, zaliczyć Opłatę jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y, a tym samym rozpoznać Opłatę w kosztach uzyskania przychodu w momencie ich zbycia?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1):

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca może (…) zaliczyć wydatek poniesiony z tytułu Opłaty do kosztów uzyskania przychodu (…).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2):

Jeżeli odpowiedź na pytanie 1) jest negatywna, to zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca może, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, zaliczyć Opłatę jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y (…).

Uzasadnienie

Uzasadnienie do pytania 1):

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz.1800) (dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Warunki uznania wydatku za podatkowy koszt uzyskania przychodów mają zatem dwojaki charakter.

Są to warunki o charakterze pozytywnym, a mianowicie:

- poniesienie wydatku przez podatnika,

- jego definitywny (rzeczywisty) charakter,

- związek z prowadzoną przez podatnika działalnością,

- poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła oraz

- właściwe jego udokumentowanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym należy uznać, że powyższe warunki zostały spełnione, w tym przede wszystkim Opłata:

- została zapłacona przez Wnioskodawcę,

- nie została ani nie będzie w przyszłości zwrócona w żadnej formie,

- miała związek z prowadzoną działalnością związaną ze świadczeniem usług deweloperskich,

- została również prawidłowo udokumentowana.

Jeżeli chodzi o warunek dotyczący poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła - oznacza to, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, przez pojęcie „zachowywać” należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nie naruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczać” oznacza „uczynić bezpiecznym - nie zagrożonym; dać ochronę, ochronić”.

W związku z powyższym, należy przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby źródło to funkcjonowało w bezpieczny sposób. Zatem wydatki, które przyczynią się do zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodu, to takie wydatki, które w efekcie pozwolą w przyszłości osiągnąć przychód z tego źródła.

Podjęte przez Wnioskodawcę działania dążyły do zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy i usprawnienia procesu objęcia udziałów w Spółce Y. Wnioskodawca zabezpieczył tym samym również pełną kontrolę nad działalnością operacyjną Spółki Y i wyeliminował ryzyko związane ze zbędnymi zakłóceniami w prowadzonej inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego lub komercyjnego na Nieruchomości, z tytułu której to inwestycji Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychód z tytułu usług zarządzania.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy warunek poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła także został spełniony.

To oznacza, że warunki o charakterze pozytywnym, w omawianym stanie faktycznym są spełnione.

Z drugiej strony istnieją również warunki o charakterze negatywnym, tj. niepodleganie przez wydatek pod katalog enumeratywnie wyliczonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (niezależnie od spełnienia przez nie przesłanek pozytywnych).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Jednocześnie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT stanowiąc wyjątek od zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT powinien być interpretowany ściśle.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT wynika zatem, że wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są kary umowne i odszkodowania wypłacane wyłącznie z tytułów w nim wymienionych, tj. kary i odszkodowania z tytułu:

- wad dostarczonych towarów lub wykonanych usług,

- zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo

- zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Powyższe stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. NSA z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 1330/19; WSA w Bydgoszczy z dnia 16 września 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 383/20; WSA w Gliwicach z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/GI 1403/20).

Tak przykładowo NSA w wyroku z dnia 9 stycznia 2020 r. (sygn. akt II FSK 1330/19), wskazał, że: „art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., stanowiąc wyjątek od zasady określonej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, winien być interpretowany ściśle, to jest powinien być rozumiany jako przepis wyłączający możność uznania za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań wskazanych expressis verbis w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. (...) Błędem jest kwalifikowanie do art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. wszelkich kar umownych i odszkodowań, zamiast jak wynika z tego przepisu kar umownych i odszkodowań ze ściśle określonych tytułów. Przyjęcie poglądu, że kara umowna lub odszkodowanie ze swej istoty nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, czyniłoby regulację zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. zbędną. (...)

W dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, poniesienie pewnych wydatków (zapłata kary umownej nie wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. czy odszkodowania) może ograniczać wydatki, które zachwiałyby możliwością uzyskiwania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Istotne jest więc, aby kwalifikując dany wydatek jako koszt podatkowy uwzględniać również kwestię logicznego ciągu zdarzeń determinujących określone i konkretne działania podatnika. Należy zatem oceniać racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu, a fakt, że podatnik nie przewidywał określonego efektu gospodarczego, nie dyskwalifikuje poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu.”

Należy zauważyć, że Opłata zapłacona przez Wnioskodawcę nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Zasądzenie Opłaty nie wynikało z wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, a także zwłoki w dostarczeniu towarów, czy usunięciu wad towarów lub wykonanych robót i usług.

Dodatkowo, mając na uwadze prezentowane powyżej stanowisko NSA, z ekonomicznego punktu widzenia, działania podjęte przez Wnioskodawcę należy uznać za racjonalne - nastawione na zabezpieczenie przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, Opłata stanowi wydatek, który w ocenie Wnioskodawcy spełnia wszystkie warunki, zarówno o charakterze pozytywnym, jak i negatywnym, które pozwalają na kwalifikacje jej jako koszt uzyskania przychodu. (…)

Działalność Wnioskodawcy opiera się przede wszystkim na zarządzaniu projektami inwestycyjnymi i deweloperskimi, które są prowadzone za pośrednictwem spółek celowych. W opinii Wnioskodawcy, Opłata miała charakter ogólny, w ramach prowadzonej działalności, czyli w celu realizacji bądź zamiaru realizacji inwestycji deweloperskiej. Poniesienie tego wydatku miało na celu poszerzenie portfolio Wnioskodawcy o kolejną spółkę celową, poprzez którą prowadzona byłaby nowa inwestycja.

Uzasadnienie do pytania 2):

Jeżeli zdaniem Organu, Wnioskodawca nie mógłby, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zaliczyć wydatku poniesionego z tytułu Opłaty do kosztów uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia, należałoby rozpatrywać go w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT.

Powyższy przepis stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Zatem, przytoczony przepis uszczegóławia ogólne zasady odliczania poniesionych wydatków wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, przesuwając moment rozliczenia kosztów uzyskania przychodu w czasie, tj. do momentu zbycia przedmiotowych składników majątku, na nabycie których poniesione zostały dane wydatki.

Ustawa o CIT nie definiuje wprost co należy rozumieć pod pojęciem wydatków na objęcie lub nabycie udziałów. W praktyce organów podatków przyjmuje się, że pojęcie to dotyczy wydatków pozostających w bezpośrednim związku z objęciem lub nabyciem tych udziałów. Tak przykładowo w wyroku WSA w Warszawie z dnia 27 lutego 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 2086/19), organ podatkowy uznał, że: „Przez wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p., należy rozumieć wydatki, których poniesienie jest integralnie powiązane z nabyciem udziałów/akcji, tj. wydatki dokonane przez podatnika, bezpośrednio związane z nabyciem udziałów/akcji, bez których poniesienia nie byłoby możliwe skuteczne nabycie udziałów/akcji.”

Zgodnie z wyrokiem WSA w Białymstoku z dnia 9 maja 2012 r. (sygn. akt I SA/Bk 84/12): „O bezpośredniości wydatków świadczy to, że podatnik przy nabyciu udziałów nie może ich uniknąć. Są to też wydatki, bez których nie byłoby możliwe skuteczne nabycie udziałów.”

Biorąc pod uwagę powyższe, jak zauważył dr Wojciech Dmoch w komentarzu do ustawy o CIT (Wojciech Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wydanie 10, Warszawa 2022): „W związku z tym, że w przepisie tym mowa jest o „wydatkach” poniesionych na nabycie poszczególnych praw majątkowych lub papierów wartościowych, pozwala to na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, oczywiście w momencie zbycia czy też umorzenia tego prawa lub papieru wartościowego, nie tylko kwoty zapłaconej bezpośrednio za nabywane prawa majątkowe, ale również różnego rodzaju opłat, jakie poniesiono w celu nabycia tych praw lub papierów wartościowych (np. opłat poniesionych w biurze maklerskim lub opłat notarialnych czy podatku od czynności cywilnoprawnych)”.

W wyniku przewłaszczenia udziałów w Spółce Y, Wnioskodawca objął udziały w Spółce Y. Zdaniem Sądu jednak, takie działanie Wnioskodawcy nastąpiło bez dostatecznego uprawnienia. Jednocześnie cofnięcie tych działań poprzez zwrot udziałów do Z było niemożliwe w związku ze zmianą formy prawnej Spółki Y. Gdyby przewłaszczenie udziałów w  Spółce nie doszło do skutku, Wnioskodawca w celu uzyskania udziałów w Spółce Y byłby zobowiązany do zapłaty ustalonej ceny nabycia. Zasądzona przez Sąd Opłata miała rekompensować brak możliwości powstania obowiązku zapłaty do Z ustalonej ceny za udziały w Spółce Y.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Opłata stanowi substytut ceny nabycia udziałów w Spółce Y, którą zapłaciłby Wnioskodawca, gdyby przewłaszczenie nie miało miejsca. Potwierdzeniem tego twierdzenia może być fakt, że kwota Opłaty była wyliczona w oparciu o aktualną wartość majątku Spółki Y. W praktyce, analogiczną zasadę można by było przyjąć w celu ustalenia ceny sprzedaży udziałów.

Tym samym, zapłaconą do Z Opłatę, zdaniem Wnioskodawcy, należałoby uznać jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Bez poniesienia tego wydatku, Wnioskodawca nie mógłby dysponować ogółem praw i obowiązków w Spółce Y (po przekształceniu w spółkę komandytową nie ma już udziałów).

Podobne wnioski wynikają z prawomocnego wyroku WSA z dnia 4 kwietnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 779/16).

W omawianej sprawie, wnioskodawca zawarł umowę przewłaszczenia udziałów na zabezpieczenie, na podstawie której gdyby wierzytelność nie została uregulowana w wyznaczonym terminie, wnioskodawca był upoważniony do zatrzymania przewłaszczonych udziałów. Z powodu braku spłaty wierzytelności, Wnioskodawca zatrzymał udziały spółki. Ostatecznie jednak, w wyniku toczącego się sporu z poprzednim właścicielem udziałów, Sąd Apelacyjny zobowiązał wnioskodawcę do zwrotu części udziałów, jako nienależnie przywłaszczoną. Strony zawarły jednak porozumienie, na podstawie którego wnioskodawca zapłacił odszkodowanie w celu zwolnienia się z obowiązku zwrotu przewłaszczonych udziałów. Zdaniem sądu „sporne świadczenie w części stanowiącej zapłatę za część udziałów, które na mocy wyroku Sądu Apelacyjnego z 2014 r. Skarżąca była zobowiązana przenieść na rzecz Spółki B, stanowi w istocie wydatek na nabycie tej części udziałów w Spółce A. Bez poniesienia tego wydatku Spółka nie mogłaby dysponować tą częścią udziałów, ale zobowiązana była do ich zwrotu na rzecz Spółki B”. Na podstawie omawianego wyroku została wydana interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2020 r. (Znak: IPPB3/4510-705/15-2/S/DP/JS), w której organ podatkowy potwierdził stanowisko WSA i wskazał, że „zastosowanie znajdzie tu zatem przywoływany już art. 16 ust. 1 pkt 8 updop”.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa sytuacja jest bardzo zbliżona do stanu faktycznego opisanego we wniosku. Różnica polega na tym, że w przypadku Wnioskodawcy i przewłaszczonych udziałów w Spółce Y, Sąd nie mógł zasądzić zwrotu udziałów w Spółce Y w związku ze zmienioną formą prawną Spółki Y w spółkę komandytową, która nie posiada udziałów. W rezultacie, Opłata została ustalona już na etapie wyroku Sądu, a nie późniejszego porozumienia, jak miało to miejsce w przywołanej sytuacji.

W związku z powyższym, jeżeli odpowiedź na pytanie 1) jest negatywna, to zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca może, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, zaliczyć Opłatę jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y, a tym samym rozpoznać Opłatę w kosztach uzyskania przychodu (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pierwszej części pytania nr 1 i pierwszej części pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny, a więc bezzwrotny,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop,

- został właściwie udokumentowany.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

W konsekwencji każdy przypadek ponoszenia takich wydatków wymaga indywidualnej analizy uwzględniającej szczegóły danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że (…) Działalność Wnioskodawcy polega głównie na zarządzaniu projektami inwestycyjnymi i deweloperskimi, które są prowadzone w spółkach celowych. Z tego tytułu Wnioskodawcy przysługuje od spółek celowych odpowiednie wynagrodzenie. Jedną z takich spółek jest spółka Y sp. z o.o. sp.k. (dalej: „Spółka Y”,), w której Wnioskodawca jest komandytariuszem z przeważającym udziałem w zysku. Spółka Y również podlega na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka celowa posiada prawo użytkowania wieczystego nieruchomości.

Historycznie Spółka Y działała w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym udziałowcem była spółka Z sp. z o.o. (dalej: „Z”). Intencją Wnioskodawcy było objęcie udziałów w Spółce Y w celu realizacji inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego na Nieruchomości, z tytułu której to inwestycji Wnioskodawca uzyskałby odpowiednie wynagrodzenie za świadczenie usług zarządzania projektem. W tym celu, dnia 16 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca podpisał z Z przedwstępną umowę sprzedaży 100% udziałów w Spółce Y i wpłacił zaliczkę.

Umowa Przedwstępna zawierała szereg zobowiązań i czynności do podjęcia przez Z. W celu zabezpieczenia wierzytelności i roszczeń Wnioskodawcy względem Z wynikających z Umowy Przedwstępnej lub powstałych w związku z jej wykonaniem, tego samego dnia została podpisana umowa zwrotnego przewłaszczenia udziałów w Spółce na zabezpieczenie.

Zgodnie z Umową Przewłaszczenia, Z przeniosła na Wnioskodawcę udziały w Spółce Y. Wnioskodawca był zobowiązany do przeniesienia udziałów w Spółce Y z powrotem na Z w celu umożliwienia dokonania sprzedaży zgodnie z Umową Przedwstępną, w przypadku:

- spełnienia przez Z warunków określonych w Umowie Przedwstępnej,

- braku spełnienia przez Z warunków określonych w Umowie Przedwstępnej, jeżeli mimo ich niespełnienia Wnioskodawca skorzystałby z uprawnienia do żądania zawarcia umowy sprzedaży.

Jednocześnie, w razie naruszenia przez Z zobowiązań wynikających z Umowy Przedwstępnej, udziały w Spółce Y miałyby definitywnie pozostać we własności Wnioskodawcy, a ewentualna nadwyżka wartości udziałów nad wartością roszczeń Wnioskodawcy miałaby zostać zwrócona do Z.

Wnioskodawca dopatrzył się szeregu zaniedbań i nieprawidłowości w postępowaniu Z, tj. przykładowo:

- naruszenie obowiązku zapewnienia Wnioskodawcy pełnego dostępu do ksiąg i dokumentacji,

- naruszenie terminu rozbiórki budynków,

- naruszenie terminów uzyskania decyzji podziałowej,

- naruszenie obowiązku niepodejmowania działań mogących utrudnić lub opóźnić realizację inwestycji,

- zatajenie zawartych istotnych umów.

W związku z naruszeniami Umowy Przedwstępnej przez Z, Wnioskodawca skorzystał z uprawnień wynikających z Umowy Przewłaszczenia, którego skutkiem było przede wszystkim definitywne przeniesienie udziałów na Wnioskodawcę, potwierdzenie zawiadomieniem wystosowanym przez Wnioskodawcę do Z dnia 16 grudnia 2014 r. Jednocześnie, roszczenia Wnioskodawcy przekraczały ustaloną kwotę wartości udziałów w Spółce Y, zatem nie powstało zobowiązanie Wnioskodawcy do zwrotu nadwyżki do Z.

Tym samym, Wnioskodawca uznał się za pełnego właściciela udziałów w Spółce Y. Gdyby przewłaszczenie udziałów w Spółce Y nie doszło do skutku, Wnioskodawca w celu uzyskania udziałów w Spółce Y byłby zobowiązany do zapłaty ustalonej ceny nabycia.

W dniu 14 września 2015 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki Y podjęło uchwałę o zmianie formy prawnej Spółki ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na spółkę komandytową. Podjęte przez Wnioskodawcę działania dążyły do zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy i usprawnienia procesu objęcia udziałów w Spółce Y. Wnioskodawca zabezpieczył tym samym, również pełną kontrolę nad działalnością operacyjną Spółki Y i wyeliminował ryzyko związane ze zbędnymi zakłóceniami w prowadzonej inwestycji stanowiącej projekt komercyjny lub mieszkaniowy na Nieruchomości.

Z nie zgadzając się z działaniami Wnioskodawcy, złożył sprawę do Sądu. W wydanym dnia 11 maja 2022 r. wyroku Sąd uznał, że pomimo faktycznego naruszenia przez Z postanowień Umowy Przedwstępnej, Wnioskodawca dokonał przewłaszczenia udziałów w Spółce bez dostatecznego uprawnienia. W rezultacie podjętych przez Wnioskodawcę działań, zdaniem Sądu, Z poniosło szkodę wynikającą z:

- utracenia udziałów w Spółce Y bez możliwości ich zwrotu z uwagi na przekształcenie w spółkę komandytową,

- braku możliwości zawarcia umowy przyrzeczonej (tj. umowy sprzedaży udziałów w Spółce Y do Wnioskodawcy).

Oceniając wysokość szkody poniesionej przez Z, Sąd odniósł się do wartości Nieruchomości jako jedynego i zasadniczego składnika majątku Spółki Y. W rezultacie w celu zadośćuczynienia za szkodę po stronie Z, Sąd zasądził na rzecz Z określoną kwotę wraz z odsetkami za opóźnienie i koszty postępowania („Opłata”).

W analizowanej sprawie w szczególności należy więc zwrócić uwagę na unormowania art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, który stanowi, że:

Do kosztów podatkowych nie zalicza się więc sankcji cywilnoprawnych w formie kar umownych czy odszkodowań z tytułów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop. Ustawodawca kierował się w tym względzie zasadą, aby nie premiować działań sprzecznych z istotą umów, zagrożonych karami i odszkodowaniami. W art. 16 ust. 1 pkt 22 updop ustawodawca wprost wylicza, jakiego rodzaju kary umowne i odszkodowania nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Są to kary czy odszkodowania wynikające z nienależytego wykonania zobowiązań, wymienione ściśle w tym przepisie, tj. kary umowne oraz odszkodowania z tytułu wad dostarczanych towarów, wykonanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub też zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Tut. Organ zgadza się więc z Wnioskodawcą, że wyłączenie z możliwości zaliczenia poniesionych kosztów Opłaty do kosztów uzyskania przychodów, określone w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop nie znajdzie zastosowania w rozpatrywanej sprawie, ponieważ wydatek w formie Opłaty za przewłaszczenie udziałów będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, nie został objęty zakresem przedmiotowym ww. przepisu.

W tym miejscu wymaga jednak podkreślić, że sam fakt niezaliczenia ww. Opłaty do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o czym wspomniano już wcześniej, nie decyduje jeszcze o tym, że wydatek jest kosztem uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać ogólną przesłankę zawartą w art. 15 ust. 1 updop, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Przechodząc następnie do zbadania istnienia związku przyczynowego, jaki winien zachodzić pomiędzy wydatkiem a przychodem podatkowym, wyjaśnia się, że związek ten ma kluczowe znaczenie. Tylko bowiem wydatek, który przyczynia się do powstania przychodu podatnika, czy też zabezpieczenia albo zachowania jego źródła przychodów, może być podstawą do pomniejszenia podstawy opodatkowania (dochodu), od której w ostatecznym rozrachunku zależy opodatkowanie. Związek ten nie musi mieć przy tym charakteru bezpośredniego, a zatem wpływającego na wzrost przychodu podatkowego, może mieć bowiem charakter pośredni, związany z działalnością gospodarczą jednak nie przekładający się wprost na przychód podatkowy. W ocenie Organu można mówić, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że będą one przysparzać konkretne przychody podatkowe, lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem, czy też zmniejszeniem.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien postępować racjonalnie i zmierzać w sposób najbardziej bezpośredni do osiągnięcia przychodu. Powinien również działać w przekonaniu, ocenianym w sensie obiektywnym, a nie subiektywnym, że poniesienie kosztu po uwzględnieniu związków przyczynowo-skutkowych powinno doprowadzić do osiągnięcia przychodu.

Wskazać należy, że koszty poniesione na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej to wydatki związane z samym funkcjonowaniem podmiotu jako całości. Do kosztów podatkowych można zaliczyć te koszty zachowania i zabezpieczenia przychodów, które są wynikiem gospodarczych potrzeb źródła przychodów, związanych z jego eksploatacją w sferze materialnej i organizacyjnej, tak aby utrzymać ciągłość tego źródła przychodu w znaczeniu zapewnienia podatnikowi możności osiągania z niego trwale zysków. Do tej grupy kosztów można zaliczyć wszelkie wydatki na ubezpieczenia, doradztwo, badania rynkowe, usługi księgowe, usługi prawne, wydatki na przekształcenia gospodarcze i wiele innych. Zatem koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to koszty ponoszone w celu utrzymania w sprawności źródła przychodów, jego dochowania i uchronienia tak, aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości. To także koszty ponoszone w celu podtrzymania istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięć, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy w wydanym 11 maja 2022 r. wyroku Sąd uznał, że pomimo faktycznego naruszenia przez Z postanowień Umowy Przedwstępnej, Wnioskodawca dokonał przewłaszczenia udziałów w Spółce bez dostatecznego uprawnienia.

W rezultacie podjętych przez Wnioskodawcę działań, zdaniem Sądu, Z poniosło szkodę wynikającą z:

- utracenia udziałów w Spółce Y bez możliwości ich zwrotu z uwagi na przekształcenie w spółkę komandytową,

- braku możliwości zawarcia umowy przyrzeczonej (tj. umowy sprzedaży udziałów w Spółce Y do Wnioskodawcy).

Oceniając wysokość szkody poniesionej przez Z, Sąd odniósł się do wartości Nieruchomości jako jedynego i zasadniczego składnika majątku Spółki Y. W rezultacie w celu zadośćuczynienia za szkodę po stronie Z, Sąd zasądził na rzecz Z określoną kwotę wraz z odsetkami za opóźnienie i koszty postępowania („Opłata”).

Przy tak nakreślonym stanie faktycznym kluczowe jest przesądzenie wystąpienia przesłanek z art. 15 ust. 1 updop. Badając związek przyczynowo-skutkowy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawcy Organ zauważa, że wyrok, w którym Sąd orzekł o dokonaniu przez Wnioskodawcę przewłaszczenia udziałów w Spółce bez dostatecznego uprawnienia oznacza, że Wnioskodawca nieprawnie przekroczył postanowienia zawartej umowy.

Skutkiem tego jest uznanie, że przewłaszczenie udziałów bez dostatecznego uprawnienia powoduje, że związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy omawianym wydatkiem a przychodem w ogóle nie wystąpi. Konieczność zapłaty przez Wnioskodawcę zasądzonej Opłaty na rzecz Z za którą odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca poprzez nieuprawnione przewłaszczeniu udziałów nie przyczynia się w żaden sposób do zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, wydatek z tytułu Opłaty, o której mowa we wniosku jako niespełniający przesłanek wymienionych w art. 15 ust. 1 updop, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy. Bez znaczenia w rozpoznawanej sprawie pozostaje fakt braku podlegania niniejszego wydatku pod normę prawną zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pierwszej części pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że brak wypełnienia przez przedmiotowy wydatek przesłanek składających się na treść normy z art. 15 ust. 1 updop stanowisko w zakresie pierwszej części pytania uznano za nieprawidłowe, tym samym bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej drugiej części zadanego we wniosku pytania nr 1, odnoszącej się do momentu potrącalności ww. wydatku jako kosztu w rachunku podatkowym Wnioskodawcy.

W związku z udzieloną przez Organ negatywną odpowiedzią na pytanie nr 1, konieczne jest odniesienie się do pierwszej części pytania nr 2, w której Wnioskodawca ma wątpliwość dotyczącą ustalenia, czy Wnioskodawca może, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, zaliczyć Opłatę jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y.

Zauważyć należy, że koszt uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) reguluje przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 updop, w myśl którego:

Zatem, wydatki na nabycie akcji oraz udziałów stanowią koszty uzyskania przychodów co do zasady dopiero w momencie odpłatnego zbycia tych akcji lub udziałów.

Jednak, skoro Organ uznał już wcześniej i wyjaśnił, że wydatek z tytułu Opłaty, o której mowa we wniosku, nie spełnia przesłanek wymienionych w art. 15 ust. 1 updop i nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, to również nie może on zostać uznany jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 updop.

Dodatkowo należy zauważyć, że nawet gdyby przyjąć, iż Opłata spełnia przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 updop (z czym jak wyżej wskazano Organ się nie zgadza) to Opłata nie może zostać uznana jako wydatek poniesiony na nabycie udziałów w Spółce Y bowiem poniesienie tej Opłaty nie było warunkiem nabycia udziałów lecz stanowiło konsekwencję dokonania przez Wnioskodawcę przewłaszczenia udziałów w spółce bez dostatecznego uprawnienia.  

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pierwszej części pytania nr 2 należało również uznać za nieprawidłowe.

Z kolei druga część pytania nr 2, dotycząca rozpoznania Opłaty w kosztach uzyskania przychodu w momencie zbycia udziałów jest bezprzedmiotowa, gdyż podobnie, jak Organ wyjaśnił, przy udzieleniu odpowiedzi na pytanie nr 1, bezzasadne jest analizowanie momentu potrącalności wydatku tj. Opłaty, skoro Organ uznał, że nie jest on kosztem uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Ponadto tut. Organ zauważa, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) Ordynacji podatkowej. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...)  Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).