Interpretacja indywidualna z dnia 2 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.543.2022.3.MG

Podatek od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży licytacyjnej zabudowanej działki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 19 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży licytacyjnej zabudowanej działki nr 1. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 grudnia 2022 r. (wpływ 27 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik Sądowy w trybie egzekucyjnym (licytacja sądowa) będzie zbywał nieruchomość gruntową stanowiącą własność dłużnika Sp. z o. o. (...).

Nieruchomości położona jest w (...), numer działki 1, dla której Sąd Rejonowy (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (...). Nieruchomość tą stanowi zabudowana działka nr 1 o powierzchni (...) m².

Północna część działki nr 1 była użytkowana w charakterze ogrodów działkowych zarządzanych przez A. Zgodnie z informacjami pozyskanymi w siedzibie A powierzchnia ogrodów na działce ewidencyjnej nr 1 wynosiła (...) m². Poszczególne ogrody działkowe zostały zagospodarowane przez indywidualnych użytkowników nasadzeniami ozdobnymi, owocowymi i zabudową rekreacyjną. Obecnie teren ten jest już przez działkowców opuszczony.

W południowej części nieruchomości znajdują się zabudowania stanowiące część kompleksu magazynowo-przemysłowego powstałego kilkadziesiąt lat temu. Z części tych budynków korzysta bezumownie B. Dwa budynki zajęte są bezumownie przez osobę fizyczną – właściciela sąsiedniej działki, który wynajmuje je podmiotom gospodarczym na:

1)warsztat samochodowy,

2)magazyn oraz sklep (...).

Według informacji otrzymanych od właściciela nieruchomości (tj. Sp. z o. o..), budynki posadowione na nieruchomości nie są w posiadaniu dłużnika, tj. Sp. z o. o.. Faktyczni użytkownicy poczynili w nich pewne nakłady jednak ich zakres i obszar nie jest znany prawnemu właścicielowi nieruchomości (dłużnikowi). Budynki te są użytkowane od lat i z pewnością sam właściciel (dłużnik) nie ponosił żadnych nakładów na znajdujące się na nieruchomości budynki w ciągu ostatnich kilku lat.

W wyniku oględzin nieruchomości biegły sądowy rzeczoznawca majątkowy stwierdził, że zużyte i niefunkcjonalne nakłady w postaci parterowych budynków w żaden sposób nie korespondują z uwarunkowaniami planistycznymi i postrzeganiem tego terenu przez stronę popytową. Wszystkie nakłady są w tym ujęciu rozpatrywane w kategoriach kosztów likwidacji i przygotowania parceli do przyszłych działań inwestycyjnych. Ograniczony zakres nakładów o charakterze wybitnie doraźnym/odtwórczym i brak stosownego pozwolenia na ich realizację nie wpływa in plus na wartość rynkową całej nieruchomości, jak też poszczególnych obiektów budowlanych, ponieważ ich wartość jest określona wartością całości, której stanowią część składową.

Nadto z materiału zgromadzonego w aktach sprawy wynika, że:

─nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży Rep (...) z 17 stycznia 1991 r., Kancelaria Notarialna nr (...).;

─      nabycie przez dłużnika nieruchomości nastąpiło 17 stycznia 1991 r., natomiast podatek VAT pojawił się w Polsce z dniem 1993 r. Zatem, nie występował on przy nabyciu nieruchomości i nie mogła być wystawiona faktura VAT;

─przy nabyciu nieruchomości dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT (patrz. jw.).

Komornik składał już w tej sprawie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który postanowieniem z (...) pozostawiony bez rozpatrzenia. Przyczyną takiego rozstrzygnięcia było nieuzyskanie przez komornika od dłużnika odpowiedzi na 19 szczegółowych pytań dotyczących historii i stanu nieruchomości, które komornik otrzymał od Dyrektora KIS wraz z wezwaniem do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie odpowiedzi na te pytania. Zanim komornik uzyskał stanowisko dłużnika (właściciela nieruchomości), to Dyrektor KIS pozostawił wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia.

Stąd ponowne złożenie wniosku jest zasadnie i konieczne.

W załączeniu komornik przesyła kopie swojego pisma z (...) stanowiącego odpowiedź na pytania przedstawione przez Dyrektora KIS w poprzednio toczącym się postępowaniu zakończonym pozostawieniem wniosku o interpretacje indywidualną bez rozpatrzenia, a także kopię pisma pełnomocnika dłużnika z (...). Komornik wyjaśnia, że wszystkie pytania wskazane w piśmie do Dyrektora KIS z (...) przedstawiono dłużnikowi i w aktach sprawy zgromadzono materiał pozwalający udzielić na nie odpowiedzi, w takim zakresie, jak to komornik uczynił w swoim piśmie z (...). W pozostałym zakresie, pomimo przedstawienia pytań dłużnikowi (właścicielowi nieruchomości) nie uzyskano żadnych informacji.

Stąd komornik nie posiada innych informacji do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 10, 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Wszystkie ww. informacje wynikają z akt sprawy i zostały pozyskane przez Komornika w wyniku podjętych czynności, w szczególności wezwań skierowanych do dłużnika oraz podmiotów zajmujących część zajętej nieruchomości, a także w wyniku przeprowadzonych oględzin nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Nieruchomość gruntowa składająca się z działki nr 1 jest i pozostanie w części zabudowana. Działka ta składa się dwóch części:

Północna część działki nr 1 była użytkowana w charakterze ogrodów działkowych zarządzanych przez A. Zgodnie informacjami pozyskanymi w siedzibie A powierzchnia ogrodów na działce ewidencyjnej nr 1 wynosiła (...) m ². Obecnie teren ten jest już przez działkowców opuszczony, a znajdujące się tam wcześniej indywidualne zagospodarowanie wykonane przez poszczególnych działkowców (nasadzenia ozdobne i owocowe oraz drobna zabudowa rekreacyjna) zostało zlikwidowane. Stąd w chwili sprzedaży ta część gruntu będzie niezabudowana.

Południowa część opisywanej nieruchomości zabudowana jest jedenastoma budynkami stanowiącymi część dawnego kompleksu magazynowo przemysłowego powstałego kilkadziesiąt lat temu — jeszcze przed nabyciem tej nieruchomości przez dłużnika. Budynki te zostały wykonane w technologii tradycyjnej, mają jedną kondygnację nadziemną i nie są podpiwniczone. Wszystkie te obiekty są budynkami, tj. obiektami trwale związanymi z gruntem, wydzielonymi z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają fundamenty i dach. Budynki te w opinii przedstawionej przez biegłego sądowego rzeczoznawcę majątkowego charakteryzują się skrajnie niekorzystnym standardem i niekorzystną funkcjonalnością i w kontekście potencjału inwestycyjnego nieruchomości należy uznać za ekonomicznie nieuzasadnione przeprowadzenie remontu generalnego tych budynków. Stąd w chwili sprzedaży ta część gruntu będzie zabudowana wskazanymi budynkami w opisanym wyżej stanie.

Jak opisano już w samym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dłużnik (właściciel) w żaden sposób nie korzysta z tych budynków.

Na terenie nieruchomości — zgodnie z treścią opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego — znajdują się urządzenia w postaci sieci wodociągowej, sieci energii elektrycznej oraz zbiornik bezodpływowy do gromadzenia ścieków. Teren nieruchomości jest także częściowo ogrodzony i częściowo utwardzony płytami betonowymi.

Wszelkie istniejące na nieruchomości budynki i urządzenia zostały nabyte razem z nieruchomością.

Nakłady ponosili poprzedni właściciele tej nieruchomości.

Nie dojdzie z pewnością do rozliczenia żadnych nakładów poniesionych przez inne podmioty na wybudowanie budynków. Dłużnik nabył nieruchomość wraz z budynkami, jako częściami składowymi gruntu w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego i to dłużnik jako obecny właściciel nieruchomości dysponuje prawem do rozporządzania całą nieruchomością, tj. gruntem wraz z budynkami.

2.Budynki (żaden z nich) nie są i nie były udostępniane przez dłużnika osobom trzecim na podstawie umów użyczenia, najmu dzierżawy od kilkunastu lat. Nie ma żadnych informacji wskazujących, iż zawierano takie umowy kiedykolwiek.

3.Dłużnik nie wykorzystywał tej nieruchomości, ani budynków na niej się znajdujących w żaden sposób i dłużnik do czasu sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej wykorzystywał jej nie będzie. Dłużnik w ogóle nie ma dostępu do nieruchomości i nie korzysta z niej.

4.Dłużnik nie wykorzystywał dotychczas i nie wykorzystuje obecnie tej nieruchomości w żaden sposób, tj. ani na cele zwolnione z VAT, ani na cele opodatkowane.

5.W odniesieniu do ww. budynków, budowli lub ich części nie dojdzie — do momentu ich sprzedaży — do pierwszego zasiedlenia. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce jeszcze przed dniem nabycia nieruchomości przez dłużnika. Opisane budynki były już wtedy oddane do użytkowania. Niezależnie od tego w ówczesnym stanie prawnym obowiązującym w Polsce nie było znane pojęcie podatku VAT, ani jego konstrukcja, a w konsekwencji nie było też znane pojęcie pierwszego zasiedlenia w znaczeniu używanym obecnie w przepisach regulujących podatek VAT.

6.Dla wszystkich budynków okres od pierwszego zasiedlenia (oddania do użytkowania) jest znacznie dłuższy niż 2 lata.

7.Dłużnik nie ponosił żadnych nakładów na opisane budynki. Natomiast ewentualne nakłady ponoszone przez faktycznych użytkowników nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej poszczególnych obiektów. Dotyczy to wszystkich ww. budynków.

8.Nieruchomość będzie zbyta w takim stanie jak ją opisano.

9.Nie będzie rozbiórki budynków.

10.Jak wskazano wyżej dłużnik nie wykorzystywał tej nieruchomości, ani budynków na niej się znajdujących w żaden sposób i dłużnik do czasu sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej wykorzystywał jej nie będzie. Dłużnik w ogóle nie ma dostępu do nieruchomości i nie korzysta z niej.

11.Nieruchomość nie była udostępniania przez dłużnika osobom trzecim — w tym w szczególności na podstawie umów najmu, dzierżawy, ani użyczenia. Dłużnik nie uzyskiwał i nie uzyskuje obecnie żadnych dochodów od osób faktycznie dysponujących poszczególnymi częściami nieruchomości.

Podmioty obecnie faktycznie dysponujące poszczególnymi częściami nieruchomości korzystają z niej bezumownie. Obecnie są to B wykorzystujące część nieruchomości na potrzeby (...) oraz (...).

Pytanie

Czy zbycie opisanej nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Komornik stoi na stanowisku, że zbycie opisanej nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zgodnie z którym zwolniona z podatku VAT jest dostawa nieruchomości zabudowanych za wyjątkiem dostawy wykonywanej w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Definicja pierwszego zasiedlenia znajduje się w art. 2 pkt 14 u.p.t.u., zgodnie z którym zasiedlenie to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1)wybudowaniu lub

2)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły 30% wartości początkowej.

Zatem pierwsze zasiedlenie to:

1)oddanie do używania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części;

2)w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu po ich;

3)wybudowaniu lub ulepszeniu (gdy wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej).

Oddanie do użytkowania oznacza faktyczne (fizyczne) wydanie budynku lub jego części do użytkowania osobie trzeciej.

Z oddaniem do użytkowania mamy do czynienia gdy:

1)wydamy nieruchomość w wyniku sprzedaży;

2)wydamy lokal innej osobie na podstawie np. umowy najmu czy dzierżawy lub użyczenia.

W przedmiotowej sprawie budynki znajdujące się na nieruchomości są używane od wielu lat. W związku z tym należy uznać je za zasiedlone. Wątpliwości może budzić zapis informujący o ponownym ,,pierwszym” zasiedleniu, jeżeli nakłady na ulepszenie budynków w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym przekroczą 30% wartości obiektu.

Jednak analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym, w szczególności art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r . poz. 1800 ze zm.) lub art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128) u.p.d.o.f. wydatki ponoszone przez użytkowników na nieruchomości, których nie są oni właścicielami stanowią inwestycje w obcym środku trwałym. Nie podwyższa w ogóle wartości budynków w rozumieniu tych przepisów, tylko stanowi odrębny przedmiot amortyzacji dokonany przez użytkowników.

W związku z tym z pewnością można stwierdzić, że w ciągu dwóch lat nie podwyższono wartości żadnego z budynków, bo nie dokonał tego ich właściciel. Nie doszło zatem do ponownego „pierwszego” zasiedlenia.

Zatem, dyspozycja zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. jest spełniona i dostawa tych budynków korzysta ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 u.p.t.u. „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Oznacza to, że dostawa gruntu dokonywana jest z taką samą „stawką” podatku jak budynek.

Reasumując, dostawa całej nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651) zgodnie z którym:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez komornika sprzedaż towarów będących własnością dłużnika jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami zabudowana działka nr 1 spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego zabudowanej działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem przedmiotowa transakcja dotyczyć będzie towaru w rozumieniu ustawy oraz dokonana będzie w imieniu i na rzecz podmiotu (dłużnika), objętego dyspozycją art. 15 ustawy, jako wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a więc będącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Jak bowiem wynika z opisy sprawy dłużnikiem jest Spółka z o. o.

Tym samym, z tytułu transakcji sprzedaży przedmiotowej zabudowanej działki nr 1 dłużnik występować będzie w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynność ta zatem podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla niektórych dostaw towarów lub świadczeń usług.

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów, tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT oraz wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

W odniesieniu zatem do urządzeń budowlanych, znajdujących się na nieruchomości, należy zauważyć, że urządzenia nie stanowią samodzielnej budowli zdefiniowanej w art. 3 pkt 3 ww. ustawy. Zatem urządzenia budowlane należy traktować jako element przynależny do budynków.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem ww. 11 budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W analizowanej sprawie pierwsze zasiedlenie w odniesieniu do ww. budynków znajdujących się na działce nr 1 miało miejsce jeszcze przed dniem nabycia nieruchomości przez dłużnika, czyli przed dniem 17 stycznia 1991 r. Opisane budynki były już wtedy oddane do użytkowania. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy dłużnik nie ponosił żadnych nakładów na opisane budynki. Natomiast ewentualne nakłady ponoszone przez faktycznych użytkowników nie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej poszczególnych obiektów. Dotyczy to wszystkich ww. budynków. Ponadto jak wynika z opisu sprawy dłużnik nabył nieruchomość wraz z budynkami, jako częściami składowymi gruntu w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego i to dłużnik jako obecny właściciel nieruchomości dysponuje prawem do rozporządzania całą nieruchomością, tj. gruntem wraz z budynkami.

Zatem, transakcja sprzedaży 11 budynków usytuowanych na działce nr 1 w trybie licytacji komorniczej odbędzie się po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia i będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą 11 budynków, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki na nim posadowione. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – sprzedaż gruntu, z którym związane są ww. budynki, będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, zbycie działki nr 1 zabudowanej budynkami będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym, stanowisko Pana, zgodnie z którym dostawa całej nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku lub uzupełnienia do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·        w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·        w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).