Art. 1.[Ustawa o usługach płatniczych] W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014 r. poz. 873) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2:

a) po pkt 15a dodaje się pkt 15aa i 15ab w brzmieniu:

„15aa) karta debetowa – kartę płatniczą umożliwiającą wykonywanie transakcji płatniczych, z wyjątkiem transakcji w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego – kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 lub art. 132j ust. 3;

15ab) karta kredytowa – kartę płatniczą umożliwiającą wykonywanie transakcji płatniczych w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego – kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 lub art. 132j ust. 3;”,

b) pkt 19a otrzymuje brzmienie:

„19a) opłata interchange – ustaloną przez organizację kartową opłatę z tytułu transakcji płatniczej wykonywanej przy użyciu karty płatniczej, uiszczaną przez agenta rozliczeniowego na rzecz wydawcy karty płatniczej;”,

c) po pkt 19a dodaje się pkt 19aa i 19ab w brzmieniu:

„19aa) opłata akceptanta – opłatę z tytułu transakcji płatniczej wykonywanej przy użyciu karty płatniczej, pobieraną przez agenta rozliczeniowego od akceptanta, na którą składa się:

a) opłata interchange,

b) opłata systemowa,

c) marża agenta rozliczeniowego;

19ab) opłata systemowa – opłatę z tytułu transakcji płatniczej wykonywanej przy użyciu karty płatniczej, stanowiącą przychód organizacji kartowej;”;

2) w art. 28:

a) ust. 1a otrzymuje brzmienie:

„1a. Przed zawarciem umowy ramowej z akceptantem agent rozliczeniowy jest obowiązany dostarczyć akceptantowi informację o wysokości opłaty akceptanta wraz z wyszczególnieniem składników tej opłaty. Przepis art. 26 ust. 1 stosuje się odpowiednio.”,

b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:

„1b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany wysokości opłaty akceptanta.”;

3) w art. 38a:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Stawka opłaty interchange nie może przekroczyć 0,2% wartości jednostkowej krajowej transakcji płatniczej wykonanej przy użyciu karty debetowej oraz 0,3% wartości jednostkowej krajowej transakcji płatniczej wykonanej przy użyciu karty kredytowej. W przypadku karty płatniczej innej niż karta debetowa lub karta kredytowa stawka opłaty interchange nie może przekroczyć 0,3% wartości jednostkowej krajowej transakcji płatniczej.”,

b) w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„W okresie 5 lat od rozpoczęcia działalności przez nową organizację kartową w odniesieniu do stawki opłaty interchange od jednostkowej krajowej transakcji płatniczej wykonywanej przy użyciu karty płatniczej wydanej w ramach umowy z tą organizacją przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli:”,

c) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5. Organizacja kartowa udostępnia na swojej stronie internetowej informację o stawkach opłaty systemowej.

6. Organizacja kartowa przekazuje do KNF oraz agentów rozliczeniowych informację o zmianie stawek opłaty systemowej, nie później niż 3 miesiące przed dniem jej wejścia w życie, wraz z uzasadnieniem zmiany.”.

Art. 2.[Przepisy przejściowe] W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy dostawcy usług płatniczych są obowiązani dostosować umowy zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 3.[Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.